Author:

เชื่อว่าคงมีหลายคนไม่น้อยเลยที่กลัวทันตแพทย์เอามากๆ ในวัยเด็ก (หรือบางทีก็ยังกลัวอยู่) เพราะทุกครั้งที่ไปหาทันตแพทย์ เรามักพบกับความเสียวปนเจ็บอยู่เสมอ ว่าแต่รู้หรือไม่ว่าวงการทันตแพทย์ในปัจจุบันนั้นมันก้าวหน้าไปจากในสมัยก่อนแค่ไหน เพราะถ้าบอกว่าแพทย์ในปัจจุบันน่ากลัวแล้วล่ะก็ ลองไปดูภาพของการทำทันตกรรมจากเมื่อศตวรรษที่ 19 (และช่วงต้นศตวรรษที่ 20) ต่อไปนี้ดูเสียก่อนสิ   เพราะในช่วงนั้น ทันตแพทย์มักจะใช้คีมขนาดใหญ่ในการถอนฟัน   หรือบางครั้งก็อาจจะเป็นมีดช่วยในการถอนฟันด้วย   และแน่นอนว่าในสมัยนั้นการถอนฟันแทบจะไม่มีการใช้ยาชา   แต่จะใช้วิธีกดตัวคนที่มาถอนฟันไว้แทน   ที่สำคัญคือการถอนฟันในหลายๆ ครั้งไม่ได้ทำในคลินิกหรือโรงพยาบาล   แต่อาจจะเป็นในเต็นท์ภาคสนาม หรือในบ้านแทน   เอาเข้าจริงๆ ในหลายๆ สถานการณ์ คนที่มาถอนฟันอาจจะไม่ใช่ทันตแพทย์โดยตรงด้วยซ้ำ   พวกเขาอาจจะเป็นเพียงผู้มีความรู้ด้านทันตกรรมแต่ไม่มีใบอนุญาต   หรือแค่คนรู้จักเลยด้วย   แต่ถึงจะได้พบทันตแพทย์จริงๆ   เครื่องมือในสมัยนั้นก็น่ากลัวกว่าในปัจจุบันมากอยู่ดี   จนบางชิ้นเห็นแล้วสงสัยว่าใช้เกี่ยวกับการรักษาฟันจริงๆ เหรอเลยด้วยซ้ำ   เด็กคนนี้ช่างแข้มแข็งจริงๆ   แน่นอนว่าการถอนฟันในรูปแบบนี้   ย่อมทำให้เกิดความเจ็บปวดมากกว่าในปัจจุบัน   แถมยังอาจมีปัญหาตามมาหากลงมือไม่ดี (รอยแดงๆ นั่นไม่ใช่เลือดนะ)   จนบางทีคนไข้อาจจะสลบไปเลยก็มี…

ในช่วงยุค 80 มีดาราภาพยนตร์หลายคนที่ไว้ผมทรงประหลาดๆ ทำให้ในช่วงทศวรรษนี้ผู้คนมักจะไว้ทรงผมแปลกๆ ตามดารากันไปเป็นแถว จริงอยู่ว่าในสมัยนั้นทรงผมเหล่านี้อาจจะเป็นอะไรที่ดูดีมาก แต่พอเวลาผ่านไปเมื่อเราย้อนกลับมาดูทรงผมเหล่านี้อีกครั้ง มันก็อาจจะรู้สึกจั๊กจี้แปลกๆ ได้เหมือนกัน ไม่เชื่อก็ลองดูภาพทั้ง 26 ภาพต่อไปนี้สิ แล้วจะเข้าใจ   อือหือ เปิดมาก็สิงโตเลย   โดนไฟช็อตมารึเปล่าเนี่ย   อันนี้ก็จะเหมือนรังนกนิดๆ   ดูขนาดศีรษะเทียบกันดูสิ   อันนี้มาเป็นครอบครัวเลย   เหมือนจะเห็นแว๊บๆ ว่าทรงนี้ยังมีคนทำอยู่ในปี 2018   ฟูได้อีกนะเธอ   อันนี้เขากันเป็นคู่   ถ้ามีผ้าคาดหัวด้วย ความเท่จะบวกขึ้นไปอีก   ถ้ามีชุดหนังด้วยยิ่งดี   หน้าคุณลูกได้ใจมาก   อันนี้กระจายเลยหัวไหล่ไปอีก   คู่นี้สมกันดีจริงๆ   เห็นรอยแยกของผมนั่นไหม   แหลมข้างฟูข้างก็เท่ไปอีกแบบ   ผู้หญิงยุคนี้ออกแนวเท่ๆ ดีนะ   ส่วนคนนี้จัดเต็มสุดๆ อ่ะ ลูกเหวอหมดแล้ว  …

“เบบี้บูมเมอร์ส” เป็นคำที่ใช้เรียกคนที่เกิดในช่วง “เบบี้บูม” ระยะเวลาราวๆ 20 ปีหลังจากสงครามโลกครั้งที่สอง (1945-1965) และเป็นชื่อเล่นที่มาจากอัตราการเกิดที่พุ่งสูงขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อในยุคนั้น เป็นไปได้ว่าที่เป็นเช่นนี้มาจากการที่คนเราพยายามผลิตประชากรขึ้นมาเพื่อทดแทนคนในช่วงสงครามก็เป็นได้ อย่างไรก็ตามในช่วงเวลานั้นที่สหรัฐฯ มีเด็กๆ เกิดขึ้นมาถึง 65 ล้านคนเลยทีเดียว นั้นจึงไม่ใช่เรื่องแปลกเลยที่เราจะสามารถเห็นภาพที่มีเด็กอยู่เต็มไปหมด ได้เป็นจำนวนมากจากยุคนี้ เหมือนอย่างภาพทั้ง 14 ภาพต่อไปนี้   เริ่มกันที่พยาบาลกับการต้อนรับเด็กใหม่ในโรงพยาบาล Queen Charlotte เมื่อปี 1945     เด็กอ่อนและเด็กแรกเกิดในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าที่ญี่ปุ่นเมื่อปี 1948   นางพยาบาลดูแลเด็กๆ ในแผนกสูติกรรม ลอนดอน 1947   โรงอาหารที่แออัดในโรงเรียน Walsgrave Colliery ที่ประเทศอังกฤษเมื่อปี 1952   กลุ่มเด็กนักเรียนในสนามเด็กเล่นของโรงเรียน Walsgrave Colliery ประเทศอังกฤษเมื่อปี 1952   Briton Ivy Bourne คุณแม่ที่มีลูกถึง 22 คน ระหว่างอยู่กับแฝดสาม กับแฝดสองของเธอในปี 1953   แฝดสามตัวน้อยๆ…

คนเรานั้นไม่ว่าจะเป็นใครมีชื่อเสียงมาจากไหนสักวันก็ต้องตายจากโลกนี้ไป แต่ถึงแม้ร่างกายจะตายไปแล้ว แต่บ่อยครั้งผลงานและชื่อเสียงของพวกเขาก็จะถูกจดจำเอาไว้สืบไป แน่นอนว่าเหล่าศิลปินเองก็ไม่ใช่ข้อยกเว้น และจริงอยู่ว่าผลงานที่ถูกจดจำของพวกเขาจะเป็นผลงานที่ดังที่สุดในชีวิต แต่ในเวลาเดียวกันผลงานชิ้นสุดท้ายของพวกเขาเองก็ไม่ใช่สิ่งที่จะมองข้ามได้เลย ด้วยเหตุนี้เอง ในวันนี้เราจะไปชม 10 ผลงานชิ้นสุดท้ายของศิลปินมีชื่อในอดีต ก่อนที่พวกเขาจะจากโลกใบนี้ไป ตลอดกาล   เริ่มกันที่ โกลด มอแน ศิลปินอิมเพรสชั่นนิสต์แห่งฝรั่งเศส ปีที่เสียชีวิต: 1926 ผลงานชิ้นสุดท้าย: ชุดภาพ “The Grandes Décorations”   คีธ แฮริ่ง ศิลปิน “Subway Drawings” สัญชาติอเมริกัน ปีที่เสียชีวิต: 1990 ผลงานชิ้นสุดท้าย: ภาพที่ยังวาดไม่เสร็จ   ปาโบล ปีกัสโซ จิตรกรเอกชาวสเปน ปีที่เสียชีวิต: 1972 ผลงานชิ้นสุดท้าย: ภาพวาดตัวเอง   วินเซนต์ แวนโก๊ะ จิตรกรชาวดัชท์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุด ปีที่เสียชีวิต: 1890 ผลงานชิ้นสุดท้าย: “Tree Roots”   ซัลบาโด ดาลี จิตรกรภาพวาดแนวเซอร์เรียลชาวสเปน ปีที่เสียชีวิต: 1983…

เคยทานไก่งวงกันไหม? สำหรับประเทศไทยแล้วไก่งวงอาจจะไม่ใช่อาหารที่เป็นที่นิยมมากนัก แต่สำหรับทางยุโรปแล้วไก่งวงนับเป็นอะไรที่ขาดไม่ได้เลยสำหรับวันขอบคุณพระเจ้า     แต่แม้ว่าไก่งวงจะไม่ค่อยเป็นที่รู้จักเท่าไหร่ก็ตาม แต่ก็เชื่อว่าคงไม่มีใครคิดหรอกว่าเจ้าไก่ที่มักถูกนำไปเป็นอาหารพวกนี้ จะเคยเป็นสัตว์ที่มนุษย์บูชาเสมือนพระเจ้ามาก่อน เพราะในช่วง 300 ปีก่อนคริสตกาล ไก่งวงเคยได้รับการบูชาจากเผ่ามายาในฐานะสัญลักษณ์ของพลังอำนาจและศักดิ์ศรีมาก่อน     โดยจากคำบอกเล่าของผู้เชี่ยวชาญประวัติศาสตร์มายา คุณ Ana Luisa Izquierdo y de la Cueva ไก่งวงนั้นมีอยู่แทบทุกที่ในแหล่งโบราณคดีที่เกี่ยวกับเผ่ามายา พวกมันมักจะเป็นองค์ประกอบสำคัญของพิธีกรรมทางศาสนา แถมยังถูกยกย่องว่าได้รับพรแห่งพลังที่แข็งแกร่งพอจะทำลายมนุษย์ได้จากความฝันในยามราตรีได้เลย เอาเข้าจริงๆ ไก่งวงนั้นดูศักดิ์สิทธิ์มากขนาดว่าผู้ปกครองเผ่ามายาบางคนถึงกับเอาคำว่าไก่งวง (ในภาษาของชาวมายา) มาตั้งเป็นสมญานามของตัวเองเลยด้วย   กล้องยาสูบของที่มีฉายาว่า “กรงเล็บไก่งวง”   เท่านั้นยังไม่พอ จากหลักฐานของทางนักโบราณคดีที่พิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์ธรรมชาติฟลอริดาแล้ว ยังมีความเป็นไปได้มากว่าเผ่ามายาจะเป็นมนุษย์กลุ่มแรกที่มีการเลี้ยงไก่งวงอีกด้วย ดูเหมือนว่าเดิมทีแล้วเผ่ามายาจะนำไก่งวงมาจากทางเม็กซิโกด้วยวิธีการอะไรสักอย่าง โดยเฉพาะไก่งวงป่าที่มีสีสันหลากหลาย และนำมาเลี้ยงไว้เพื่อบูชา     แต่ถึงแม้จะบอกว่าเผ่ามายาบูชาไก่งวงก็ตาม โดยมากแล้วชะตาของไก่งวงที่เผ่ามายาเลี้ยงไว้ก็มักจะจบลงในด้วยความตายอยู่ดี เพราะโดยมากแล้วเมื่อจบพิธีกรรมต่างๆ ไก่งวงจะถูกเชือดในฐานะเหยื่อบูชายัญ ก่อนจะนำไปทานเป็นอาหารกันต่อไปนั่นเอง นอกจากนี้จากการตรวจสอบ DNA ของนักวิทยาศาสตร์เราก็พบเรื่องน่าสนใจเกี่ยวกับไก่งวงอีกเล็กน้อย เพราะไก่งวงที่เลี้ยงไว้เป็นอาหารในปัจจุบันนั้นมีความคล้ายคลึงทาง DNA กับไก่งวงของชาวมายามากเลยทีเดียว     กล่าวคือตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบันไก่งวงเหล่านี้ถูกมนุษย์ทานมาโดยตลอดเลยนั่นเอง  …

ว่ากันว่ามนุษย์เราเป็นเจ้าแห่งความคิดสร้างสรรค์ นั้นทำให้เราประดิษฐ์สิ่งอำนวยความสะดวกมากมายออกมาตั้งแต่ในสมัยก่อน จนทำให้สังคมมนุษย์กลายเป็นสังคมแบบที่เราเห็นในปัจจุบันไป ในหลายๆ ครั้งสิ่งที่คนเราสร้างขึ้นมานั้นมักจะเป็นอะไรที่ทำให้ชีวิตของเราง่ายขึ้น แต่ก็มีบ้างเหมือนกันที่สิ่งประดิษฐ์เหล่านั้นจะแปลกหรือว่าสุดโต่งเกินไปนิดจนสุดท้ายก็หายไปจากประวัติศาสตร์ ถึงอย่างนั้นก็ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าคนที่คิดของพวกนี้ขึ้นมานั้นมีความคิดสร้างสรรค์จริงๆ เหมือนกับสิ่งประดิษฐ์ทั้ง 16 อย่างต่อไปนี้   เริ่มกันจากการสาธิตวิธีใช้เจ็ทแพ็ค จากปี 1969   เครื่องทำกาแฟติดรถจากปี 1950 นอกจากกาแฟ แล้วยังอุ่นซุป ต้มน้ำร้อน และต้มไข่ได้ด้วยนะ   ยางเรืองแสงได้จากเมื่อปี 1961 เอาจริงๆ ต้องบอกว่าส่องแสงได้ เพราะแสงนี้มาจากหลอดไฟที่อยู่ที่ล้อแม็กซ์   ไปป์สำหรับสูบสองคน มีชื่อว่า “Double Ender” เปิดตัวมาในปี 1949   เครื่องทำผิวแทน ระบบก็จะคล้ายๆ เครื่องพ่นสเปรย์ แต่เป็นการพ่นให้ผิวแทน เปิดตัวมาเมื่อปี 1949   เครื่องขัดหัวล้าน คิดขึ้นมาในปี 1950 และสามารถใช้เป็นที่นวดศีรษะได้ด้วย   ที่หลบนิวเคลียร์ เมื่อปี 1958 ออกมาแบบมาให้บรรจุคนได้ 8 คน และป้องกันแรงระเบิดจากนิวเคลียร์ 20…

เนื่องจากปีนี้เป็นปีที่มีการเข้าไปสำรวจพื้นที่เมืองปอมเปอีครั้งใหญ่ของกลุ่มนักโบราณคดีหลากหลายกลุ่ม ดังนั้นจึงไม่ใช่เรื่องแปลกที่จะมีการค้นพบสิ่งใหม่ๆ ในเมืองแห่งนี้มากมายในช่วงปีที่ผ่านมา และล่าสุดนี้เองทีมนักโบราณคดีก็ได้พบกับสิ่งที่น่าสนใจซึ่งถูกฝังอยู่ในเมืองแห่งนี้อีกครั้ง โดยนี่เป็นการค้นพบภาพวาดสีปูนเปียกจากสมัยโรมันโบราณ ที่มีอายุเก่าแก่กว่า 2,000 ปี ในห้องนอนของเมืองปอมเปอีนั่นเอง     ภาพที่มีการค้นพบนั้นเป็นภาพของตำนานกรีกเรื่อง “เลดาและหงส์”  ซึ่งเป็นหนึ่งในตำนานกรีกโบราณที่มักถูกจิตรกรรุ่นหลัง (อย่าง เลโอนาร์โด ดา วินชี) นำไปใช้เป็นแรงบันดาลใจในการสร้างผลงานอยู่บ่อยๆ โดยภาพที่พบเป็นภาพของหญิงสาวรูปงามชื่อเลดาซึ่งกำลังมีเพศสัมพันธ์กับหงส์ซึ่งจริงๆ แล้วเป็นเทพซูสที่ปลอมตัวมานั่นเอง     การค้นพบในครั้งนี้นั้น เกิดขึ้นในระหว่างที่มีการสำรวจบูรณะพื้นที่ที่เรียกว่า Via del Vesuvius ซึ่งอยู่ใกล้ๆ กับถนนหลักของเมืองปอมเปอี ซึ่งที่ผ่านมาก็เคยมีการค้นพบงานศิลปะโบราณมาหลายครั้งแล้ว ในเบื้องต้นเชื่อกันว่าภาพที่พบนี้เป็นเพียงภาพประดับอิโรติกที่วาดขึ้นเพื่อประดับห้องนอนของผู้ที่ค่อนข้างจะมีฐานะในเมือง ซึ่งมีความเป็นไปได้สูงว่าจะเป็นพ่อค้าผู้ร่ำรวยซึ่งไต่เต้าขึ้นมาจากชนชั้นล่างในสมัยนั้น     แต่ไม่ว่าจะมีที่มามาจากไหน นี่ก็เป็นหนึ่งในภาพที่นับว่ามีความสมบูรณ์สูงมากหากเทียบกับงานศิลปะโบราณที่เคยมีการค้นพบในบริเวณใกล้เคียง เพราะนอกจากภาพที่พบจะยังคงมีสีสันงดงามแล้ว นักโบราณคดียังเชื่อว่าพวกเขาจะสามารถนำภาพออกจากหินอัคนี เพื่อนำภาพทั้งผืนออกมาให้โลกได้ชมกันอีกด้วย     อย่างไรก็ตามในปัจจุบันทางนักโบราณคดียังคงมีการถกเถียงกันอยู่ว่าควรจะมีการเคลื่อนย้ายภาพดังกล่าวไปยังโบราณสถานแห่งอื่นเพื่อเปิดให้ประชาชนเขาชมหรือไม่นั่นเอง   ที่มา allthatsinteresting, iflscience

เมื่อเราพูดถึงคนที่มีชื่อเสียงขึ้นมา ตามปรกติเราก็มักจะมีภาพลักษณ์ของยุคสมัยที่พวกเขาใช้ชีวิตอยู่ในหัวเสมอๆ อย่างถ้าพูดถึงเลโอนาร์โด ดา วินชี เราก็จะนึกถึงภาพยุคเรเนสซองส์ขึ้นมาก่อน แต่ชีวิตคนเรานั้นแท้จริงแล้วยืนยาวกว่าที่คุณคิด ดังนั้นคนคนหนึ่งก็อาจจะผ่านเรื่องราวสำคัญๆ มามากกว่าเพียงแค่ยุคสมัยเดียวก็เป็นได้ ดังนั้นในวันนี้เอง เราจะไปชม 5 บุคคลที่มีชื่อเสียงของโลกที่มีชีวิตอยู่นานจนทันเหตุการณ์สำคัญๆ หลายอย่างมากกว่าที่เราคิด   เริ่มกันจาก ออร์วิลล์ ไรท์ยังมีชีวิตอยู่ในตอนที่สหรัฐฯ ทิ้งระเบิดปรมาณูที่ญี่ปุ่น จริงอยู่ว่าวิลเบอร์ ไรท์จะเสียชีวิตไปในปี 1912 แต่ออร์วิลล์นั้นมีชีวิตอยู่ถึงปี 1948 เลยทีเดียว ซึ่งทำให้เขามีชีวิตอยู่ทันเห็นการทิ้งระเบิดปรมาณูในปี 1945 นั่นเอง   ปาโบล ปีกัสโซมีชีวิตอยู่นานพอที่จะเล่นเกม “Pong” เมื่อพูดถึงจิตรกรอย่างปีกัสโซหลายๆ คนก็มักจะเผลอเอาเอาไปรวมไว้ยุคเดียวกับจิตรกรเก่าๆ แต่จริงๆ แล้วกว่าที่ปีกัสโซจะเสียชีวิตก็ในปี 1973 เลยทีเดียว ส่วน Pong นั้นแม้จะเชื่อกันว่าเป็นเกมคอมพิวเตอร์ เกมแรกๆ ของโลกแต่ก็เพิ่งถูกคิดค้นในปี 1972 นี้เอง   บัพฟาโล บิลล์ ยังมีชีวิตอยู่ในตอนที่เรือเหาะเยอรมันถล่มปารีส บัพฟาโล บิลล์ เป็นวีรบุรุษคาวบอยที่มีชื่อเสียง ดังนั้นใครจะไปคิดว่า “คาวบอย” จะมีชีวิตอยู่ไปจนถึงสมัยสงครามโลกครั้งที่หนึ่งเลย แต่มันก็เป็นไปแล้วเพราะบิลล์นั้นจากโลกนี้ไปในปี 1917…

เวลาที่มีงานประมูลวัตถุโบราณ ในหลายๆ ครั้งเราก็จะได้เห็นสิ่งที่น่าสนใจที่เราอาจไม่เคยรู้มาก่อนว่ามีตัวตนอยู่ และในงานประมูลในเยรูซาเล็มเมื่อไม่นานมานี้เอง เราก็ได้พบกับอะไรที่น่าสนใจอีกแล้ว     เพราะนี่คือจดหมายที่ถูกเขียนขึ้นโดยอัลเบิร์ต ไอน์สไตน์เมื่อปี 1922 ให้แก่น้องสาวของเขา มารีอา “มายา” ไอน์สไตน์ เพื่อบอกว่าตัวเขานั้นสบายดี และเตือนเธอให้ระวังตัวถึงการต่อต้านชาวยิวในเยอรมนี นี่อาจจะเป็นจดหมายที่ดูจะเป็นเรื่องธรรมดามาก ถ้าไม่ใช่เพราะมันเขียนขึ้นก่อนนาซีขึ้นมามีอำนาจในเยอรมนีกว่าสิบปี     โดยจากคำบอกเล่าของตลาดประมูลในเยรูซาเล็ม อัลเบิร์ต ไอน์สไตน์เขียนจดหมายฉบับนี้ขึ้นหลังจากที่เพื่อนของเขาวาลเธอร์ รัทเธอเนา ชาวยิวผู้เป็นรัฐมนตรีต่างประเทศถูกลอบสังหาร จริงอยู่ว่าในจดหมายที่พบจะไม่มีที่อยู่ผู้ส่ง แต่ก็เป็นไปได้ว่าจะเป็นเพราะในช่วงนั้นไอน์สไตน์กำลังซ่อนตัวอยู่ เนื่องจากเขาโดนตำรวจเตือนให้ระวังตัวว่าอาจถูกลอบสังหารเป็นคนต่อไป   วาลเธอร์ รัทเธอเนา ผู้ถูกลอบสังหาร   เป็นไปได้ว่าจดหมายนี้จะถูกเขียนขึ้นในเมืองคีล ประเทศเยอรมนี ก่อนที่เขาจะออกเดินทางไปยังเอเชียในเวลาต่อมา แต่ถึงแม้ว่าจะส่งจดหมายเตือนน้องสาวไปก็ตาม สุดท้ายตัวอัลเบิร์ต ไอน์สไตน์เองก็กลับมาอยู่ที่เยอรมนีต่อจนกระทั่งนาซีขึ้นครองอำนาจในปี 1933 อยู่ดี ก่อนที่เขาจะย้ายไปอยู่ที่สหรัฐอเมริกา และใช้ชีวิตอยู่ที่นั่นเรื่อยมา     โดยสุดท้ายแล้วจดหมายฉบับนี้ถูกประมูลออกไปในราคา 39,360 ดอลลาร์สหรัฐ หรือราวๆ 1,230,000 บาท   ที่มา livescience

เมื่อวันที่ 14 พฤศจิกายน 2018 ที่ผ่านมา ทางสภาโบราณสถานแห่งอียิปต์ได้ออกมาประกาศการค้นพบครั้งใหม่ ที่เมืองคอมออมโบ เมืองที่ตั้งอยู่ในทางตอนใต้ของประเทศ     โดยนี่เป็นการค้นพบโครงกระดูกหญิงสาวชาวอียิปต์โบราณที่เสียชีวิตไปพร้อมๆ กับเด็กในท้อง ที่สุสานเก่าแก่ที่เชื่อกันว่าถูกสร้างขึ้นในช่วง 1750-1550 ปีก่อนคริสตกาล นั่นหมายความว่าโครงกระดูกที่พบนี้อาจจะมีอายุมากถึง 3,700 ปีเลยนั่นเอง จากการตรวจสอบในเบื้องต้น เชื่อว่าหญิงสาวผู้เป็นเจ้าของโครงกระดูกร่างนี้ น่าจะเสียชีวิตไปในตอนที่อายุได้ 25 ปี และเป็นไปได้ว่าจะมาจากกลุ่มคนเร่ร่อนที่ย้ายถิ่นฐานมาจากภูมิภาคนูเบีย     นอกจากนี้การที่ร่างของทารกในครรภ์อยู่ในสภาพกลับหัว ก็ทำให้มีความเป็นไปได้อย่างมากว่าหญิงสาวคนนี้น่าจะเสียชีวิตในระหว่างการทำคลอด หรือไม่ก็ก่อนหน้านั้นเล็กน้อย ร่างของเธอและลูกถูกห่อไว้ด้วยผ้าห่อศพที่ทำจากหนังสัตว์ ก่อนที่จะฝังไว้กับเครื่องปั้นดินเผาอีกสองชิ้น และประคำที่ทำจากเปลือกของไข่นกกระจอกเทศ ซึ่งแสดงให้เห็นถึงฐานะของหญิงสาวที่พบได้เป็นอย่างดี เป็นไปได้ว่าสิ่งของเหล่านี้จะเป็นของที่ครอบครัวนำมาฝังไว้พร้อมๆ กับหญิงสาว เพื่อเป็นเกียรติแก่คนตาย ดังที่มีการทำกันในหลายๆ วัฒนธรรมของโลก     โดยการค้นพบในครั้งนี้เกิดขึ้นจากความร่วมมือระหว่างนักโบราณคดีจากมหาวิทยาลัยเยลแห่งสหรัฐอเมริกา และมหาวิทยาลัยโบโลญญาในอิตาลี และนักโบราณคดีเองก็เชื่อเป็นอย่างมากกว่าการค้นพบในครั้งนี้ จะสามารถนำไปสู่ความรู้เพิ่มเติมอื่นๆ เกี่ยวกับการทำคลอดของชาวอียิปต์โบราณต่อไป   ที่มา livescience, allthatsinteresting

สหรัฐอเมริกาในยุค 70 เป็นช่วงเวลาที่แปลก เพราะแม้ว่าจะอยู่ในช่วงคาบเกี่ยวกับสงครามเวียดนามก็ตาม แต่ในขณะเดียวกันก็เป็นช่วงที่วัฒนธรรมและแฟชั่นของสหรัฐฯ กลับเฟื่องฟูอย่างไม่น่าเชื่อ นี่เป็นช่วงที่เราจะเห็นคนแต่งตัวแปลกๆ เดินตามถนน เล่นสเกตบอร์ด หรือ โรลเลอร์สเกต เรียกได้ว่าเป็นยุคที่เต็มไปด้วยความแนวก็ไม่ผิดนัก และด้วยเหตุผลนี้เอง ในวันนี้เราจะไปชมภาพบรรยากาศอันเป็นเอกลักษณ์ของยุคนี้กัน ไปดูกันดีกว่าว่าสหรัฐอเมริกาในยุค 70 มันจะแนวสุดๆ ฉุดไม่อยู่ขนาดไหน   เริ่มกันที่ การเล่นสเกตบอร์ดในฮอลลีวูดเมื่อปี 1976   สาวในชุดสุดแนวที่ โอไฮโอ 1973   สองสาวในเบิร์กลีย์ แคลิฟอร์เนีย 1971   ทีวีจอยักษ์จากปี 1979   การขี่จักรยานอย่างมีสไตล์   ต้นนี้มันคุ้นๆ นะ แล้วดูพี่แกยิ้มสิ   เป็นยุคที่หาสเกตบอร์ดได้ง่ายพอๆ กับจักรยาน   หญิงสาวในสถานที่ที่เธอบอกว่าเป็น “ห้องครัว” 1975   กลุ่มเด็กๆ ในบรุกลิน บ้านเกิดกัปตันอเมริกา   ชุดเที่ยวงานคานิวัลในดีทรอยต์   จะคุยโทรศัพท์กันทีก็ต้องต่อแถวรอ   ถ้ารุ่นใหญ่หน่อยชุดก็จะออกมาผสมหลายยุคนิดๆ   ภาพแนวๆ…

โลกของเรานั้นเต็มไปด้วยความลึกลับ มีเรื่องมากมายที่คนเรายังไม่รู้ หรือไม่อาจอธิบายได้ด้วยหลักการทางวิทยาศาสตร์ และนี่ก็คือเรื่องราวในครั้งนี้ เพราะ #เหมียวศรัทธา กำลังจะพาเพื่อนๆ ไปชม 4 ปริศนาโบราณของโลกที่เกิดขึ้นตั้งแต่สมัยโบราณ และยังไขกันไม่ได้แม้ในปัจจุบัน    “คัมภีร์ปีศาจ” นี่เป็นพระคัมภีร์ที่บันทึกเรื่องของปีศาจไว้สมชื่อ และมีชื่อเรียกอีกชื่อหนึ่งว่า “Codex Gigas” โดยเจ้าคัมภีร์ที่หนาสุดๆ เล่มนี้ เชื่อกันว่าถูกเขียนขึ้นมาในช่วงศตวรรษที่ 13 โดยนักบวชที่ทำสัญญากับปีศาจคนหนึ่ง ว่ากันว่านักบวชคนนี้เขียนหนังสือเล่มดังกล่าวในเวลาเพียงหนึ่งวันเท่านั้น โดยเป็นการเขียนขึ้นเพื่อแลกกับการละเว้นโทษประหารของตนเอง และแม้ว่าตำนานส่วนใหญ่เกี่ยวกับหนังสือเล่มนี้จะฟังดูไม่ค่อยน่าเชื่อถือ แต่อย่างน้อยๆ นักวิทยาศาสตร์ก็ยืนยันได้ว่าหนังสือเล่มนี้เขียนขึ้นโดยคนเพียงคนเดียวในระยะเวลาสั้นๆ จริงๆ แต่สิ่งที่น่าสนใจอีกอย่างของหนังสือเล่มนี้คือมีหน้ากระดาษที่หายไปราวๆ 20 หน้า ทำให้เนื้อหาทั้งหมดของมันกลายเป็นปริศนาไป   เส้นนัซกา นี่เป็นลายเส้นลึกลับขนาดใหญ่ กินอาณาเขตพื้นที่กว่า 520 ตารางกิโลเมตร ในทะเลทรายนัซกา ประเทศเปรู ซึ่งว่ากันว่าเขียนขึ้นโดยชาวนัซกาโบราณ เมื่อระหว่างช่วง 500 ปีก่อนคริสตกาล ถึง ค.ศ. 500 เส้นพวกนี้ถูกพบอยู่หลายอันและมีลักษณะที่แตกต่างกันไป ตั้งแต่คน ลิง ปลา นก หรือเสือจากัวร์ แต่ถึงจะมีการค้นพบเส้นนัซกามามาก แต่ในปัจจุบันก็ยังไม่ทราบอยู่ดีว่าคนสมัยก่อนเขียนเส้นพวกนี้มาเพื่ออะไร   ซากโบราณสถานใต้น้ำที่ญี่ปุ่น นี่เป็นสิ่งก่อสร้างอายุราวๆ…

ในปี 1936 โลกได้รู้จักกับภาพภาพหนึ่งที่มีชื่อเสียงขึ้นมาจนกลายเป็นหนึ่งในสัญลักษณ์ที่สำคัญของสหรัฐอเมริกา ในช่วงภาวะเศรษฐกิจตกต่ำครั้งใหญ่     มันเป็นภาพของแม่ลูกสามคน ซึ่งเป็นผู้อพยพเข้าประเทศสหรัฐฯ ที่อาศัยอยู่ในเต็นท์เก่าๆ และกำลังเจอมรสุมชีวิตจากภาวะเศรษฐกิจตกต่ำของประเทศ สีหน้าท่าทางของเธอดูท้อแท้ ราวกับกำลังเครียดจากการใช้ชีวิตอย่างเต็มที่ จนไม่ได้สนใจเลยด้วยซ้ำว่าช่างภาพจะเก็บรูปของเธอไปเพื่ออะไร นี่เป็นภาพที่ถ่ายไว้เอาไว้โดยช่างภาพสารคดีชาวอเมริกันชื่อ Dorothea Lange ซึ่งในเวลานั้นกำลังทำงานให้ องค์กรบริหารจัดการความปลอดภัยในฟาร์มของรัฐบาลสหรัฐฯ     ภาพนี้ (ภาพแรกสุด) ถูกเรียกกันในภายหลังว่า “Migrant Mother” หรือ “คุณแม่ผู้อพยพ” และกลายเป็นภาพที่มีชื่อเสียงสุดๆ ไปจากการที่มันสะท้อนให้เห็นถึงปัญหาการใช้ชีวิตของผู้อพยพในประเทศได้เป็นอย่างดี แต่ถึงแม้ว่าภาพดังกล่าวจะมีชื่อเสียงขนาดไหน กว่าที่ชื่อของหญิงสาวในภาพ จะกลายเป็นที่รู้จักของประชาชนก็เป็นเรื่องราวหลังจากนั้นราวๆ 40 ปี เลยทีเดียว     ชื่อของเธอคือ Florence Owens Thompson และเธอบอกว่า เธอมีความเห็นที่ค่อนข้างผสมกันเกี่ยวกับรูปถ่ายใบนี้ จริงอยู่ว่าเธอดีใจที่ภาพของเธอมีส่วนช่วยให้คนเข้าใจถึงความลำบากของผู้อพยพ แต่ในขณะเดียวกันภาพถ่ายภาพนี้ก็ไม่ได้ช่วยให้ชีวิตเธอในตอนนั้นมีความเป็นอยู่ที่ดีขึ้นเลย     ถึงอย่างนั้นภาพนี้ก็ใช่ว่าจะไม่มีประโยชน์ต่อตัวเธอเลยเสียทีเดียว เพราะในปี 1983 ที่ Florence ป่วยเป็นโรคมะเร็ง ทางครอบครัวของเธอก็ใช้ชื่อเสียงของเธอในภาพนี้ในการเรี่ยไรเงินค่ารักษาเพื่อมาช่วยเธอโดยเฉพาะ น่าเสียดายที่แม้จะได้รับการรักษาอย่างดีแต่สุดท้ายพวกเขาก็ไม่สามารถรักษาชีวิตเธอเอาไว้ได้ เพราะสุดท้าย Florence ก็เสียชีวิตไปจากโรคหัวใจและมะเร็งในปีเดียวกัน  …

ในช่วงปี 1924-1950 ที่เมืองเมมฟิส รัฐเทนเนสซี สหรัฐอเมริกา ยังมีสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้า นาม “Tennessee Children’s Home Society” คอยออกให้การช่วยเหลือเด็กๆ จากการที่ถูกพ่อแม่ละเลย นี่อาจจะฟังดูเป็นการกระทำของเหล่าผู้ที่มีจิตใจดีงามต้องการจะปกป้องเด็กๆ แต่จะมีสักกี่คนที่รู้ว่า ในบรรดาทีมงานของสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้าแห่งนี้ มีคนที่กำลังใช้ประโยชน์จากการช่วยเหลือเด็กเพื่อทำเงินให้กับตัวเองอยู่     หญิงสาวคนนั้นคือ จอร์เจีย แทนน์ หนึ่งใน “เบบี้ฟาร์มเมอร์” ที่มีชื่อเสียงมากที่สุดของสหรัฐอเมริกา โดยเธอนั้นได้รับฉายานี้มาจากการที่เธอมักจะไปพรากเด็กๆ มาจากพ่อแม่ และนำไปขายต่อนั่นเอง จอร์เจียมักลงมือโดยอ้างเหตุว่าพ่อแม่ของเด็กๆ ที่เป็นเป้าหมายของเธอนั้น “ละเลย” ที่จะดูแลลูกๆ ของตัวเอง (ส่วนมากจะเป็นครอบครัวที่ยากจน) ก่อนที่จอร์เจียจะคัดเอาเด็กที่มีเสน่ห์ เพื่อเอาไปขายให้ครอบครัวที่ร่ำรวยต่อไป จริงอยู่ว่าในหลายๆ ครั้งเด็กๆ ที่จอร์เจียพรากจากพ่อแม่จะเป็นเด็กที่ถูกละเลยจริงๆ แต่การดูแลเด็กๆ ที่ได้มาของจอร์เจียเองก็ใช่ว่าจะดีเท่าไหร่ เพราะหากเด็กที่ได้มาไม่สามารถขายได้ เธอก็แทบจะไม่สนใจเด็กพวกนั้นเลยเช่นกัน     ว่ากันว่าตลอดชีวิตการทำงานของเธอ จอร์เจียทำรายได้เป็นล้านเหรียญจากการขายเด็กราว 5,000 คน แต่ในขณะเดียวกันก็มีเด็กๆ ที่ขายไม่ออกต้องตายไปจากการอดอาหารมากกว่าหนึ่งร้อยคนเช่นกัน เท่านั้นยังไม่พอ หญิงสาวคนนี้ยังมีเส้นสายกับนายกเทศมนตรีของเมืองอีกด้วย ทำให้บ่อยครั้งการแจ้งความจากทางพ่อแม่ของเด็กๆ ก็ถูกทางตำรวจเพิกเฉยไป แถมช่วงหลังๆ หญิงสาวถึงกับติดสินบนนางพยาบาลเพื่อแอบไปขโมยเด็กจากโรงพยาบาลเลยด้วย  …

คนเราไม่อาจจะรู้ได้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นในอนาคต ดังนั้นตั้งแต่อดีต คนเราจึงออกมาทำนายอนาคตไว้เต็มไปหมด ถูกบ้าง ไม่ถูกบ้าง แล้วแต่กรณีไป บางอันก็ดูเพ้อฝันแบบสุดๆ แต่ทราบหรือไม่ การทำนายที่ดูจะเพ้อฝันเหล่านี้ บางอันก็เกิดขึ้นจริงในปัจจุบันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว โดยเฉพาะในวงการวิทยาศาสตร์   เริ่มกันที่รถไฟฟ้าจะเริ่มเป็นที่นิยม นี่เป็นเรื่องที่นักเขียนนิยายไซไฟ John Brunner เขียนเอาไว้ในปี 1969 โดยเป็นหนึ่งในการบรรยายสหรัฐอเมริกาในปี 2010 จริงอยู่ว่ารถไฟฟ้านั้นมีการคิดค้นมาเป็นเวลานานแล้ว แต่ในโลกแห่งความเป็นจริงนั้น กว่าที่รถไฮบริดและรถไฟฟ้า จะเริ่มเป็นที่รู้จักกันจริงๆ มันก็ในปี 2010 ตามที่ John Brunner กล่าวไว้จริงๆ เอาจริงๆ เขาเขียนถึงการก่อการร้ายในสหรัฐฯ และการเข้ารับตำแหน่งของประธานธิบดี “โอโบมิ” (เกือบเป็นโอบามาแล้ว) เอาไว้ด้วยนะ   ดวงจันทร์ของดาวอังคาร ดวงจันทร์ของดาวอังคารถูกค้นพบครั้งแรกในปี 1877 โดย Asaph Hall อย่างไรก็ตามย้อนกลับไป 151 ปีก่อนหน้านั้น Jonathan Swift นักเขียนเจ้าของผลงานชื่อดังอย่าง “การเดินทางของกัลลิเวอร์” ได้เคยเขียนในหนังสือของเขาไว้แล้วว่า มีดาวเล็กๆ สองดวงหมุนอยู่รอบดาวอังคาร การทำนายที่ตรงอย่างไม่น่าเชื่อนี้เองทำให้ชื่อของ Swift ถูกนำไปตั้งเป็นชื่อหลุมอุกกาบาตบนดวงจันทร์ Deimos…

เผ่ามายาเป็นเผ่าที่แพร่กระจายไปในพื้นที่แถบอเมริกากลาง ตั้งแต่ในช่วงปีคริสต์ศักราช 250-950 และกลายเป็นหนึ่งในชนพื้นเมืองเผ่าพันธุ์ที่มีชื่อเสียงที่สุดในโลก แต่แม้ว่าเผ่ามายาจะเป็นเผ่าพันธุ์ที่มีชื่อเสียงมากก็ตาม แต่กลับมีคนไม่มากที่รู้ถึงการใช้ชีวิตประจำวันของคนเผ่านี้ ทั้งๆ ที่พวกเขามีวิถีชีวิตประหลาดๆ อยู่หลายอย่างเลยแท้ๆ ด้วยเหตุนี้เองในวันนี้เราจะไปชม 5 การใช้ชีวิตประจำวันของเผ่ามายา ที่ไม่ใช่แค่ไม่ค่อยเป็นที่รู้จัก แต่ยังแปลกและน่าสนใจสุดๆ ไปเลย   ชาวเผ่ามายาจะใช้ยาสวนทวารในการทำให้ตัวเองเมา ยาที่ว่านี้ มักจะมาจากเครื่องดื่มที่ชื่อว่า “Balché” ซึ่งทำขึ้นมาจากเปลือกไม้ของต้นไม้ชนิดหนึ่ง หรือไม่ก็ “Pulque” ซึ่งทำมาจากว่านหางจระเข้หมัก และจะมีการนำไปใช้งานในพิธีกรรมต่างๆ ด้วย เอาเข้าจริงๆ ชาวมายาก็ดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์กันตามปรกตินั่นล่ะ แต่ในกรณีที่อยากเมาเร็วๆ พวกเขาก็มีหลักฐานว่าจะเทเครื่องดื่มมึนเมาเข้าไปทางทวารเพื่อเร่งผลของแอลกอฮอล์เลยเช่นกัน   ชาวเผ่ามายาจะเจาะฟันแล้วฝังเครื่องประดับลงไป เผ่ามายานั้นนับว่ามีวิทยาการการทำฟันที่ก้าวไกลมากเมื่อเทียบกับยุคสมัย อย่างไรก็ตามใช่ว่าการทำฟันทุกอย่างของพวกเขาจะดีไป หมด เพราะหนึ่งในสิ่งที่ชาวมายามักจะทำกลับเป็นการเจาะรูที่ฟันเพื่อใส่เครื่องประดับ แถมดูเหมือนว่าการเจาะฟันจะได้รับความนิยมมากเลยด้วย เพราะกะโหลกของชนเผ่ามายาจำนวนมากที่เคยมีการค้นพบล้วนแต่มีการเจาะฟันใส่เครื่องประดับทั้งนั้นเลยด้วย   ชาวเผ่ามายามีพิธีบูชาเทพ 165 องค์ การมีเทพถึง 165 องค์ อาจจะฟังดูเยอะ (หากไม่เทียบกับเทพของญี่ปุ่น) แต่เรื่องที่ทำให้ชาวมายาต่างไปจากที่อื่นคือ เทพของเผ่ามายานั้นมักจะต้องการการบูชายัญมนุษย์นี่สิ โดยเหยื่อบูชายัญส่วนมากของเผ่ามายา จะเป็นเด็กผู้หญิง ซึ่งน่าจะมาจากความเชื่อเกี่ยวกับความบริสุทธิ์ และมีการเลือกเหยื่อบูชายัญไว้ก่อนพิธีหลายปีเลยด้วย อย่างไรก็ตามในบางครั้งเหยื่อบูชายัญของพวกเขาก็อาจจะมาจากศัตรู หรือทาสได้เช่นกัน…

การวางแผนนับว่าเป็นหัวใจหลักที่ทำให้ประเทศประเทศหนึ่งจะสามารถเอาชนะสงครามได้ แต่ก็ใช่ว่าแผนการมากมายที่ถูกคิดนั้นจะถูกนำไปใช้งานหรือสำเร็จมันทุกแผนการเช่นกัน โดยเฉพาะสงครามโลกครั้งที่สองแล้วด้วย แต่ถึงแผนการเหล่านั้นจะไม่สำเร็จ แต่มันก็ใช่ว่าจะไม่น่าสนใจเลย เพราะฉะนั้น ในวันนี้เราจะมาชม 5 แผนการในสมัยสงครามโลกครั้งที่สอง ที่แม้จะไม่สำเร็จแต่ก็น่าสนใจมากๆ เช่นเดียวกัน   เริ่มกันที่ Operation Bernhard นี่คือแผนการของนาซีที่จะทำลายเศรษฐกิจของทางอังกฤษ ด้วยการฉีดธนบัตรปลอมจำนวนมากเข้าไปในประเทศนั่นเอง โดยธนบัตรเหล่านี้นั้น จะถูกทำขึ้นโดยนักโทษในค่ายกักกัน โดยชาวยิวที่มีฝีมือในการพิมพ์ และแกะสลัก อย่างไรก็ตามแม้ว่าทางนาซีจะมีธนบัตรปลอมอยู่เป็นจำนวนมาก พวกเขาก็ไม่มีวิธีที่ดีพอที่จะเอาธนบัตรทั้งหมดเข้าไปในอังกฤษอยู่ดี ด้วยเหตุนี้เองธนบัตรส่วนมากจึงถูกนำไปใช้จ่ายให้กับสปายแทน และเมื่อสงครามโลกครั้งที่สองจบลงธนบัตรปลอมเหล่านี้ก็ถูกนำไปทิ้งในทะเลต่อไป   Operation Tannenbaum นี่เป็นแผนการที่เกิดขึ้นในช่วงต้นยุค 40 ซึ่งใกล้ๆ กับที่ฮิตเลอร์บอกกับมุสโสลีนีว่าเขาไม่ชอบประเทศสวิตเซอร์แลนด์ จนทำให้ทางทหารเตรียมบุกสวิตเซอร์แลนด์ทันที เอาเข้าจริงๆ แผนการนี้มีการเตรียมการเพียบพร้อมแทบทุกอย่างแล้วด้วยซ้ำ แต่สุดท้ายก็ไม่สำเร็จเพราะฮิตเลอร์ที่เป็นคนบอกเองว่าไม่ชอบสวิตเซอร์แลนด์ กลับไม่ยอมอนุมัติแผนการเสียนี่ เป็นไปได้ว่าที่เป็นเคยนี้อาจจะเพราะฮิตเลอร์คิดว่าการบุกสวิตเซอร์แลนด์ในช่วงที่ประเทศกำลังรับศึกสองด้านพร้อมกันมันไม่ใช่เรื่องที่ดีก็เป็นได้   Project Habakkuk นี่เป็นแผนการของอังกฤษที่จะสร้างเรือบรรทุกเครื่องบินจากวัสดุที่ผลิตจากน้ำแข็งและขี้เลื่อย เนื่องจากหาง่ายกว่าเหล็ก (ในยามสงคราม) มาก อย่างไรก็ตามแผนการนี้ก็ไม่ได้มีการใช้งานขึ้นมาจริงๆ เนื่องจากที่วัสดุที่ใช้นั้นหนักมาก และการสร้างเรือแบบนี้มีค่าใช้จ่ายสูงที่สูงขึ้นเรื่อยๆ ทำให้แผนการนี้ถูกยกเลิกไปในที่สุด   The Bat Bomb นี่เป็นแผนการที่สหรัฐฯ คิดจะโจมตีญี่ปุ่นด้วยระเบิดที่บรรจุค้างคาวจำนวนมากเอาไว้ โดยตามในแผนการค้างคาวเหล่านี้จะสามารถกระจายไปได้ไกลถึง 20-40 ไมล์ (ราวๆ…

ในช่วงปี 1918 ราชวงศ์โรมานอฟ ที่ถูกจับโดย “บอลเชวิค” สมาชิกของพรรคแรงงานสังคมประชาธิปไตยรัสเซีย ในระหว่างการปฏิวัติรัสเซีย ถูกเคลื่อนย้ายที่คุมขังไปมาอยู่หลายครั้ง ก่อนที่จะถูกสังหารไป การสังหารคนในราชวงศ์โรมานอฟนั้นว่ากันว่ากินเวลาราวๆ 20 นาทีและโหดร้ายอย่างไม่น่าเชื่อ เพราะมีร่องรอยว่าคนในราชวงศ์รวมทั้งเด็กๆ (และคนใช้บางส่วน) ถูกทำร้ายด้วยพานท้ายปืน ดาบปลายปืน มีด และอื่นๆ จนถึงแก่ความตาย   ภาพถ่ายห้องที่เชื่อกันว่าเป็นสถานที่ที่ราชวงศ์โรมานอฟถูกสังหาร   เท่านั้นยังไม่พอในระหว่างการนำศพไปซ่อน ผู้ลงมือยังยึดเอาเครื่องประดับทั้งหมดบนตัวศพ ก่อนที่จะราดน้ำกรดลงไปบนศพของคนในราชวงศ์โรมานอฟก่อนที่จะนำไปฝังด้วย นั่นทำให้การหายตัวไปของคนในราชวงศ์โรมานอฟในสมัยนั้นกลายเป็นปริศนาที่ยากที่จะไขให้กระจ่างมาก เพราะนอกจากจะหาศพไม่เจอแล้ว สื่อในประเทศยังถูกควบคุมให้ออกข่าวประณามราชวงศ์โรมานอฟอยู่เรื่อยๆ ด้วย จริงอยู่ว่าในตอนนั้น บอลเชวิคจะยอมรับว่ามีการสังหารคนในราชวงศ์โรมานอฟจริงๆ แต่พวกเขาก็ไม่ได้มีการเปิดเผยวิธีการหรือสถานที่ที่ลงมือสังหารราชวงศ์โรมานอฟเลย   ภาพการประชุมของบอลเชวิคในปี 1920   เหตุการณ์เหล่านี้ทำให้กว่าที่จะมีการพบสถานที่ที่ราชวงศ์โรมานอฟถูกฝังอยู่จริงๆ มันก็เป็นในปี 1979 และด้วยแรงกดดันจากทางรัฐ กว่าที่จะมีการขุดร่างที่ถูกฝังไว้ขึ้นมาจริงๆ มันก็หลังจากที่โซเวียตล่มสลายไปในปี 1991 เลยทีเดียว   โครงกระดูกที่มีการค้นพบ   โดยสถานที่ที่มีการพบหลุมฝังศพของราชวงศ์โรมานอฟนั้นคือใกล้ๆ กับคฤหาสน์ในเยคาเตรินบุร์ก หนึ่งในที่ที่ราชวงศ์โรมานอฟเคยถูกนำมาขังไว้นั่นเอง กระดูกที่พบในวันนั้นถูกนำมาตรวจสอบ DNA ก่อนที่จะนำไปฝังไว้ที่มหาวิหารเซนต์ปีเตอร์สเบิร์กในปี 1998 และมีการประกาศให้คนในราชวงศ์โรมานอฟที่ตายให้เป็น…

ความสามารถในการคาดเดาว่าคนอื่นกำลังคิดอะไรโดยดูจากเพียงแค่การกระทำนั้นเป็นความสามารถที่ดูมีเสน่ห์สำหรับหลายๆ คน ไม่ว่าจะเป็นการเดิน ท่านั่ง การทานอาหาร คนเรามักจะชื่นชอบเรื่องเกี่ยวกับจิตวิทยาในการมองคนอยู่เสมอ แน่นอนว่าความชื่นชอบในจิตวิทยาเหล่านี้ก็ไม่ได้เกิดขึ้นในปัจจุบันเท่านั้นด้วย เพราะในอดีตเองก็มีจิตวิทยาเกี่ยวกับการสังเกตคนมากมายถูกเผยแพร่ออกมาเช่นกัน     และสำหรับในยุค 50 เอง นิตยสาร Caper Magazine ก็ได้ผู้ถึงจิตวิทยาที่น่าสนใจมากๆ ไว้อันหนึ่งเช่นกัน โดยนี่เป็นเรื่องเกี่ยวกับการสังเกตความคิดของผู้คน จากการจับบุหรี่ทั้งเก้าแบบนั่นเอง ซึ่งบทความจิตวิทยาในครั้งนี้เขียนขึ้น ด้วยความช่วยเหลือของ Dr. William Neutra และมีเนื้อหาคร่าวๆ ดังนี้   แบบที่ 1 Dr. William บอกว่าคนที่จับบุหรี่แบบนี้เป็นคนที่รู้สึกไม่มั่นคง ดูได้จากความกลัวที่จะเสียบุหรี่ไป และหากมีคนรักก็น่าจะเกาะติดเขาหรือเธอราวกับกาวเลย   แบบที่ 2 Dr. William บอกว่านี่เป็นท่าทางของคนที่กำลังเบื่อคู่เดต และท่าทางจะกำลังกลั้นไม่ให้หาวอย่างเต็มที่   แบบที่ 3 Dr. William บอกว่าคนที่ถือบุหรี่แบบนี้มักจะเป็นคนมีความรู้ แบบที่ใช้สมองเป็นหลัก และมักมีลักษณะที่ช่างครุ่นคิด   แบบที่ 4 Dr. William บอกว่านี่เป็นลักษณะการถือบุหรี่ของคนที่ไว้ใจไม่ได้ อ่อนแอ ใช้ชีวิตอยู่ด้วยยาก และขี้โกหกเป็นอย่างมาก  …

เคยสงสัยไหมว่าซากเรืออับปางที่เก่าแก่ที่สุดที่เคยมีการค้นพบมามันเป็นอย่างไร เพราะเมื่อไม่นานมานี้เองได้มีการออกมาประกาศจากทางนักวิทยาศาสตร์แล้วว่า ซากเรืออับปางที่เก่าแก่ที่สุดในโลกเท่าที่เคยมีการค้นพบนั้น อยู่ที่ทะเลดำนั่นเอง     นี่เป็นซากเรือเก่าแก่ของชาวกรีกโบราณ ที่มีอายุกว่า 2,400 ปี ซึ่งถูกค้นพบโดยทีมนักสำรวจ แองโกล-บัลแกเรีย และได้รับการบันทึกว่าเป็นซากเรืออับปางที่เก่าแก่ที่สุดที่ยังมีสภาพครบถ้วนของโลก เรือลำนี้มีความยาวราวๆ 23 เมตร ที่เชื่อกันว่าเป็นเรือค้าขายสินค้าในสมัยก่อน จากสิ่งของที่พบบนเรือ และจากบริเวณที่มีการค้นพบเรือซึ่งมีประวัติศาสตร์เป็นเส้นทางการค้าสายสำคัญระหว่างยุโรปกับเอเชียอีกด้วย     การค้นพบในครั้งนี้เป็นส่วนหนึ่งของ “โครงการโบราณคดีทางทะเลของทะเลดำ” หรือ “MAP” ซึ่งเป็นปฏิบัติการค้นหาซากเรืออับปางในทะเลดำที่มีกำหนดการทำงานทั้งหมด 3 ปี โดยตลอดปฏิบัติการนี้ ทางโครงการได้ค้นพบซากเรืออับปางที่ทะเลดำมาแล้วกว่า 60 ลำ จากการใช้เทคโนโลยีโซนา บวกกับหุ่นยนต์สำรวจน้ำลึก   เรือที่พบมีลักษณะคล้ายคลึงกับเรือที่ปรากฏบนแจกันไซเรนอายุ 2,500 ปี ที่เคยมีการค้นพบก่อนหน้านี้   เป็นไปได้ว่าเหตุผลที่เรือลำนี้ไม่ผุพังไปตามกาลเวลาเสียก่อนจะมาจากการที่สภาพของน้ำทะเลในบริเวณที่พบนั้นมีปริมาณออกซิเจนต่ำ จึงทำให้มีปริมาณแบคทีเรียและสัตว์น้ำที่เป็นอันตรายต่อซากเรืออยู่น้อยตามไปด้วย จริงอยู่ว่าทางทีมงานได้มีการนำชิ้นส่วนซากเรือที่พบขึ้นมาเพื่อทำการตรวจสอบอายุของเรือลำนี้ แต่ในปัจจุบันซากเรือที่พบก็ยังคงนอนอยู่ที่ก้นมหาสมุทรต่อไป เนื่องจากการจะเก็บกู้ซากเรือเก่าแก่แบบนี้ จำเป็นที่จะต้องให้ทุนทรัพย์ในปริมาณที่มากนั่นเอง   ที่มา history, bbc

ในตอนที่สัญญาสงบศึกถูกลงนามในช่วงสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง คำสั่งหยุดยิงใช้เวลาราวๆ 6 ชั่วโมงที่จะไปถึงแนวรบทั่วทุกหนแห่ง ก่อนที่การฆ่าฟันจะจบลงจริงๆ และในช่วงเวลานี้สั้นๆ นี้เองก็ได้จบชีวิตทหารลงอีกราว 3,000 ราย Henry Gunther เองก็เป็นหนึ่งในนั้นแต่เรื่องราวของเขาอาจจะพิเศษหน่อย เพราะเขานั้นคือทหารสหรัฐอเมริกาคนสุดท้าย ที่เสียชีวิตในสงครามโลกครั้งที่หนึ่งนั่นเอง   Henry Gunther ทหารสหรัฐฯ คนสุดท้าย ที่เสียชีวิตในสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง   ที่จริงแล้วข่าวการลงนามในสัญญาสงบศึกเป็นเรื่องที่รู้กันในหมู่ทหารมานานพอสมควรแล้ว แต่ก็มีทหารบางส่วนที่ตัดสินใจจะรบไปจนหยดสุดท้าย และจะหยุดการต่อสู้ต่อเมื่อ คำสั่งหยุดยิงมาถึงจริงๆ เท่านั้น และแน่นอนว่าหนึ่งในกองทหารที่ว่าก็คือกองทหารราบ 313 ที่ Henry Gunther อยู่ ซึ่งไปรบในการต่อสู้ที่ Meuse Argonne   ภาพการต่อสู้ที่ Meuse Argonne   เรื่องราวหลังจากนี้ไปจะถูกเล่าแตกต่างกันออกไป แต่โดยรวมแล้วคือกองทหารราบ 313 ถูกลอบโจมตี และยิงกดดันจนไม่สามารถเคลื่อนพลได้ ก่อนที่ Henry Gunther ตัดสินใจวิ่งผ่าดงกระสุนเข้าไปยังกองทหารเยอรมัน เขาโดยยิงเข้าที่ศีรษะจนเสียชีวิต ในเวลา 10.59 นาฬิกา เพียงแค่หนึ่งนาทีก่อนที่จะมีคำสั่งหยุดยิงจะมาถึง   ภาพค่ายกาชาดของสหรัฐฯ ในพื้นที่ต่อสู้ Meuse Argonne…

สงครามกรุงทรอย หรือ “สงครามโทรจัน” เป็นตำนานจากสมัยก่อน ที่มีชาวกรีกโบราณจำนวนมากเชื่อมั่นว่าเคยมีการเกิดขึ้นมาจริงๆ  ดังนั้นจึงไม่ใช่เรื่องแปลกที่จะมีชาวกรีกโบราณที่อ้างตัวว่ามีความเกี่ยวข้องกับสงครามในครั้งนี้ เพราะเมื่อไม่นานมานี้เอง นักโบราณคดีได้ออกมาประกาศการค้นพบซากเมืองที่ชื่อ Tenea ซึ่งเป็นที่อยู่ของชาวกรีกโบราณซึ่งอ้างตัวว่าเคยเป็นนักโทษของสงครามโทรจันมาก่อนนั่นเอง     เมืองที่พบนี้เชื่อว่าน่าจะเคยถูกใช้เป็นที่อยู่อาศัยมาก่อนในช่วง 300 ปีก่อนคริสตกาล ไปจนถึงคริสต์ศักราชที่ 400 ในบรรดาสิ่งก่อสร้างที่พบยังมีสุสานโบราณซึ่งเก็บกระดูกของชายสองคน หญิงสาวห้าคน และเด็กอีกสองคน โดยพวกเขาถูกฝังไว้พร้อมๆ กับเครื่องประดับมีค่าอีกเป็นจำนวนมาก ซึ่งหนึ่งในเครื่องประดับที่พบ ยังมีแหวนที่สลักรูปเทพเซราพิส ซึ่งมีบทบาททั้งในความเชื่อของกรีกและอียิปต์อีกด้วย   โครงกระดูกและเครื่องประดับที่มีการขุดพบ   ส่วนข้อมูลที่ว่าคนในเมือง Tenea อ้างตัวว่าเคยเป็นนักโทษของสงครามโทรจันมาก่อนนั้น มาจากบันทึกของพอซาเนียสนักประวัติศาสตร์ชาวกรีกโบราณ ซึ่งมีชีวิตอยู่ในช่วงคริสต์ศักราชที่ 143-176 นั่นเอง แต่แม้ว่าเมือง Tenea จะเป็นเมืองที่น่าสนใจมาก แต่เมืองแห่งนี้ก็ไม่ได้อยู่ยงต่อไปอย่างยาวนานสักเท่าไหร่ เพราะในช่วงศตวรรษที่ 4 พื้นที่ที่เมืองนี้ตั้งอยู่ก็ถูกโจมตีโดยชาวกอท ก่อนที่ชาวเมืองจะอพยพออกไปในเวลาต่อมา     อันที่จริงตำแหน่งคร่าวๆ ของเมือง Tenea นั้นถูกค้นพบครั้งแรกมาตั้งแต่ในช่วงศตวรรษที่ 19 แล้ว อย่างไรก็ตามนักโบราณคดีไม่ได้มีตำแหน่งที่แน่นอนของเมืองแต่อย่างใด ทำให้การค้นพบเมืองในครั้งนี้ จัดว่าเป็นการค้นพบที่น่าสนใจมาก เพราะหลังจากที่มีการขุดค้นอย่างจริงจังกันมาตั้งแต่ปี 2016 ในที่สุดนักโบราณคดีก็สามารถค้นหาเมืองจนพบจนได้ และนักโบราณคดีก็หวังเป็นอย่างยิ่งว่าการค้นพบนี้นั้นจะนำมาซึ่งข้อมูลเพิ่มเติมของผู้ที่เคยอาศัยอยู่ที่นี่มาก่อนต่อไป…

เป็นเรื่องที่หลายๆ คนทราบกันว่าในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง พรรคนาซีเป็นต้นเหตุใช้ชาวยิวจำนวนมากต้องเสียชีวิตไปในเหตุการณ์ฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ครั้งแล้วครั้งเล่า การฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ชาวยิวที่เป็นที่รู้จักกันนั้นโดยมากแล้วจะเกิดขึ้นที่เยอรมนีเอง หรือไม่ก็ในประเทศโปแลนด์ จากชื่อเสียงของค่ายกักกันเอาช์วิทซ์ แต่จะมีสักกี่คนที่รู้ว่า การฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ชาวยิวนั้นยังเกิดขึ้นที่อื่นอีกหลายที่     และหนึ่งในการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ชาวยิวที่มักจะถูกลืมก็เกิดขึ้นที่ประเทศลิทัวเนีย โดยนี่เป็นเรื่องราวที่เกิดขึ้นในช่วงเดือนมิถุนายน-กรกฎาคม 1941 หลังจากที่เยอรมนีบุกมาถึงประเทศลิทัวเนียนั่นเอง นี่เป็นเหตุการณ์ที่ถูกเรียกด้วยชื่อที่หลากหลาย ไม่ว่าจะเป็น “การฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ที่ลิทัวเนีย” “การสังหารหมู่หน้าโรงรถที่เคานัส” หรือ “Kaunas pogrom”     นี่เป็นการสังหารหมู่ที่ค่อนข้างแปลก เพราะเอาเข้าจริงๆ คนที่ลงมือสังหารชาวยิวนั้นแทบจะไม่ใช่ทหารนาซี แต่เป็นคนในประเทศด้วยกันเองต่างหาก เรื่องของเรื่องคือในลิทัวเนียเองมีประชาชนอยู่ส่วนหนึ่งที่ไม่พอใจการปกครองของทางโซเวียต ดังนั้นพวกเขาจึงอ้าแขนรับการมาของกองทัพนาซีอย่างเต็มที่ โดยหวังเป็นอย่างยิ่งว่าหากเข้าร่วมกับนาซี ประเทศของพวกเขาจะได้ปกครองตนเองเสียที     แน่นอนว่าการเข้าร่วมกับนาซีนั้น มาพร้อมกับวัฒนธรรมการเหยียดชาวยิว นั่นทำให้ในช่วงเวลานั้นชาวยิวในลิทัวเนียจำนวนมากต้องถูกสังหารไป และเหตุการณ์ที่มีชื่อเสียงที่สุด ก็เกิดขึ้นในวันที่ 25–29 มิถุนายน 1941 เพียงหนึ่งวันหลังจากที่นาซีเข้าปกครองลิทัวเนียนั่นเอง     โดยในช่วงนั้น ชาวยิวจะถูกเรียกมารวมตัวกันที่หน้าโรงรถในตอนบ่าย ก่อนที่บางส่วนจะถูกทุบตีจนตายด้วยพลั่ว แท่งเหล็ก หรือวิธีการโหดร้ายอื่นๆ โดยมีผู้ลงมือที่เป็นคนชาติเดียวกัน ท่ามกลางประชาชนที่มุงดูอยู่รอบๆ     เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนั้นมีทั้งการบันทึกภาพและขั้นตอนแทบทั้งหมดไว้อย่างชัดเจน และกลายเป็นประวัติศาสตร์ที่ดำมืดที่สุดอันหนึ่งของประเทศไปเลย แต่เหตุการณ์ในครั้งนี้ก็เป็นเพียงแค่การเปิดม่านการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ในประเทศเท่านั้น…

เมื่อพูดถึงกองทัพทหารดินเผาที่มีชื่อเสียงโด่งดังของโลก ไม่ว่าใครก็คงคิดถึงกองทัพทหารดินเผาที่พบในสุสานจิ๋นซี ฮ่องเต้ก่อนเป็นอย่างแรก แต่จะเกิดอะไรขึ้นเมื่อล่าสุดนี้ นักโบราณคดีกลับพบกับกองทัพทหารดินเผาคล้ายของจิ๋นซี ฮ่องเต้อีกครั้งในหลุมเก่าแก่อายุ 2,100 ปีที่ประเทศจีน     โดยกองทัพทหารดินเผาที่พบในครั้งนี้นั้น มีขนาดที่เล็กกว่าของจิ๋นซี ฮ่องเต้ค่อนข้างมาก และมีทั้งทหารราบ ทหารม้า ข้าราชการ เรื่อยไปจนถึงตัวตลก และสิ่งก่อสร้างเลยด้วย ในบรรดาสิ่งที่พบ ของที่สูงที่สุดคือหอสังเกตการณ์ดินเผา ซึ่งมีความสูงอยู่ที่ประมาณ 140 เซนติเมตรเท่านั้น ส่วนรูปปั้นดินเผาที่พบมากที่สุดได้แก่ทหารราบที่มีมากถึงราวๆ 300 คน     จากลักษณะงานฝีมือที่พบ ในเบื้องต้นนักโบราณคดีเชื่อว่ากองทัพทหารดินเผาจิ๋วเหล่านี้น่าจะถูกทำขึ้นราวๆ 100 ปีหลังจากกองทัพทหารดินเผาของจิ๋นซี ฮ่องเต้ โดยกองทัพทหารดินเผาที่พบน่าจะทำขึ้นให้แก่เจ้าชาย Liu Hong ผู้เป็นลูกชายของจักรพรรดิฮั่นอู่ตี้ (141-87 ปีก่อนคริสตกาล) อีกที     นั่นหลายความว่าหากกองทัพทหารดินเผาเหล่านี้ทำขึ้นเพื่อปกป้องเจ้าชาย Liu Hong ตัวสุสานเองก็น่าจะอยู่ในบริเวณใกล้เคียงแน่ๆ อย่างไรก็ตามจากคำบอกเล่าของนักโบราณคดี แม้สถานที่ที่พบทหารดินเผาจะมีทางเชื่อมไปยังตัวสุสาน แต่ทางที่ว่ากลับไม่สามารถใช้งานได้ และมีความเป็นไปได้สูงที่สุสานจะถูกทำลายไปแล้ว นั่นเพราะในช่วงปี 1960-1970 เคยมีการปรับที่ดินในบริเวณดังกล่าวไป เพื่อทำรางรถไฟนั่นเอง     แต่แม้จะมีความเป็นไปได้สูงว่าสุสานจะถูกทำลายไปแล้ว ลำพังการค้นพบทหารดินเผาจิ๋วเองก็นับเป็นการค้นพบที่มีค่ามากอยู่ดี…

เมื่อมีคนพูดถึงเกมที่ชื่อ “Monopoly” ชื่อว่าคงมีคนบางส่วนที่ยังงงๆ ว่าหมายถึงเกมอะไร แต่หากพูดถึง “เกมเศรษฐี” แล้วละก็ ชื่อว่าทุกๆ คนคงจะร้องอ๋อเลยทีเดียว     เกมเศรษฐี เป็นเกมกระดานที่เชื่อกันว่าเกิดขึ้นครั้งแรกเมื่อปี 1904 โดยความคิดของ Elizabeth J. Magie หญิงสาวชาวสหรัฐอเมริกา โดยเดิมทีแล้วมีชื่อว่า “Landlord’s Game” และกลายเป็นเกมที่มีคนรู้จักกันไปทั่วโลกในเวลาต่อมา ว่าแต่รู้หรือไม่ว่าจริงๆ แล้วเกมเศรษฐี ไม่ได้โด่งดังเลยในตอนที่มันถูกคิดค้นขึ้นมา     ช่วงเวลาที่ทำให้เกมเศรษฐีกลายเป็นเกมกระดานชื่อดังที่ใครๆ ก็รู้จักนั้น มาจากเหตุการณ์ภาวะเศรษฐกิจตกต่ำครั้งใหญ่ หรือ “Great Depression” ในช่วงยุค 1930 และก็ในช่วงนั้นเองที่บริษัท Parker Brothers ได้เข้าซื้อลิขสิทธิ์ของ Landlord’s Game และวางจำหน่ายในฐานะเกม Monopoly นั่นเอง     คงต้องบอกว่าความสำเร็จของเกมเศรษฐีในภาวะเศรษฐกิจตกต่ำครั้งใหญ่มีปัจจัยอยู่หลายข้อ แต่หนึ่งในนั้นคือการที่เกมเศรษฐีมีราคาที่พอจับต้องได้ในยามที่ประชาชนไม่มีเงินซื้อของฟุ่มเฟือยมากนัก และนอกจากจะราคาถูกแล้วเกมเศรษฐียังย้อนกลับมาเล่นได้เรื่อยๆ แถมยังเล่นได้ทุกเพศทุกวัย นำไปสู่ความโด่งดังในยุคที่ประชาชนมีเงินน้อยและความเครียดสูง จนไม่ค่อยอยากออกจากบ้านไป     อย่างไรก็ตามสิ่งที่ทำให้เกมนี้โด่งดังค้างฟ้า น่าจะมาจาก…

ตั้งแต่วันที่เขมรแดงได้กระทำการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ชาวจามและชาวเวียดนามกว่า 1.7 ล้านคน ในกัมพูชา เมื่อช่วงปีคริสต์ศักราช 1975-1979 เวลาก็ได้ผ่านล่วงเลยมาได้เกือบๆ 40 ปีแล้ว     แต่เมื่อล่าสุดนี้เองศาลพิเศษของสหประชาชาติ ได้เสร็จสิ้นกระบวนการยุติธรรม และได้มีคำตัดสินออกมาว่า 2 อดีตผู้นำเขมรแดง มีความผิดในกรณีการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ อดีตผู้นำเขมรแดงทั้งสองคนนี้ได้แก่นาย นวน เจีย วัย 92 ปี ผู้ซึ่งมีอำนาจเป็นรองเพียงแค่ “พล พต” ผู้นำสูงสุดในสมัยนั้น และนาย เขียว สัมพัน วัย 87 ปี ผู้ซึ่งเคยดำรงตำแหน่งประมุขแห่งรัฐนั่นเอง   นายเขียว สัมพัน (ซ้าย) และนายนวน เจีย (ขวา)   โดยนี่นับเป็นการตัดสินโทษที่ได้รับการรับรองอย่างเป็นทางการจากนานาชาติเป็นครั้งแรก เกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น และทำให้เหตุการณ์ในครั้งนั้นถูกนับเป็นการ “ฆ่าล้างเผ่าพันธุ์” อย่างเป็นทางการในที่สุด ทั้งนี้โทษที่ทั้งสองคนจะได้รับคือการจำคุกตลอดชีวิต ซึ่งเดิมทีแล้วทั้งคู่เคยถูกตัดสินโทษในลักษณะเดียวกันจากความผิดในข้อหาอาชญากรรมต่อมนุษยชาติ เมื่อปี 2014 มาแล้ว ทำให้นี่เป็นการโดนลงโทษจำคุกตลอดชีวิตของทั้งคู่    …

มนุษย์สายพันธ์ุนีเอนเดอร์ธัล เป็นมนุษย์ต่างสายพันธ์ุกับมนุษย์ในปัจจุบัน และเชื่อกันว่าสูญพันธุ์ไปเมื่อราวๆ 30,000 ปีก่อน     เดิมทีแล้วนักวิทยาศาสตร์เชื่อว่ามนุษย์นีเอนเดอร์ธัลน่าจะมีความดุร้ายกว่าบรรพบุรุษมนุษย์มาก เนื่องจากกระดูก (โดยเฉพาะกะโหลก) ของนีเอนเดอร์ธัลที่มีการค้นพบมักจะมาพร้อมๆ กับการร่องรอยการบาดเจ็บอยู่เสมอ จนกระทั่งเมื่อไม่นานมานี้เอง ที่นักวิทยาศาสตร์ออกมาประกาศว่าแท้จริงแล้วมนุษย์นีเอนเดอร์ธัลไม่ได้ดุร้ายไปกว่าบรรพบุรุษของมนุษย์เลย     เพราะจากงานวิจัยของมหาวิทยาลัย Tübingen ในเยอรมนี ตลอดช่วงปลายยุคหินเก่า (80,000 – 20,000 ปีก่อน) กะโหลกของบรรพบุรุษของมนุษย์นั้นก็มีร่องรอยการถูกทำร้ายพอๆ กับมนุษย์นีเอนเดอร์ธัล นี่เป็นการทดลองโดยเปรียบเทียบฟอสซิลที่มีการค้นพบในช่วงปลายยุคหินเก่ากว่า 800 ชุด และอาศัยการเปรียบเทียบข้อมูลในหลายๆ ด้าน ทั้งรูปแบบการบาดเจ็บ เพศ อายุเมื่อตอนเสียชีวิต แต่ไม่ว่าจะด้านไหน อัตราการบาดเจ็บของทั้งสองเผ่าพันธุ์ก็ไม่ได้มีความแตกต่างกันเลย     เหตุผลที่เมื่อก่อนเรามองว่ามนุษย์นีเอนเดอร์ธัลมีความดุร้ายสูงนั้น น่าจะเป็นเพราะเราเอาข้อมูลของพวกเขาไปเปรียบเทียบกับมนุษย์ในปัจจุบัน จึงไม่ใช่เรื่องแปลกที่จะสันนิษฐานว่ามนุษย์นีเอนเดอร์ธัลมีความดุร้ายสูงกว่าคนปัจจุบันมาก ทั้งที่หากลองเปรียบเทียบมนุษย์นีเอนเดอร์ธัลกับบรรพบุรุษมนุษย์ในช่วงเวลาเดียวกันแล้ว จะเห็นได้ค่อนข้างชัดเจนเลยว่า บรรพบุรุษมนุษย์ในช่วงนั้นเองก็มีความดุร้ายไม่ต่างจากมนุษย์นีเอนเดอร์ธัลเลย     นั่นทำให้มีความเป็นไปได้ว่าลักษณะการใช้ชีวิตของนีเอนเดอร์ธัลจะมาจากสภาพแวดล้อมในสมัยนั้น ซึ่งยากแก่การเอาตัวรอดมากกว่าที่จะมาจากอุปนิสัยจริงๆ นี่อาจจะเป็นงานวิจัยที่ทำให้เราเข้าใจมนุษย์สายพันธุ์นีเอนเดอร์ธัลมากขึ้นก็เป็นได้ และอาจทำให้เราต้องตรวจสอบแนวคิดเกี่ยวกับวิถีชีวิตของมนุษย์นีเอนเดอร์ธัลในสมัยก่อนอีกครั้ง     และข้ออ้างที่ว่าความโหดร้ายของมนุษย์ในปัจจุบันบางส่วนมาจากการที่มีเชื้อสายของชาวนีเอนเดอร์ธัลนั้น อาจจะไม่ใช่ข้ออ้างที่ฟังขึ้นอีกต่อไปแล้ว   ที่มา history, nature, nature

ชายหนุ่มผมยาว ไว้หนวดเครา สีหน้าอ่อนโยน นี่คือภาพลักษณ์ของพระเยซูคริสต์ที่เราเห็นกันบ่อยๆ ตามสื่อต่างๆ และกลายเป็นลักษณะของพระองค์ที่คนปัจจุบันคุ้นเคยกันมากที่สุดไป     ว่าแต่เชื่อหรือไม่ว่าในสมัยก่อน ภาพลักษณ์ของพระเยซูที่ถูกบันทึกไว้ ไม่ได้เหมือนกับที่เราคุ้นเคยกันเลยสักนิด เพราะเมื่อไม่นานมานี้เองกลุ่มนักโบราณคดีจากมหาวิทยาลัยไฮฟาในอิสราเอล ได้มีการค้นพบภาพวาดของพระเยซูที่มีอายุเก่าแก่ถึง 1,500 ปี ในซากสิ่งก่อสร้างจากสมัยไบเซนไทน์ ที่ทะเลทรายเนเกฟซึ่งตั้งอยู่ทางตอนใต้ของประเทศ   ตัวภาพถูกพบบริเวณลูกศร   แม้ว่าภาพที่พวกเขาพบจะเลือนรางไปมาก จนแทบจะเหลือเพียงลายเส้นสีแดงอ่อนๆ แต่ก็ยังมีรายละเอียดมากพอที่จะดูออกว่าเป็นรูปอะไรได้หากเพ่งมองให้ดีๆ โดยจากทำบอกเล่าของ Emma Maayan-Fanar หนึ่งในทีมนักโบราณคดีที่ไปพบรูป บวกกับภาพจำลองที่ถูกสร้างขึ้นจากข้อมูลที่มี ดูเหมือนว่าภาพนี้จะเป็นภาพของพระเยซูในระหว่างพิธีศีลจุ่มนั่นเอง   ภาพจำลองที่ถูกสร้างขึ้นจากร่องรอยที่พบ   และเรื่องที่น่าสนใจคือภาพของพระเยซูที่พวกเขาพบนั้นมีลักษณะเป็นชายผมสั้น ตาโต จมูกยาว แถมยังมีใบหน้าที่เกลี้ยงเกลาไร้หนวดเครา ซึ่งต่างไปจากภาพลักษณ์ของพระเยซูในปัจจุบันมาก โดย Emma ได้อธิบายภาพที่พบไว้ว่าในสมัยก่อนรูปร่างของพระเยซูนั้นมีการอธิบายไว้หลายรูปแบบตามงานศิลปะต่างๆ ก่อนที่จะเริ่มเปลี่ยนมาเป็นแบบที่เราคุ้นเคยกันในช่วงศตวรรษที่ 6 อีกที   ภาพเปรียบเทียบร่องรอยที่พบกับภาพจำลองที่ถูกสร้างขึ้นใหม่   ที่เป็นเช่นนี้อาจจะเป็นเพราะในพระคัมภีร์เองไม่ได้มีการอธิบายลักษณ์ของพระเยซูเอาไว้ก็เป็นได้ แต่แม้จะไม่ได้มีการอธิบายรูปลักษณ์ไว้ จากพระคัมภีร์บท 1 โครินธ์ 11:4 ก็ได้มีการบอกไว้ว่าถ้าผู้ชายไว้ผมยาวจะถือเป็นเรื่องน่าอาย ดังนั้นจึงมีความเป็นไปได้สูงว่าพระเยซูจริงๆ แล้วจะมีผมสั้นตามภาพที่มีการค้นพบ อย่างไรก็ตามหากพระองค์ปฏิบัติตามกฎหมายยิวแล้ว จะมีความเป็นไปได้สูงที่พระองค์จะไว้หนวดผิดกับภาพที่พบเช่นกัน   สถานที่ที่มีการค้นพบภาพดังกล่าว…

ด้วยความพัฒนาของเทคโนโลยีในปัจจุบันการค้นพบสิ่งที่ไม่เคยมีการพบมาก่อนก็เริ่มเกิดขึ้นบ่อยขึ้นเรื่อยๆ ในปัจจุบัน และสำหรับเมื่อไม่นานมานี้เองก็ได้มีการค้นพบซากเรือขนทาสที่จมอยู่ใต้น้ำเป็นครั้งแรกด้วย     เป็นเรื่องที่เราทราบกันดีว่าในสมัยก่อนการใช้แรงงานทาสเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นยู่บ่อยๆ ในแทบทุกสังคมของโลก และในยุโรปเองก็มีการใช้งานทาสกันเยอะมากจนต้องนำเข้าทาสจากแอฟริกาเลยทีเดียว โดยเรือที่ถูกพบในครั้งนี้มีชื่อว่า “São José-Paquete de Africa” มันเป็นเรือขนส่งขนาดเล็ก ซึ่งหนักราวๆ 340 ตันที่ออกเดินทางจากประเทศโมซัมบิกที่อยู่ทางตะวันออกเฉียงใต้ของทวีปแอฟริกา ในเดือนธันวาคม 1794 São José บรรทุกทาสมาเป็นจำนวน 543 คนบนเรือที่มีความยาวสูงสุดเพียง 40 เมตร โดยจะมีการล่ามโซ่เอาไว้เพื่อป้องกันการถูกขโมยเรือ และมีกำหนดการที่จะขายทาสทั้งหมดที่บราซิลต่อไป     แต่แทนที่จะได้ไปขายทาสที่บราซิล ในวันที่ 27 ของเดือนธันวาคม 1794 นั้นเอง เรือลำนี้ก็จมลงที่เคปทาวน์ของประเทศแอฟริกาใต้เสียก่อน จากการที่ตัวเรือแตกออกเป็นชิ้นๆ และสังหารทาสบนเรือไปกว่า 212 คน เชื่อกันว่าทาส 331 รายที่รอดชีวิตจากเหตุการณ์น่าจะถูกขายให้กับแอฟริกาใต้ที่ตอนนั้นอยู่ใต้การปกครองของเนเธอร์แลนด์ ส่วนตัวเรือก็ถูกปล่อยไว้อย่างนั้นโดยที่ไม่ได้มีการเก็บกู้ขึ้นมาแต่อย่างใด Jaco Boshoff นักโบราณคดีทางทะเลในพิพิธภัณฑ์ไอซิโกของเคปทาวน์เล่าว่า การขนส่งทาสนั้นจะทำโดยที่คำนวณไว้แล้วว่าจะมีคนตายในระหว่างการเดินทาง ดังนั้นพวกเขาจึงบรรทุกทาสให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้     นั่นทำให้ในเรือน่าจะมีสภาพแออัดมากๆ และนี่อาจจะเป็นเหตุผลที่ทำให้ทาสเกือบครึ่งต้องเสียชีวิตด้วยก็เป็นได้ การค้นพบเรือ São José นั้นนับว่าเป็นการค้นพบที่มีคุณค่ามากเลยทีเดียว เพราะนอกจากข้อมูลการค้าขายทาสของตัวเรือเองแล้ว บนเรือ São…

ตั้งแต่ในอดีต คนเราพยายามทำทุกอย่างเพื่อให้ตัวเองตามแฟชั่นได้ทันยุคทันสมัย นั่นทำให้ในหลายๆ ครั้งในประวัติศาสตร์ คนเราก็จะทำอะไรที่มันดูแปลกเหลือเกิน อย่างในสหรัฐอเมริกาช่วงยุค 1940 สาวๆ ก็มักจะทำตามแฟชั่น ด้วยการตกแต่งทาสีขาตัวเอง ให้เหมือนกับว่าใส่ถุงน่องอยู่นั่นเอง     เรื่องราวมันเกิดขึ้นในช่วงปี 1939 บริษัท DuPont ได้ทดลองทำการผลิตและวางจำหน่ายถุงน่องรุ่นใหม่ ที่ทำจากไนลอนในสหรัฐอเมริกา การวางจำหน่ายในครั้งนี้แม้ว่าจะมีปริมาณไม่มาก แต่มันเป็นการพัฒนาแฟชั่นในประเทศไปอย่างใหญ่หลวงเลยทีเดียว เพราะในอดีตถุงน่องที่ทุกๆ คนรู้จักจะทำมาจากผ้าไหมเท่านั้น     นั่นทำให้ในปี 1940 ความต้องการของถุงน่องไนลอนพุ่งสูงขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อ ถึงขนาดที่ว่าแม้บริษัท DuPont จะเร่งการผลิตแบบสุดๆ พวกเขาก็ไม่อาจจะผลิตถุงน่องได้ทันตามความต้องการอยู่ดี หนึ่งในเหตุผลที่ถุงน่องขาดตลาดในสมัยนั้น ส่วนหนึ่งอาจจะมาจากการที่ไนลอนถูกนำไปใช้ทำร่มชูชีพในสงครามก็เป็นได้ แต่ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไร การที่ถุงน่องขาดตลาดก็ทำให้สาวๆ ต้องหาอะไรมาทดแทน     สิ่งที่เกิดขึ้นมาจากเหตุการนี้ คือสิ่งที่ถูกเรียกกันว่า “ถุงน่องน้ำ” โดยที่สาวๆ จะแต่งขาของตัวเองให้เหมือนกับเป็นถุงน่องมากที่สุดเท่าที่จะทำได้ ด้วยเครื่องสำอาง หรือสีที่ตัวเองมี ไม่น่าเชื่อว่าแฟชั่นนี้จะกลายเป็นที่โด่งดังมากในเวลานั้น ถึงขั้นที่ว่ามีร้านที่รับวาดถุงน่องน้ำโผล่ขึ้นมาเป็นดอกเห็ด และเมื่อไหร่ก็ตามที่มีถุงน่องใหม่ๆ ออกขาย ร้านเหล่านี้ก็จะสรรหาวิธีวาดขาของสาวๆ ให้เหมือนกับถุงน่องลายนั้น     แฟชั่นอันนี้โด่งดังเรื่อยมาจนกระทั่งหลังจากที่สงครามโลกครั้งที่สองจบลงในปี 1945 และไนลอนเริ่มกลับมาวางขายในตลาดอีกครั้ง…

สำหรับคนที่ดูภาพยนตร์ต่างประเทศอยู่บ่อยๆ อาจจะเคยสังเกตว่าในช่วงต้นศตวรรษที่ 20 เด็กๆ มักจะไปทำงานเป็นคนส่งจดหมายกัน นี่อาจจะเป็นเพราะในบรรดางานที่เด็กๆ ถูกส่งไปทำในสมัยนั้น (เช่นฟาร์ม เหมือง หรือโรงงาน) การส่งคนส่งจดหมายอาจจะเป็นงานที่ดูทารุนน้อยที่สุดก็เป็นได้ ดังนั้นในช่วงปี 1908-1917 ที่สหรัฐฯ จึงมีเด็กแบบนี้อยู่เป็นจำนวนมาก ถึงขั้นที่ว่า Lewis Hine นักสังคมวิทยาและช่างภาพ ได้ไปรวบรวมภาพของพวกเขามา เพื่อใช้อ้างอิงคุณภาพชีวิตของเด็กๆ เลยทีเดียว และนี้คือส่วนหนึ่งของผลงานของเขา   เริ่มกันที่ George Christopher จากรัฐเทนเนสซี ผู้ทำงานเฉพาะกะกลางวันในปี 1910   Raymond Bykes เด็กชายวัย 14 ที่ทำงานถึงตี 1 ทุกวัน เมื่อปี 1911   Curtin Hines วัย 14 ปีที่มีโอกาสไปเรียน ทำงานตั้งแต่ 4 โมงเย็นถึง 2 ทุ่ม เมื่อปี 1913   Percy Neville อายุ 14 ปี ทำงานให้บริษัทหลายแห่ง…

การที่โครงการอะพอลโลสามารถส่งมนุษย์ขึ้นไปเหยียบดวงจันทร์ได้นั้น นับว่าเป็นความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ที่สุดครั้งหนึ่งของโลกเลยก็ว่าได้ ว่าแต่รู้หรือไม่ว่ากว่าที่ อะพอลโล 11 จะเกิดขึ้นได้นั้น โลกต้องเสียอะไรไปบ้าง     เป็นเรื่องที่ทราบกันดีว่าในช่วงสงครามเย็นสหรัฐฯ กับโซเวียตแข่งขันกันในการเดินทางสู่อวกาศ แต่ทราบกันไหมว่าอีกหนึ่งในเหตุผลที่นาซาพยายามอย่างมากในการไปดวงจันทร์นั้น มาจากการที่พวกเขาอยากทำให้คำพูดของประธานาธิบดีจอห์น เอฟ. เคนเนดีก่อนโดนลอบสังหารที่ว่าจะปล่อยจรวดให้ได้ก่อนหมดยุค 60 เป็นจริงนั่นเอง   จอห์น เอฟ. เคนเนดี เคยให้สัญญาไว้ในปี 1961 ว่าจะนำยานอวกาศที่ที่ดวงจันทร์ก่อนจบทศวรรษ   นั่นทำให้นาซาในเวลานั้นทำทุกอย่างที่ทำได้เพื่อให้โครงการอะพอลโลใกล้เคียงความจริงขึ้นมาอีกขั้น และนำไปสู่ความตายของนักบินอวกาศ และคนงานภาคพื้นดินเป็นจำนวนมาก โดยหากพูดถึงนักบินคนแรกที่ต้องสละชีวิตในสายงานนี้จะเป็น Howard C. Lilly ชายคนที่สี่ของโลกที่เคยบินด้วยความเร็วทะลุกำแพงเสียง โดยเขาเสียชีวิตจากการบินทดสอบเครื่อง D-558-1 ในปี 1948     และราวๆ หนึ่งเดือนต่อมาเอง การทดลองสร้าง “Flying Wing” ในปี 1952 เองก็จบลงด้วยความตายของนักบิน 5 คนเช่นกัน จริงอยู่ว่านั่นเป็นเรื่องก่อนที่จะมีการก่อตั้งนาซาขึ้นมาเสียอีก แต่ทีมงานหลายคนที่อยู่ในโครงการเหล่านี้ก็ถูกย้ายมาประจำการกับนาซาต่อไป   Glen W. Edwards (คนกลาง) หนึ่งในห้านักบินที่เสียชีวิตของ…

ในสมัยที่วิทยาศาสตร์ยังไม่ก้าวไกล คนเรามีแนวคิดความเชื่อแบบผิดๆ อยู่มากมาย ทั้งในการทำงาน ทานอาหาร ประเพณี และแน่นอนว่าการแพทย์ก็ด้วย จริงอยู่ว่าบ่อยครั้งแนวคิดและความเชื่อที่ผิดๆ อาจจะไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อนมากนัก แน่หากความเชื่อที่ว่าอยู่ในวงการแพทย์แล้ว เราคงจะปฏิเสธไม่ได้เลยว่าแนวคิดความเชื่อแบบผิดๆ อาจจะทำให้คนคนหนึ่งเสียชีวิตได้เลย ด้วยเหตุนี้เอง ในวันนี้เราจะมาชม 6 การรักษาผิดๆ ในวงการแพทย์สมัยก่อน ที่ไม่ใช่แค่ไม่ช่วยให้อาการดีขึ้น แต่จะทำให้มันแย่ลงด้วย   เริ่มกันจาก การรีดเลือด ในสมัยก่อนมีความเชื่อว่าอาการป่วยของมนุษย์เกิดจากของเหลวในร่างกายเป็นพิษ การรีดเลือดออกจากร่างกายช่วยรักษาโรคจึงกลายเป็นที่แพร่หลายในช่วงนั้นไป โดยการรีดเลือดในสมัยนั้นอาจทำได้หลายวิธี ตั้งแต่ในปลิงดูด เรื่อยไปยันการเอามีดกรีดคนไข้กันตรงๆ เลย และในช่วงหนึ่งยังได้รับความนิยมสุดๆ จนต่างตัดผมมีบริการรีดเลือดเลยด้วย   การใช้มูลสัตว์ นี่เป็นการรักษาที่แพร่หลายในหลายๆ วัฒนธรรมทั่วโลก โดยพวกเขาเชื่อว่าจากเอามูลสัตว์มาชโลมแผลจะช่วยให้แผลหายได้เร็วขึ้น ซึ่งก็ถือว่าแปลกเหมือนกันเพราะในอีกหลายๆ วัฒนธรรม มูลสัตว์นั่นถูกนำมาใช้เป็นอาวุธสงครามเลยแท้ๆ โดยวัฒนธรรมที่ขึ้นชื่อเรื่องการใช้มูลสัตว์รักษาที่สุดแห่งหนึ่งก็คือประเทศอียิปต์นั่นเอง เพราะไม่เพียงแต่ใช้มูลสัตว์รักษาแผล แต่พวกเขาถึงกับใช้มูลจระเข้ในการคุมกำเนิดเลยด้วย ซึ่งก็แน่นอนว่ามันไม่ได้มีผลอย่างที่คิด ทั้งในด้านการคุมกำเนิด และการรักษาแผล แถมเผลอๆ เชื้อโรคในมูลสัตว์ยังจะทำให้แผลเน่าง่ายขึ้นเลยด้วย   การเจาะกะโหลก นี่เป็นอีกหนึ่งในการรักษาที่มีมาหลายยุคหลายสมัย และยังเป็นที่สงสัยกันอยู่ว่าเพราะอะไรคนโบราณถึงได้เชื่อกันสุดๆ ว่ามันช่วยรักษาโรคหรืออาการทางจิตได้ มีกะโหลกคนสมัยก่อนมากมายที่ถูกค้นพบว่ามีรูที่เกิดจากการเจาะกระดูก และในบรรดากะโหลกเหล่านั้น ก็มีอยู่หลายอันเลยที่มีร่องรอยว่าการเจาะกะโหลกนั่นล่ะที่ทำให้พวกเขาตาย   การใช้สารหนู ด้วยความที่สารหนูเป็นสารพิษที่ไม่ได้ออกฤทธิ์ให้เห็นทันทีที่ใช้…

เคยได้ยินชื่อของโรเบิร์ต เจมส์ ฟิชเชอร์ หรือ “บอบบี ฟิชเชอร์” กันไหม? เชื่อว่าบางคนอาจจะเคยได้ยินชื่อนี้มาจากภาพยนตร์เรื่อง “เดิมพันชาติ รุกฆาตโลก” (Pawn Sacrifice) ที่ฉายในปี 2015 กันมาบ้าง     เขาคือนักแข่งหมากรุกระดับแกรนด์มาสเตอร์ที่อายุน้อยที่สุดในประวัติศาสตร์ และว่ากันว่าเป็นหนึ่งในนักเล่นหมากรุกที่เก่งที่สุดเท่าที่เคยมีมาในโลก เจ้าของรางวัลชนะเลิศการแข่งหมากรุกระดับโลกในปี 1972 บอบบี ฟิชเชอร์เกิดเมื่อวันที่ 9 มีนาคม 1943 ในสหรัฐฯ และเริ่มเล่นหมากรุกตั้งแต่อายุเพียง 6 ขวบ และเอาชนะ Donald Byrne หนึ่งในนักแข่งหมากรุกที่มีชื่อเสียงในปี 1956 เขาเอาชนะ Byrne ด้วยการสละควีนของตัวเอง จนทำให้เกมในวันนั้นกลายเป็น “เกมแห่งศตวรรษ” ที่นักเล่นหมากรุกระดับสูงทุกคนรู้จักไป   บอบบี ฟิชเชอร์ (ฝั่งดำ) สละควีนของเขา   บอบบีลาออกจากโรงเรียนในตอนที่อายุได้ 16 ปี และทุ่มเทชีวิตให้กับหมากรุก และกลายเป็นผู้เล่นเพียงคนเดียวในสมัยนั้นที่สามารถชนะการแข่งราวเดียว 11 เกมในการแข่งขันเมื่อปี 1964 เขาเก่งขนาดที่ว่าสามารถแข่งกับคู่แข่งพร้อมๆ กัน 50 คนได้…

ว่ากันว่ายิ่งผู้เป็นพ่อทำตำนานไว้ยิ่งใหญ่เพียงไหน การที่ลูกจะสานต่อตำนานมันก็จะยิ่งยากขึ้นไปตามนั้น นั่นทำให้ลูกหลานของคนที่มีชื่อเสียงส่วนใหญ่มักจะถูกโลกใบนี้ลืมไป โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับ “เอดูอาร์ท ไอน์สไตน์”     เพราะในขณะที่อัลเบิร์ต ไอน์สไตน์กลายเป็นบุคคลที่แทบจะไม่มีใครในโลกที่ไม่รู้จัก เอดูอาร์ท ไอน์สไตน์ ลูกชายของเขากลับมักถูกลืมว่ามีตัวตนอยู่เสมอไป เอดูอาร์ท เกิดเมื่อวันที่ 28 กรกฎาคม 1910 โดยเป็นลูกชายคนสุดท้อง ในบรรดาลูกๆ ทั้งสามคนของ อัลเบิร์ต ไอน์สไตน์ กับ มิเลวา มาริค ภรรยาคนแรกของเขา   เอดูอาร์ท กับพี่ชายของเขาฮันส์ อัลเบิร์ต ไอน์สไตน์   ตั้งแต่ยังเด็ก เอดูอาร์ท เป็นคนที่ขี้โรคมาก จนแม้แต่ตอนที่อัลเบิร์ตหย่ากับมาริคไปแล้ว อัลเบิร์ตยังเคยเขียนจดหมายว่าเขาเป็นห่วงพัฒนาการของเอดูอาร์ทมากๆ ให้กับเพื่อนร่วมงานเลยทีเดียว น่าเศร้าที่ความกลัวของอัลเบิร์ตกลายเป็นจริงขึ้นมา เพราะแม้ว่าเอดูอาร์ทจะเติบโตขึ้นมาได้ก็ตาม แต่เขาก็ต้องเผชิญหน้ากับโรคจิตเภทสคิซโซฟรีเนีย (Schizophrenia) ซึ่งเป็นโรคผิดปกติทางสมองเรื้อรังและร้ายแรง   มิเลวา มาริค และอัลเบิร์ต ไอน์สไตน์   เอดูอาร์ทต้องเข้ารักษาตัวในโรงพยาบาลจิตเวชอยู่เรื่อยๆ แต่ด้วยวิธีการรักษาที่ค่อนข้างโหดร้ายกับผู้มีปัญหาทางจิตในสมัยนั้นก็ทำให้อาการของเขามีแต่จะเลวร้ายลง อัลเบิร์ตคาดว่าอาการของเอดูอาร์ทนั้นน่าจะมาจากพันธุกรรม และเขาก็รู้สึกโศกเศร้ากับอาการที่เอดูอาร์ทเป็นมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งในตอนที่เอดูอาร์ทพยายามฆ่าตัวตายในปี 1930 แต่แล้วเรื่องราวก็ยิ่งเลวร้ายเข้าไปอีกเมื่อในปี 1933 การมาของพรรคนาซีในเยอรมนีก็ทำให้ชาวยิวในยุโรปจำนวนมากเลือกที่จะหนีไปยังสหรัฐอเมริกา  …

ว่ากันว่าในช่วงสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง ที่แนวรบใกล้ๆ แม่น้ำโมแซลล์ ซึ่งไหลผ่านทั้งประเทศฝรั่งเศสและเยอรมนี เอกสารที่แจ้งว่าสงครามได้จบลงแล้วนั้นถูกส่งมาถึงในวันที่ 11 พฤศจิกายน 1918 ในเวลา 11 นาฬิกา ตามปกติแล้วเมื่อคำสั่งหยุดยิงมาถึง ในสงครามย่อมต้องมีการเหลื่อมล้ำทางเวลา แต่เชื่อหรือไม่ว่าในแนวรบแห่งนี้ เสียงปืนทั้งหมด หยุดลงในไม่ถึงสองนาทีด้วยซ้ำ     อย่างที่เราทราบกันดีว่า 11 พฤศจิกายน 2018 เป็นปีที่มีการฉลองครบรอบ 100 ปีการปิดฉากสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง และได้มีการจัดพิธีรำลึกขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ขึ้นในหลายๆ ประเทศ โดยหนึ่งในสิ่งที่นำมาจัดแสดงในวันนี้เองก็เป็นบันทึกเสียงในตอนที่สงครามโลกครั้งที่หนึ่งจบลง จากพิพิธภัณฑ์สงคราม Imperial War Museum ที่ลอนดอนนั่นเอง     นี่เป็นบันทึกเสียงความยาวราวๆ 1 นาทีที่บันทึกเสียงปืนใหญ่ของทหารสหรัฐอเมริกาเอาไว้ ในช่วงเวลาที่เอกสารแจ้งการจบลงของสงครามมาถึงแนวรบพอดี โดยเป็นการบันทึกเสียงด้วยเทคนิค “Coda to Coda” ซึ่งเป็นการเปลี่ยนเสียงให้กลายเป็นคลื่นการสั่นสะเทือนของอากาศนั่นเอง   บันทึกเสียงในช่วงสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง ที่ว่าจากเว็บไซต์ Metro    ไม่น่าเชื่อเลยว่าแทบจะทันทีที่สงครามจบลงเสียงของปืนใหญ่ในบริเวณก็หายไปในทันที เหลือเอาไว้เพียงแค่เสียงนกร้องเบาๆ ในฉากหลังเท่านั้น บันทึกเสียงนี้สร้างความตื้นตันใจให้คนที่มีโอกาสได้ฟังมาก ถึงขนาดที่ว่ามีหลายคนที่ฟังบันทึกเสียงนี้ซ้ำไปซ้ำมาเป็นเวลานานเลยทีเดียว     ไม่แน่ว่านี้อาจจะเป็นเสียงที่สะท้อนมาจากจิตใจของผู้ที่เข้าร่วมสงครามในสมัยนั้น ที่อยากจะให้การต่อสู้ที่นำมาเพียงแต่ความสูญเสียนี้ จบลงเร็วขึ้นแม้เพียงวินาทีเดียวก็เป็นได้  …

ไม่ว่าจะในยุคสมัยไหน ความงามก็เป็นสิ่งที่ผู้คนสนใจอยากชื่นชม จึงไม่ใช่เรื่องแปลกเลยที่ตลอดชีวิตการทำงานของ Murray Korman ช่างภาพในนิวยอร์กจะเก็บภาพของสาวงามไว้กว่า 450,000 ภาพ ตลอดช่วงปี 1930-1950 เขาได้สะสมผลงานภาพของสาวงาม จนกลายเป็นแหล่งรวมภาพสาวงามในอดีตที่ใหญ่ที่สุดแหล่งหนึ่งไป ด้วยเหตุนี้เอง ในวันนี้เราจะมาดูภาพความงามของสาวๆ ในผลงานของ Murray Korman มาดูกันดีกว่าว่าในช่วงปี 1930-1950 มีสาวงามแบบไหน ถูกเก็บภาพไว้ให้โลกจดจำบ้าง   เริ่มกันที่ภาพของ Beverly Younger จากช่วงปี 1945   Gregg Sherwood จากเมื่อปี 1978   Kay Dolan จากปี 1939   Irmgard จากปี 1953   Nona Montez จากปี 1939   Heloise Martin เมื่อปี 1936   Valentine Arnaut จากปี 1935   Mary Mile…

ช่วงปี 20-60 นับว่าเป็นช่วงยุคทองของอนิเมชั่นเลยก็ว่าได้ เพราะนี่เป็นช่วงที่มีตัวการ์ตูนที่มีชื่อเสียงเต็มไปหมด ไม่ว่าจะเป็นผลงานของวอลต์ดิสนีย์ หรือ MGM เชื่อว่าแต่ละคนน่าจะมีตัวละครโปรดในยุคนี้สักตัวสองตัวแน่ๆ ด้วยเหตุนี้เอง #เหมียวศรัทธา จึงได้รวบรวมตัวการ์ตูนที่มีชื่อเสียงจากในช่วงยุคนี้มาให้เพื่อนๆ ได้ดูกัน แต่จะมีตัวอะไรบ้าง หรือมีตัวที่เพื่อนๆ ไม่รู้จักรึเปล่าก็คงต้องให้ไปชมกันเองที่ข้างล่างนี้ อนึ่ง: ตัวละครที่นำมาจะเป็นตัวละครออริจินอล ดังนั้นจะไม่รวมตัวละครที่มีที่มาจากในนิทานอย่าง พินอคคิโอหรือสโนว์ไวท์   เริ่มกันจาก มิกกี้ เมาส์ เราคงจะพูดถึงยุคทองของอนิเมชั่นไม่ได้หากไม่พูดถึง “มิกกี้ เมาส์” เพราะนี่เป็นการ์ตูนที่ครองใจเด็กๆ ทั่วโลกเลยก็ว่าได้ โดยตัวเอกของเรื่องก็มีชื่อว่า มิกกี้ เมาส์ เลยนั่นล่ะ มันมีลักษณะเป็นหนูสีดำ สวมกางเกงสีแดง ปรากฏตัวขึ้นครั้งแรกในปี 1928 และกลายเป็นหนึ่งในตำนานของวอลต์ดิสนีย์ไป   บักส์ บันนี เจ้ากระต่ายสีเทาตัวนี้เป็นหนึ่งในตัวการ์ตูนที่มีชื่อเสียงมากที่สุดในลูนีย์ทูนส์ และปรากฏตัวขึ้นครั้งแรกในปี 1940 และโผล่ออกมาให้เห็นอยู่เรื่อยๆ แม้ในปัจจุบัน ส่วนค่ายที่เป็นเจ้าของลิขสิทธิ์เจ้ากระต่ายตัวนี้ก็ไม่ใช่ใครอื่น ก็คือวอร์เนอร์บราเธอส์ บริษัทภาพยนตร์ยักษ์ใหญ่ของเรานั่นเอง   ทวิตตี้ อีกหนึ่งในตัวการ์ตูนที่มีชื่อเสียงของลูนีย์ทูนส์ ที่ปรากฏตัวขึ้นครั้งแรกในปี 1942 โดยมันเป็นนก (ถึงจะดูเหมือนเป็ดก็เถอะ) สีเหลือง (ที่ตอนแรกๆ…

เคยได้ยินเรื่องราวของ “Hasanlu Lovers” กันมาก่อนไหม? มันเป็นชื่อของโครงกระดูกสองร่างที่ถูกพบในปี 1972 ที่แหล่งโบราณคดี Teppe Hasanlu ในประเทศอิหร่าน และมีลักษณะพิเศษอยู่ที่ทั้งคู่นั้นตายไปโดยที่กำลังกอดจูบกัน     Hasanlu Lovers ถูกค้นพบโดยนักโบราณคดีจากมหาวิทยาลัยเพนซิลวาเนีย โดยคาดกันว่ามีอายุถึง 2,800 ปี และถูกมองมาเป็นตัวอย่างที่ดีของ “ความรักเหนือความตาย” เลยทีเดียว ว่าแต่รู้หรือไม่ว่าเรื่องราวของ Hasanlu Lovers นั้นมีอะไรมากกว่านั้น เพราะจากหลักฐานทางโบราณคดีดูเหมือนว่าทั้งคู่จะเป็นจะเป็นชาวเมือง Teppe Hasanlu ที่เสียชีวิตในช่วงที่เมืองกำลังจะล่มสลาย     เป็นไปได้ว่าผู้ที่ทำลายเมืองดังกล่าวจะเป็นกองทัพของอาณาจักร Urartu (ชาวอาร์มีเนียในปัจจุบัน) และเป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในช่วง 800 ปีก่อนคริสตกาล โดยนอกจากร่างของ Hasanlu Lovers แล้ว ในพื้นที่เมืองแห่งนี้ยังมีการค้นพบโครงกระดูกของชาวเมืองที่ถูกสังหารอีกเป็นจำนวนมากอีกด้วย     เท่านั้นยังไม่พอ เรื่องที่ว่าทั้งคู่เป็นคนรักกันจริงๆ หรือไม่ก็ยังเป็นเรื่องที่มีการตั้งข้อสงสัยอยู่เช่นกัน เพราะจากการตรวจสอบของนักวิทยาศาสตร์ แม้ว่าโครงกระดูกร่างหนึ่งของ Hasanlu Lovers นั้นจะเป็นของผู้ชายอายุราวๆ 18-22 ปี แต่อีกร่างหนึ่งกลับไม่สามารถระบุเพศได้ และมีอายุอยู่ในช่วง 30-35…

เรื่องที่ว่าคนอียิปต์ในสมัยก่อนรักแมวมากขนาดไหนนั้น เป็นสิ่งที่หลายๆ คนอาจจะเคยได้ยินกันมาบ้าง เพราะฮอรอโดทัส บิดาแห่งประวัติศาสตร์ยังเคยบอกเลยว่า หากไฟไหม้บ้านที่อียิปต์ สิ่งแรกที่คนจะทำคือวิ่งเข้าไปช่วยแมวออกมา ดังนั้นจึงไม่ใช่เรื่องแปลกเลยที่เมื่อวันเสาร์ที่ 10 พฤศจิกายน 2018 ที่ผ่านมา กระทรวงโบราณวัตถุของอียิปต์ออกมาบอกว่านักโบราณคดีของพวกเขาได้ค้นพบสุสานแมวขนาดใหญ่เข้า     โดยมีการค้นพบมัมมี่แมวจำนวนมาก พร้อมๆ รูปปั้นแมว ด้วงโบราณ และรูปปั้นเทพบาเตส (ซึ่งก็มีศีรษะเป็นแมว) ในสุสานโบราณที่เพิ่งมีการค้นพบในกรุงไคโร จากข้อมูลของสื่อต่างประเทศ มัมมี่เหล่านี้อาจมีอายุเก่าแก่ได้ถึง 6,000 ปี และน่าจะเป็นแมวที่อาศัยอยู่ในพื้นที่เมืองเมมฟิส อดีตเมืองหลวงในสมัยอียิปต์โบราณ   ด้วงโบราณที่มีการค้นพบพร้อมๆ กับมัมมี่แมว   การที่มีแมวถูกฝังเป็นมัมมี่มากมายขนาดนี้ เป็นไปได้ว่าจะมาจากความเชื่อของคนอียิปต์โบราณ ที่ว่าแมวนั้นมีความเกี่ยวข้องกับเทพบาสเต็ท เทพีแห่งความสง่างาม สงบนิ่ง และความสมดุลนั่นเอง ว่ากันตามตรงพวกเขานับถือแมวกันสุดๆ จนมีกฎหมายว่าใครทำแมวตายจะต้องโดนประหารเลยด้วยซ้ำ และนี่ก็เป็นกลยุทธ์ที่ทำให้กษัตริย์แคมไบสิสที่ 2 แห่งเปอร์เซียสามารถเอาชนะอียิปต์ ด้วยการเอาแมวมาผูกกับโล่ จนทหารอียิปต์ไม่กล้าต่อสู้     นั่นทำให้ตลอดระยะเวลาหลายปีที่ผ่านมาก็ได้มีการขุดพบโบราณวัตถุ หรือแม้กระทั่งมัมมี่ของแมวอยู่หลายครั้ง และแม้ว่านี่จะไม่ใช่ครั้งแรก แต่การค้นพบมัมมี่แมวโบราณพร้อมกันเป็นจำนวนมากขนาดนี้ ก็นับว่าเป็นเรื่องที่น่ายินดีอยู่ดี       ที่มา washingtonpost, theguardian และ skynews

ว่ากันว่าสุนัขเป็นสัตว์ที่อยู่คู่กับมนุษย์มาเสมอตั้งแต่ในอดีต พวกมันร่วมทุกข์รวมสุขกับเรา และพร้อมที่จะตามเจ้าของไปในทุกที่ไม่ว่าที่แห่งนั้นจะลำบากหรืออันตรายเพียงใด และแน่นอนว่าแม้แต่ในสงครามเองก็ไม่เว้น ไม่เชื่อก็ลองดูภาพสุนัขในช่วงสงครามโลกครั้งที่หนึ่งทั้ง 24 ภาพต่อไปนี้ดูสิ แล้วจะเชื่อว่า สุนัขนั้นเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของมนุษย์จริงๆ   เริ่มกันจากสุนัขที่มีชื่อเสียงที่สุดในสงครามอย่างสิบเอก Stubby สุนัขที่ได้รับรางวัลมากที่สุดในสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง   “สุนัขสงคราม” เป็นคำที่มักใช้เรียกสุนัขเหล่านี้   สิบเอก Jiggs สุนัขบูลล์ด็อกของทหารสหรัฐฯ   ทหารเบลเยียมเอาหมวกของทหารเยอรมันใส่ให้สุนัขในปี 1914 หลังจากที่มันถูกใช้ในการขนกระสุนปืนใหญ่   ภาพของทหารกับสุนัขสายพันธุ์เทอร์เรีย หนึ่งในสายพันธุ์ที่ได้รับความนิยมที่สุดในการนำไปฝึกสุนัขสงคราม   สุนัขสงครามของเยอรมัน ถ่ายรูปพร้อมหมวก แว่น และกล้องส่องทางไกล   ในสงครามโกลเด้น รีทรีฟเวอร์ได้ชื่อว่าเป็นสุนัขที่เหมาะกับเป็นสุนัขส่งสารมากที่สุดเลยก็ว่าได้   บ่อยครั้งที่สุนัขพวกนี้จะได้รับปลอกคอแบบพิเศษ สำหรับใส่ข้อความที่จะส่งข้ามสนามรบ   ในบางเวลาสุนัขก็ต้องข้ามเครื่องกีดขวางในสนามรบ อย่างรั้วหนามเพื่อทำภารกิจให้สำเร็จ   โดยมากแล้วสุนัขสงครามจะถูกใช้ในการขนส่งเป็นหลัก ไม่ว่าจะจดหมาย หรือแม้แต่กระสุนปืน   พวกมันถูกฝึกมาไม่ให้ตื่นกลัว แม้พบกับเสียงปืน   เชื่อกันว่าหลายๆ ชัยชนะในสงครามนั้น เกิดจากการส่งข้อความของสุนัข   แถมในตอนที่ไม่ได้ทำภารกิจ พวกมันยังทำหน้าที่จับหนูให้ทหารอีกด้วย…

ภาพวาดสัตว์ที่เก่าแก่ที่สุดนั้น เดิมทีแล้วเชื่อกันว่าเป็นภาพที่มีการค้นพบที่ถ้ำในฝรั่งเศส และสเปน จนกระทั่งมีการค้นพบภาพวาดที่เกาะบอร์เนียว ซึ่งเชื่อกันว่ามีอายุราวๆ 40,000 ปีเลยทีเดียว     เกาะบอร์เนียวนั้นอยู่ในการปกครองของประเทศที่ต่างกันถึงสามประเทศได้แก่ประเทศบรูไน อินโดนีเซีย และมาเลเซีย อย่างไรก็ตามการค้นพบในครั้งนี้นั้นเป็นของนักโบราณคดีของมหาวิทยาลัย Griffith จากออสเตรเลียต่างหาก โดยนี่เป็นภาพของสิ่งมีชีวิตปริศนา ที่มีรูปร่างคล้ายกับวัวที่มีสีแดง ทำให้นอกจากนี่จะเป็นภาพสัตว์ที่เก่าแก่ของมนุษย์แล้ว ภาพที่พบนี้ยังเป็นภาพสัตว์จากจินตนาการภาพแรกๆ ของมนุษย์อีกด้วย   ทางเข้าถ้ำที่มีการค้นพบรูปนี้   อันที่จริงแล้วภาพที่ว่านี้ถูกพบกันมาตั้งแต่เมื่อปี 1994 แล้ว อย่างไรก็ตามนักวิทยาศาสตร์เพิ่งจะสามารถไขปริศนาอายุของภาพวาดที่พบได้เมื่อไม่นานมานี้เอง โดยวิธีการวัดอายุที่นักวิทยาศาสตร์ให้ในการหาอายุของภาพนี้นั้น เกี่ยวข้องกับการหาการสลายตัวของสารกัมมันตรังสีอีกที โดยอาศัยน้ำฝนที่เจือปนธาตุยูเรเนียมเล็กน้อยเป็นตัวชี้วัด เป็นไปได้ว่าใครก็ตามที่เป็นผู้วาดภาพบนผนังนี้ขึ้นน่าจะเข้ามาอาศัยอยู่ที่ถ้ำนี้ในช่วงยุคน้ำแข็ง และวาดภาพวัวสีแดงตัวนี้ขึ้นมาเพื่อเป้าหมายอะไรสักอย่าง อย่างไรก็ตามในปัจจุบันยังไม่อาจทราบได้ว่าภาพดังกล่าวถูกวาดขึ้นมาเพื่ออะไรกันแน่     การค้นพบในครั้งนี้ทำให้ตำแหน่งหนุ่มกลุ่มแรกที่รู้จักการวาดภาพสัตว์กลับมาเป็นของฝั่งเอเชียอีกครั้ง หลังจากตกไปอยู่ที่บรรพบุรุษของชาวยุโรปในช่วงหลายปีที่ผ่านมา ส่วนตำแหน่งของภาพวาดแอบสแตรคท์ที่เก่าแก่ที่สุดในโลกในปัจจุบันเป็นของภาพเครื่องหมายแฮชแท็กอายุ 73,000 ปีของแอฟริกานั่นเอง   ภาพเครื่องหมายแฮชแท็กอายุ 73,000 ปี ที่ถูกพบในแอฟริกา   โดยในปัจจุบันทีมนักโบราณคดีได้วางแผนที่จะขุดค้นถ้ำที่มีการค้นพบภาพสัตว์ดังกล่าวอีกครั้ง โดยหวังเป็นอย่างยิ่งว่าจะมีการค้นพบภาพโบราณเพิ่มเติม หรือไม่ก็หลักฐานใดๆ ที่ให้ข้อมูลของผู้ที่วาดภาพนี้ต่อไป   ที่มา cbsnews, livescience, theguardian

เคยได้ยินเรื่องราวของ Joachim Holmboe Ronneberg กันไหม? เขาคือหนึ่งในกลุ่มต่อต้าน 8 คนของกองทัพนอร์เวย์ที่บุกเข้าไปขัดขวางแผนการทำระเบิดปรมาณูของกองทัพนาซีในสมัยสงครามโลกครั้งที่สอง นี่อาจจะเป็นเรื่องที่ฟังดูเหมือนพล็อตหนังแอ็คชั่นมันส์ๆ สักเรื่องหนึ่งไม่มีผิด แต่เชื่อไหมว่าเขาคนนี้มีตัวตนอยู่จริง และการขัดขวางแผนการทำระเบิดปรมาณูที่ว่าก็เกิดขึ้นจริงๆ ด้วย     เรื่องของเรื่องคือในช่วงปี 1943 ทางนาซีได้เข้าใกล้ความสำเร็จในการทำอาวุธปรมาณูมากที่สุดเท่าที่เคยมีมา และการทดลองที่ว่านั่นก็จำเป็นที่จะต้องใช้น้ำมวลหนักเป็นส่วนประกอบสำคัญเสียด้วย นั่นทำให้โรงงานที่สามารถผลิตน้ำมวลหนักอย่างโรงไฟฟ้าพลังน้ำ Vemork ในนอร์เวย์ กลายเป็นโรงงานสำคัญในการผลิตระเบิดปรมาณูของนาซีไป และกลายเป็นเป้าหมายโจมตีของฝั่งสัมพันธมิตรมาเป็นเวลานาน     ปัญหาคือเจ้าโรงไฟฟ้าพลังน้ำนี้มีการป้องกันที่ดีมากจนการโจมตีทางอากาศแทบไม่มีผล แถมทหารที่อังกฤษส่งมาเพื่อทำลายที่นี่โดยเฉพาะก็ดันทำงานพลาดอีก แต่แล้วในตอนนั้นเอง Joachim Ronneberg ที่ในเวลานั้นอายุได้เพียง 23 ปีก็ได้รับการอนุญาตจาก Winston Churchill ให้นำทหาร 8 คน เข้าทำการจู่โจมโรงไฟฟ้าดังกล่าว นี่คือ “ปฏิบัติการกันเนอร์ไซด์” ปฏิบัติการที่ทำให้ Ronneberg กลายเป็นตำนานของประเทศนอร์เวย์ไป     จริงอยู่ที่ว่าปฏิบัติการนี้ดูยังไงก็เป็นการฆ่าตัวตายชัดๆ แต่ Ronneberg และผองเพื่อนก็ตัดสินใจที่จะทำมันอยู่ดี พวกเขากระโดดร่มเข้าไปในพื้นที่ ใช้สกีเดินทางข้ามพื้นที่อันหนาวจัด จนในที่สุดก็มาถึงโรงไฟฟ้าจนได้ พวกเขารีบวางระเบิดที่โรงไฟฟ้าทันทีหลังจากนั้น และด้วยความเร็วของพวกเขานั้น กว่าที่ทหารนาซีในพื้นที่จะรู้ตัว ทุกอย่างมันก็สายไปเสียแล้ว   โรงงานที่สามารถผลิตน้ำมวลหนัก Vemork ในปัจจุบันได้ถูกทำเป็นพิพิธภัณฑ์ไปแล้ว…

เป็นเรื่องที่เราทราบกันดีว่าการอาศัยอยู่บนภูเขาสูงที่มีอากาศเบาบางนั้นเป็นเรื่องที่ลำบากสำหรับมนุษย์ขนาดไหน แต่สำหรับชาวเปรูโบราณแล้ว การอาศัยอยู่บนเทือกเขาแอนดีสมันก็เป็นเพียงเรื่องธรรมดาๆ อย่างหนึ่งของชีวิตเท่านั้น แม้ไม่อาจแน่ใจได้ว่าชาวเปรูขึ้นไปอาศัยอยู่บนเทือกเขาแอนดีสเพราะอะไร แต่นักโบราณคดีก็พบหลักฐานที่ว่าพวกเขาเข้ามาอาศัยอยู่ในบริเวณเทือกเขาแอนดีสครั้งแรกเมื่อราวๆ 12,000 ปีก่อนเลยทีเดียว     และแน่นอนว่าเมื่อขึ้นไปอยู่ข้างบนนานขนาดนั้น ร่างกายของมนุษย์ก็ย่อมเริ่มที่จะมีการปรับตัวเป็นธรรมดา ซึ่งสำหรับชาวเปรูแล้ว การปรับตัวของพวกเขาเกิดขึ้นเมื่อประมาณ 7,000 ปีที่แล้ว โดยจากการตรวจสอบ DNA ของคนในพื้นที่ และนำไปเปรียบเทียบกับ DNA ของคนเปรูในสมัยก่อนที่เคยมีการค้นพบก่อนหน้า ดูเหมือนว่าชาวเปรูในสมัยก่อนจะพัฒนาหัวใจให้ใหญ่กว่าคนทั่วๆ ไปขึ้นมา     นั่นทำให้ความดันโลหิตของพวกเขาค่อนข้างสูง จนง่ายต่อการอาศัยอยู่บนพื้นที่สูงๆ ที่มีออกซิเจนน้อยกว่าปกติไป นอกจากนี้ DNA ของชาวเปรูที่อาศัยในพื้นที่สูงๆ ของเทือกเขาแอนดีสเอง ยังมีความแตกต่างจากคนที่อาศัยในพื้นที่ต่ำกว่าในหลายๆ แห่งเลยด้วย   เป็นไปได้ว่าความเปลี่ยนแปลงของ DNA เหล่านี้จะมาจากการที่ชาวเปรูบนเขา เปลี่ยนวิถีชีวิตจากการล่าสัตว์และเก็บของป่าเป็นการเพาะปลูกเพื่อเลี้ยงชีพก็เป็นได้ นั่นเพราะกลุ่มคนที่อาศัยในพื้นที่ต่ำกว่านั้น ยังคงรักษาวิถีชีวิตของการล่าสัตว์และเก็บของป่าไปอีกค่อนข้างนานเลย ข้อมูลเหล่านี้ทำให้นักวิทยาศาสตร์วิเคราะห์ว่าชาวเปรูในสมัยก่อนน่าจะแยกตัวออกเป็นกลุ่มที่อาศัยในพื้นที่สูงกับกลุ่มที่อาศัยในพื้นที่ต่ำกว่าอย่างสมบูรณ์เมื่อราวๆ 8,750 ปีก่อน และอาศัยอยู่บนเทือกเขาแอนดีสตั้งแต่ตอนนั้นมา     ตัวเลขที่ออกมานี้แสดงให้เห็นว่าชาวเปรูน่าจะมีการแยกตัวเร็วกว่าที่เราเคยคาดการณ์ไว้ก่อนหน้านี้พอสมควรเลยด้วย แม้ว่านี่จะไม่ใช่ครั้งแรกที่มีการค้นพบว่ามนุษย์มีการปรับแต่ง DNA เพื่อให้เข้ากับลักษณะพื้นที่ที่อยู่อาศัยก็ตาม แต่การค้นพบนี้ก็ช่วยให้เราเข้าใจถึงการปรับตัวของมนุษย์ได้เป็นอย่างดีเช่นกัน   ที่มา livescience, newsbeezer

ทะเลทรายอาตากามาเป็นทะเลทรายที่กินพื้นที่ตั้งแต่ทางตอนใต้ของประเทศเปรูไปถึงตอนเหนือของประเทศชิลี ซึ่งแม้ว่าจะเต็มไปด้วยแร่ธาตุ แต่ก็ได้ชื่อว่าเป็นทะเลทรายที่แห้งแล้งที่สุดในโลกเลยเช่นกัน แต่ใครจะไปคิดล่ะว่าในพื้นที่สุดแห้งแล้งจนไม่น่าจะมีใครอาศัยอยู่ได้ นักโบราณคดีกลับค้นพบโบราณสถานสำหรับประกอบพิธีกรรมโบราณเข้าได้     โดยนี้เป็นผลงานการค้นพบของกลุ่มนักโบราณคดีร่วม จากมหาวิทยาลัย Paris Nanterre ในฝรั่งเศส และมหาวิทยาลัย Católica del Norte ในเปรูนั่นเอง โดยนี่เป็นการค้นพบแหล่งโบราณคดีสองแห่ง ที่อยู่ห่างกันไม่ถึง 1 กิโลเมตร โดยแห่งหนึ่งมีอายุ 3,200 ปี และอีกหนึ่งแหล่งมีอายุถึง 5,000 ปีเลยทีเดียว การค้นพบนี้นำมาซึ่งแนวคิดที่ว่าบางส่วนของทะเลทรายอาตากามานั้น อาจจะเคยเป็นพื้นที่อุดมสมบูรณ์มาก่อนก็เป็นได้     เพราะการที่คนจะอาศัยในที่แห่งนี้ได้ แถมยังมีชีวิตที่สุขสบายพอที่จะสร้างสถานที่ประกอบพิธีกรรม เป็นหลักฐานอย่างดีว่าอย่างน้อยๆ ในพื้นที่บริเวณนี้น่าจะเคยมีแหล่งน้ำมาก่อน โดยในแหล่งโบราณคดีแห่งแรก (อายุ 3,200 ปี) มีการค้นพบอนุสาวรีย์หินขนาดใหญ่ และเครื่องประดับที่ทำจากทองคำจำนวนมาก ซึ่งเป็นไปได้ว่านี่จะเป็นสิ่งที่คนในสมัยก่อนนำมาเป็นเครื่องบูชาต่อพระเจ้า นอกจากนี้ในแหล่งโบราณคดีดังกล่าว ยังมีการขุดพบโครงกระดูกทารก 28 ร่างที่ถูกฝังไว้พร้อมเครื่องประดับอีกด้วย   จุดที่มีการค้นพบทารก (ลูกศรสีดำ) และจุดที่มีการค้นพบเครื่องทอง (ลูกศรสีขาว)   ส่วนในแหล่งโบราณคดีอีกแห่ง (อายุ 5,000 ปี) ในตอนแรกถูกคิดว่าเป็นที่อยู่อาศัยของคนในสมัยนั้น แต่กลับไม่มีการพบบ้านอยู่เลย…

ในเวลาที่คนเราทำอะไรใหญ่ๆ สำเร็จ บ่อยครั้งสิ่งที่ตามมาก็มักจะเป็นงานฉลองที่ยิ่งใหญ่ ดังนั้นจึงไม่ใช่เรื่องแปลกที่หลังจากสงครามโลกครั้งที่สองจบลง โลกจะได้พบกับงานฉลองที่ยิ่งใหญ่ที่สุดครั้งหนึ่งของโลก และคราวนี้เราก็จะได้มีโอกาสไปชม 22 ภาพการเฉลิมฉลองการจบสงครามโลกครั้งที่สอง ไปดูกันดีกว่าว่าในวันนั้นมีภาพดีๆ แบบไหนออกมาให้โลกเห็นกันบ้าง   เริ่มกันที่รอยยิ้มของทหารที่แม้จะได้รับบาดเจ็บในสงครามแต่ก็สามารถกลับมาถึงบ้านได้อย่างปลอดภัย   การฉลอง “V-E Day” วันที่ฝั่งสัมพันธมิตร ได้รับชัยชนะในสงครามที่ฝั่งยุโรป   ประชาชนที่ออกมาเฉลิมฉลองเต็มถนน หลังจากการยอมแพ้ของเยอรมนีในวันที่ 8 พฤษภาคม 1945   นักบวชในฝรั่งเศสโชว์หนังสือพิมพ์ที่ลงข่าวการยอมแพ้ของเยอรมนีในการเฉลิมฉลอง   พ่อค้ารายหนึ่งแต่งกายล้อเลียนฮิตเลอร์ในวัน V-E Day   การต่อตัวบนรถเพื่อเฉลิมฉลองของชาวอังกฤษในกรุงลอนดอน   การฉลองชัยชนะของทหารที่กำลังเข้ารับการรักษาตัวในโรงพยาบาล   ภาพถ่ายในวันแห่งชัยชนะของเหล่าทหารที่กำลังขึ้นเรือกลับประเทศ   วอลสตรีทที่อัดแน่นไปด้วยผู้คนที่ออกมาฉลองชัยชนะ   ทหารผ่านศึกที่ได้รับบาดเจ็บในสงครามเดินผ่านกระดาษที่โปรยลงมาจากตึกเพื่อฉลองชัยชนะของประเทศ   การลงนามยอมแพ้ระหว่างญี่ปุ่นกับฝ่ายสัมพันธมิตร 2 สิงหาคม 1945   เหล่าสาวๆ โบกมือให้กับทหารที่กลับมาจากสงคราม หลายคนในภาพเป็นภรรยาของใครสักคนบนเรือลำนั้น   ทหารผ่านศึกโชว์สัญลักษณ์แห่งชัยชนะ แม้ตัวเองจะบาดเจ็บก็ตาม   ทหารอังกฤษที่ได้กลับมาพบกับครอบครัวอีกครั้งหลังจากสงครามจบลงในที่สุด   ทหารและประชาชนในวอชิงตัน ดี.ซี.…

เชื่อว่าหากพูดถึงเหตุการณ์สังหารชาวยิวไม่ว่าใครก็คงนึกถึงการสังหารหมู่ชาวยิวในช่วงสงครามโลกครั้งที่สองก่อนเป็นอย่างแรก ว่าแต่ทราบหรือไม่ว่าความเกลียดชังชาวยิวนั้น มันมีมาก่อนที่สงครามจะเกิดเสียอีก โดยหนึ่งในเหตุการณ์ที่สำคัญที่สุดในช่วงนั้น ก็คือ “คริสทัลล์นัคท์” (Kristallnacht) หรือคืนกระจกแตก (The Night of Broken Glass) นั่นเอง     คริสทัลล์นัคท์เป็นเหตุการณ์การสังหารหมู่ชาวยิวในวันที่ 9-10 พฤศจิกายน 1938 เกือบๆ หนึ่งปีก่อนที่สงครามโลกครั้งที่สองจะเริ่มต้นขึ้น และส่งผลให้มีชาวยิวเสียชีวิตกว่า 91 ราย จริงอยู่ว่าตัวเลขนี้อาจจะดูน้อยเมื่อเทียบกับความยิวที่เสียชีวิตในสงครามโลก แต่นี่ก็นับเป็นจุดเปลี่ยนสำคัญจุดหนึ่งของเยอรมนีเลยก็ว่าได้     เรื่องราวมันเกิดขึ้นเมื่อมีชาวยิวชื่อเฮอร์เชล กรินสปัน เขาลอบสังหารเจ้าหน้าที่การทูตของนาซี ในสถานทูตเยอรมันที่ประเทศฝรั่งเศส แม้ไม่อาจฟันธงได้ว่าการกระทำของเขานั้นมาจากความโกรธแค้นที่นาซีปฏิบัติต่อชาวยิว หรือว่านี่เป็นเพียงแผนการของนโยบายทางเชื้อชาติของนาซีกันแน่ แต่การกระทำของเขาก็ทำให้มีคนเยอรมันจำนวนมากลุกขึ้นต่อต้านชาวยิว     ในวันนั้นมีการจลาจลที่เกิดขึ้นจากความเกลียดชังขึ้นทั่วท้องถนนของเยอรมนี มีคนจำนวนมากเข้าไปทำลาย บ้าน ร้านค้า และโบสถ์ของชาวยิว ที่เหตุการณ์เลวร้ายถึงขั้นนี้นั้นเชื่อกันว่ามาจากการปลุกปั่นของทางพรรคนาซี เพราะมีการบันทึกไว้ว่า ไฮน์ริช มูลเลอร์หน่วยตำรวจลับของฮิตเลอร์ได้ทำการส่งโทรเลขไปห้ามตำรวจไม่ให้เข้าไปยุ่งกับการจลาจลของชาวเยอรมนี     นั่นทำให้ในเวลาเพียง 2 วัน 2 คืนเท่านั้นในเยอรมนีก็มีโบสถ์ของชาวยิวถูกเผาไปกว่า 1,000 แห่ง ร้านค้าชาวยิวถูกทำลายไปร่วม…

ย้อนกลับไปในช่วงปี 1940 ในระหว่างที่โลกยังตกอยู่ท่ามกลางสงคราม นักโบราณคดีได้ขุดพบมัมมี่โครงกระดูกเก่าแก่ร่างหนึ่งที่ถ้ำหินในทะเลทรายทางตะวันตกเฉียงเหนือของรัฐเนวาดา ในเวลานั้นมัมมี่โครงกระดูกที่พบถูกตั้งชื่อว่า “มัมมี่แห่งถ้ำวิญญาณ” (Spirit Cave Mummy) และดูจะไม่มีความสำคัญอะไร แต่ใครจะเชื่อเล่าว่าราว 50 ปีต่อมา พวกเราก็ได้ทราบว่าสิ่งที่พบนั้น มันไม่ใช่แค่โครงกระดูกธรรมดาๆ     เพราะจากการตรวจสอบหาอายุทางคาร์บอนกัมมันตรังสีแล้วกระดูกที่พบนั้นมีอายุถึงราวๆ 10,600 ปี (บางแหล่งก็บอกว่า 9,400 ปี) เลยทีเดียว ซึ่งนั่นหมายความว่านี่คือมัมมี่ที่เก่าแก่ที่สุดในโลกนั่นเอง เพราะแม้ว่ามัมมี่ที่พบจะมีลักษณะแทบจะเป็นโครงกระดูกอยู่แล้ว แต่ก็มีร่องรอยที่ชัดเจนมากว่ามีการถูกเก็บรักษาไว้โดยอาศัยความร้อนและแห้งในถ้ำ     แต่การค้นพบครั้งยิ่งใหญ่ในครั้งนี้เองก็นำมาซึ่งความขัดแย้งเช่นกัน เนื่องจากชนเผ่า Fallon Paiute-Shoshone ซึ่งเป็นพื้นเมืองอเมริกันในพื้นที่ ได้ออกมาอ้างตัวว่าถ้ำที่มีการชนพบมัมมี่นี้ เป็นที่อยู่ของบรรพบุรุษของพวกเขานั่นเอง แน่นอนว่าในอดีตรัฐบาลของสหรัฐอเมริกาจะไม่เชื่อในคำกล่าวอ้างนี้ จนทำให้เกิดการแย่งชิงความเป็นเจ้าของมัมมี่ที่พบมาอย่างยาวนานเกือบ 2 ทศวรรษ การต่อสู้นี้ดำเนินมาอย่างเงียบๆ จนกระทั่งในปี 2015 ทางชนเผ่าก็ยอมให้มีการตรวจสอบ DNA ของมัมมี่ที่พบ และนำมาซึ่งความจริงในเวลาต่อมา   ภาพใบหน้าของมัมมี่เก่าแก่ในสมัยที่ยังมีชีวิต ถูกสร้างขึ้นโดยอาศัยเทคโนโลยีในปัจจุบัน   เพราะจากการวิเคราะห์ DNA ของโครงกระดูกที่พบ เราก็ได้ทราบว่ามัมมี่นี้มีความเกี่ยวข้องกับชนเผ่า…

เป็นเรื่องที่ทราบกันดีว่าในช่วงสงครามโลกครั้งที่สองมีอยู่หลายๆ ครั้งที่เยอรมนีพยายามทำการโจมตีกรุงลอนดอนประเทศอังกฤษ ว่าแต่ทราบหรือไม่ว่าหนึ่งในอาวุธที่พวกเขาใช้นั้นมี “ระเบิดบินได้” อยู่ด้วย เพราะเมื่อไม่นานมานี้เอง นักประวัติศาสตร์ ได้มีการขุดพบระเบิดบินไร้คนขับ “เยอรมัน V1” หรือที่รู้จักกันในชื่อเล่น “Doodlebug” ที่ป่าในมณฑลเคนต์ ประเทศอังกฤษ     นี่เป็นระเบิดที่เป็น “บรรพบุรุษ” ของจรวดขีปนาวุธนำวิถีในปัจจุบัน และเป็นหนึ่งในอาวุธนับพันที่ถูกใช้ตอบโต้การโจมตีของสัมพันธมิตร ซึ่งเชื่อกันว่าถูกใช้งานในช่วงปลายสงครามโลกครั้งที่สองก่อนที่เยอรมนีจะแพ้สงครามไป ดูเหมือนว่าจรวดดังกล่าวนี้จะถูกยิงออกมาจากฐานยิงในประเทศเนเธอร์แลนด์ซึ่งในเวลานั้นถูกปกครองโดยเยอรมนี และถูกยิงสกัดจนมาตกที่ป่าแห่งนี้ก่อนที่จะมีโอกาสได้บินไปถึงกรุงลอนดอน     แต่แม้ว่าระเบิด V1 จำนวนมากจะถูกยิงตกก่อนได้ทำความเสียหายก็ตาม การโจมตีในครั้งนั้นก็ทำให้มีคนอังกฤษเสียชีวิตไปเป็นจำนวนมากอยู่ดี นอกจากนี้หลังจากการโดนโจมตีด้วยระเบิด V1 ทางอังกฤษก็ต้องรับมือกับจรวด V2 ซึ่งได้รับการพัฒนาต่อยอดมาจาก V1 อีกทีในเวลาไม่นานหลังจากนั้น ระเบิดรุ่นที่พบนั้นได้ถูกให้ข้อมูลจากพิพิธภัณฑ์สงครามในกรุงลอนดอนว่า มีปีกกว้างกว่า 5 เมตร และบรรทุกหัวรบที่มีน้ำหนักร่วม 850 กิโลกรัมเอาไว้ โดยนี่เป็นการอ้างอิงจากข้อมูลของระเบิด V1 ที่ทางพิพิธภัณฑ์มี     อย่างไรก็ตามการขุดพบระเบิด V1 ในครั้งนี้ไม่ใช่ความสำเร็จเพียงอย่างเดียวของนักประวัติศาสตร์ด้านสงครามโลกครั้งที่สองในอังกฤษ เพราะเมื่อกลางปีนี้ทางประเทศอังกฤษยังสามารถปิดโปรเจกต์การขุดค้นจุดตกของจรวด V2 ที่มีการดำเนินการต่อเนื่องมากว่า 3 ปีอีกด้วย…

หากจะพูดถึงสิ่งที่เก็บความทรงจำเอาไว้มากที่สุด “รูปถ่าย” ก็คงจะเป็นสิ่งแรกๆ ที่ผู้คนนึกถึงกัน เพราะนี่คือสิ่งที่เก็บรักษาความทรงจำเอาไว้ทุกประเภท ไม่ว่าจะเป็นความสุข ความเศร้า หรือแม้กระทั่ง “ชีวิต” ของคนที่ตายไปแล้ว นั่นเป็นสาเหตุที่ภาพสุดท้ายก่อนตายของผู้คนมักจะเป็นภาพที่ทรงพลังที่สุดในชีวิต โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับคนที่เป็นที่รู้จักของคนทั่วโลก ด้วยเหตุนี้เอง ในวันนี้ #เหมียวศรัทธา จะพาเพื่อนๆ ไปชม 20 ภาพสุดท้ายที่มีการค้นพบ ของเหล่าคนมีชื่อเสียงของโลก ไปดูกันดีกว่าว่าก่อนที่พวกเขาจะจากโลกนี้ไปตลอดกาล พวกเขาถ่ายภาพแบบไหนเอาไว้กัน   เริ่มกันจากภาพสุดท้ายที่มีการค้นพบของนักประดิษฐ์อัจฉริยะ “นิโคลา เทสลา” ภาพนี้ถ่ายในปี 1943 ปีเดียวกับที่เขาเสียชีวิต   ภาพสุดท้ายของ “แอนน์ แฟรงก์” เด็กชาวยิวที่มีชื่อเสียงที่สุด ในเหตุการณ์ฮอโลคอสต์ ภาพนี้ถ่ายในปี 1943 เป็นเวลา 2 ปีก่อนที่เธอจะเสียชีวิต   ภาพสุดท้ายของนักฟิสิกส์อัจฉริยะ “อัลเบิร์ต ไอน์สไตน์” ภาพนี้ถ่ายในปี 1955 ปีเดียวกับที่เขาเสียชีวิต   ภาพสุดท้ายของนักเขียนที่มีชื่อเสียงชาวอเมริกัน “มาร์ค ทเวน” ภาพนี้ถ่ายในปี 1910 ปีเดียวกับที่เขาเสียชีวิต  …

คงปฏิเสธไม่ได้ว่าในช่วงหลายปีที่ผ่านมาการศัลยกรรมเพื่อความงามนั้น เริ่มที่จะได้รับความนิยมมากขึ้นเรื่อยๆ จนหลายๆ คนอาจจะมองว่าความงามที่แท้จริงเริ่มหายากขึ้นทุกวันแล้ว ว่าแต่ทราบกันไหมว่าจริงๆ แล้วมนุษย์เรานั้นดัดแปลงร่างกายกันมานานกว่าที่คิดเยอะ และทำกันในหลายๆ วัฒนธรรมของโลกเลยด้วย ไม่ใช่ว่าเพิ่งมาทำในยุคการศัลยกรรมพลาสติก ไม่เชื่อก็ลองไปดูการดัดแปลงร่างกายจากในอดีตทั้ง 5 อย่างต่อไปนี้ดูสิ แล้วจะรู้ว่าการดัดแปลงร่างกายนั้นมันกลายเป็นเอกลักษณ์ของวัฒนธรรมได้เหมือนกัน ไม่ใช่แค่ความสวย   เริ่มกันที่การเจาะปากใส่จานของเผ่า Surma และ Mursi เราอาจจะเคยเห็นการเจาะปากแบบนี้ในภาพยนตร์อย่าง Black Panther กันมาบ้าง แต่รู้หรือไม่ว่าเจาะปากใส่จานแบบนี้มีประวัติมาตั้งแต่เมื่อ 8,700 ปีก่อนคริสตกาลเลย โดยนี่เป็นพิธีกรรมที่ทำขึ้นในการเตรียมเพื่อการแต่งงานของผู้หญิง โดยจะมีการพาผู้หญิงที่อาจจะอายุต่ำสุดได้ถึง 13 ปี ไป “ยืดปาก” ด้วยวิธีต่างๆ และใส่จานที่จะขนาดใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ นั่นเอง   การยืดคอของชาวกะยัน นี่เป็นชนเผ่าที่อาศัยในประเทศพม่า (และที่แม่ฮ่องสอน) โดยคนไทยรู้จักกันในชื่อกะเหรี่ยงคอยาว ซึ่งมีการดัดแปลงร่างกายของตัวเองด้วยการยืดคอสมชื่อ โดยพวกเขาจะใส่ห่วงที่คอตั้งแต่ยังเด็กและค่อยๆ ใส่เพิ่มเข้าไปเรื่อยๆ จนมีลักษณะคอยาว อย่างไรก็ตามดูเหมือนว่าคอของพวกเขาจะไม่ได้ยาวขึ้นจริงๆ แต่กระดูกไหปลาร้าถูกน้ำหนักห่วงกดลงไปเรื่อยๆ ต่างหาก เป็นไปได้ว่าเบื้องหลังการดัดแปลงร่างกายเช่นนี้จะมาจากการป้องกันเผ่าอื่นมาจับผู้หญิงไป ด้วยการทำให้พวกเธอแลดูไม่น่าดึงดูดนั่นเอง   การทำเท้าดอกบัวของจีน นี่เป็นแฟชั่นสุดฮิตในยุคสมัยจีนโบราณ ที่บางครั้งก็ถูกเรียกว่าการรัดเท้า ว่ากันว่ามีต้นกำเนิดมาจากชนชั้นสูงที่เป็นนางระบำ ในช่วงศตวรรษที่ 10…

ในโลกในนี้มีคนหลายคนที่ถูกโลกมองว่าเป็นคนเลวร้าย ไม่ว่าจะเป็นผู้นำเผด็จการอย่างฮิตเลอร์ หรือหัวหน้ากลุ่มก่อการร้ายอย่างบินลาดิน แต่แม้ว่าจะเป็นสุดโฉดมาจากไหน คนเหล่านี้ก็ยังมีโมเมนต์ดีๆ กับคนในครอบครัวให้เห็นกันอยู่ แถมส่วนมากในภาพเหล่านี้พวกเขาก็มักจะดูอ่อนโยนอย่างไม่น่าเชื่อเลยด้วย ทำให้ภาพเหล่านี้กลายเป็นภาพที่น่าสนใจเป็นอย่างมาก ด้วยเหตุนี้เองในวันนี้เราจะมาชม 14 ภาพเหล่าคนที่โลกมองว่าเป็นวายร้ายสุดโฉดกับครอบครัวของเขากัน ไปดูกันดีกว่าว่าคนเหล่านี้ เขาทำตัวแบบไหนกันเวลาอยู่กับคนในครอบครัว   เริ่มกันที่อดอล์ฟ ฮิตเลอร์กับเอฟา เบราน์ และสุนัขสองตัวที่เธอเลี้ยง   อุซามะห์ บิน ลาดินกับหนึ่งในลูกชายของเขา อารี บิน ลาดิน   เบนิโต มุสโสลินีให้ลูกชาย โรมาโน มุสโสลินีขี่คอในวัยเด็ก   โจเซฟ สตาลินอุ้มลูกสาวของเขาสเวตลานา อัลลีลูเยวาในสมัยที่เธอยังไม่แปรพักตร์   ซัดดัม ฮุสเซ็นกับ รานา ฮุสเซ็น ลูกสาวของเขา โชคไม่ดีที่เจ้าตัวไม่ถูกโรคกับลูกชายเท่าไหร่   อีดี อามิน กำลังอุ้ม มวันกา อามิน ผู้เป็นลูกชาย   ฟรันซิสโก ฟรังโก กับคาร์เมนซิตาผู้เป็นลูกสาว และสุนัขที่เลี้ยงไว้   พล พตกับหลานๆ ของเขา ส่วนตัวพล…

การแพทย์เป็นสิ่งที่อยู่คู่กับสังคมมนุษย์มานานแสนนาน แต่ถึงอย่างนั้นคนธรรมดาก็มักจะไม่เข้าใจการแพทย์ทั้งหมดอยู่ดี นั่นทำให้บางครั้งเราก็มองการแพทย์บางอย่างว่าช่างแปลกจริงๆ แต่ความคิดแบบนั้นมันไม่ได้เกิดขึ้นเฉพาะกับคนในปัจจุบันเท่านั้นหรอก เพราะในอดีตเองก็มีการรักษามากมายที่ถูกมองว่าแปลกเช่นกัน ดูอย่างภาพ 21 อันต่อไปนี้สิ เพราะนี่คือภาพแปลกๆ ของการแพทย์จากในช่วงปี 1900-1940 ยังไงล่ะ   เริ่มจากการเอกซเรย์ทรวงอกของโรงพยาบาลที่ปารีส ในปี 1914   รถ (ม้า) พยาบาล ที่ใช้กันในอาสาสมัครในเวียนนา ประเทศออสเตรีย   รถม้าพยาบาลอีกรูปแบบหนึ่ง คราวนี้เป็นของสหรัฐอเมริกาในปี 1911   ต่อกันด้วยหน่วยโรงพยาบาลรถไฟที่ใช้งานในช่วงยุค 1900   ความพยายามในการทำการคลอดลูกแบบไม่เจ็บปวดในปี 1939 ด้วยการให้แม่ดมยาระงับปวด   การให้ออกซิเจนเด็กเกิดใหม่ในกรุงเบอร์ลินช่วงปี 1939   ปอดเหล็กที่ใช้ในการยืดชีวิตผู้ป่วย โปลิโอในช่วงปี 1938   การฝึกใช้อุปกรณ์ทางการแพทย์ของพยาบาลในปี 1938 ดูเหมือนว่าเจ้าเครื่องนี้จะมีระบบการทำงานคล้ายปอดเหล็กด้านบน   คนไข้ตัวน้อยในเต็นท์ออกซิเจนที่โรงพยาบาล Princess Beatrice เมื่อราวๆ ปี 1937   อุปกรณ์ที่ใช้ในการรักษาหวัดและไข้หวัดใหญ่ในปี 1929  …

เวลาที่เรานั่งในห้องน้ำ บางครั้งเราก็อาจจะพบกับข้อความเขียนเล่นแบบ “แน่จริงอย่าเบ่ง” กันมาบ้าง จริงอยู่ว่านี่จะเป็นการขีดเขียนที่ทำให้ห้องน้ำสกปรก แต่ก็เป็นมุกตลกๆ ที่เรียกรอยยิ้มได้เป็นอย่างดี ว่าแต่รู้หรือไม่ว่าเรื่องแบบนี้มันไม่ได้เกิดขึ้นแค่ในประเทศไทยเท่านั้น เพราะแม้แต่ในโรมันเมื่อ 2,000 ปีก่อน (บางแหล่งก็บอกว่าแค่ 1,800 ปี) เองก็มีการเล่นมุกในห้องน้ำกับเขาเหมือนกัน     มุกในห้องน้ำของชาวโรมันที่กล่าวมานี้ ถูกค้นพบในรูปแบบของกระเบื้องเคลือบสลับสี ที่ใช้เป็นพื้นของห้องน้ำเก่าแก่ ที่มีการค้นพบในซากเมือง Antiochia ad Cragum ในประเทศตุรกี     โดยบนกระเบื้องที่พบนั้น มีภาพของตัวละครจากตำนานกรีกและโรมันในรูปแบบที่แตกต่างไปจากปกติมาก อย่างเช่นภาพของตำนานแกนีมีดที่ถูกลักพาตัวไปโดยซูสที่แปลงร่างเป็นนกอินทรี ซึ่งตามปกติแกนีมีดต้องถือไม้เท้า และห่วง ก็ถูกแก้เป็นถือไม้ติดฟองน้ำสำหรับทำความสะอาดแทน แถมซูสยังแปลงร่างเป็นนกกระสาอีกด้วย     เท่านั้นยังไม่พอ ดูเหมือนว่าซูสที่กำลังแปลงร่างเป็นนกกระสานั้นยังกำลัง “ทึ้ง” อวัยวะเพศของแกนีมีดอยู่ด้วย ซึ่งอาจเป็นการเปรียบถึงการ “ทำความสะอาด” อวัยวะเพศด้วยปาก ก่อนหรือหลังการมีเซ็กส์นั่นเอง     ส่วนภาพอีกด้านหนึ่งของกระเบื้องนั้นแม้จะเลือนไปบ้าง แต่ก็น่าจะเป็นภาพของนาร์ซิสซัส ชายหนุ่มผู้หลงรักเงาตัวเองตามตำนานกรีก     แต่แทนที่นาร์ซิสซัสจะเป็นชายรูปงาม นาร์ซิสซัสในกระเบื้องกลับมีจมูกยาวซึ่งถูกมองว่าอัปลักษณ์โดยคนโรมันแทน แถมแทนที่จะชื่นชอบเงาตัวเอง นาร์ซิสซัสบนกระเบื้องก็กำลังชื่นชมอวัยวะเพศของตัวเองอยู่ด้วย จริงอยู่ว่ามุกตลกในห้องน้ำที่พบนั้นจะไม่สมบูรณ์ แต่ก็ยังให้ข้อมูลมากพอที่จะทำให้เข้าใจได้ว่าภาพที่เห็นนั้นต้องการจะสื่ออะไร…

ด้วยความที่ฟอสซิลไดโนเสาร์ส่วนมากที่มีการค้นพบบนโลกมักจะมีสภาพเป็นโครงกระดูก ดังนั้นคำถามที่ว่าเสียงร้องของไดโนเสาร์จริงๆ แล้วควรจะเป็นอย่างไรจึงเป็นคำถามที่ตอบได้ค่อนข้างยาก แม้แต่ในหมู่นักวิทยาศาสตร์เอง แต่เมื่อไม่นานมานี้เองก็มีการค้นพบที่อาจจะช่วยให้นักวิทยาศาสตร์บอกได้ว่าเสียงร้องของไดโนเสาร์นั้นน่าจะเป็นอย่างไรจนได้ ถึงจะเป็นเพียงในหมู่ไดโนเสาร์จำพวก “พาราซอโรโลฟัส” ก็ตาม     โดยมีการค้นพบว่าไดโนเสาร์พาราซอโรโลฟัสนั้น จะเป่าเขาของตัวเองคล้ายทรัมเป็ต เพื่อสร้างเสียงร้องเรียกพวกนั่นเอง ไดโนเสาร์พาราซอโรโลฟัสเป็นไดโนเสาร์กินพืชที่มีชีวิตอยู่ในยุคครีเตเชียสตอนปลาย และมักพบได้ในทวีปอเมริกาเหนือ มีลักษณะเด่นอยู่ที่เขาซึ่งมีรูปร่างคล้ายหงอนที่ลู่ไปด้านหลัง ซึ่งตัวอย่างเขาของพาราซอโรโลฟัสที่ใช้ในการศึกษาในครั้งนี้ก็เป็นของสายพันธุ์ที่ยังไม่มีการตั้งชื่อ ที่มีลักษณะเด่นอยู่ที่ส่วนศีรษะที่คล้ายคลึงกับเป็ดนั่นเอง   เขาของพาราซอโรโลฟัสสายพันธุ์ไร้นามที่ใช้ในการศึกษา   โดยจากการศึกษาของนักวิทยาศาสตร์ ดูเหมือนเจ้าเขาที่คล้ายหงอนของพาราซอโรโลฟัสจะมีลักษณะกลวง และเชื่อมไปยังหลอดลมของไดโนเสาร์ ทำให้พาราซอโรโลฟัสสามารถ “เป่าลม” ผ่านเขาได้นั่นเอง จริงอยู่ว่าแนวคิดที่ว่าไดโนเสาร์พาราซอโรโลฟัสใช้เขาในการส่งเสียงนั้นมีมาก่อนหน้านี้ค่อนข้างนานแล้ว อย่างไรก็ตามการศึกษาในครั้งนี้ก็ทำให้เราทราบได้ว่าแม้ในหมู่ไดโนเสาร์จำพวกพาราซอโรโลฟัสเอง หากมาจากคนละสายพันธุ์ก็จะมีรูปแบบของเสียงที่แตกต่างกันไปด้วย   เขาของพาราซอโรโลฟัสสายพันธุ์ไร้นามที่ถูกสร้างขึ้นใหม่ด้วยระบบคอมพิวเตอร์   เป็นไปได้ว่านี่จะเป็นความแตกต่างที่เกิดขึ้นเพื่อใช้จำแนกพวกพ้องโดยเฉพาะ ซึ่งตัวไดโนเสาร์สายพันธุ์ที่ยังไม่มีการตั้งชื่อนี้เองก็มีระดับค่าความถี่ของเสียงอยู่ที่ระหว่าง 48-75 เฮิรตซ์นั่นเอง นี่นับเป็นการค้นพบที่น่าสนใจอันหนึ่งเลยก็ว่าได้ เพราะในบรรดาฟอสซิลไดโนเสาร์ที่ไม่มีเส้นเสียงเหลืออยู่นั้น พาราซอโรโลฟัสเป็นไดโนเสาร์เพียงไม่กี่ประเภทที่เราสามารถเรียนรู้เสียงร้องของมันได้   จากโครงกระดูกที่พบ พาราซอโรโลฟัสมีทั้งสายพันธุ์ที่เดิน 4 ขา และ 2 ขา   และหากเป็นไปได้ด้วยดี การศึกษาครั้งนี้ก็อาจจะเป็นจุดเริ่มต้นของการไขปริศนาเสียงของไดโนเสาร์ตัวอื่นๆ ต่อไปก็เป็นได้   ที่มา history, livescience

เคยได้ยินเรื่องของเหมืองเมียร์นี (บางที่ก็เรียกเหมืองเมียร์) กันไหม นี่เป็น “อดีต” เหมืองเพชรที่ใหญ่ที่สุดในโลกซึ่งตั้งอยู่ในไซบีเรีย ประเทศรัสเซีย และเป็นหนึ่งในเหตุผลที่โซเวียตยิ่งใหญ่ในช่วงสงครามเย็นเลย     เหมืองเมียร์นีเป็นเหมืองเพชรแบบเปิด มีการขุดค้นตั้งแต่ในช่วงปี 1955  และเปิดทำการจริงๆ โดยคำสั่งของโจเซฟ สตาลินในปี 1957 เนื่องจากเหมืองเมียร์นีมีที่ตั้งอยู่ในพื้นที่ที่มีอากาศเย็นจัด การสร้างเหมืองในยุคแรกๆ เป็นไปได้อย่างยากลำบากมาก เพราะพื้นที่ที่มีการพบเหมืองนั้นส่วนใหญ่จะถูกปกคลุมไปด้วยเพอร์มาฟรอส และที่มักจะละลายเป็นโคลนในหน้าร้อน นอกจากนี้อากาศที่นี่ยังหนาวมากจนน้ำมันแข็งเป็นน้ำแข็งเลยด้วย แต่ด้วยความพยายามของโซเวียตในสมัยนั้น สุดท้ายเหมืองแห่งนี้ก็เปิดทำการได้สำเร็จจนได้     และคงต้องบอกว่าความพยายามของโซเวียตได้รับผลตอบเช่นอย่างใหญ่หลวงเลยก็ไม่ผิดนักเพราะเหมืองเมียร์นีสามารถผลิตเพชรได้มากถึงปีล่ะ 10 ล้านกะรัตเลยทีเดียว ช่วยเหลือเศรษฐกิจของโซเวียตในสงครามเย็นได้อย่างดี หลุมของเหมืองเพชรแห่งนี้มีเส้นผ่านศูนย์กลางอยู่ที่ 1.2 กิโลเมตร และลึก 525 เมตร เรียกได้ว่าใหญ่ที่สุดในโลกจนกระทั่งมีการขุดเมืองที่บิงแฮมแคนยอนในสหรัฐอเมริกา     ที่แห่งนี้ลึกมากจนทำให้ที่บริเวณหลุมมีการไหลเวียนทางอากาศที่จะดูดสิ่งที่อยู่บนฟ้าลงมา และในอดีตเองก็เคยมีเฮลิคอปเตอร์ถูกดูดลงไปจริงๆ มาแล้ว ทำให้ที่แห่งนี้ต้องออกกฎห้ามอากาศยานบินผ่านกันเลยทีเดียว นอกจากนี้บุคคลภายนอกหรือนักท่องเที่ยวจะต้องได้รับอนุญาตก่อนจากเจ้าหน้าที่ก่อนถึงจะเขาไปเยี่ยมชมได้     เหมืองเมียร์นีผลิตเพชรให้กับมนุษย์เรื่อยมาแม้โซเวียตจะล่มสลายไป แต่แล้วจู่ๆ ในปี 2004 เหมืองที่ว่าก็ถูกปิดตัวลงไปอย่างกะทันหัน ด้วยเหตุผลที่ว่ามีน้ำท่วมและพวกเขาเริ่มขุดเหมืองลึกจนเกินไปแล้ว อย่างไรก็ตามเหตุผลเหล่านี้ยังคงเป็นที่ถกเถียงกันอยู่ว่าเป็นความจริงหรือไม่ เพราะต่อมาในปี…

มีอยู่บ่อยครั้งที่ภาพซึ่งกลายเป็นตำนานพูดถึงกันของโลก มักจะเป็นภาพที่มีเหตุการณ์เบื้องหน้าเบื้องหลังที่น่าสนใจ แต่ในบางครั้งภาพที่กลายเป็นตำนาน ก็อาจจะเป็นภาพที่บอกเล่าเรื่องราวอย่างตรงไปตรงมาได้เช่นกัน     นี่คือ “Fire Escape Collapse” ภาพของคุณแม่คนหนึ่งและลูกสาวของเธอ ที่ตกลงมาจากบันไดหนีไฟในเหตุการณ์ไฟไหม้ และถูกถ่ายไว้อย่างพอดิบพอดีโดยช่างภาพนาม Stanley Forman นี่เป็นภาพที่ได้รับรางวัลสองชิ้นได้แก่รางวัล Pulitzer Prize และ World Press Photo of the Year ในปี 1976 และเป็นการบอกเล่าเรื่องราวของอุบัติเหตุเมื่อวันที่ 22 กรกฎาคม 1975     เรื่องราวของภาพนี้ก็ง่ายๆ ตรงๆ Diana Bryant คุณแม่วัย 19 ปีกับลูกสาววัย 2 ขวบของเธอหนีออกมาจากอาคารที่ไฟไหม้ในเมืองบอสตัน และกำลังยืนรอความช่วยเหลือจากนักดับเพลิงอยู่บนบันไดหนีไฟ     แต่ในระหว่างที่นักดับเพลิงกำลังจะยื่นบันไดรถดับเพลิงเข้าไปช่วยเหลือพวกเธอ บันไดหนีไฟก็หักลงมาเสียก่อน โดยจากการรายงานของนักดับเพลิงหญิงสาวผู้เป็นแม่เสียชีวิต ส่วนตัวเด็กนั้นรอดมาได้เพราะได้ร่างของแม่เป็นเบาะพอดี     เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกลายเป็นภาพที่มักจะถูกนำไปเตือนสติการความปลอดภัยของอาคารในเวลาต่อมา ทำให้ที่บอสตันต้องมีการแก้ไขกฎหมายควบคุมคุณภาพของบันไดหนีไฟกับใหม่ เพื่อป้องกันไม่ใช่เกิดเหตุการณ์เช่นนี้ขึ้นมาอีก     ส่วนนักดับเพลิงที่อยู่ในเหตุการณ์นั้นแม้จะถูกวิพากษ์วิจารณ์บ้างเล็กๆ น้อยๆ แต่คนส่วนมากก็เข้าใจกันดีว่าพวกเขาทำงานกันอย่างเต็มที่แล้ว และไม่ได้มีการกล่าวโทษทีมดับเพลิงแต่อย่างใด…

หากจู่ๆ พูดชื่อ “ฟริทซ์ ฮาเบอร์” ขึ้นมา เชื่อว่าคงมีคนไม่มากที่ร้องอ๋อขึ้นมาในทันที แต่รู้หรือไม่ว่าเขาคนนี้เป็นถึงผู้ที่อยู่เบื้องหลัง การผลิตอาหารให้เพียงพอต่อความต้องการของประชากรโลก และแก๊สสังหารฆ่าคนในเวลาเดียวกัน     ฟริทซ์ ฮาเบอร์ เป็นนักเคมีชาวเยอรมนี เกิดเมื่อปี 1868 ได้เข้าทำงานเป็นศาสตราจารย์ในมหาวิทยาลัยคาลส์รูเออเมื่อปี 1894 และมีผลงานสำคัญคือการคิดค้นกระบวนการฮาเบอร์-บ็อช นี่เป็นปฏิกิริยาการตรึงไนโตรเจนของแก๊สไนโตรเจนและแก๊สไฮโดรเจน เพื่อใช้ผลิตแอมโมเนีย โดย แอมโมเนียเหล่านี้ ก็มักถูกนำใช้ไปในการทำปุ๋ยนั่นเอง     ซึ่งจากข้อมูลทางสถิติปุ๋ยที่ผลิตจากแอมโมเนียเหล่านี้ ผลิตอาหารเลี้ยงประชากรโลกกว่าหนึ่งในสามของประชากรทั้งหมดเลยทีเดียว ซึ่งนั่นทำให้ผลงานของฟริทซ์นับว่าเป็นอะไรที่สำคัญกับโลกใบนี้มากๆ อย่างไรก็ตามการคิดค้นกระบวนการฮาเบอร์-บ็อชไม่ใช่ผลงานเพียงอย่างเดียวของฟริทซ์ เพราะเขายังเป็นหนึ่งในผู้พัฒนา แก๊สคลอรีน และแก๊สพิษอื่นๆ ซึ่งมีการใช้งานในสงครามโลกครั้งที่หนึ่งอีกด้วย     ผลงานของฟริทซ์ในสงครามโลกครั้งที่หนึ่งทำให้เขาได้รับฉายาว่า “บิดาแห่งสงครามเคมี” หลังจากนั้น แต่แม้ว่าเขาจะถูกวิพากษ์วิจารณ์เป็นอย่างมากในการพัฒนาอาวุธเคมีให้เยอรมนีต่อหลังจากที่สงครามจบ ผลงานที่เขาสร้างให้กับโลกก็ทรงคุณค่ามากพอที่จะทำให้เขาได้รับรางวัลโนเบลสาขาเคมีในปี 1918 อยู่ดี     ฟริทซ์ ฮาเบอร์เสียชีวิตในปี 1934 ด้วยภาวะหัวใจล้มเหลวในตอนที่เขาอายุได้ 65 ปี ทิ้งเอาไว้ซึ่งผลงานที่ทั้งช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์และสังหารผู้คนมากมายเอาไว้ อย่างไรก็ตามการกระทำของเขาอาจจะอธิบายได้ง่ายๆ เหมือนกับที่ฟริทซ์เคยกล่าวว่า “ในยามสงบนักวิทยาศาสตร์จะเป็นของโลก แต่ในยามสงครามนักวิทยาศาสตร์จะเป็นของประเทศของเขา”…

สำหรับเหล่าคนที่สนใจในสิ่งลึกลับแล้ว ในหลายๆ ครั้ง หนังสือตำราเวทมนตร์โบราณก็เป็นสิ่งที่พวกเขาอยากได้มาครอบครองกันเหลือเกิน แม้ว่าจะไม่รู้ด้วยซ้ำมาตำราเหล่านั้นใช้งานได้จริงหรือไม่     นั่นเป็นเหตุผลให้เมื่อล่าสุดนี้เองตำราเวทมนตร์จากศตวรรษที่ 17 ที่เขียนโดยหนึ่งในสมาชิกของกลุ่ม “Cunning Men of Essex” กลุ่มซึ่งมีเชื่อเสียงในฐานะของกลุ่มผู้ใช้เวทมนตร์ในอดีต ได้ถูกประมูลไปในราคาถึงราวๆ 9400,000 บาทเลยทีเดียว โดยนี่เป็นตำราเวทมนตร์ที่เชื่อกันว่ามีอายุราว 350 ปีและหนา 476 หน้า และเขียนขึ้นโดยอ้างอิงความเชื่อเรื่องเวทมนตร์ของผู้คนในพื้นที่มณฑลเอสเซ็กซ์ของอังกฤษเป็นหลัก     ข้างในหนังสือเล่มนี้ บรรจุเวทมนตร์ไว้หลากหลายชนิดตั้งแต่ เวทที่ทำให้คนมาหลงรัก เวทลดน้ำหนัก เรื่อยไปยันเวทที่บอกว่าคนป่วยจะตายไหม แต่เวทมนตร์ที่ดูเหมือนจะเป็นจุดสนใจที่สุดในงานประมูลก็คงจะเป็น เวทที่ทำให้ผู้หญิงแก้ผ้าเต้นรำนั่นเอง เพราะตามที่ในหนังสือเล่มนี้บอก หากพูดว่า “Ala Aymala” หรือสลักคำนี้ไว้บนไขเทียน ผู้หญิงจะแก้ผ้าเต้นรำทันที     โดยจากที่บันทึกไว้ในตำรา ดูเหมือนว่าเวทมนตร์บทนี้จะใช้ได้แค่ในวันพระจันทร์เต็มดวงเท่านั้น แน่นอนว่าความเป็นไปได้ที่เวทมนตร์ที่เขียนไว้ในตำรานี้จะใช้ได้จริงนั้นมีอยู่ต่ำมากๆ อย่างไรก็ตามนี่ก็เป็นสินค้าประมูลที่น่าสนใจมากๆ ชิ้นหนึ่งสำหรับนักสะสมอยู่ดี     ส่วนเรื่องราวของกลุ่ม “Cunning Men of Essex” ที่กล่าวมาข้างต้นนั้น ดูเหมือนว่าพวกเขาจะเป็นกลุ่มคนที่เชี่ยวชาญด้านการใช้เวทมนตร์ในช่วงยุคกลาง และมีการสืบทอดเรื่อยมาจนถึงช่วงต้นศตวรรษที่ 20 โดยเชื่อกันว่าพวกเขาเป็นกลุ่มคนที่ใช้เวทมนตร์ต่อสู้กับศาสตร์ของแม่มด…

ในช่วงศตวรรษที่ 20 โรคโปลิโอได้กลายเป็นหนึ่งในโลกที่กลายเป็นที่น่าหวาดกลัวที่สุดของคนทั้งโลกไป มันทำให้เด็กเป็นแสนๆ คนไม่สามารถใช้ชีวิตอย่างปกติ และเมื่อติดเชื้อไปแล้วไม่ว่าจะทำยังไงก็ไม่สามารถรักษาได้เลย ในเวลานั้นทางเดียวที่จะช่วยเหลือคนที่เป็นโรคโปลิโอที่แพทย์มี ก็มีแค่ Iron lungs หรือ “ปอดเหล็ก” เท่านั้น โดยนี้เป็นเครื่องหายใจชนิดหนึ่ง และมีชื่อเสียงเรื่องขนาดที่ใหญ่โตอย่างไม่น่าเชื่อ ด้วยเหตุนี้เราจะไปชม 15 ภาพปอดเหล็กในอดีต ไปดูกันดีกว่าว่าโรคโปลิโอในสมัยที่ยังไม่มีวัคซีนนั้น มันอันตรายขนาดไหนกัน   นี่คือ Iron lungs หรือ Drinker Respirator เครื่องมือยืดชีวิตคนเป็นโรคโปลิโอในสมัยก่อน   มันจะช่วยให้คนไข้สามารถหายใจได้ ด้วยการใช้แรงขับดันลม   อย่างไรก็ตามนอกจากหายใจแล้ว คนไข้ก็แทบจะทำอย่างอื่นไม่ได้เลย   พวกเขาหันหัวได้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น และแทบไม่มีทางมองด้านหลังได้เลย   นั่นทำให้ปอดเหล็กในบางครั้งก็มีการติดกระจกไว้ให้   และมาในหลากหลายขนาด เพื่อใช้กับคนที่มีขนาดตัวต่างๆ กันไป   ปอดเหล็กมีทั้งขนาดเล็กสำหรับเด็กแรกเกิด   และบางครั้งก็มีรูปร่างแตกต่างไปตามรุ่นและสถานที่ที่ใช้งาน   ถึงอย่างนั้นปอดเหล็กก็มันจะมีขนาดใหญ่เกินกว่าที่จะใช้งานอย่างสะดวกอยู่ดี   แถมในหลายๆ ครั้งคนเป็นโปลิโอขั้นร้ายแรงยังจำเป็นต้องอยู่กับมันไปตลอดชีวิตอีก   นั่นทำให้ในบางครั้งจึงต้องมีการใช้ปอดเหล็กสำหรับคนไข้หลายๆ คนพร้อมกัน   ไม่เช่นนั้นโรงพยาบาลจะเต็มไปด้วยไปด้วยปอดเหล็กอย่างที่เห็น…

ว่ากันว่าทั้งชีวิตคนคนหนึ่งจะมีโอกาสโดยฟ้าผ่าเพียงแค่ 1 ใน 3,000 เท่านั้น ทั้งที่เราก็เห็นฟ้าผ่ากันอยู่บ่อยๆ ดังนั้นลองคิดดูสิว่าในชีวิตคนหนึ่งคนจะมีโอกาสโดนอุกกาบาตตกใส่สักเท่าไหร่กัน เพราะนี่คือเรื่องราวของ แอนน์ ฮอดเจส มนุษย์เพียงคนเดียวของโลกที่มีการรายงานว่าถูกอุกกาบาตตกใส่!!     เรื่องมันเกิดขึ้นในเมืองซิลาคอกา รัฐแอละแบมา สหรัฐอเมริกาเมื่อปี 1954 โดยในระหว่างที่เธอกำลังงีบอยู่ ก็มีอุกกาบาตหนัก 3.9 กิโลกรัมตกลงมากระแทกที่เหนือต้นขาของเธอเล็กน้อย ดูเหมือนว่าอุกกาบาตลูกดังกล่าวจะตกทะลุหลังคาลงมาด้วยความเร็วสูงจนทะลุหลังคาเป็นรู และกระแทกเขากับวิทยุและเด้งมากระแทกกับแอนน์อีกที หลังคาและวิทยุจึงได้ช่วยลดแรงกระแทกของอุกกาบาตลงไปมาก     แต่ถึงแม้แรงกระแทกจะลดไปมากก็ตาม อุกกาบาตลูกดังกล่าวก็ทิ้งรอยแผลขนาดใหญ่ไว้ให้เธออยู่ดี ในตอนแรกครอบครัวของแอนน์คิดว่าหินที่พบมาจากการแกล้งกันของเด็กๆ หรือไม่ก็ของที่หล่นมาจากเครื่องบินเท่านั้น แต่หลังจากมีการตรวจสอบหินที่พบ นักธรณีวิทยาก็บอกว่าหินที่ตกใส่แอนน์ มันมาจากนอกโลกต่างหาก     มีคนมากมายที่พยายามจะซื้ออุกกาบาตที่พบในช่วงแรกๆ ที่มีการประกาศข่าวของแอนน์ออกไปให้คนในประเทศรู้ ถึงขั้นที่ว่ามีคนยืนข้อเสนอให้เป็นเงินสูงถึง 5,000 ดอลลาร์สหรัฐ ซึ่งถือว่าเยอะมากในสมัยนั้นเลยด้วย อย่างไรก็ตามเนื่องจากอุกกาบาตที่พบจำเป็นต้องถูกทัพอากาศตรวจสอบอย่างละเอียดก่อน ดังนั้นตอนที่ครอบครัวของแอนน์ได้หินคืนมาหลังจากนั้นเกือบๆ ปี ก็ไม่มีใครสนใจที่จะซื้อหินก้อนดังกล่าวจากเธออีกแล้ว     นั่นทำให้แอนน์ตัดสินใจบริจาคหินอุกกาบาตลูกนั้นให้กับพิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์ธรรมชาติในแอละแบมาไป โดยที่ไม่ได้เงินใดๆ จากอุบัติเหตุในครั้งนี้เลย เธอใช้ชีวิตจนถึงปี 1972 แล้วจึงเสียชีวิตไปในวัย 52 ปีนั่นเอง   ที่มา rarehistoricalphotos และ allthatsinteresting

เป็นเรื่องที่ปฏิเสธไม่ได้เลยว่า “ร้านเหล้า” เป็นสิ่งที่อยู่คู่กับมนุษย์มาเป็นเวลาเนิ่นนานหลายยุคสมัย และแม้ว่าบางครั้งจะถูกเรียกด้วยชื่ออื่นๆ อยู่บ้าง แต่โดยรวมๆ แล้วมันก็เป็นสถานที่ที่คนมาดื่มของมึนเมาอยู่ดี จริงอยู่ที่ในปัจจุบันร้านเหล้าอาจจะเต็มไปด้วยแสงสี และบทเพลง ว่าแต่เคยสงสัยกันไหมว่าหากย้อนเวลาไปสักร้อยปี ร้านเหล้าที่เราเห็นจะต่างไปจากที่เราคุ้นเคยกันหรือไม่ เพราะในวันนี้เราจะไปชม 22 ภาพร้านเหล้าในช่วงต้นศตวรรษที่ 20 กัน ไปดูกันดีกว่าว่าเมื่อ 100 ปีก่อน ร้านเหล้ามันมีหน้าตาแบบไหนกัน   เริ่มกันที่ร้านเหล้า Old Absinthe ในนิวออร์ลีนส์ สหรัฐอเมริกา เมื่อปี 1903   ซาลูนที่เท็กซัส สหรัฐอเมริกา เมื่อปี 1910   บาร์ใน กรุงลอนดอน ประเทศอังกฤษ 1893   บาร์ของ J.W. Swart ในรัฐแอริโซนา สหรัฐอเมริกา 1885   ซาลูน Yellow Aster ในแคลิฟอร์เนีย สหรัฐอเมริกา 1900   ซาลูนและโรงแรม Table Bluff ในแคลิฟอร์เนีย สหรัฐอเมริกา 1889   บาร์ไม่ทราบชื่อในวอชิงตัน สหรัฐอเมริกา 1907  …

ในอดีตมีคนเคยบอกว่าแทบทุกสิ่งเป็นงานศิลปะได้ขอเพียงมีจินตนาการ เชื่อว่าคำพูดคำนี้คงเป็นคำที่ใช้บรรยายผลงานของ Piero Manzoni ศิลปินชาวอิตาลีได้เป็นอย่างดีเลย     เพราะในปี 1961 นายคนนี้ได้ออกผลงานศิลปะสุดแปลกที่ไม่เหมือนใครออกมาให้โลกเห็น ด้วยการทำ “อุจจาระอัดกระป๋อง” ออกมาในชาวโลกได้ชื่นชมเสียเลย งานศิลปะชิ้นนี้มีชื่อว่า “Merda d’artista” ในภาษาอิตาลีหรือ “Artist’s Shit” ในภาษาอังกฤษ ซึ่งหากจะแปลแบบตรงๆ ก็คงจะเป็น “ขี้ศิลปิน” เลยนั่นเอง     ผลงานชิ้นนี้ถูกทำออกมาในรูปแบบของกระป๋องเหล็ก 90 กระป๋องที่มีตัวเลขกำกับ และมีตัวหนังสือเขียนเอาไว้ในภาษาอังกฤษ อิตาลี และเยอรมันว่า “Artist’s Shit บรรจุสิ่งหมักหมม 30 กรัม ผลิตและบรรจุภัณฑ์ ในเดือนพฤษภาคม 1961”  โดยผลงานชิ้นนี้เป็นการรวมแนวคิดที่หลากหลาย โดยหนึ่งในนั้นเป็นการแสดงเป็น “เอกลักษณ์” เฉพาะตัวของศิลปินเอาไว้ในผลงาน และหากมองกันแค่จุดนี้ “Artist’s Shit” ก็เป็นผลงานที่แสดงตัวตนของ Manzoni ไว้อย่างชัดเจนจริงๆ     ว่ากันว่าในสมัยก่อนพ่อของ Manzoni ซึ่งทำโรงงานอาหารกระป๋องเคยด่าเขาที่เลือกจะเป็นศิลปินว่า “งานของแกมันขี้ชัดๆ” เขาเลยได้ความคิดในการทำผลงานนี้ขึ้นมา แต่แทนที่ผลงานของเขาจะได้รับการตอบรับด้วยความรังเกียจ กลับมีคนจำนวนมากที่ชื่นชอบผลงานของ Manzoni โดยผลงานของเขามีราคาเฉลี่ยถึงกระป๋องล่ะ 37…

ความลับที่อยู่เบื้องหลังการสร้างพีระมิดแห่งอียิปต์นั้น แม้จะมีทฤษฎีมากมายถูกคิดค้นออกมาโดยนักวิทยาศาสตร์ แต่ก็ยังคงเป็นเรื่องที่มีการถกเถียงกันอย่างไม่จบไม่สิ้นอยู่ดี     อย่างไรก็ตามเมื่อล่าสุดนี้เอง ทางนักโบราณคดีของอียิปต์ก็ได้พบเข้ากับหลักฐานชิ้นใหม่ล่าสุด ที่อาจจะมาช่วยไขความลับเบื้องหลังการขนอิฐขนาดใหญ่ขึ้นไปบนพีระมิดแล้วก็เป็นได้ เพราะเมื่อปลายเดือนตุลาคมที่ผ่านมานี้เอง ได้มีการค้นพบร่องรอยของ “ระบบทางลาด” เก่าแก่ที่มีอายุกว่า 4,500 ปีใกล้ๆ กับเหมืองหินโบราณดี Hatnub ซึ่งอยู่ทางตะวันออกของทะเลทรายในอียิปต์เข้าแล้ว     นี่เป็นการค้นพบที่เกิดขึ้นจากความร่วมมือระหว่างสถาบันโบราณคดีแห่งประเทศฝรั่งเศสในกรุงไคโร และมหาวิทยาลัยลิเวอร์พูลในอังกฤษ โดยการค้นพบในครั้งนี้ ทำให้เราเห็นถึงความเป็นไปได้ว่าที่ว่าหินที่ใช้สร้างมหาพีระมิดแห่งกีซานั้น น่าจะถูกขนย้ายด้วยระบบเส้นทาง ที่มีทางลาดอยู่กลางบันไดคล้ายทางขึ้นลงบันไดสำหรับคนพิการในปัจจุบัน     Yannis Gourdon ผู้อำนวยการของภารกิจร่วมในครั้งนี้ ให้ข้อมูลเพิ่มเติมว่าระบบเส้นทางในลักษณะนี้จะทำให้มนุษย์สามารถขนย้ายหินขนาดใหญ่ผ่านทางลาดชันได้มากกว่าปกติ เป็นไปได้ว่าคนในสมัยก่อนจะวางหินบนเลื่อนที่ทำจากไม้ และใช้เชือกผูกเลื่อนไว้กับเสาไม้อีกที ซึ่งการทำแบบนี้ จะช่วยเพิ่มแรงในการดึงขึ้น ส่งผลให้การเคลื่อนย้ายหินเป็นไปได้โดยง่ายนั่นเอง     นี่เป็นระบบที่ไม่เคยมีการค้นพบมาก่อน อย่างไรก็ตามเครื่องมือที่จำเป็นในการทำงานระบบดังกว่ามีการบันทึกไว้ในสมัยของฟาโรห์คูฟู ทำให้มีความเป็นไปได้ว่าการใช้งานทางลาดจะมีที่มามาจากในยุคสมัยดังกล่าวหรือก่อนหน้า จริงอยู่ว่านักวิทยาศาสตร์หลายๆ กลุ่มจะลงความเห็นกันว่าพีระมิดนั้นสร้างด้วยระบบทางลาดมานานแล้ว แต่นี่ก็เป็นครั้งแรกที่เรามีหลักฐานที่ชี้ให้เห็นว่า “ประเภทของทางลาด” ที่เคยมีการใช้ในสมัยก่อนนั้นเป็นอย่างไรกันแน่   หนึ่งในแนวคิดการใช้ทางลาดเพื่อสร้างพีระมิด   แต่ถึงแม้การค้นพบนี้จะไขปริศนาเรื่องวิธีใช้ทางลาดได้ แต่ปริศนาการสร้างพีระมิดแห่งอียิปต์นั้น ก็ยังคงมีบางส่วนที่ยังไม่ได้รับการไขให้กระจ่างอยู่ดี   ที่มา livescience, realmofhistory

หากพูดถึงมัมมี่ที่สมบูรณ์และมีคือเสียงที่สุดของเผ่าอินคา หลายๆ คนก็อาจจะคิดถึงเหยื่อบูชายัญเด็กทั้งสามคนแห่งภูเขาไฟ Llullaillaco ขึ้นมาก่อน (อ่านเรื่องราวของพวกเขาได้ที่นี่ ชม 3 มัมมี่เด็กอายุกว่า 500 ปี เผยรายละเอียดพิธีบูชายัญของ “เผ่าอินคา” ในอดีต) แต่เชื่อหรือไม่ว่าเด็กสามคนนี้ ไม่ใช่มัมมี่เพียงกลุ่มเดียวที่มีการพบจากการบูชายัญของเผ่าอินคาหรอก เพราะก่อนหน้านั้นที่จะมีการพบเด็กแห่งภูเขาไฟ Llullaillaco นักโบราณคดีก็เคยค้นพบมัมมี่เด็กอินคาร่างหนึ่งมาก่อนหน้านั้นแล้ว     นี่คือมัมมี่ของเด็กหญิงอายุราวๆ 12-15 ปีที่ได้รับการตั้งชื่อว่า “ญวนนิตา” (Juanita) ซึ่งถูกค้นพบในปี 1995 ที่ภูเขาอัมปาโต (Ampato) และได้ชื่อว่าเป็นหนึ่งในมัมมี่ที่สมบูรณ์ที่สุดในโลก เธอยังมีเส้นผมกับผิวหนังที่สมบูรณ์แทบไม่มีการเสื่อมสลายจากการที่ถูกเก็บรักษาไว้ในอุณหภูมิต่ำบนภูเขา และอาจจะไม่มีการค้นพบเลยก็ได้ หากน้ำแข็งบนภูเขาไม่ละลายจากการปะทุของภูเขาไฟใกล้ๆ   ด้วยสภาพสถานที่ที่เธอถูกค้นพบ ญวนนิตาในบางครั้งจึงถูกเรียกว่า “เด็กหญิงแห่งน้ำแข็ง”   ญวนนิตาเป็นเด็กหญิงที่มีชีวิตอยู่ในช่วงศตวรรษที่ 15 และเชื่อกันว่าเป็นหนึ่งในเหยื่อของพิธี “Capacocha” ซึ่งเป็นความเชื่อในการบูชายัญของเผ่าอินคา พิธี Capacocha โดยรวมแล้วจะเป็นการส่งเหยื่อบูชายัญไปให้แก่พระเจ้าตามความเชื่อของชาวอินคา เพื่อป้องกันไม่ให้เกิดภัยพิบัติทางธรรมชาติ และทำให้พืชผลอุดมสมบูรณ์   ภาพด้านซ้ายเป็นภาพสถานที่ที่มีการพบร่างของญวนนิตา ซึ่งถูกสร้างขึ้นใหม่โดยอ้างอิงจากหลักฐานที่พบ   ดูเหมือนว่าเหยื่อบูชายัญจะมีการกำหนดไว้หลายปีก่อนที่จะมีการทำพิธีจริงๆ และเด็กที่ถูกเลือกก็มักจะได้รับการดูแลเป็นอย่างดี เธอจะได้ทานทั้งผักและเนื้อสัตว์ แถมยังได้รับอนุญาตให้ดื่มสุราและใช้สารเสพติดจากต้นโคคา ดูเหมือนว่าการกระทำเหล่านี้จะทำลงไปเพื่อให้เหยื่อบูชายัญไม่ขัดขืนในระหว่างทำพิธี และก็ดูเหมือนว่าจะได้ผลมากด้วย…

ในขณะที่บนโลกใบนี้มีคนจำนวนมากพยายามตามหาของอย่างวัตถุโบราณด้วยทุกสิ่งทุกอย่างที่ตัวเองมี คนบางคนก็มักจะเจออะไรแปลกๆ โดยไม่ตั้งใจอยู่เสมอๆ และก็ไม่รู้ทำไมว่าคนเหล่านั้นก็มักจะเป็นช่างก่อสร้างเสียด้วย อาจจะเป็นเพราะงานประเทศนี้จะต้องมีการขุดทำลายสิ่งก่อสร้างอยู่บ่อยๆ ก็เป็นได้ ผลงานการค้นพบของพวกเขาจึงมากมายจริงๆ เหมือนกับ 5 การค้นพบทางประวัติศาสตร์สุดแปลก ที่เกิดขึ้นระหว่างการก่อสร้างเหล่านี้   มัมมี่เด็กทารก ในอพาร์ตเมนต์ที่ปารีส ในปี 1850 มีคู่รักในปารีสคู่หนึ่งต้องการทำการปรับปรุงอพาร์ตเมนต์ที่พวกเขาอยู่เล็กน้อยก็เลยมีการจ้างช่างก่อสร้างมาทำงาน แต่กลายเป็นว่าระหว่างทำงานกับกำแพงอยู่นั่นเองก็มีร่างของมัมมี่เด็กตกออกมาเสียอย่างนั้น ในช่วงแรกๆ ผู้คนสงสัยกันว่าเด็กที่พบน่าจะเป็นของคู่รักเจ้าของห้อง แต่จากการตรวจสอบของแพทย์แล้ว เชื่อกันว่าเด็กที่พบน่าจะเป็นมัมมี่อยู่ที่นั่นเป็นเวลานานกว่านั้นมากและไม่น่าใช่เด็กของคู่รักเจ้าของห้อง อย่างไรก็ตามไม่มีใครทราบเลยว่าเด็กคนดังกล่าวไปอยู่ในห้องได้อย่างไร   จดหมายถึงซานตาคลอส ในปล่องไฟ นี่เป็นจดหมายที่มีการพบในระหว่างการทุบทำลายบ้านหลังเก่าในอังกฤษ โดยเป็นของเด็กชายที่ชื่อดาวิด ผู้ซึ่งมีชีวิตอยู่ในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง และมีข้อความที่ว่า “ถึงซานตาคลอส กรุณาส่ง Rupert annual (หนังสือการ์ตูน) ชอล์คหนึ่งกล่อง ของเล่นทหารกับอินเดียนแดง รองเท้าแตะ และของเล่นเล็กๆ น้อยๆ ที่คุณพอจะมอบให้ได้มาให้ผมหน่อย ด้วยรัก ดาวิด” โดยหลังจากพบจดหมายนี้ ที่อังกฤษก็มีการตามหาตัวเด็กชายคนนี้กันในโซเชียล จนกระทั่งในที่สุดพวกเขาก็พบกับดาวิดที่แม้จะแก่มากแล้วแต่ก็ยังมีชีวิตอยู่ และจดหมายฉบับนี้ก็ได้กลับไปหาเจ้าของในที่สุด   มัมมี่เด็กอายุกว่า 700 ปี ถูกฝังไว้ใต้ถนน นี่เป็นการค้นพบที่เกิดขึ้นในระหว่างการซ่อมถนนในประเทศจีนในปี 2011 ซึ่งเชื่อกันว่าเป็นของเด็กสาวที่มาจากราชวงศ์หมิง และมีความสมบูรณ์มากอย่างไม่น่าเชื่อ เธอถูกฝังไว้พร้อมๆ กับโลงศพขนาดใหญ่…

ในสมัยที่สังคมสหรัฐฯ ยังเต็มไปด้วยการเหยียดผิว มีกฎที่รู้กันเองในสังคมถูกกำหนดขึ้นเพื่อไม่ให้คนผิวดำได้ใช้ชีวิตอย่างสะดวกสบาย ไม่ว่าจะเป็นการห้ามใช้รถไฟบางสาย การห้ามใช้ม้านั่ง หรือกระทั่งการเปิดโรงเรียนเฉพาะคนขาว แต่ในบรรดาคนดำที่ในตอนนั้นยังจำใจก้มหน้ายอมรับความไม่เท่าเทียมอยู่ยังมีคนอยู่กลุ่มหนึ่งที่พยายามจะเปลี่ยนแปลงสภาพสังคมเหล่านั้น     เพราะนี่คือเรื่องราวของรูบี บริดเจส เด็กหญิงผิวสีคนแรกที่ได้สิทธิ์เข้าโรงเรียนประถมของคนผิวขาวเมื่อปี 1960 นั่นเอง เดิมทีแล้วรูบี บริดเจสเป็นหนึ่งในเด็กแอฟริกันอเมริกันหลายคนที่เข้ารับการทดสอบความเหมาะสมว่าเธอจะสามารถเข้าเรียนในโรงเรียนคนขาวได้หรือไม่ โดยนี่เป็นการสอบข้อเขียนที่ขึ้นชื่อว่ายากมากๆ ซึ่งออกแบบมาเพื่อป้องกันไม่ให้เด็กผิวสีสอบผ่านโดยเฉพาะ เพื่อเป็นข้ออ้างให้โรงเรียนในนิวออร์ลีนส์สามารถแบ่งแยกสีผิวได้นานขึ้นอีกสักนิด     อย่างไรก็ตามในบรรดาคนที่สอบตกนั้นยังมีเด็กผิวสีถึงหกคนที่สามารถผ่านบททดสอบเหล่านี้ได้ด้วยดี และแน่นอนว่ารูบีก็เป็นหนึ่งในเด็กเหล่านั้น โดยเธอได้รับสิทธิ์เข้าเรียนที่โรงเรียนประถม William Frantz ที่อยู่ใกล้ๆ บ้านนั่นเอง ภาพการเดินทางไปเข้าเรียนของรูบีในวันที่ 14 พฤศจิกายน 1960 นั่นแทบจะเรียกได้ว่าเป็นหนึ่งในภาพที่เปลี่ยนแปลงสหรัฐอเมริกาเลยก็ว่าได้ เพราะรัฐนิวออร์ลีนส์นั้นมีชื่อเสียงเรื่องรังเกียจคนดำสุดๆ มาก่อนด้วย     แน่นอนว่าการมาของรูบีไม่ได้รับเสียงตอบรับที่ดีจากผู้ปกครองอื่นๆ เท่าไหร่ เพราะมีผู้ปกครองจำนวนมากที่พาเด็กๆ กลับบ้านทันทีหลังจากที่เห็นเธอ แถมทั้งโรงเรียนยังแทบไม่มีอาจารย์คนไหนยอมสอนเธอเลยด้วย คนคนเดียวที่สอนเธอไปตามปกติคือ Barbara Henry ที่มาจากเมืองบอสตัน รัฐแมสซาชูเซต และตัดสินใจสอนเธอต่อไป แม้ทั้งห้องจะมีเธอคนเดียวก็ตาม     จริงอยู่ว่าหลายวันหลังจากนั้นผู้ปกครองอื่นๆ ก็เริ่มพาเด็กกลับมาเรียนแต่ก็เป็นการมาพร้อมการประท้วงครั้งใหญ่ โดยทุกๆ ครั้งที่เด็กหญิงมาเรียนจะต้องมีคนมาชูป้ายต่อต้านเป็นจำนวนมาก เด็กหญิงถูกห้ามทานอาหารของโรงเรียน แถมการต่อต้านยังรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ…

การต่อสู้กันของคนกลุ่มหนึ่งบนพื้นที่ปิดแบบในเรื่องฮังเกอร์เกมส์ หรือแบทเทิลรอยัลนั้น เป็นเรื่องที่อาจจะฟังดูน่าสนุก แต่นั่นก็เป็นเพราะเราทราบกันดีว่าสิ่งที่เห็นเป็นเพียงแค่เรื่องแต่งขึ้นเท่านั้น แต่จะเกิดอะไรขึ้นเมื่อมนุษย์โดนจับไปขังรวมกันในเกาะร้าง ก่อนจะปล่อยให้ฆ่ากันเองเพื่อความอยู่รอดบนโลกจริงๆ เพราะนี่ชื่อสิ่งที่โจเซฟ สตาลินเคยทำกับนักโทษของเขานั่นเอง     เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนี้เรียกกันว่า “นาซิโน แอฟแฟร์” (Nazino Affair) เกิดขึ้นในช่วงปี 1933 ที่สตาลิน และพรรคพวก ออกคำสั่งให้จับใครก็ตามที่ “ทำความผิด” และส่งไปค่ายใช้แรงงานในไซบีเรีย อย่างไรก็ตามนั่นเป็นเพียงฉากหน้าเท่านั้น เพราะค่ายใช้แรงงานที่ว่าส่วนหนึ่งไม่มีเครื่องมือทำงานอยู่เลยด้วยซ้ำ และเอาเข้าจริงๆ ที่เหล่านั้นส่วนมากก็เป็นเพียงสถานที่ที่สตาลินเอา “ผู้ที่ไม่เหมาะสมกับสหภาพโซเวียต” มาขังไว้เฉยๆ เท่านั้น โดยหนึ่งในค่ายใช้แรงงานที่ว่าก็คือเกาะนาซิโน ซึ่งมีคนถูกส่งมาถึง 5,000-6,000 ราย แถมในจำนวนนั่น ยังมีนักโทษถึง 27 รายที่ตายไปเพราะความอดอยากก่อนจะมาถึงเกาะนี้อีกด้วย   เกาะนาซิโน บางครั้งก็ถูกเรียกว่า “เกาะกินคน”   แต่คนที่ตายไปก่อนนั้นอาจจะถือว่าโชคดีแล้วก็ได้ เพราะในเวลาต่อมาคนที่อยู่บนเกาะกเริ่มรับรู้ถึงความโหดร้ายที่พวกเขาต้องเผชิญ นั่นเพราะที่เกาะนี้มีอาหารไม่เพียงพอต่อคนทั้งหมด เพาะปลูกยาก จะต่อแพหนีส่วนมากแพก็จมไประหว่างทางก่อน แถมต่อให้ล่องแพออกไปได้จริงทางโซเวียตก็เตรียมทหารเฝ้าน่านน้ำไว้แล้วอีกด้วย     นั่นทำให้เกิดการแย่งชิงเสบียงที่เหลืออยู่น้อยนิดกันในหมู่คนบนเกาะ จนนักโทษบางคนต้องกินแป้งละลายน้ำ และเริ่มลุกลามไปเรื่อยๆ จนถึงขั้นที่คนบนเกาะเริ่มฆ่ากันเองเพื่อกินเนื้อมนุษย์เลย ความโกลาหลในครั้งนี้เกิดขึ้นต่อเนื่องไปเป็นเดือนๆ จนในที่สุดเมื่อเดือนมิถุนายนปีนั้นนักโทษทั้งหมดบนเกาะ…

ในปี 1918 มันเฟรท ฟ็อน ริชท์โฮเฟิน หรือ  “เรดบารอน” ได้ทำสถิติยิงเครื่องบินรบฝ่ายตรงข้ามตกกว่า 80 ลำไว้ในช่วงสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง (อ่านเรื่องราวของเขาได้ที่ เปิดตำนาน “เรดบารอน” ปีศาจแห่งทัพอากาศเยอรมัน) ในเวลานั้นคงไม่มีใครคิดว่าจะมีคนที่ทำลายสถิติของเขาได้อีกแล้ว จนกระทั่งเวลาผ่านไปกว่าสองทศวรรษ ในที่สุดก็มีนักบินที่มีฝีมือมากพอที่จะทำลายสถิติของเรดบารอนปรากฏตัวขึ้นในเยอรมนีจนได้ นี่คือเรื่องราวของ เอริค ฮาร์ทมานน์ (Erich Hartmann) ตำนาน “ปีศาจสีดำ” ผู้ยิงเครื่องบินของฝ่ายพันธมิตร ตกไปทั้งหมดถึง 353 ลำเลยทีเดียว     เอริค ฮาร์ทมานน์ เกิดเมื่อวันที่ 19 เมษายน 1922 และเดินทางไปมาระหว่างจีนกับเยอรมนีในช่วงต้นๆ ของชีวิต ก่อนที่จะได้รับใบอนุญาตขับเครื่องบินในตอนที่อายุได้เพียง 15 ปีเท่านั้น เขาเข้าร่วมกองทัพเมื่อปี 1939 ในตอนที่อายุได้ 18 ปี และเริ่มต่อสู้บนน่านฟ้าเมื่อปี 1942 และในช่วงปลายปีนั้นเองเขาก็ยิงเครื่องบินโซเวียตตกไปแล้วสองลำ ก่อนที่จะเริ่มตำนานของตัวเองขึ้น ในเดือนเมษายน 1943 เอริคยิงเครื่องบินฝ่ายพันธมิตรตกไป 11 ลำ จนได้กลายเป็นเอซไพล็อตของกองบิน และในอีกสี่เดือนต่อมา เขาก็ยิงเครื่องบินฝ่ายพันธมิตรตกไปอีกถึง 40 ลำเลยทีเดียว…

การใช้ชีวิตในเรือดำน้ำช่วงสงครามโลกนั้นเต็มไปด้วยความเสี่ยง เพราะลูกเรือไม่อาจจะรู้ได้เลยว่าเรือที่ตัวเองอยู่ จะถูกโจมตีเมื่อไหร่ จริงอยู่ว่าการที่เรือดำน้ำจะถูกทำลายอาจจะมีเหตุผลหลากหลาย แต่คงไม่มีใครคิดหรอกว่า “ห้องน้ำ” จะกลายเป็นเหตุผลที่ทำให้เรือจมได้ ว่าแต่เชื่อไหมล่ะว่าในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง มันมีเรือดำน้ำที่จมเพราะห้องน้ำจริงๆ     เดิมทีแล้วการปล่อยสิ่งปฏิกูลลงสู่ท้องทะเลในเรือดำน้ำของเยอรมนีจะทำได้เพียงในน้ำตื้นเท่านั้น ปัญหาคือเมื่อสงครามดำเนินไปนานเข้า การที่เรือดำน้ำลอยลำอยู่เหนือน้ำก็เป็นเรื่องที่อันตรายมากขึ้นไปด้วย นั่นทำให้ในปี 1945 เยอรมนีได้ คิดค้นระบบห้องน้ำแรงดันสูงขึ้น เพื่อให้เรือดำน้ำสามารถทิ้งสิ่งปฏิกูลได้ แม้ไม่มีการลอยลำขึ้นมาเหนือน้ำก็ตาม ระบบที่ว่านี้ทำงานโดยใช้ระบบแรงดัน และแอร์ล็อกในการปล่อยของเสียออกไปจากเรือดำน้ำ ทำให้มีการใช้งานค่อนข้างซับซ้อนจนต้องมีการฝึกลูกเรื่อเพื่อให้ใช้งานระบบที่ว่าอย่างถูกต้อง     โดยเรือ U-1206 ที่ถูกส่งไปปฏิบัติการในทะเลเหนือเมื่อเดือนเมษายนปี 1945 ก็เป็นหนึ่งในเรือดำน้ำรุ่นใหม่ซึ่งใช้ระบบปล่อยสิ่งปฏิกูลที่ว่านั่นเอง ปัญหาคือหลังจากที่ออกเรือไปได้ไม่นาน กัปตันของเรือนาย Karl-Adolf Schlitt ก็ได้ตัดสินใจที่จะใช้ห้องน้ำของเรือดูสักครั้ง แต่เขานั้นเขาไม่ได้เรียนวิธีใช้ห้องน้ำความดันสูงนี้มาก่อนเลย นั่นทำให้เขาไม่สามารถใช้ห้องน้ำได้อย่างที่ควรจะเป็น และสุดท้ายก็จำเป็นต้องเรียกวิศวกรมาช่วยในที่สุด     แต่แทนที่เรื่องราวจะจบลงตรงนั้น พวกเขากลับสื่อสารกันไม่ดีจนวิศวกรเปิดวาล์วผิด ทำให้มีน้ำทะเลและสิ่งสกปรกทะลักเข้ามาในห้องน้ำ ก่อนที่จะน้ำเหล่านั้นจะเริ่มไหลเข้าไปในตัวเรือ เนื่องจากในเรือดำน้ำมีสารเคมีมากมายที่จะกลายเป็นก๊าซคลอรีนเมื่อโดนน้ำ Schlitt จึงจำเป็นต้องสั่งให้เรือลอยลำเป็นการด่วนเพื่อกำจัดก๊าซคลอรีนที่เป็นพิษออกไป     และก็เป็นโชคร้ายของพวกเขาที่การลอยลำในครั้งนี้ทำให้เครื่องบินของอังกฤษเห็นเข้าพอดี เรือดำน้ำ U-1206 จึงถูกโจมตีทางอากาศอย่างหนัก จนสุดท้าย Schlitt และลูกเรือที่เหลือจึงต้องสละเรืออย่างช่วยไม่ได้ไป Schlitt และลูกเรือจำนวนหนึ่งก็สามารถรอดชีวิตไปจนจบสงคราม เพื่อบอกเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นต่อไป ส่วนเรือดำน้ำ U-1206 นั้นก็ยังคงจมอยู่ที่ไหนสักแห่งในทะเลเหนือ…

เทโอทิวาคาน เป็นเมืองโบราณในประเทศเม็กซิโก ที่มีชื่อเสียงว่าเป็น “เมืองแห่งพีระมิด” และเป็นเมืองลึกลับที่มีการถกเถียงกันมาอย่างยาวนานว่าตกลงใครกันแน่ที่เป็นคนสร้างขึ้น     และเมื่อไม่นานนี้ ความลึกลับของเมืองเทโอทิวาคานก็เพิ่มขึ้นมาอีกข้อหนึ่งแล้ว เพราะนักวิทยาศาสตร์ได้ออกมายืนยันการค้นพบทางเดินลับใต้พีระมิดในเมืองแห่งนี้ด้วย นี่เป็นทางเดินที่ถูกสร้างไว้ใต้ “พีระมิดแห่งพระจันทร์” หนึ่งในสองพีระมิดที่มีชื่อเสียงที่สุดของเทโอทิวาคาน และนำไปสู่ห้องลับซึ่งอยู่ลึกลงไปใต้ดินอีกที     จากข้อมูลที่มีการเปิดเผยออกมาห้องดังกล่าวอยู่ลึกลงไปใต้ดินราวๆ 8 เมตร และมีขนาดเส้นผ่านศูนย์กลางอยู่ที่ราวๆ 15 เมตรเลยทีเดียว นี่เป็นการค้นพบที่เกิดขึ้นจากการใช้เทคโนโลยีความต้านทานไฟฟ้าในการสำรวจพีระมิด โดยไม่จำเป็นที่จะต้องเสี่ยงกับการขุดทำลายพื้นของพีระมิดเอง     โดยการสำรวจเมืองเทโอทิวาคานในครั้งนี้ อยู่ภายใต้ความร่วมมือระหว่างสถาบันมานุษยวิทยาและประวัติศาสตร์แห่งชาติ กับสถาบันธรณีฟิสิกส์ในมหาวิทยาลัยแห่งชาติของเม็กซิโก ในเบื้องต้นนักวิทยาศาสตร์สันนิษฐานว่าห้องใต้ดินที่พบน่าจะถูกสร้างขึ้นเพื่อใช้ในการทำพิธีเกี่ยวกับความตายของชาวแอซเท็ก หรือใครก็ตามที่เคยอยู่ในเมืองนี้มาก่อน ซึ่งหากเป็นเช่นนั้นจริงการที่ห้องนี้ถูกฝังไว้ใต้ดินอาจจะมาจากแนวคิดเรื่องปรโลกก็เป็นได้ โดยห้องทำพิธีจะเป็นตัวแทนของโลกหลังความตาย ส่วนบันไดจะเป็นตัวแทนของทางสู่ปรโลก     เดิมทีแล้วความเป็นไปได้ที่ว่าพีระมิดแห่งนี้จะมีทางลับอยู่เป็นเรื่องที่มีการกล่าวถึงตั้งแต่ที่มีการค้นพบเทโอทิวาคานในยุคแรกๆ แล้ว แต่นี่เป็นครั้งแรกที่นักวิทยาศาสตร์สามารถยืนยันการมีอยู่ของห้องลับได้จริงๆ และแม้ว่าในขณะนี้จะยังไม่มีรายงานที่ว่าจะมีการขุดค้นพีระมิดแห่งพระจันทร์เพื่อสำรวจห้องลับใต้ดินที่พบหรือไม่ แต่จากวัตถุโบราณหลายๆ ชิ้นในพีระมิดนี้ นักโบราณคดี ก็เชื่อว่าห้องที่อยู่ในห้องลับใต้ดินนั้น น่าจะเป็นกระดูกของเหยื่อบูชายัญ เครื่องประดับโบราณ และเพชรพลอยเช่นเดียวกับที่ผ่านๆ มานั่นเอง     ส่วนเรื่องที่ว่าใน “พีระมิดแห่งพระอาทิตย์” จะมีห้องลับแบบนี้เช่นกันหรือไม่นั้น ยังคงเป็นเรื่องที่จะต้องมีการตรวจสอบกันต่อไป   ที่มา history, iflscience

สำหรับคนที่ชื่นชอบในการท้าทายกลับความกลัวแล้ว บ้านผีสิงคงเป็นหนึ่งในเครื่องเล่นที่น่าสนใจที่สุดในสวนสนุกเลยก็เป็นได้ ว่าแต่เคยสงสัยกันไหมว่าไอ้เจ้าบ้านผีสิงพวกนี้มันดังขึ้นมาตั้งแต่เมื่อไหร่กัน     ไม่มีใครทราบว่าตำนานบ้านผีสิงของจริงนั้น เริ่มต้นขึ้นมาเมื่อไหร่ แต่ในทางกลับกัน บ้านผีสิงแบบหลอกๆ ที่เราเห็นจัดกันในงานวัด งานโรงเรียน หรือสวนสนุกนั้นกลับเพิ่งโด่งดังขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้เอง ต้องบอกว่าเดิมทีแล้วในวันฮาโลวีนที่ต่างประเทศนั้น จะคล้ายกับวันปล่อยผีที่จะให้เด็กๆ แกล้งคนอื่นได้ตามใจ ถึงขั้นที่ว่าในปี 1879 เด็กในรัฐเคนตักกี้ของสหรัฐฯ ถึงกับเอาศพคนไปวางไว้ที่รางรถไฟเพื่อให้คนกลัวเลย     การแกล้งแรงๆ แบบนี้แม้จะมีคนไม่เห็นด้วยอยู่บ้างแต่ก็ถูกปล่อยผ่านเรื่อยมา จนกระทั่งในปี 1933 ที่สหรัฐฯ กำลังพบกับภาวะเศรษฐกิจตกต่ำครั้งใหญ่ ความเครียดของทั้งเด็กและผู้ใหญ่ในประเทศก็พุ่งถึงขีดสุดจนได้ การแกล้งกันในปีนั้นรุนแรงมากอย่างไม่น่าเชื่อ มีทั้งการตัดสายโทรศัพท์ หรือการพลิกรถที่จอดอยู่เลยทีเดียว จนถึงขั้นที่ว่าฮาโลวีนในปีนั้นโดนเรียกว่า “ฮาโลวีนสีดำ” เลยทีเดียว     นั่นทำให้บางเมืองในสหรัฐฯ คิดจะแบนวันฮาโลวีนไปเลย แต่ก็นับว่าโชคดีที่อีกหลายๆ เมืองร่วมกันคิดวิธีที่จะ “ควบคุม” เด็กๆ ในวันฮาโลวีนขึ้นมาแทน นี่เป็นจุดกำเนิดของธรรมเนียมในวันฮาโลวีนหลายๆ อย่าง โดยหนึ่งในนั้นคือการจัดงานปาร์ตี้และ “บ้านผีสิง” ที่ทำขึ้นเองในบ้านเพื่อป้องกันไม่ให้เด็กๆ ออกไปก่อเรื่องข้างนอก และกลายเป็นที่นิยมของประชาชนไปในปี 1937     อันที่จริงสิ่งดึงดูดความสนใจในรูปแบบคล้ายๆ บ้านผีสิง มีการใช้งานมาตั้งแต่ในยุค…

ชาวอะบอริจินเป็นกลุ่มคนผิวสีซึ่งเป็นชนพื้นเมืองในออสเตรเลีย มีวัฒนธรรมเป็นเอกลักษณ์ไม่เหมือนใครเผ่าหนึ่งของโลก และเชื่อกันว่าพวกเขาอพยพมาตั้งถิ่นฐานที่ทวีปออสเตรเลียหลายพันปีก่อนคนขาวอีก แต่รู้หรือไม่ว่าเรื่องราวของชาวอะบอริจินมีมาก่อนหน้านั้นนานกว่าที่คิด     เพราะจากหลักฐานการทดสอบทางพันธุกรรม ชาวอะบอริจินนั้น มีร่องรอยทางพันธุกรรมสามารถย้อนรอยกลับไปได้ถึง 75,000 ปีก่อน ซึ่งเก่าแก่กว่ากลุ่มบรรพบุรุษอื่นๆ ของมนุษย์ที่สามารถย้อนรอยกลับไปได้เพียง 42,000 ปีเท่านั้น นั่นทำให้ในปัจจุบันชาวอะบอริจินถือว่าเป็นอารยธรรมที่เก่าแก่ที่สุดในโลกเลยก็ว่าได้ โดยนี่เป็นผลการทดลองจากมหาวิทยาลัยเคมบริดจ์ ที่ได้จากการเก็บตัวอย่าง DNA จากน้ำลายของชาวอะบอริจิน 83 คน กับ DNA ของชนพื้นเมืองที่ปาปัวนิวกินี 25 คน     การค้นพบในครั้งนี้นำมาซึ่งแนวคิดที่ว่า สายพันธุกรรมของชาวอะบอริจิน น่าจะแยกออกมาจากกลุ่มชาวยูเรเชียที่อพยพออกมาจากทวีปแอฟริกาเมื่อราวๆ 57,000 ปีก่อนอีกที ดูเหมือนว่าชาวอะบอริจินจะเดินทางไปยังออสเตรเลียหลังจากนั้น และมาสร้างอารยธรรมที่ทวีปออสเตรเลีย ในเวลาต่อมา นอกจากนี้ดูเหมือนว่าเดิมทีแล้วชาวอะบอริจินกับชนพื้นเมืองที่ปาปัวนิวกินีจะเคยมีเชื้อสายเดียวกันมาก่อนอีกด้วย และเพิ่งจะถูกแยกสายพันธุกรรมกันเมื่อราวๆ 37,000 ปีก่อนนี้เอง     โดยเหตุผลที่เป็นเช่นนี้ นักวิทยาศาสตร์คาดว่ามาจากการที่เดิมทีแล้วออสเตรเลียกับปาปัวนิวกินีน่าจะเคยเป็นแผ่นดินเดียวกัน ก่อนที่จะถูกแยกออกจากกันจากสายน้ำ ทำให้ชนพื้นเมืองที่อยู่ที่นี่ถูกแยกออกเป็นสองกลุ่มในภายหลัง แต่ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลไหน การที่ชาวอะบอริจินถูกจัดเป็นอารยธรรมที่เก่าแก่ที่สุดในโลกก็นับเป็นเรื่องที่น่าอัศจรรย์มากอยู่ดี เพราะนี่หมายความว่าอารยธรรมที่เก่าแก่ที่สุดยังมีชีวิตอยู่แม้ในปัจจุบันนั่นเอง   ที่มา history, cnn, allthatsinteresting

เป็นที่รู้กันว่าในช่วงสงครามเย็น มีคนมากมายที่พยายามจะแอบหนีออกจากเบอร์ลินตะวันออกของโซเวียตและปกครองระบบคอมมิวนิสต์ ไปยังเบอร์ลินตะวันตกที่ปกครองด้วยฝ่ายสัมพันธมิตร แน่นอนว่าหลังจากที่มีการก่อสร้างกำแพงเบอร์ลินขึ้นมา การทำแบบนั้นก็ยากขึ้นเรื่อยๆ แต่ทราบหรือไม่ว่าในช่วงต้นๆ ของความขัดแย้งนี้ การหนีออกจากเบอร์ลินตะวันออก มันเป็นเรื่องง่ายๆ เหมือนการ “การกระโจนสู่เสรีภาพ” เท่านั้น     นี่คือภาพของคอนราด ชูมานทหารยามวัย 19 ปี ของเยอรมันตะวันออก ในขณะที่เขาตัดสินใจกระโดดข้ามเขตแดนเบอร์ลินตะวันออกกับเบอร์ลินตะวันตกในปี 1961 และกลายเป็นภาพที่มีชื่อเสียงโด่งดังไปทั่วโลก นี่เป็นการกระทำในสมัยที่เขตแดนเบอร์ลินยังมีเพียงแค่รั้วลวดหนามกั้นไว้ และเป็นช่วงเวลาที่ตัวกำแพงกำลังเริ่มสร้างได้เพียงแค่ 3 วัน     ถึงอย่างนั้นนี่ก็แทบจะเรียกได้ว่าเป็นโอกาสสุดท้ายที่คอนราดจะสามารถหนีข้ามฝั่งไปได้ ดังนั้นเมื่อเขาเห็นคนในทางเยอรมันตะวันตกตะโกนมาหาเขาแบบกึ่งๆ ท้าทายว่า “ข้ามมาสิ” คอนราดก็ตัดสินใจโดดข้ามฝั่งมันในตอนนั้นเลย ภาพของเขากลายเป็นสัญลักษณ์ของชายผู้แสวงหาเสรีภาพหลังจากนั้น และได้รับรางวัลมากมายจากสื่อมวลชน  อย่างไรก็ตามสำหรับตัวคอนราดแล้ว การตัดสินใจในวันนั้นเป็นทั้งสิ่งที่ดี และความน่าอับอายในเวลาเดียวกัน     นั่นเพราะสำหรับคนที่เป็นทหารอย่างเขา การแปรพักตร์มันก็ไม่ต่างอะไรกับการขาดความรับผิดชอบต่อหน้าที่ แถมเขายังรู้สึกไม่ดีต่อครอบครัวที่เขาทิ้งไว้ที่เยอรมันตะวันออกตลอดมา คอนราดได้ไปอาศัยอยู่ที่บาวาเรียและสร้างครอบครัวใหม่หลังจากนั้น และกว่าที่เขาจะรู้สึกว่าตัวเองได้เป็นอิสระจริงๆ มันก็หลังจากที่กำแพงเบอร์ลินโดนถล่มในปี 1989   คอนราดและภาพของเขา 20 ปีหลังจากการกระโดดครั้งนั้น   น่าเศร้าที่เรื่องราวของคอนราดไม่ได้จบลงโดยดีสักเท่าไหร่ เพราะหลังจากที่สามารถกลับไปพบกลับครอบครัวอีกครั้งคอนราด ก็พบว่าไม่มีใครในบ้านอยากนับญาติกับเขาอีกต่อไปแล้ว ท้ายที่สุดในวันที่…

เมื่อเดือนธันวาคมปี 2017 ที่ร้านค้าแห่งหนึ่งในมณฑลเอสเซกซ์ประเทศอังกฤษได้เกิดเหตุถูกคนร้ายนำรถพุ่งเข้าชนอย่างรุนแรง เพื่อหวังขโมยตู้ ATM แม้ว่าคนร้ายในวันนั้นจะต้องกลับไปมือเปล่า แต่ร้านค้าแห่งนี้ก็ต้องเสียหายอย่างหนัก และต้องมีการซ่อมแซมบริเวณหน้าร้านกันเป็นเวลานาน     แต่แล้วในความโชคร้ายเหล่านั้น เมื่อล่าสุดนี้เองทางร้านก็ได้พบกับเรื่องดีๆ จนได้ เพราะในระหว่างการซ่อมแซมร้านนั่นเอง พวกเขาก็พบกับวัตถุโบราณฝังไว้ใต้พื้นร้านเสียอย่างนั้น ดูเหมือนว่าก่อนที่จะกลายมาเป็นร้านค้า ที่แห่งนี้จะเคยเป็นบ้านเก่าแก่ซึ่งถูกสร้างขึ้นในปี 1520 และที่ใต้ร้านนั้นเองก็ได้มีการขุดพบเตาผิงแบบยุคกลาง พร้อมกับวัตถุโบราณอีกจำนวนหนึ่ง     เตาผิงที่พบนั้นเชื่อกันว่ามาจากช่วงศตวรรษที่ 15 และมีความเก่าแก่กว่าตัวบ้านโบราณเสียอีก ซึ่งแม้ว่านี่จะไม่ใช่ครั้งแรกที่มีการพบเตาผิงแบบนี้ในประเทศ แต่มันก็เป็นเตาพิงแบบที่ค่อนข้างหาได้ยากในอังกฤษอยู่ดี ส่วนวัตถุโบราณที่พบเป็นของที่มาจากศตวรรษที่ 16-18 เช่นหม้อน้ำแบบมีขาตั้งสามขาจากยุคราชวงศ์ทิวดอร์ ซึ่งเชื่อกันว่าใช้ในการขับไล่สิ่งชั่วร้ายในสมัยก่อน     โดยทางนักโบราณคดีได้กล่าวว่า พวกเขาดีใจมากกับการค้นพบครั้งสำคัญในครั้งนี้ เพราะนี้อาจจะเป็นสิ่งที่นำไปสู่ข้อมูลของพ่อค้ารายใหญ่ที่เคยอาศัยและทำการค้าอยู่ที่นี่ในอดีตก็เป็นได้ และแม้ว่าการค้นพบครั้งสำคัญนี้จะทำให้การซ่อมแซมช้าลงไปบ้างก็ตาม แต่ในที่สุดร้านค้าแห่งนี้ก็จะกลับมาเปิดให้บริการในวันที่ 30 ตุลาคม 2018 นี้   ที่มา metro, livescience และ eadt

นับตั้งแต่ที่โดเมนีโก ฟอนตานาค้นพบซากเมืองปอมเปอีในช่วงศตวรรษที่ 16 เวลาก็ผ่านเลยมาแล้วกว่า 300 ปี ถึงอย่างนั้นเราก็ยังมีการค้นพบอะไรใหม่ๆ ในเมืองแห่งนี้อยู่เรื่อยๆ แม้แต่ในปัจจุบัน และล่าสุดนี้เองก็ได้มีการค้นพบครั้งใหม่เกิดขึ้นที่เมืองแห่งนี้อีกครั้ง โดยคราวนี้นักโบราณคดีได้พบกับโครงกระดูกจำนวนหนึ่งซึ่งถูกฝังอยู่ที่ห้องเล็กๆ ในมุมหนึ่งของเมืองปอมเปอี     นี่เป็นโครงกระดูกที่เชื่อกันว่าเป็นของครอบครัวคนสมัยก่อนที่เสียชีวิตไปในขณะที่กำลังกอดกัน ในเหตุการณ์ภูเขาไฟวิสุเวียสระเบิดเมื่อปีคริสต์ศักราชที่ 79 โดยจากการรายงานของทางสื่อของอิตาลี โครงกระดูกที่พบเป็นของคนห้าคน ซึ่งประกอบด้วยผู้หญิงสองคน และเด็กอีกสามคน ซึ่งเป็นไปได้ว่าหนีเข้าไปในห้อง และมีร่องรอยของการนำเฟอร์นิเจอร์ไปกั้นประตูไว้ด้วย     โชคร้ายที่หลังคาของห้องที่ครอบครัวนี้เข้าไปหลบไม่แข็งแรง มันจึงพังลงมาทับร่างของพวกเธอ ก่อนที่ความร้อนจากภูเขาไฟจะเผาร่างของครอบครัวผู้โชคร้ายไป เป็นเรื่องแปลกมากที่โครงกระดูกที่พบนั้นไม่ได้ถูกรบกวนหรือเคลื่อนย้ายเลยตลอดเวลาเกือบ 2,000 ปีที่ผ่านมา เพราะบริเวณที่มีการพบโครงกระดูกเหล่านี้นับว่าเป็นพื้นที่ที่มีโจรบุกรุกเข้ามาอยู่บ่อยครั้งในสมัยก่อน     ในบริเวณใกล้ๆ กับห้องที่มีโครงกระดูก นักโบราณคดียังมีการค้นพบเหรียญเงินจากศตวรรษที่ 17 ซึ่งเป็นหลักฐานอย่างดีว่าพื้นที่บริเวณนี้เคยมีโจรผ่านมาสำรวจหาของมีค่า และแม้ว่าการค้นพบโครงกระดูกในครั้งนี้จะเป็นการค้นพบที่ยิ่งใหญ่มาก แต่มันก็ไม่ใช่การค้นพบสำคัญๆ เพียงอย่างเดียวที่เกิดขึ้นในที่แห่งนี้     เพราะเมื่อไม่นานมานี้ มีการค้นพบร่องรอยบันทึกบนผนังที่อาจจะเป็นหลักฐานอย่างดีที่จะล้มล้างแนวคิดที่ว่าภูเขาไฟวิสุเวียสระเบิดขึ้นในเดือนสิงหาคมอีกด้วย (อ่านข่าวเกี่ยวกับการค้นพบที่ว่าได้ที่นี่ ข้อความบนผนังจากอดีตเผย “ภูเขาไฟวิสุเวียส” อาจปะทุช้ากว่าที่เราคาดการถึง 2 เดือน)     โดยการค้นพบทั้งหมดที่กล่าวมานี้เป็นส่วนหนึ่งของโครงการสำรวจครั้งใหญ่ในเมืองปอมเปอี ซึ่งเป็นการสำรวจครั้งใหญ่ที่สุดตั้งแต่ช่วงยุค…

จะเกิดอะไรขึ้นหากนักบวชคนหนึ่งต้องมาเห็นทหารบาดเจ็บสาหัสจากการถูกซุ่มยิง ซึ่งสำหรับนักบวช Luis Padilla แล้ว เขาเลือกที่จะวิ่งเข้าไปหาทหารคนนั้น     นี่คือภาพของนักบวช Padilla ที่กำลังพยุงร่างของทหารที่บาดเจ็บกลางดงกระสุน ในระหว่างการจลาจลต่อต้านประธานาธิบดีในเวเนซุเอลา เมื่อวันที่ 4 มิถุนายน 1962 ดูเหมือนว่าที่ Padilla เสี่ยงชีวิตมาในพื้นที่ต่อสู้นั้น เขาจะมีเป้าหมายเพียงแค่การสวดส่งวิญญาณให้กับทหารที่ตายไปก็เท่านั้น อย่างไรก็ตามเมื่อเห็นทหารที่ยังมีโอกาสรอด Padilla ก็ไม่รีรอที่จะเข้าไปช่วยเขาไว้     นับว่าโชคดีมากที่ทางศัตรูเองก็คิดหนักกับการยิงนักบวช (ทั้งในด้านความเชื่อและภาพลักษณ์) ทำให้แม้ว่าจะอยู่กลางดงกระสุนแต่สุดท้ายนักบวชคนนี้ก็สามารถรอดมาจากเหตุการณ์ครั้งนี้ได้ด้วยดี ภาพที่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นถูกถ่ายเอาไว้ได้โดย Hector Rondón Lovera ผู้ที่ในเวลานั้นกำลังนอนหมอบเพื่อหลบกระสุนอยู่พอดี เขาตั้งชื่อภาพนี้ (ภาพแรกสุด) ว่า “Aid From The Padre” และได้รางวัล World Press Photo of the Year ในปีต่อมา   เป็นไปได้ว่าที่ Aid From The Padre มีชื่อเสียงขึ้นมา อาจเพราะจะมีป้ายร้านด้านหลัง โดยในป้ายเขียนว่า “carnicería” ซึ่งแปลได้ทั้ง “ร้านเนื้อ”…

ในโลกนี้แม้จะเต็มไปด้วยมนุษย์แต่ก็ยังมีสถานที่หลายแห่งที่ถูกทิ้งร้างไร้ซึ่งผู้คน บ่อยครั้งสถานที่เหล่านั้นจะเป็นป่าลึก หรือที่อันตราย แต่ก็มีบ้างเหมือนกันที่สถานที่ที่เคยมีคนอยู่จะถูกทิ้งร้างไป แต่ถึงแม้จะเป็นเมืองที่ไม่มีคนอยู่อีกต่อไปแล้ว บ่อยครั้งเมืองเหล่านั้นกลับมีเบื้องหลังที่น่าสนใจอย่างไม่น่าเชื่อ ด้วยเหตุนี้เองในวันนี้เราจะไปชม 4 เมืองร้างบนโลกใบนี้ ซึ่งมีความน่าสนใจไม่ใช่เพียงแค่ความไร้ซึ่งผู้คน   อิสลา ดิ ลาส มูเนเคส อิสลา ดิ ลาส มูเนเคส (Isla De Las Munecas) นั้นแปลตรงๆ ว่า “เกาะแห่งตุ๊กตา” ตั้งอยู่ใกล้กับ เม็กซิโกซิตีเมืองหลวงของประเทศเม็กซิโก เดิมทีแล้วที่นี่อยู่ภายใต้การดูแลของ ดอน จูเลียต ซานตานา ผู้เดินทางมาอาศัยอยู่พร้อมกับครอบครัว เขาอ้างว่าตัวเองไปพบกับศพเด็กผู้หญิงที่ลอยมากับน้ำเลยไปเก็บรวบรวมตุ๊กตามากประดับไว้รอบๆ เกาะเพื่อเอาใจวิญญาณของเด็กผู้หญิงคนนั้น แม้ว่าครอบทางครอบครัวของซานตานาจะบอกว่าเรื่องที่เกิดขึ้นเป็นเพียงการคิดไปเองของเขาเท่านั้น แต่ในปี 2001 ก็มีคนพบศพซานตานาในจุดเดียวกับที่เขาอ้างว่าพบศพเด็กผู้หญิง เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นไม่เพียงแต่ทำให้เกาะนี้ถูกทิ้งร้างเท่านั้น แต่ยังทำให้ที่แห่งนี้กลายเป็นสถานที่ท่องเที่ยวแนวสยองขวัญไปในเวลาต่อมา   เกาะโพเวกเลีย นี่เป็นเกาะที่อยู่ใกล้ๆ เมืองเวนิส ในอิตาลี เลยเคยเป็นปราการควบคุมการเดินทางทางน้ำเข้าสู่เมืองเวนิส เพื่อเป็นด่านตรวจรักษาโรคที่อาจจะติดมากับคนบนเรือ ทำให้ที่แห่งนี้มีคนตายเป็นจำนวนมาก แถมในศตวรรษที่ 20 เกาะแห่งนี้ยังถูกทำเป็นสถานกักกันผู้มีอาการทางจิต ซึ่งมีการทดลองกับผู้ป่วยอีกด้วย ทำให้ชื่อเสียงในด้านลบของที่แห่งนี้ยิ่งกลายเป็นที่โด่งดังขึ้นไปอีก นั่นทำให้หลังจากที่สถานกักกันปิดตัวลงในปี 1968 แม้ว่าจะมีการเปลี่ยนเกาะดังกล่าวเป็นศูนย์พักพิงผู้ยากไร้ ก็ไม่มีใครที่กล้าพอจะมาอาศัยอยู่ที่นี่อีก…

สำหรับคนที่เป็น PC เกมเมอร์แล้ว การใช้งานปุ่ม WASD อาจจะเป็นอะไรที่ฝังลึกอยู่ในสัญชาตญาณไปแล้วก็เป็นได้ ถึงขั้นที่มีคำพูดว่าหากอยากรู้ว่าให้เป็นเกมเมอร์ให้ดูวิธีวางมือบนคีย์บอร์ดกันเลยทีเดียว     ว่าแต่รู้รึเปล่าว่าในสมัยก่อนมันไม่ได้เป็นแบบนี้หรอกนะ เพราะหากสังเกตกันให้ดีๆ แล้ว เกมในสมัยก่อนอย่าง Doom ภาคแรกนั้น จะให้การควบคุมทั้งหมดอยู่บนคีย์บอร์ดเลย โดยการเดินมักจะอยู่ที่ลูกศรทิศทาง ไม่ก็แป้นตัวเลข นั่นเป็นเพราะเกมเดินยิงในสมัยนั้นโดยมากแล้วจะมีมุมมองเพียงซ้ายกับขวาเท่านั้น ทำให้สามารถยัดการควบคุมทั้งหมดลงบนคีย์บอร์ดได้ง่าย     เรื่องมันเป็นเช่นนั้นเรื่อยมาจนกระทั่งการมาของเกม Quake ซึ่งเป็นเกมเดินยิงมุมมองบุคคลที่หนึ่งแรกๆ ที่มีการใช้ระบบมุมมองบนล่างซ้ายขวา และในช่วงเวลานี้เองที่การควบคุมเกมของแต่ละคนเริ่มแตกต่างกันไปอย่างไม่มีแบบแผน     แต่แล้วในปี 1997 เราก็ได้เห็น Dennis Fong หรือที่รู้จักกันในชื่อ “Thresh” คว้าถ้วยรางวัลในการแข่งขันเกม Quake โดยการวางมือขวาบนเมาส์ และมือซ้ายบนปุ่ม WASD     มันเป็นแนวคิดที่แปลกแต่ก็ฉลาดมาในสมัยนั้น เพราะปุ่ม WASD อยู่ใกล้กับปุ่ม Shift และ Ctrl ซึ่งมีการใช้งานสูง แถมยังสามารถกดตัวเลขเพื่อเปลี่ยนปืนได้ง่ายกว่าลูกศรที่มือขวา นั่นทำให้หลังจากนั้นมามีคนมากมายเริ่มเลียนแบบ Thresh จนทาง ค่ายผู้สร้างเกมหลายๆ ค่ายเอาการกำหนดปุ่มควบคุมของเขาไปใช้ในเกมของตัวเอง ทำให้ WASD กลายเป็นปุ่ม…

ว่ากันว่าชีวิตในวัยเด็กจะเป็นตัวกำหนดว่าเราจะโตมาเป็นคนแบบไหน และไม่ว่าจะเป็นใครมาจากไหนก็ต้องเคยมีช่วงเวลาในวัยเด็กมาก่อน เรื่องเหล่านี้ใช้ได้กับทุกๆ คนไม่เว้นแม้แต่ผู้นำสุดโหดอย่างอดอล์ฟ ฮิตเลอร์ จริงอยู่ว่าเรื่องราวที่ทำให้ฮิตเลอร์มีชื่อเสียงนั้นมักมาจากในสมัยที่เขาเป็นผู้ใหญ่แล้ว ว่าแต่รู้หรือไม่ว่าในสมัยเด็กเอง ชีวิตของฮิตเลอร์ก็มีเรื่องที่น่าสนใจอยู่มากเช่นกัน ด้วยเหตุนี้เองในวันนี้เราจะมาชม 8 เรื่องน่าสนใจของฮิตเลอร์ในวัยเด็ก ที่คุณอาจไม่เคยรู้มาก่อน   เริ่มกันที่รู้หรือไม่ว่า สมัยเป็นวัยรุ่นฮิตเลอร์เคยใช้มรดกที่มีจนหมด หนังสือชีวประวัติบางเล่มถึงกับบอกว่า เขาต้องไปอยู่ในศูนย์พักอาศัยของคนไร้บ้านอยู่ช่วงหนึ่ง ก่อนที่ผู้เป็นป้าจะเขามาช่วยเหลือ   เขาเคยถูกทารุณกรรมในบ้าน นี่เป็นเรื่องที่ถูกบันทึกไว้ในหนังสือที่เชื่อกันว่าเขียนโดยพี่น้องของฮิตเลอร์ ว่าด้วยเรื่องที่อาลัวส์ ฮิตเลอร์มักจะทำร้ายร่างกายลูกๆ จนแม่ต้องเข้ามาปกป้องนั่นเอง   ฮิตเลอร์เคยแอบชอบสาวชาวยิวมาก่อน นี่เป็นคำบอกเล่าของเอากุสท์ คูบีเซคเพื่อนสนิทของเขา ที่บอกว่าฮิตเลอร์เคยแอบชอบสาวชาวยิวชื่อ Stefanie Isak แถมยังเคยแอบสะกดรอยตาม วางแผนลักพาตัว หรือแม้กระทั่งคิดจะฆ่าตัวตายพร้อมๆ กันเลยด้วย   ฮิตเลอร์เคยทำร้ายร่างกายน้องสาวตัวเอง ดูเหมือนว่าการถูกทารุณกรรมในบ้านจะทำให้ฮิตเลอร์หัวรุนแรงตามไปอีกคน เพราะจากบันทึกของ “พอลล่า” น้องสาวต่างมารดาของฮิตเลอร์ เธอมักเห็นฮิตเลอร์เป็นเหมือนพ่อที่ในเวลานั้นเสียไปแล้ว แต่ทุกครั้งที่เธอเขาหาพี่ชาย ฮิตเลอร์ก็มักจะตอบสนองด้วยการตบตีเธอเสมอๆ   ฮิตเลอร์มีพี่น้องมากมาย แต่ในบรรดาคนเหล่านั้น มีเพียงคนเดียวที่รอดมาจากวัยเด็ก เนื่องจากพ่อของฮิตเลอร์มีลูกกับผู้หญิงหลายคน ฮิตเลอร์จึงมีพี่น้องถึง 5 คน อย่างไรก็ตามมีเพียง พอลล่า น้องสาวที่อายุห่างจากฮิตเลอร์ 7 ปี เท่านั้นที่รอดจากวัยเด็กไปได้ (เธอเสียชีวิตในปี 1960)…

เกาะโอคุโนะชิม่าเป็นเกาะแห่งหนึ่งซึ่งตั้งอยู่ในจังหวัดฮิโรชิม่า มีชื่อเสียงเรื่องการถูกยกย่องว่าเป็นเกาะศักดิ์สิทธิ์ที่เต็มไปด้วยกระต่าย จนกลายเป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่มีชื่อเสียงมากๆ แห่งหนึ่งของญี่ปุ่นไป     แต่รู้หรือไม่ว่าในสถานที่ที่เต็มไปด้วยเจ้าตัวน้อยน่ารักเหล่านี้ มันมีเบื้องหลังที่ไม่น่ารักเท่าไหร่อยู่ด้วย เพราะในสมัยสงครามโลกครั้งที่สอง เกาะแห่งนี้เคยเป็นฐานทัพลับของทางญี่ปุ่นมาก่อนนั่นเอง ไม่มีใครทราบว่ากระต่ายที่อาศัยอยู่บนเกาะนี้มีที่ไปที่มาอย่างไร อย่างไรก็ตามคนในพื้นที่เชื่อในความเป็นไปได้อยู่สองแบบ โดยแบบหนึ่งคือมีกลุ่มเด็กๆ เอากระต่ายมาปล่อยไว้ที่นี่ในยุค 70     ส่วนความเป็นไปได้อีกอย่างหนึ่ง คือกระต่ายเหล่านี้เคยถูกใช้ในการทดลองอาวุธเคมีของทางกองทัพญี่ปุ่นตั้งแต่ในช่วงปี 1929 เชื่อกันว่าหนึ่งในอาวุธเคมีเหล่านั้นก็คือ “แก๊สมัสตาร์ด” อาวุธเคมีสุดร้ายแรงซึ่งมีสนธิสัญญาห้ามการใช้งานตั้งแต่จบสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง   สิ่งปลูกสร้างที่เชื่อกันว่าเป็นโรงงานแก๊สพิษ ในสมัยสงคราม   ซึ่งหากเป็นเช่นนั้นจริงนักประวัติศาสตร์ ก็ประมาณการว่าแก๊สพิษที่ผลิตจากเกาะแห่งนี้ จะกลายเป็นสาเหตุการเสียชีวิตของผู้คนราวๆ 80,000 คน ในช่วงที่ญี่ปุ่นบุกโจมตีประเทศจีนเลยทีเดียว การที่มีประวัติศาสตร์แบบนี้ทำให้เกาะแห่งนี้มีอีกชื่อเล่นที่เรียกกันโดยคนในพื้นที่ว่า “เกาะแห่งพิษ” ไป     น่าแปลกที่จากการตรวจสอบกระต่ายที่อยู่บนเกาะในปัจจุบัน นักวิทยาศาสตร์กลับไม่พบร่องรอยสารเคมีในกระต่ายอย่างที่ควรเป็นในหมู่สัตว์ที่ใช้ในการทดลองอาวุธเลย หลายๆ คนให้ความเห็นกับเรื่องนี้ว่า เป็นไปได้ว่ากระต่ายรุ่นที่ถูกทดลองในอดีตอาจจะตายไปหมดแล้ว และกระต่ายที่เห็นในปัจจุบันเป็นรุ่นที่ถูกนำมาปล่อยในภายหลังโดยกลุ่มเด็กๆ ในยุค 70 หรือไม่ก็สารเคมีที่มีการทดลองในสมัยก่อน อาจจะไม่ส่งผลกับกระต่ายรุ่นลูกก็เป็นได้     ในปัจจุบันเกาะแห่งนี้มีกระต่ายอยู่ที่ราวๆ 1,000 ตัว อย่างไรก็ตามการขยายพันธุ์ที่มากเกินไปนี้ก็กำลังส่งผลกับระบบนิเวศบนเกาะโดยตรงเช่นเดียวกัน เพราะในปัจจุบันแหล่งอาหารที่มีอยู่บนเกาะเริ่มลดน้อยลงจากการเพิ่มจำนวนของกระต่ายบนเกาะ…

ตามปกติแล้ว เวลามีการค้นพบทางประวัติศาสตร์ การสันนิษฐานเบื้องต้นของนักโบราณคดีผู้เชี่ยวชาญก็มักจะได้รับความน่าเชื่อถือมากที่สุด และบ่อยครั้งการสันนิษฐานดังกล่าวก็มักจะถูกต้องเสียด้วย แต่ก็ในประวัติศาสตร์อันยาวนานของมนุษย์นั้นก็ใช่ว่าจะไม่มีเหตุการณ์ที่นักโบราณคดีสันนิษฐานผิดเลยเช่นกัน แถมบางครั้งยังมั่วสุดๆ ผิดไปคนละโลกเลยด้วย เหมือนดังเช่นการค้นพบทั้ง 4+1 ครั้งต่อไปนี้   จารึกหินที่ Runamo นี่เป็นร่องรอยบนหินที่นักโบราณคดี พยายามไขความลับกันมาตั้งแต่ศตวรรษที่ 12 และเชื่อกันว่าเป็นภาษาโบราณที่สูญหายไปเมื่อนานมาแล้ว แต่แล้วในช่วงยุค 1800 เมื่อเทคโนโลยีเรื่องพัฒนาไป ในที่สุดนักโบราณคดีก็พบความจริงของจารึกหินที่ Runamo จนได้ เพราะแท้จริงแล้วเจ้าร่องรอยบนหินที่เราเห็นนั้น มันก็แค่รอยแตกของหินเท่านั้นเอง… อ้าว…   รูบนกะโหลกมนุษย์นีเอนเดอร์ธัล ในปี 1921 ได้มีการพบกะโหลกมนุษย์นีเอนเดอร์ธัล ที่ในเวลานั้นอ้างกันว่ามีอายุราว 38,000 ปีและมีรูอยู่ที่ด้านข้างของกะโหลก ซึ่งในยุคโบราณขนาดนั้นเป็นไปไม่ได้ที่จะมีการเจาะกะโหลกเพื่อรักษาโรค ดังนั้นนักโบราณคดีกลุ่มหนึ่งจึงคิดทฤษฎีสุดประหลาดที่ว่ามนุษย์นีเอนเดอร์ธัลถูกยิงด้วยปืนจากคนที่ย้อนเวลาไปขึ้นมา โชคดีที่ไม่นานหลังจากนั้นความจริงก็ถูกเปิดเผยออกมา เพราะไม่เพียงแต่รูบนกะโหลกจะไม่ได้มาจากปืนเท่านั้น แต่กะโหลกที่พบนั้น จริงๆ แล้วก็มีอายุถึง 125,000-300,000 ปีเลยด้วย ส่วนรูที่อยู่บนกะโหลกเองนั้น เกิดจากการติดเชื้อแบคทีเรียและไม่ได้เป็นสาเหตุที่ทำให้เจ้าของกะโหลกเสียชีวิตแต่อย่างใดเลย   อนุสรณ์สถานเกรท ซิมบับเว ในเวลาที่มีการค้นพบอนุสรณ์สถานแห่งนี้ มีนักโบราณคดีบางส่วนเชื่อว่าเกรท ซิมบับเวสร้างโดยคนจากฝั่งยุโรป (ทั้งๆ ที่มันตั้งอยู่ในตอนใต้ของแอฟริกา) และพยายามหาหลักฐานมายืนยันอยู่เป็นเวลานาน โชคดีที่ในเวลาต่อมามีคนที่พิสูจน์ได้ว่าที่แห่งนี้สร้างขึ้นมาโดยอาณาจักรซิมบับเวในสมัยก่อนจริงๆ ส่วนเหตุผลที่ที่นักโบราณคดีกลุ่มดังกล่าวเชื่อว่าเกรท ซิมบับเวสร้างขึ้นโดยคนจากฝั่งยุโรปนั้น…

17 ปี หลังจากอะพอลโล 11 ลงจอดบนดวงจันทร์ ในวันที่ 28 มกราคม 1986 ทางนาซาได้เตรียมปล่อยจรวด OV-099 หรือที่รู้จักกันในนาม “ชาเลนเจอร์” ขึ้นสู่อวกาศ ท่ามกลางสายตาของผู้คนที่คอยชมผ่านทางโทรทัศน์     อย่างไรก็ตามเพียงแค่ 73 วินาทีหลังออกบิน กระสวยอวกาศชาเลนเจอร์ก็แตกออกเป็นชิ้นๆ ส่งผลให้นักบินเจ็ดคนเสียชีวิต และกลายเป็นโศกนาฏกรรมที่ทำให้คนทั้งประเทศสหรัฐอเมริกาต้องผวา เดิมทีแล้วกระสวยอวกาศชาเลนเจอร์เคยมีการปฏิบัติการมาแล้วกว่า 9 ครั้ง ทำให้ทางนาซาค่อนข้างมั่นใจว่าการปล่อยกระสวยอวกาศในยังนี้จะต้องเป็นไปได้ด้วยดีแน่ๆ     อย่างไรก็ตามจากการที่ยานเคยปฏิบัติการมาหลายครั้ง ทำให้วงแหวนยางที่อยู่ระหว่างรอบต่อของจรวดไม่ยืดหยุ่นเท่าที่ควร บวกกับอากาศที่เย็นจัดทำให้เกิดน้ำแข็งเกาะ จนเกิดแก๊สรั่วและไฟลุกเมื่อมีการปล่อยจรวดนั่นเอง ที่จริงแล้วความเป็นไปได้ที่กระสวยอวกาศชาเลนเจอร์จะระเบิดนั้น เคยมีการพูดถึงมาก่อนโดยวิศวกรของนาซา ซึ่งต้องการที่จะขอเลื่อนวันปล่อยจรวดออกไป ปัญหาคือผู้บริหารหลายคนของนาซาไม่เชื่อ และฝืนจะให้ทำการบินให้ได้     นั่นทำให้นาซาต้องเสียนักบินทั้งเจ็ดคนไป แถมจากรายงานทางวิทยุสื่อสาร นักบินทั้งหมดก็ไม่ได้เสียชีวิตทันทีเสียด้วย เพราะแรงระเบิดนั้นไปไม่ถึงห้องนักบิน อย่างไรก็ตามการที่กระสวยระเบิดไปก็ทำให้นักบินทั้งเจ็ดต้องดิ่งลงมาจากความสูง 15 กิโลเมตรโดยไม่สามารถสละยานได้ ก่อนที่จะกระแทกเข้ากับมหาสมุทรแอตแลนติกในที่สุด     แต่สิ่งที่ทำให้โศกนาฏกรรมของกระสวยอวกาศชาเลนเจอร์กลายเป็นเรื่องที่มีชื่อเสียงมากที่สุดก็คงไม่พ้นเรื่องที่การปล่อยจรวดครั้งนี้มีการถ่ายทอดไปทั่วประเทศนั่นเอง เพราะนอกจากผู้ใหญ่จำนวนมากแล้วในเวลานั้นเองก็ยังมีเด็กอีกหลายคนที่เฝ้าดูการขึ้นบินในครั้งนี้อยู่ด้วย และเด็กเหล่านั้นเองก็ได้เห็นภาพอันโหดร้ายซึ่งเกิดขึ้นจากความประมาทของมนุษย์เข้าไปอย่างจัง   ภาพโศกนาฏกรรมของกระสวยอวกาศชาเลนเจอร์ที่ถูกถ่ายทอดผ่านทาง CNN  และไม่แน่ว่าเหตุการณ์ในครั้งนี้…

หากพูดถึงปรมาณูหรือกัมมันตรังสี เชื่อว่าคงไม่มีใครนึกถึงคำว่าของเล่นเด็กขึ้นมาเป็นอย่างแรกแน่ๆ แต่เชื่อหรือไม่ว่าในอดีตนั้น เคยมีคนที่คิดของเล่นเด็กที่มีความเกี่ยวข้องกับปรมาณู และกัมมันตรังสี ออกมาขายจริงๆ ด้วย     นี่คือ “Gilbert U-238 Atomic Energy Lab” ของเล่นสุดแนวจากบริษัทของเล่น Alfred Gilbert ในสหรัฐอเมริกา ที่ออกแบบมาเพื่อให้เด็กๆ เรียนรู้วิชาวิทยาศาสตร์ ผ่านการนั่งดูปฏิกิริยานิวเคลียร์ฟิวชันในบ้าน!! ที่สำคัญเจ้าของเล่นที่เห็นนี้นั่น ไม่ใช่เพียงแค่ของจำลองที่มีแค่ไฟหรือเสียงเท่านั้น แต่เป็นเครื่องมือที่มีการใช้ธาตุยูเรเนียมอย่างจริงจัง และในชุดของเล่นยังมีการแถมไกเกอร์เคาน์เตอร์ (เครื่องมือวัดปริมาณกัมมันตรังสี) มาให้เลยด้วย     นอกจากนี้ในคู่มือของชุดของเล่นชิ้นนี้ ยังมีการอธิบายการเล่น “ซ่อนหา” โดยการเอาวัตถุกัมมันตภาพรังสีที่อยู่ในชุดเครื่องเล่นไปซ่อน เพื่อให้อีกฝ่ายตามหาด้วยไกเกอร์เคาน์เตอร์อีก อ่านมาถึงตรงนี้หลายๆ คนอาจจะเริ่มขนลุกว่าเอาของแบบนี้มาขายได้อย่างไร คงต้องบอกว่าเอาเข้าจริงๆ ระดับกัมมันตภาพรังสีที่อยู่ในชุดเครื่องเล่นนี้มีระดับกัมมันตภาพรังสีที่ต่ำมากๆ จน “ค่อนข้างปลอดภัย” ต่อการใช้งาน     แต่ถึงจะปลอดภัยอย่างไร การเล่นกับกัมมันตภาพรังสีก็ดูจะไม่เป็นที่ยอมรับในสังคมเท่าใดอยู่ดี เพราะแม้กระทั่งในยุค 50 ที่มีการปล่อยของเล่นตัวนี้ออกมา Gilbert U-238 Atomic Energy Lab ก็ขายได้เพียง 5,000…

เมื่อวันที่ 25 ตุลาคม 2018 ที่ผ่านมา ได้มีการรายงานข่าวการค้นพบวัตถุโบราณที่คาดว่าจะเป็นส่วนปลายของหอกในรัฐเท็กซัส ประเทศสหรัฐอเมริกา และเชื่อกันว่านี่จะเป็นการค้นพบอาวุธโบราณที่เก่าแก่ที่สุดในทวีปอเมริกาเหนือเลยด้วย     ปลายหอกที่ถูกค้นพบในที่นี้มีอายุราวๆ 15,500 ปี ซึ่งแม้จะไม่ถือว่านานเมื่อเทียบกับอาวุธที่เก่าแก่ที่สุดที่มีการค้นพบบนโลก (ที่คาดว่ามาจากเมื่อ 400,000 ปีก่อนคริสตกาล) แต่ก็มีความสำคัญมากกับทางอเมริกาเหนือเลยทีเดียว เพราะที่ผ่านๆ นักวิทยาศาสตร์เชื่อกันว่า มนุษย์ชนเผ่าโคลวิส (Clovis) ซึ่งเป็นบรรพบุรุษของชาวอินเดียนแดงนั้นเพิ่งจะเดินทางมาอาศัยในทวีปอเมริกาเหนือเมื่อราวๆ 13,000 ปีก่อนเท่านั้น     หากปลายหอกที่ถูกค้นมาจากเมื่อ 15,500 ปีก่อนจริงๆ นั่นจะหมายความว่ามนุษย์ชนเผ่าโคลวิสน่าจะเดินทางมายังทวีปอเมริกานานกว่าที่เราทราบมาก หรือไม่ก็ในอดีตเคยมีมนุษย์อีกเผ่าหนึ่งอาศัยอยู่ในอเมริกาเหนือมาก่อน และจากการที่ปลายหอกซึ่งถูกพบมีลักษณะที่แตกต่างไปจากของชนเผ่าโคลวิสค่อนข้างมาก ทำให้วิทยาศาสตร์เชื่อว่า การค้นพบในครั้งนี้อาจจะทำให้ประวัติศาสตร์ในอดีตของทวีปอเมริกาอาจจะต้องมีการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่กันเลยก็เป็นได้     เพราะการค้นพบในครั้งนี้ ได้ไปช่วยเสริมความน่าจะเป็นของทฤษฎีที่ว่า ในสมัยก่อนมนุษย์ไม่ได้เดินทางมาในอเมริกาด้วยการเดินเท้าจากอะแลสกา แต่เป็นการเดินทางมาด้วยเรือจากทางแปซิฟิกต่างหาก นั่นทำให้การค้นพบในครั้งนี้ไม่ได้มีคุณค่าอยู่ที่เพียงความเก่าแก่ของอาวุธที่พบเท่านั้น แต่ยังนับว่ามีคุณค่าเป็นอย่างมากในการสืบหาประวัติศาสตร์ที่แท้จริงของทวีปอเมริกาเหนืออีกด้วย     อย่างไรก็ตามทฤษฎีที่มีการเผยแพร่ออกมา ยังจำเป็นที่จะต้องรอการพิสูจน์ที่ชัดเจนกันต่อไป   ที่มา history, allthatsinteresting

เมื่อไม่นานมานี้ได้มีการขุดพบโครงกระดูก 2 ร่างจากยุคเหล็ก ที่คาดว่ามีความเก่าแก่กว่า 2,700 ปี และถูกประดับประดาไว้ด้วยทองคำเป็นจำนวนมาก ที่ภูเขา Tarbagatai ในประเทศคาซัคสถาน     โครงกระดูกที่พบนั้น ในเบื้องต้นเชื่อว่าเป็นของเด็กวัยรุ่นเพศชายที่เสียชีวิตเมื่ออายุได้ 19 ปี และเด็กวัยรุ่นเพศหญิงที่เสียชีวิตเมื่ออายุ 16 ปี โครงกระดูกเพศชายถูกฝังไว้พร้อมๆ กับเครื่องประดับหลากหลายชนิด ไม่ว่าจะเป็นสร้อยคอทองคำ มีดสั้นที่ทำจากทองและสัมฤทธิ์ และสิ่งที่น่าจะเป็นเหรียญทองอีกเป็นจำนวนมาก จากร่องรอยที่มีการขุดพบ เชื่อว่าโครงกระดูกของวัยรุ่นเพศหญิงน่าจะถูกปล้นโดยโจรปล้นสุสาน ในขณะที่โครงกระดูกของเด็กวัยรุ่นเพศชายไม่มีร่องรอยของการขุดค้นมาก่อน     นั่นหมายความว่าเดิมทีแล้ว โครงกระดูกทั้งสองน่าจะถูกฝังไว้พร้อมๆ กับทรัพย์สินเป็นจำนวนมาก และน่าจะเป็นลูกหลานของครอบครัวที่มีฐานะในสมัยก่อน โดยในเบื้องต้นนักโบราณคดีเชื่อว่าโครงกระดูกที่พบ น่าจะเป็นของชนเผ่าเร่ร่อน “ชากา” ซึ่งเข้ามาในพื้นที่อยู่ราวๆ หนึ่งศตวรรษ ก่อนที่จะถูกพิชิตโดยชาวตุรกี นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่มีการขุดพบของมีค่าเป็นจำนวนมากในพื้นที่แห่งนี้ เพราะเมื่อต้นปี 2018 เอง ก็มีการขุดพบเพชรพลอยจำนวนมากในที่แห่งนี้มาแล้ว ทำให้มีความเป็นไปได้สูงว่าเผ่าชากาในพื้นที่แห่งนี้ น่าจะมีฐานะที่ร่ำรวยมากเลยทีเดียว     อย่างไรก็ตามการค้นพบในครั้งนี้ ยังต้องมีการนำโครงกระดูกไปตรวจสอบเพิ่มเติมโดยทางนักวิทยาศาสตร์ก่อน เพื่อหาข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับสิ่งที่มีการค้นพบต่อไป   ที่มา archaeology และ allthatsinteresting

สำหรับหลายๆ คนแล้ว สงครามเกาหลีนับว่าเป็นสงครามที่ได้รับความสนใจน้อยมาก จนถึงขั้นที่ว่ามีคนตั้งฉายาให้เป็น สงครามที่ถูกลืมเลยทีเดียว ถึงอย่างนั้นสงครามครั้งนี้เองก็เป็นสงครามที่เต็มไปด้วยความสูญเสียไม่แพ้สงครามอื่นๆ ในโลก และมีภาพที่น่าสนใจมากมายที่ถูกบันทึกเอาไว้ในระหว่างสงครามในครั้งนี้ ด้วยเหตุนี้เอง ในวันนี้เราจะมาชม 21 ภาพหายากจากสงครามเกาหลี สงครามที่ถูกลืมซึ่งน้อยคนนักจะเข้าใจ   เริ่มกันที่ภาพเด็กเกาหลีที่แบกน้องชายเอาไว้ โดยมีรถถังเป็นฉากหลัง ที่ถ่ายไว้เมื่อวันที่ 25 มิถุนายน 1950   การเดินทัพของทหารเกาหลีเหนือในกรุงโซล   ภาพทหารสหรัฐฯ ที่ถูกจับโดยทหารเกาหลีเหนือ   การยกพลขึ้นฝั่งของทหารสหรัฐฯ ในวันที่ 15 กันยายน 1950   ภาพทหารแห่งกองทหารที่ 31 เตรียมขึ้นฝั่งที่ท่าเรืออินช็อน 18 กันยายน 1950   ภาพการโจมตีทางอากาศที่ถ่ายจากเครื่อง USAF RF-80   ทหารสหรัฐฯ (ขวา) จับกุมคนเกาหลีเหนือในวันที่ 20 กันยายน 1950   เด็กเกาหลี นั่งบนซากบ้านที่ไฟไหม้ ในวันที่ 3 กุมภาพันธ์ 1951…

ในยุคสมัยที่ข้อมูลหาได้ง่ายเพียงแค่เปิดอินเตอร์เน็ตเช่นนี้ เชื่อว่าคงไม่มีใครที่ไม่รู้จักสโตนเฮนจ์ สิ่งก่อสร้างหินปริศนาแห่งประเทศอังกฤษอีกแล้ว แต่รู้กันไหมว่าที่เยอรมนีเอง ก็มีอะไรคล้ายกันนี้อยู่เช่นกัน มันคือโบราณสถานที่มีอายุราวๆ 4,300 ปีซึ่งตั้งอยู่ในพื้นที่หมู่บ้าน Pömmelte ในเยอรมนี และมีชื่อเรียกว่า “สโตนเฮนจ์แห่งเยอรมัน” หรือ “วูดเฮนจ์”     วูดเฮนจ์ถูกค้นพบเป็นครั้งแรกในปี 1991 โดยเป็นสิ่งก่อสร้างที่ทำจากไม้ และเรียงกันเป็นวงกลมหลายชั้น ซึ่งแม้จะไม่ได้โด่งดังเท่ากับสโตนเฮนจ์ของอังกฤษ แต่ที่แห่งนี้ก็มีเรื่องราวของตัวเองเช่นกัน เพราะในบริเวณที่มีการค้นพบวูดเฮนจ์นั้น ได้มีการค้นพบโครงกระดูกของเด็ก และหญิงวัยรุ่นจำนวนมากเช่นกัน และจากการตรวจสอบของนักวิทยาศาสตร์พวกเขานั้นได้จบชีวิตลงจากการสังหารที่โหดร้ายรุนแรงอีกด้วย     จริงอยู่ว่านี่อาจจะเป็นเพียงการสังหารหมู่ธรรมดาในสมัยนั้น แต่จากการที่ไม่มีโครงกระดูกของผู้ชายที่เป็นผู้ใหญ่อยู่เลย ทำให้มีความเป็นไปได้สูงว่าโครงกระดูกเหล่านี้ น่าจะมาจากการบูชายัญเสียมากกว่า เป็นไปได้ว่าในสมัยก่อนจะมีการใช้ที่แห่งนี้ในการประกอบพิธีกรรมทางความเชื่อ และมีการใช้งานอย่างต่อเนื่องมานานกว่า 250 ปี ตลอดช่วง 2300-2050 ปีก่อนคริสตกาล ส่งผลให้มีโครงกระดูกจำนวนมากถูกฝังอยู่ในที่แห่งนี้ไป     อย่างไรก็ตามดูเหมือนว่าการประกอบพิธีกรรมที่ว่าจะถูกยกเลิกไปกลางคัน เพราะในบริเวณหนึ่งของวูดเฮนจ์ยังมีวัตถุโบราณที่น่าจะเคยใช้ในการประกอบพิธีฝังเอาไว้และกลบด้วยขี้เถ้า ซึ่งน่าจะเกิดจากการเผาเสาทิ้งบางส่วน เป็นไปได้ว่าในช่วง 2050 ปีก่อนคริสตกาล ได้มีการยกเลิกประกอบพิธีกรรมไป คนในสมัยนั้นจึงเอาอุปกรณ์ที่เคยใช้ทั้งหมดใส่ลงไปในหลุม และเผาเสาไม้เพื่อเอาขี้เถ้าไปกลบหลุมเสียนั่นเอง     ในปัจจุบันวูดเฮนจ์ได้ถูกบูรณะขึ้นมาใหม่อีกครั้ง ด้วยความร่วมมือระหว่างทางการและผู้เชี่ยวชาญทางประวัติศาสตร์ และได้เปิดเป็นสถานที่ท่องเที่ยว เพื่อให้คนจากทุกมุมโลกได้มาเยี่ยมชมสืบไป…

ว่ากันว่าคนเราสามารถทำทุกอย่างได้เพื่อความรัก คำพูดนี้ใช้ได้ดีมากในกรณีของ Heinz Meixner เพราะสำหรับเขาแล้วเพื่อที่จะได้อยู่กับคนที่รัก ต่อให้ต้องเสี่ยงชีวิตเขาก็ไม่กลัว เรื่องราวของ Heinz Meixner เกิดขึ้นในเยอรมนีเมื่อปี 1963 ในช่วงเวลาที่ความตึงเครียดของสงครามเย็นพุ่งขึ้นถึงขีดสุด     ในเวลานี้เองที่ Meixner หลงรักสาวคนหนึ่งในกรุงเบอร์ลินตะวันออก ซึ่งอยู่ในการปกครองระบอบคอมมิวนิสต์ แต่ด้วยเหตุผลทางการเมืองหลายๆ อย่างในตอนนั้น Meixner จึงไม่สามารถครองรักกับหญิงสาวที่เขาชอบได้ นั่นทำให้ Meixner วางแผนที่จะพาคนรัก (และแม่ของเธอ) หนีไปยังออสเตรีย บ้านเกิดของเขา เพื่อที่จะอยู่ด้วยกันอย่างสงบ ปัญหาคือกำแพงเบอร์ลินที่มีการป้องกันอย่างแน่นหนา และด่านตรวจ “ชาร์ลี” ที่มีการคุมเข้มตลอด 24 ชั่วโมง     นับว่าเป็นโชคดีของ Meixner ที่เขาสังเกตเห็นว่าด่านตรวจ “ชาร์ลี” มีเหล็กกั้นที่สูงจากพื้นถึง 95 เซนติเมตร Meixner จึงออกหารถซึ่งเตี้ยพอที่จะลอดเหล็กกั้นดังกล่าวได้ทันที เขาซื้อรถ Austin-Healey Sprite ซึ่งหากเปิดประทุนและถอดกระจกหน้าออกจะมีความสูงเพียง 90 เซนติเมตร ให้ภรรยากับแม่ยายซ่อนอยู่หลังเบาะและในกระโปรงหลัง ก่อนที่จะขับรถไปที่ด่านตรวจชาร์ลีในวันที่ 5 พฤษภาคม     เขาถูกสายตรวจของด่านตรวจเรียกให้หยุดและลงจากรถ แต่แทนที่จะทำตาม Meixner ก็ตัดสินใจขับรถพุ่งลอดใต้เหล็กกั้น ก่อนจะเหยียบคันเร่งหนีเข้าไปยังกรุงเบอร์ลินตะวันตก…

บนปกของนิตยสาร National Geographic ฉบับประจำเดือนพฤศจิกายน 1928 ได้มีการนำภาพสุดประหลาดของคนที่ใส่ชุดโครงกระดูกมาลง จนกลายเป็นภาพที่มีชื่อเสียงของสมัยนั้นไป     นี่คือภาพที่ถูกถ่ายไว้ในปี 1925 และนำมาผ่านเทคนิค Autochrome เพื่อแต่งเติมสีให้กับภาพขาวดำก่อนจะนำไปขึ้นปกนิตยสาร โดยเป็นภาพของนักเต้นชาวทิเบตที่กำลังประกอบพิธีกรรมอันเป็นเอกลักษณ์ของพื้นที่ พิธีกรรมการเต้นที่เห็นนี้มีชื่อว่า “Durdak Garcham” หรือ “ระบำเทพเจ้าแห่งโครงกระดูก” ซึ่งเป็นพิธีกรรมของชาวพุทธเชื้อสายหิมาลายัน (น่าจะเป็นนิกายวัชรยาน)     ว่ากันว่าผู้เต้นจะเป็นตัวแทนของ “Chitipati” คู่รักผู้เป็นผู้ปกครองพื้นดินของสุสาน ผู้มีตาแห่งภูมิปัญญา ใส่มงกุฎที่ทำจากกะโหลกเล็กๆ ถือคทาที่ทำจากหัวและกระดูกสันหลังมนุษย์ และครอบครองกะโหลกที่เรียกว่า Kapala     อย่างไรก็ตามการเต้นระบำเทพเจ้าแห่งโครงกระดูก บางครั้งก็จะถูกบอกว่าเป็นการแสดงโดยพระสี่รูปซึ่งเปรียบเสมือนกองทัพแห่งความดีของพระยมราชแทน จึงเป็นไปได้ว่าการเต้นระบำนี้ อาจมีความแตกต่างกันในแต่ละพื้นที่     แต่ไม่ว่าจะมีรากฐานมาจากไหน การประกอบพิธีในรูปแบบนี้ก็มีจุดร่วมเดียวกันคือ เพื่อสะท้อนถึงความไม่เที่ยงของสิ่งต่างๆ รวมถึงร่างกายและจิตใจนั่นเอง   ที่มา rarehistoricalphotos, cultofweird, posttoday

ตลอดประวัติศาสตร์ของมนุษย์ เราได้พบการสังหารหมู่อยู่หลายครั้ง ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลจากสงคราม การแย่งชิงพื้นที่ หรือการแบ่งแยกเผ่าพันธุ์ ประวัติศาสตร์ก็เปื้อนไปด้วยเลือดเสมอมา ว่าแต่เคยสงสัยไหมว่าการสังหารหมู่ที่เก่าแก่ที่สุดมันเป็นอย่างไรกัน?     นี่คือหนึ่งในฟอสซิลโครงกระดูกของชนเผ่าเร่ร่อน ที่มีอายุราวๆ 10,000 ปี ซึ่งมีการขุดพบที่ แหล่งโบราณคดี “Nataruk” ห่างออกไปจากทะเลสาบเทอร์คานาในประเทศเคนย่าราวๆ 30 กิโลเมตร โครงกระดูกที่ถูกพบนั้นมีอยู่อย่างน้อยๆ 27 ร่าง และทั้งหมดล้วนแต่มีร่องรอยของการถูกทุบด้วยของแข็ง หรือถูกโจมตีด้วยธนู ทำให้นี่กลายเป็นการสังหารหมู่ที่เก่าแก่ที่สุดเท่าที่เคยมีการขุดพบบนโลกใบนี้ไป ในบรรดาโครงกระดูกนั้นเป็นผู้หญิงอยู่ 8 ร่าง และมีโครงกระดูกของเด็กอีกราวๆ 6 ร่าง แถมหนึ่งในผู้หญิงเหล่านั้นยังเป็นหญิงท้องแก่อีกด้วย สะท้อนให้เห็นถึงความไร้ปรานีของฝั่งผู้โจมตีได้อย่างดี   หนึ่งในโครงกระดูกของผู้หญิงที่ถูกพบ มีร่องรอยของการโดนมัดมือก่อนที่จะถูกสังหาร   แม้จะไม่สามารถยืนยันได้แน่ชัดว่าฝ่ายที่โจมตีเป็นใครมาจากไหน แต่จากหลักฐานหัวธนูที่ทำจากหินออบซิเดียน ซึ่งหาได้ยากในพื้นที่ นักวิทยาศาสตร์ก็เชื่อว่าใครก็ตามที่สังหารกลุ่มคนเหล่านี้ น่าจะอพยพมากจาพื้นที่อื่น นอกจากนี้การยังมีหลักฐานว่าร่างของผู้เสียชีวิตทั้งหมดไม่ได้มีการถูกฝังหลังจากที่ตาย ซึ่งทำให้มีความเป็นไปได้มากว่าการสังหารหมู่ในครั้งนี้ น่าจะเกิดขึ้นในสงครามระหว่างเผ่าอีกด้วย     นี่เป็นหลักฐานสำคัญชิ้นหนึ่งของประวัติศาสตร์ว่ามนุษย์มีการก่อสงครามและการสังหารหมู่มาตั้งแต่ดึกดำบรรพ์ ทั้งๆ ที่ดินแดนแห่งนี้ในสมัยก่อนมีความสมบูรณ์มากพอที่เผ่าทั้งสองจะสามารถอยู่ร่วมกันอย่างสงบได้แท้ๆ เป็นไปได้ว่าความรุนแรงและกระหายเลือดจะเป็นสิ่งที่ฝังลึกอยู่ในสายเลือดของมนุษย์ก็เป็นได้ เพราะแม้เวลาจะล่วงเลยมากว่า 10,000 ปี มนุษย์ก็ยังคงไม่หยุดที่จะฆ่าฟันกันเองอยู่ดี  …

หากพูดถึงสไนเปอร์ที่เก่งที่สุด เชื่อว่าหลายๆ คนคงจะคิดถึง “มัจจุราชสีขาว” อย่าง Simo Häyhä เป็นคนแรก แต่ถ้าพูดถึงสไนเปอร์ “หญิง” ที่เก่งที่สุดล่ะ เพื่อนๆ จะนึกถึงใครขึ้นมา?     นี่คือ Lyudmila Mykhailivna Pavlichenko สไนเปอร์หญิงจากกองทัพโซเวียตเจ้าของสถิติยิงสังหารทหารนาซีไป 309 ราย Lyudmila เข้าเป็นหนึ่งในกลุ่มทหารสไนเปอร์หญิง 2,000 คนแห่งกองทัพโซเวียตเมื่อตอนที่เธออายุได้ 24 ปี และเป็นหนึ่งในสไนเปอร์หญิงเพียง 500 คนที่รอดชีวิตจากสงครามโลกครั้งที่สองอีกด้วย     เธอเข้าร่วมกองทัพตั้งแต่ในช่วงที่ผู้หญิงยังไม่เป็นที่ยอมรับเท่าไหร่ และคาดว่าจะได้เข้ารับหน้าที่ในฐานะพยาบาลของกองทัพในช่วงแรก อย่างไรก็ตามจากผลงานเก่าๆ ของเธอในกองทัพอาสาสมัครเพื่อความร่วมมือกับกองทัพอากาศและกองทัพเรือ (DOSAAF) Lyudmila ก็ถูกย้ายไปอยู่หน่วยพลแม่นปืนแทน จากคำบอกเล่าของตัว Lyudmila เอง วิธีการสังหารศัตรูของเธอนั้นค่อนข้างจะโหดมาก โดยเธอจะยิงทหารคนหนึ่งให้บาดเจ็บเพื่อหลอกล่อให้เพื่อนๆ มาช่วยและกลายเป็นเหยื่อคนต่อไปของเธอ     วิธีการรบเช่นนี้เองทำให้เธอกลายเป็นที่หวาดกลัว และโกรธแค้นของทหารนาซีไป ถึงขั้นที่ว่าเคยมีจดหมายมาขู่ว่าจะ “หั่นเธอเป็น 309 ชิ้น” เลยทีเดียว แต่แทนที่จะกลัวเธอกลับรู้สึกยินดีมาก และบอกว่า “พวกเขารู้สถิติของฉันด้วย”  ตั้งแต่เริ่มการต่อสู้ Lyudmila ก็บาดเจ็บอยู่หลายครั้ง…

ตั้งแต่ในสมัยก่อน คนเราสงสัยกันมาตลอดว่าด้วยเหตุใดกันคนอย่าง ลีโอนาร์โด ดา วินชี จึงสามารถวาดภาพที่งดงามและเป็นเอกลักษณ์เช่นนี้ออกมาได้ จริงอยู่ว่าเรื่องเหล่านี้อาจจะเกี่ยวกับพรสวรรค์และการฝึกฝนเป็นหลัก แต่จากการวิจัยของแพทย์ล่าสุดนี้เอง ไม่แน่นะว่าการที่ลีโอนาร์โด ดา วินชี วาดภาพที่งดงามออกมาได้แบบนี้ อาจจะมาจากอาการ “ตาเหล่” ก็เป็นได้     อ่านมาถึงตรงนี้หลายๆ คนอาจจะเริ่มสงสัยว่าอาการดวงตาทั้งสองข้างไม่ได้เพ่งมองไปที่จุดเดียวกัน ที่เราเรียกว่า ตาเหล่ หรือตาเขนั้น มันเกี่ยวข้องกับการวาดภาพอย่างไรกัน? เรื่องนี้คณะแพทย์จากมหาวิทยาลัย City University of London ได้อธิบายไว้ว่า อาการตาเหล่ จะมีลักษณะการมองเห็นในมุมมองที่ต่างไปจากคนปกติ ซึ่งแม้จะฟังดูเป็นอาการที่ไม่ดีแต่กลับมีประโยชน์ต่อผลงานในเชิงศิลป์มาก นั่นเป็นเพราะการมองเห็นภาพสามมิติของคนเรามาจากการประมวลผลของสมอง โดยอาศัยข้อมูลจากดวงตาทั้งสอง เป็นเหตุผลที่ว่าทำไมเวลาเอานิ้วมาวางใกล้ๆ จมูกและหลับตาทีละข้าง นิ้วเราจะอยู่ในตำแหน่งที่ไม่เหมือนกัน     ด้วยเหตุนี้เองอาการตาเหล่จึงทำให้คนที่มีอาการสามารถถ่ายทอดภาพสามมิติลงบนพื้นภาพใบที่เป็นสองมิติได้ดี เพราะสมองให้ความสำคัญกับข้อมูลภาพสามมิติที่ได้รับจากตาของข้างต่างจากคนทั่วไป และนั่นก็ทำให้การเปลี่ยนวิวที่เห็นจากสามมิติเป็นสองมิติผ่านการมองด้วยตาเพียงข้างเดียวของคนที่ตาเหล่ มีประสิทธิภาพกว่าคนที่ไม่มีอาการในหลายๆ สถานการณ์ โดยจากการวิจัยภาพจำนวนหนึ่งของ ลีโอนาร์โด ดา วินชี ทางแพทย์เชื่อว่าอาการตาเหล่ของเขานั้นไม่รุนแรง และไม่ได้เกิดขึ้นตลอดเวลา ทำให้เขาสามารถพลิกแพลงการมองได้ดีกว่าคนอื่นๆ แถมยังไม่ดูแปลกแยกมากนัก     นอกจากนี้ทางทีมแพทย์ที่ทำการวิจัยเองก็เชื่อว่าน่าจะยังมีศิลปินอีกหลายคนในประวัติศาสตร์ที่มีอาการตาเหล่ โดยในเบื้องต้นเชื่อว่าเรมบรันต์ หรือปิกัสโซเองก็น่าจะมีอาการเช่นนี้เหมือนกัน   ที่มา independent, allthatsinteresting, msn

ในสมัยก่อนมนุษย์เราใช้ม้ารถด้วยเหตุผลหลายๆ อย่าง ทั้งในการเดินทาง การค้า และสงคราม การขุดพบรถม้าโบราณจึงไม่ใช่เรื่องที่น่าแปลกอะไร แต่เรื่องที่ทำให้การค้นพบในครั้งนี้แปลก อยู่กับสิ่งที่มาพร้อมกับรถม้าต่างหาก เพราะนี่เป็นการค้นพบรถม้าศึกโบราณจากยุคเหล็ก ที่ถูกฝังแบบครบถ้วนทั้งตัวรถม้า ม้าที่ลากรถ และแม้กระทั่งคนที่กำลังควบคุมรถม้าศึกคันนั้นอยู่นั่นเอง     นี่เป็นการค้นพบโดยบริษัทพัฒนาพื้นที่ Persimmon Homes Yorkshire ในระหว่างการเตรียมการก่อสร้างหมู่บ้านแห่งใหม่ที่เมือง Pocklington เมืองค้าขายเล็กๆ ของอังกฤษ โดยคุณ Simon Usher กรรมการผู้จัดการบริษัท Persimmon Homes Yorkshire ได้ออกมากล่าวยืนยันว่า บริษัทของเธอได้มีการพบรถม้าโบราณจริงๆ และได้มีการจัดทีมนักโบราณคดีเข้าขุดค้นพื้นที่ที่มีการค้นพบรถม้าแล้ว     แม้ว่าคุณ Simon จะยังไม่ขอให้ข้อมูลรายละเอียดเกี่ยวกับรถม้าที่พบจนกว่าที่การขุดค้นรถม้าจะเสร็จสิ้นลง แต่เขาก็ได้กล่าวว่ารถม้าคันนี้จะถูกนำไปออกรายการ Digging for Britain ของทาง BBC อย่างแน่นอน นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่มีการขุดพบรถม้าในพื้นที่เมือง Pocklington เพราะในปี 2017 เองก็เคยมีการขุดพบรถม้าที่มีซากม้าลากอยู่ด้วยมาก่อนแล้ว อย่างไรก็ตามนี่เป็นครั้งแรกที่มีการขุดพบรถม้าที่มีร่างผู้ควบคุมอยู่ด้วยในพื้นที่     ที่มา allthatsinteresting, yorkshirepost, archaeology

เมื่อช่วงกลางเดือนตุลาคม 2018 ที่ผ่านมา ในหุบเขาธยอร์ซาดาเลอร์ (Þjórsárdalur) ที่อยู่ทางตอนใต้ของประเทศไอซ์แลนด์ ได้มีข่าวการขุดพบวัตถุโบราณขนาดเล็กที่มีลักษณะคล้ายค้อนมโยลเนียร์ อาวุธของเทพธอร์     นี่เป็นค้อนมโยลเนียร์จำลองขนาดจิ๋ว ที่ทำขึ้นจากการแกะสลักหินทราย เชื่อกันว่าถูกใช้เป็นสร้อยคอกึ่งเครื่องรางโดยชาวไวกิ้งในช่วงปีคริสต์ศักราช 793-1066 การค้นพบในครั้งนี้ถือว่ามีความสำคัญทางประวัติศาสตร์มาก เนื่องจากนี่เป็นครั้งแรกที่มีการพบค้อนมโยลเนียร์จำลอง ที่ถูกสร้างขึ้นจากงานแกะสลักหินทราย (โดยมากแล้วค้อนมโยลเนียร์จำลองที่เคยค้นพบจะเป็นเครื่องเงิน)     หุบเขาธยอร์ซาดาเลอร์ที่มีการค้นพบสร้อยคอรูปค้อน ดังกล่าวนับว่าเป็นสถานที่สำคัญในการขุดค้นวัตถุโบราณจากยุคไวกิ้งเลยก็ว่าได้ เพราะตั้งแต่ในปี 1920 นักโบราณคดีได้มีการค้นพบวัตถุโบราณในที่แห่งนี้มาแล้วกว่า 20 ครั้ง พื้นที่บริเวณนี้ถูกพบเป็นครั้งแรกโดย Bergur Þór Björnsson ผู้เป็นชาวบ้านในพื้นที่โดยบังเอิญ และเชื่อกันว่าน่าจะเป็นพื้นที่เพาะปลูกของชาวไวกิ้งในสมัยนั้น   Bergur Þór Björnsson ผู้ค้นพบพื้นที่ดังกล่าว   เป็นไปได้ว่าสร้อยคอรูปค้อนที่พบจะเป็นผลงานที่เกิดจากการที่ศาสนาคริสต์เริ่มเข้ามาเผยแพร่ในหมู่ชาวไวกิ้ง และผสมผสานกับความเชื่อของชาวนอร์สโบราณจนออกมาเป็นเครื่องรางในลักษณะนี้ โดยนอกจากสร้อยคอที่พบแล้ว นักโบราณคดียังมีการขุดพบ หินลับมีด อีเต้อ และหัวเข็มขัด ในบริเวณใกล้ๆ กับสร้อยคออีกด้วย     ในปัจจุบันนักโบราณคดีมีกำหนดการที่จะเคลื่อนย้ายวัตถุโบราณที่พบไปยังกรุงเรคยาวิก เมืองหลวงของประเทศไอซ์แลนด์เพื่อทำการวิจัยวัตถุโบราณที่พบต่อไป โดยพวกเขาหวังเป็นอย่างยิ่งว่าจะพบข้อมูลเกี่ยวกับอายุที่ชัดเจน และที่มาของวัตถุโบราณจากการวิจัยในครั้งนี้ และแน่นอนว่าจะมีการขุดค้นหุบเขาธยอร์ซาดาเลอร์เพื่อตามหาสิ่งที่อาจจะถูกฝังที่นั่นต่อไป   ที่มา allthatsinteresting, ancient-origins, foxnews

ในเวลาโลกกำลังลุกไหม้ไปด้วยสงครามนั้น ไม่ใช่เรื่องแปลกที่เราจะพบกับภาพที่กลายเป็นตำนานสักภาพสองภาพ และสำหรับทางโซเวียตแล้ว ภาพที่เป็นตำนานเช่นนั้นคงไม่พ้นภาพ “Kombat” ของช่างภาพ Max Alpert     นี่เป็นภาพที่ Max Alpert ถ่ายได้ในระหว่างการรบที่หมู่บ้าน Khorosheye ซึ่งเป็นหมู่บ้านในพื้นที่ประเทศยูเครนในปัจจุบัน และถูกถ่ายไว้เมื่อวันที่ 12 กรกฎาคม 1942 นั่นเอง เขาคือ Alexey Yeremenko ผู้บังคับหมู่ที่ 4 ประจำกองร้อยปืนเล็กที่ 220 ผู้ซึ่งกล่าวปลุกใจจนทำให้ทางทหารกลับมามีใจสู้อีกครั้ง แต่ก็ต้องแลกด้วยการที่เขาถูกยิงจนตาย หลังจากที่ภาพนี้ถูกถ่ายออกมาได้ไม่ถึง 2 นาที     ว่ากันตามตรงในตอนที่ภาพนี้ถูกถ่ายไม่มีใครรู้ว่าคนที่อยู่ในภาพเป็นใคร เพราะในเวลานั้นทุกคนต่างต้องการเอาชีวิตในสงครามอยู่ และหน่วยหมู่ที่ 4 ในภาพก็ไม่มีใครรอดกลับมาสักคนเลยด้วย นั่นทำให้ทุกคนรู้เพียงแค่ว่าชายคนดังกล่าวกำลังให้กำลังใจทหารของโซเวียตอยู่ และภาพภาพนี้ก็ถูกทางโซเวียตใช้ในการประชาสัมพันธ์กองทัพก็เท่านั้น จนกระทั่ง 23 ปีหลังจากนั้น ในปี 1965 ในที่สุดตัวจริงของชายในภาพก็ถูกเปิดเผยออกมา หลังจากที่ทางครอบครัวของ Alexey ออกมาเห็นรูปดังกล่าวเขา และบอกว่าคนในภาพนั้นต้องเป็น Alexey อย่างแน่นอน     แต่แม้ว่า Alexey Yeremenko จะเสียชีวิตไปแล้ว ชื่อเสียงของเขาก็จะยังคงอยู่ในฐานะฮีโร่ของโซเวียตตลอดไป พร้อมๆ กับอนุสาวรีย์…

รู้จักกระดานวีจี (Ouija) ไหม? นี่เป็นกระดานที่ใช้ทั้งในการละเล่น และการติดต่อกับโลกวิญญาณที่โด่งดังของทางยุโรป ซึ่งหากจะพูดแล้วก็คงคล้ายๆ กับผีถ้วยแก้วของไทยนั่นเอง กระดานวีจี มาจากคำว่า Oui ในภาษาฝรั่งเศส และ Ja ในภาษาเยอรมัน ซึ่งทั้งสองคำแปลว่า “ใช่” ทั้งคู่     กระดานวีจีประกอบไปด้วยกระดานที่มีการพิมพ์ตัวหนังสือเอาไว้ และอุปกรณ์รูปหัวใจที่เรียกว่า “Planchette” ซึ่งใช้ในการเลื่อนไปบนกระดาน ระหว่างที่ผู้เล่นเอามือวางไว้ข้างบนนั้น ว่ากันว่ากระดานวีจีมาจากสมัยกรีกโบราณหรือเก่าแก่กว่านั้น แต่เอาเข้าจริงๆ กระดานวีจีกลับเพิ่งจะมีการคิดค้นขึ้นในปี 1890 นี้เอง แถมเดิมทีแล้วยังถูกใช้ในฐานะเกมเพื่อการเล่นสนุกเฉยๆ ด้วย     กระดานวีจีเป็นเกมที่ถูกคิดค้นโดย Elijah Bond และขายให้กับ William Fuld ในเวลาต่อมา ก่อนที่สุดท้ายจะตกไปอยู่ในมือของบริษัทของเล่น Parker Brothers ในปี 1966 กระดานวีจีนั้นเดิมทีแล้วถูกเรียกว่ากระดานพูดได้ จากการที่ในหมู่คนเล่นมักจะมีการแอบขยับ Planchette จนเหมือนกับว่ากระดานพูดได้นั่นเอง     เรื่องของกระดานวีจีแลดูสดใสเรื่อยมาจนกระทั่งมี ตำนานของ Pearl Curran ผีจากสงครามโลกครั้งที่หนึ่งที่ถูกเชื่อกันว่าจะออกไปสิงตามกระดานวีจีออกมา จนทำให้ภาพลักษณ์ของกระดานวีจี เปลี่ยนไปเป็นอุปกรณ์ในการสื่อสารกับวิญญาณไป หลังจากวันนั้นมากระดานวีจีก็มักจะถูกใช้ในเชิงความเชื่อมาตลอด ไม่ว่าจะการตามหาของที่หาย ถามชะตากรรมของทหารที่ไปร่วมสงคราม หรือแม้กระทั่งเรียกปีศาจร้าย…

หลายๆ คนอาจจะรู้กันดีว่าแพทย์ นั้นเป็นงานที่ยากลำบากขนาดไหน แต่จะมีสักกี่คนที่จะรู้ว่าในโลกของเรานั้นมีแพทย์ที่ผ่าตัดตัวเองมาแล้วอยู่ด้วย     นี่คือเรื่องราวของเลโอนิด โรโกซอฟ (Leonid Rogozov) นายแพทย์ในคณะสำรวจขั้วโลกของโซเวียต และประจำการอยู่ที่สถานี Novolazarevskaya เมื่อช่วงปี 1960-1961 ในสถานที่แห่งนั้นมีเพียงเลโอนิดคนเดียวที่เป็นแพทย์ซึ่งมีความสามารถมากพอที่จะทำการผ่าตัดได้ ดังนั้นในตอนที่เขาเกิดอาการปวดท้องในวันที่ 29 เมษายน 1961 ทุกคนก็รู้สึกเป็นกังวลเป็นอย่างมาก     เลโอนิดเข้าใจทันทีว่าตัวเองมีอาการของไส้ติ่งอักเสบ แต่ปัญหาคือในสถานีซึ่งถูกตัดขาดจากโลกแห่งนี้ เขาคงไม่สามารถหาคนมาช่วยผ่าตัดเขาได้ทันเวลาอย่างแน่นอน นั่นทำให้หลังจากนอนรอหนทางอื่นๆ มาเป็นเวลานาน ในที่สุดเมื่อเวลา 2.00 นาฬิกาของ วันที่ 1 พฤษภาคม เลโอนิดจึงได้ตัดสินใจทำการผ่าตัดตัวเอง ด้วยความช่วยเหลือของวิศวกรเครื่องกล และนักอุตุนิยมวิทยาที่มาทำหน้าที่เป็นลูกมือจำเป็น     เลโอนิด ผ่าเปิดท้องตัวเองด้วยการมองผ่านกระจกที่ลูกมือถือให้ และเริ่มทำการผ่าตัดในสภาพกึ่งนั่งกึ่งนอน และใช้เวลาราวๆ 1 ชั่วโมง 45 นาทีในการผ่าตัดทั้งหมด จากข้อมูลที่มีการบันทึกไว้ ในระหว่างผ่าตัดไปได้ราวๆ 30-40 นาที คุณหมอก็ต้องหยุดพักจากสภาพร่างกายที่อ่อนแอ แต่สุดท้ายเข้าก็กลับมาผ่าตัดจนสำเร็จได้ สร้างความนับถือในบรรดาผู้ช่วยเป็นอย่างมาก     หลังจากการผ่าตัดเสร็จสิ้นเลโอนิดก็ใช้เวลาพักผ่อนอยู่ราวๆ…

สำหรับหลายๆ คนแล้วการเลี้ยงสัตว์มีข้อดีตรงที่ว่าไม่ว่าคุณจะเป็นคนแบบไหน สัตว์เลี้ยงของคุณก็จะอยู่กับคุณเสมอไม่มีแบ่งแยก ดังนั้นจึงไม่ใช่เรื่องแปลกที่คุณจะได้ยินว่าเหล่าคนโหดๆ ในประวัติศาสตร์ก็มีสัตว์เลี้ยงของเขาเหมือนกัน ว่าแต่เคยสงสัยไหมว่าสัตว์เลี้ยงที่ว่านั้นเป็นตัวอะไร เพราะในวันนี้เราจะไปชม 6 สัตว์เลี้ยงของเหล่าผู้นำสุดโหดของโลกไปนี้ ที่ไม่น่าเชื่อเลยว่าจะเลี้ยงสัตว์กับเขาเหมือนกัน   แมวของวลาดีมีร์ เลนิน เลนินเป็นผู้นำนักปฏิวัติ คนแรกของสหภาพโซเวียตเจ้าของแนวคิดส่วนใหญ่ในลัทธิเลนิน แต่เชื่อหรือไม่ว่าชายคนนี้กลับเป็นทาสแมวเสียอย่างนั้น มีภาพหลักฐานมากมายที่บอกให้เรารู้ว่าเลนินเลี้ยงแมวอย่างแน่นอน แต่น่าเสียดายที่ไม่มีใครเลยที่รู้ว่าแมวที่เขาเลี้ยงนั้นมีกี่ตัว หรือว่ามีชื่อว่าอะไร   Blondi สุนัขของอดอล์ฟ ฮิตเลอร์ Blondi เป็นสุนัขพันธุ์เยอรมันเชพเพิร์ด ซึ่งเป็นสุนัขที่ได้รับความนิยมมากในเยอรมนีในสมัยนั้น และพวกเขาก็ไปไหนมาไหนด้วยกันเสมอๆ โชคร้ายที่มันต้องมาจบชีวิตลงจากการที่ฮิตเลอร์เอาไซยาไนด์ที่ได้มาจากไฮน์ริช ฮิมเลอร์ให้มันกิน เพื่อพิสูจน์ว่าของที่อยู่ในแคปซูลเป็นยาพิษจริงๆ หรือไม่   Ras สิงโตของเบนิโต มุสโสลินี เบนิโต มุสโสลินีได้ชื่อว่าเป็นผู้ก่อตั้งลัทธิฟาสซิสต์ ดังนั้นจึงไม่ใช่เรื่องแปลกที่เจ้าตัวจะอยากได้สัตว์เลี้ยงที่ดูแข็งแกร่ง จนเขามีสิงโตที่ได้รับการฝึกอยู่จำนวนหนึ่งเลย และในบรรดาสิงโตเหล่านั้น ตัวที่เขาชอบมากที่สุดก็มีชื่อว่า Ras นั่นเอง   สุนัขทดลองของ โจเซฟ สตาลิน หากบอกว่าที่ฮิตเลอร์เอายาพิษให้สุนัขตัวเองกินโหดแล้ว คุณยังไม่ได้พบกับสตาลิน เพราะชายคนนี้เลี้ยงสุนัขไว้เพื่อใช้งานโดยเฉพาะเลย กล่าวคือนอกจากเขาจะให้สุนัขเป็นองครักษ์แล้ว สตาลินยังมีโครงการที่จะเอาสุนัขไปติดระเบิดเพื่อให้วิ่งไประเบิดพลีชีพรถถังของนาซีอีกด้วย   ฮิปโปของปาโบล เอสโคบาร์ เขาคือราชาโคเคน อาชญากรที่ประสบความสำเร็จมากที่สุดในประวัติศาสตร์ยาเสพติด และในเวลาว่างเขาก็ให้เงินที่มีในการสร้างสวนสัตว์ไว้เก็บสัตว์ที่ลับลอบนำเขามาจากแอฟริกา…

ในช่วงเวลาสามปีหลังจากที่สงครามโลกครั้งที่สองจบลง เบอร์ลินได้กลายเป็นศูนย์กลางของการแบ่งแยกแห่งประเทศเยอรมนี ด้วยความที่ประเทศถูกแบ่งออกเป็นสองฝั่งโดยผู้ชนะสงครามอย่างสหรัฐอเมริกาและโซเวียต     เรื่องราวมันเกิดขึ้นหลังจากที่ทางโซเวียตตัดการขนส่งทั้งหมดที่เข้าสู่เบอร์ลินโดยหวังว่าการขาดแคลนอาหารจะทำให้คนในเบอร์ลินฝ่ายประชาธิปไตย หันมาสนใจในแนวคิดคอมมิวนิสต์ แต่ในตอนนี้นเองฝ่ายพันธมิตรก็นึกวิธีที่จะซื้อใจคนเยอรมันขึ้นมาได้เช่นกัน โดยพวกเขาตัดสินใจที่จะนำเครื่องบินที่พวกเขามี ออกโปรยอาหารให้แก่ชาวเบอร์ลินในสมัยนั้น นี่คือปฏิบัติการที่มีชื่อว่า “Operation Vittles” หรือที่รู้จักกันในชื่อ การขนส่งทางอากาศที่กรุงเบอร์ลิน และการทิ้งระเบิดขนมที่เบอร์ลิน     เดิมทีแล้วปฏิบัติการในครั้งนั้นจะเน้นไปที่การส่งอาหารทางอากาศให้แก่ชาวเบอร์ลินเป็นหลัก แต่วันหนึ่งผู้พัน Gail Halvorsen ได้ไปเห็นเด็กๆ ในเยอรมนีไม่มีขนมกิน ดังนั้นเขาจึงได้เรี่ยไรขนมจากทหารและนำไปโปรยให้เด็กๆ ในเมือง     นี่เป็นปฏิบัติการที่น่ารักมากๆ จากทหารเลยก็ว่าได้ เพราะพวกเขาจะใช้ผ้าเช็ดหน้าแทนร่มชูชีพผูกกับขนม และโปรยมันลงมาจากฟ้าราวกับหลุดออกมาจากนิทานไม่มีผิด การกระทำของผู้พัน Gail Halvorsen กลายเป็นที่กล่าวขวัญไปทั่วหลังจากนั้น ทางสหรัฐฯ จึงได้ตัดสินใจเพิ่มขนมไปในปฏิบัติการอย่างเป็นทางการ และประชาชนในประเทศก็ร่วมใจกันส่งขนมมาให้กับทางกองทัพเป็นจำนวนมาก     จะบอกว่าปฏิบัติการในครั้งนี้ได้รับความนิยมท่วมท้นจากทางเยอรมนีเลยก็ไม่ผิดนัก โดยสหรัฐฯ ได้ทิ้งขนมหวานลงจากท้องฟ้าไปมากถึง 23 ตัน ในเวลาเพียงหนึ่งปีเลยทีเดียว ความสำเร็จของ Operation Vittles ทำให้ทางโซเวียตยกเลิกการตัดการขนส่งในปีต่อมา เพราะพวกเขารู้ดีว่าการกระทำของพวกเขา มีแต่จะทำให้สหรัฐฯ ได้รับความนิยมมากขึ้นเท่านั้น   ที่มา mentalfloss, smithsonianmag

ตั้งแต่ในอดีตพวกเราเชื่อกันว่าการปะทุครั้งใหญ่ของภูเขาไฟวิสุเวียสเกิดขึ้นเมื่อวันที่ 24 สิงหาคม ปี ค.ศ. 79 และทำให้เกิดโศกนาฏกรรมที่เมืองปอมเปอีกับเฮอร์คิวเลเนียมไป     อย่างไรก็ตามช่วงเวลาที่เกิดขึ้นของเหตุการณ์นี้ ยังคงเป็นที่ถกเถียงของทางนักวิทยาศาสตร์ และนักโบราณคดีมาจนถึงปัจจุบัน และแล้วเมื่อล่าสุดนี้เอง นักโบราณคดีได้มีการค้นพบข้อความบนผนังในเมืองปอมเปอี ที่มีการระบุข้อความซึ่งอาจนำไปสู่การเปลี่ยนแปลง ของวันที่ภูเขาไฟวิสุเวียสปะทุขึ้นก็เป็นได้     นี่เป็นข้อความที่ถูกเขียนโดยถ่านว่า “16 วันก่อนวัน Calends (วันแรกของเดือนในปฏิทินโรมันโบราณ) ของเดือนพฤศจิกายน เขาดื่มด่ำกับอาหารปริมาณมากเกินงาม” แม้ข้อความที่พบจะไม่ได้สื่อความหมายสำคัญอะไร แต่การลงวันที่ว่าเป็น 16 วันก่อนวัน Calends ของเดือนพฤศจิกายนนั้น หมายความว่าอย่างน้อยๆ ในวันที่ 17 ตุลาคม คนในเมืองปอมเปอีควรจะยังให้ชีวิตตามปกติอยู่ การค้นพบในครั้งนี้เผยให้เห็นถึงความเป็นไปได้ว่าภูเขาไฟวิสุเวียสอาจจะปะทุช้ากว่าที่เราเคยคาดไว้ถึง 2 เดือน และมีความเป็นไปได้สูงที่จะเกิดขึ้นในช่วงวันที่ 24 ตุลาคมมากกว่า 24 สิงหาคม     นั่นเพราะข้อความที่ถูกเขียนด้วยถ่านมักจะบอบบางมาก และจะเลือนหายไปหลังจากที่เขียนภายในเวลาไม่กี่เดือน หรือไม่กี่สัปดาห์เท่านั้น ดังนั้นการที่ข้อความยังคงอยู่มาถึงปัจจุบันจึงเป็นหลักฐานอย่างดีว่าเมืองถูกปกคลุมด้วยเถ้าภูเขาไฟ หลังจากที่มีการเขียนข้อความนี้ขึ้นไม่นานนั่นเอง     จริงอยู่ว่าเดิมทีแล้วหลักฐานการปะทุของภูเขาไฟวิสุเวียสถูกเขียนไว้โดย “Pliny” ผู้เป็นทนายความและนักประพันธ์ในกรุงโรมว่าเกิดขึ้นในวันที่ 24…

ตามปกติการค้นพบซากเรือโบราณมักจะเกิดขึ้นในการสำรวจท้องทะเลเป็นหลัก ดังนั้นตอนที่นักโบราณคดีใช้เรดาร์ตรวจสอบพื้นที่ในมณฑลแอสต์โฟลด์ (Østfold) ประเทศนอร์เวย์ เชื่อว่าพวกเขาคงไม่คิดหรอกว่าจะเจอกับซากเรือ แต่มันก็เป็นไปแล้ว เพราะจากการสำรวจครั้งล่าสุดนักวิทยาศาสตร์ได้ค้นพบเรือขนาด 20 เมตร ของชาวไวกิ้ง ซึ่งมีอายุเก่าแก่ถึง 1,000 ปี ฝังอยู่ได้ดินลึกลงไปเพียงราวๆ 50 เซนติเมตร     นี่เป็นเรือไวกิ้งขนาดใหญ่ที่สุดที่มีการค้นพบ ซึ่งเชื่อกันว่าทำหน้าที่เป็นเหมือนสุสานให้แก่ราชาหรือราชินีของชาวไวกิ้งในสมัยก่อน และจากเปิดเผยของทางนักโบราณคดี การค้นพบในลักษณะนี้ไม่ได้เกิดขึ้นบ่อยนัก อีกทั้งสถานที่ที่เรือลำนี้ถูกฝังเอาไว้ ยังเป็นในพื้นที่เกษตรกรรมซึ่งตามปกติมักจะเป็นพื้นที่ซึ่งโบราณวัตถุมีโอกาสที่จะถูกทำลายสูง ดังนั้นในตอนที่เรดาร์ตรวจพบบางสิ่งซึ่งมีขนาดใหญ่ถูกฝังอยู่ใต้ดิน นักโบราณคดีจึงรู้สึกแปลกใจมาก     จากเค้าโครงที่ในเรดาร์นักโบราณคดีเชื่อว่าเรือลำดังกว่าน่าจะมีหลุมศพอยู่ราวๆ 10 หลุม อย่างไรก็ตามเนื่องจากยังไม่มีการขุดค้นขึ้น พวกเขาจึงไม่อาจฟันธงได้ว่าจะมีอะไรอยู่ใต้ดินบ้าง นอกจากนี้ในปัจจุบันเรายังไม่มีข้อมูลใดๆ เลยที่จะบอกได้ว่าเรือที่ถูกฝังนั้นมีความเป็นไปเป็นมาอย่างไร นอกไปเสียจากว่า เรือลำดังกล่าวถูกลากขึ้นมาบนบกจากทางน้ำในอ่าวออสโลฟยอร์ดเท่านั้น และนอกจากตัวเรือ แล้วเรดาร์ยังมีการตรวจพบบ้านยาวจำนวนห้าหลังฝังอยู่ใกล้ๆ ด้วย ซึ่งน่าจะเป็นอดีตชุมชนของชาวไวกิ้งในสมัยนั้น     ดังนั้นหากการขุดค้นสำเร็จได้ด้วยดี การค้นพบในครั้งนี้อาจจะให้ข้อมูลที่สำคัญมากๆ เกี่ยวกับวัฒนธรรมไวกิ้งในสมัยโบราณเลยก็เป็นได้ อย่างไรก็ตามในปัจจุบัน ยังไม่มีกำหนดการใดๆ เกี่ยวกับการขุดค้นเรือที่พบในครั้งนี้ และทางนักประวัติศาสตร์เองก็ยังต้องมีการตรวจสอบสภาพของเรือที่ถูกฝังอีกว่าจะมีสภาพดีพอที่จะขุดขึ้นมาหรือไม่   ภาพตัวอย่างของเรือไวกิ้งที่มีการจำลองขึ้นมา   ซึ่งเจ้ามีการศึกษาเพิ่มเติมเกี่ยวกับเรือที่ว่านั้น ก็มีกำหนดการอยู่ในช่วงฤดูใบไม้ผลิของปี 2019 ทำให้กว่าที่เราจะได้เห็นเจ้าเรือลำที่ว่าจริงๆ (ถ้านักประวัติศาสตร์ตัดสินออกมาว่าขุดได้)…

ในปี 2017 ทาง CIA ได้เปิดเผยข้อมูลมากมายที่เคยเป็นความลับให้แก่ประชาชนได้รับรู้ และภายในหน้ากระดาษกว่า 12 ล้านแผ่นที่ได้รับการเปิดเผยออกมาในปีนั้น ก็ยังมีโปรเจกต์ที่น่าสนใจอยู่ชิ้นหนึ่งด้วย นี่คือโปรเจกต์ “Stargate” โครงการที่เกิดขึ้นในช่วงปี 1972-1995 ระหว่างความตึงเครียดของสงครามเย็น และเกี่ยวข้องกับการใช้ “ผู้มีพลังจิตอ่านใจ” ในการต่อกรกับทางโซเวียต     จากข้อมูลที่ได้รับการปล่อยออกมา ทางกองทัพและหน่วยข่าวกรองของสหรัฐฯ ได้มีการการรับสมัครผู้มีพลังจิต โดยเฉพาะคนที่อ้างว่าอ่านใจคนอื่นได้มาเพื่อใช้ในการจารกรรมข้อมูลจากทางโซเวียต นี่เป็นโปรเจกต์ที่ได้รับความร่วมมือจาก “ยูริ เกลเลอร์” ชายผู้มีชื่อเสียงไปทั่วโลกในฐานะผู้ใช้พลังจิตงอเหล็ก อ่านใจ หรือแม้กระทั่งควบคุมคนอื่นได้     โปรเจกต์นี้ถูกย้ายจากการควบคุมของ CIA ไปอยู่กับกองทัพ (หน่วยข่าวกรองกลาโหม หรือ DIA) ในช่วงปลายยุค 70 นอกจากนี้ยังมีการเปลี่ยนการการฝึกผู้มีพลังจิตเพื่อเป็นสปาย ไปเป็นการฝึกผู้มีพลังจิตเพื่อต่อต้านสปายที่ (อาจจะ) มีพลังจิตของทางโซเวียต และการควบคุมการใช้พลังจิตในประเทศแทน โดยนักการเมืองของนอร์ทแคโรไลนา Charlie Rose ได้ให้คำจำกัดความของโปรเจกต์ในช่วงนี้ว่า “มันก็เหมือนเรดาร์ถูกๆ นั่นล่ะ เพราะถ้าทางโซเวียตมีแต่พวกเขาไม่มี พวกเราจะแย่เอา”     จากคำกล่าวอ้างของผู้เกี่ยวข้องในโปรเจกต์ หน่วยงานพลังจิตของพวกเขาเคยถูกส่งไปช่วยงานตามหาตัวประกันในอิหร่าน…

เมื่อผู้ถึงประเทศเบลเยียมเชื่อว่าหลายๆ คนคงจะมีภาพในหัวที่ต่างๆ กันออกไป ถึงอย่างนั้นก็เชื่อว่าน้อยคนนักที่จะนึกถึงภาพ “ประวัติศาสตร์เปื้อนเลือด” แน่ๆ แต่เชื่อไหมล่ะว่าประเทศนี้ก็มีเรื่องราวสุดโหดกับเขาเช่นกัน เพราะนี่เป็นเรื่องของกษัตริย์เลโอโปลด์ที่ 2 แห่งเบลเยียม ชายผู้ที่ว่ากันว่าโหดร้ายพอๆ กับฮิตเลอร์หรือสตาลินเลยทีเดียว     โดยในยุคปลายศตวรรษที่ 19 นั้นมีประเทศในยุโรปหลายประเทศที่เข้าไปล่าอาณานิคมในแอฟริกา และเบลเยียมก็เป็นหนึ่งในนั้น โดยพวกเขาได้ประเทศคองโกไปครอบครอง นั่นทำให้ตลอดระยะเวลา 23 ปี คนในประเทศคองโกต้องตกเป็นทาสของกษัตริย์เลโอโปลด์ที่ 2 อย่างเต็มตัว เพราะเลโอโปลด์ที่ 2 ได้จัดตั้งบริษัทขึ้นมาด้วยทรัพย์สินส่วนตัว เพื่อดูแลการเก็บเกี่ยวผลผลิตในคองโกโดยเฉพาะนั่นเอง     จริงอยู่ว่าตามปกติการ “ดูแล” แรงงานทาสในต่างแดนก็มักจะต้องมีการใช้ความรุนแรงเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว แต่บริษัทของกษัตริย์เลโอโปลด์ที่ 2 นั้นโหดกว่าที่อื่นเป็นพิเศษ ภายใต้การดูแลของบริษัทแห่งนี้ ชาวบ้านในแต่ละที่จะต้องส่งยอดสินค้า (โดยมากแล้วเป็นยางพารา) ให้ได้เท่ากับที่กำหนด ไม่เช่นนั้นจะถูกลงโทษรุนแรง ตั้งแต่การเฆี่ยน การทรมาณ ไปจนถึงขั้นประหารชีวิต     โดยการประหารชีวิตส่วนใหญ่จะเป็นหน้าที่ของทหารซึ่งเป็นชาวคองโกที่ภักดีต่อกษัตริย์เลโอโปลด์ที่ 2 และในการประหารแต่ล่ะครั้งจะต้องมีการตัดมือ ของเหยื่อเพื่อนำไปเป็นหลักฐานในการเบิกกระสุนอีกด้วย     ปัญหาคือการออกกฎเช่นนั้นทำให้เกิดปัญหาขึ้น กล่าวคือทางทหารตัดสินใจ “ทุจริต”…

ทะเลทรายการากุม (Karakum) เป็นทะเลทรายที่ใหญ่เป็นอันดับที่ 13 ของโลก กินพื้นที่ประมาณ 350,000 ตารางกิโลเมตร ในจังหวัดอาฮาล ประเทศเติร์กเมนิสถาน แม้นี่จะดูเหมือนกับทะเลทรายธรรมดาๆ ที่หาดูได้ทั่วไปในโลก แต่ลึกเข้าไปกลางทะเลทรายนั้น ยังมีสถานที่สุดแปลกและน่ากลัว จนได้รับการขนานนามว่าเป็น “ประตูสู่ขุมนรก” อยู่     นี่คือ “หลุมแก๊สดาร์วาซา” หลุมแก๊สขนาดใหญ่ที่ว่ากันว่าลุกไหม้เป็นเปลวเพลิงมาตั้งแต่ปี 1971 และยังคงมีการเผาไหม้มาอย่างต่อเนื่อง แม้กระทั่งในปัจจุบัน แม้จะมีความแตกต่างในบันทึกของสาเหตุการกำเนิดของหลุมแก๊สดาร์วาซาอยู่บ้าง แต่เชื่อกันว่าที่หลุมแก๊สติดไฟขึ้นมานั้น เดิมทีแล้วเกิดจากการที่นักธรณีวิทยาจุดไฟเพื่อจะกำจัดแก๊สมีเทนซึ่งเป็นพิษนั่นเอง     เดิมทีแล้วพวกเขาคำนวนว่าไฟจะลุกไหม้อยู่ไม่กี่สัปดาห์ก่อนที่จะมอดไป แต่กลายเป็นว่าหลุมเพลิงแห่งนี้กลับเผาไหม้อย่างต่อเนื่องมากว่า 47 ปีแทน และยังไม่มีทีท่าว่าจะสงบลงเลย ด้วยความที่ว่าการสำรวจหลุมแก๊สนี้เกิดขึ้นเมื่อนานมาแล้ว ทำให้ในปัจจุบันเราไม่มีข้อมูลที่แน่ชัดของปริมาณแก๊สที่อยู่ในหลุม ดังนั้นจากคำนวนเวลาที่เพลิงในหลุมแก๊สนี้จะมอดลง จึงเป็นอะไรทำแทบจะเป็นไปไม่ได้     แต่ดูเหมือนว่าการปล่อยให้หลุมแก๊สนี้ลุกไหม้ต่อไปอาจจะเป็นเรื่องที่ดีต่อประเทศเติร์กเมนิสถานมากกว่าก็เป็นได้ เพราะประตูสู่ขุมนรกแห่งนี้ได้กลายเป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่มีชื่อเสียงของประเทศไปแล้ว จนถึงปัจจุบันได้มีการค้นพบหลุมแก๊สที่มีลักษณะคล้ายกันในบริเวณใกล้เคียงอีก 2 หลุม แต่ถึงอย่างนั้นหลุมทั้งสองกลับไม่มีท่าทีว่าจะติดไฟ ทำให้ในปัจจุบันไม่มีหลุมแก๊สที่ไหนที่จะน่าสนใจได้เท่ากับประตูสู่ขุมนรกอีกแล้ว     ที่มา thevintagenews, allthatsinteresting

เคยได้ยินตำนานของดอกนาร์ซิสซัสไหม? นี่เป็นหนึ่งในเรื่องเล่าจากเทพปกรณัมกรีกซึ่งเกี่ยวข้องกับชายหนุ่มที่ชื่อนาร์ซิสซัส ผู้เป็นหนุ่มรูปงามที่ไม่ว่าจะไปที่ไหนก็มีแต่คนรัก เรื่องราวของนาร์ซิสซัสนั้นแตกต่างกันไปในแต่ละตำรา แต่หนึ่งในเรื่องที่มีชื่อเสียงคือเรื่องของนาร์ซิสซัส และเอคโค ซึ่งมีเรื่องราวคร่าวๆ อยู่ว่า     นาร์ซิสซัสเป็นหนุ่มรูปงามที่มีคนรักมาก และเจ้าตัวก็ทราบดีว่าตัวเองรูปงามขนาดไหน แต่ด้วยความที่เป็นคนทะนงตนมาก เขาจึงมองว่าคนที่มารักเขาล้วนไม่คู่ควรกับเขา และทำให้นาร์ซิสซัสไม่เคยมีความรักเสียที ปัญหาคือหนึ่งในคนที่มาชอบนาร์ซิสซัสนั้นดันมีเหล่าเทพอยู่ด้วย และหนึ่งในนั้นก็คือเอคโค ผู้ซึ่งโดนคำสาปให้พูดได้แค่สิ่งที่คนอื่นพูดออกมาก่อนเท่านั้น (เป็นที่มาของเสียงเอคโคที่เรารู้จักนั่นล่ะ)     ด้วยเหตุนี้เองเอคโคที่ชอบนาร์ซิสซัสจึงไม่สามารถบอกรักเขาได้ และทำได้แค่ตามเขาไปเรื่อยๆ และการกระทำนี้เองที่ทำให้นาร์ซิสซัสรำคาญแบบสุดๆ เพราะรู้สึกว่าเอคโคกำลังล้อเลียนตัวเองด้วยการพูดซ้ำสิ่งที่ตนกล่าว นั่นทำให้สุดท้ายนาร์ซิสซัสปฏิเสธรักของเอคโคไป และเมื่อไม่สามารถทำให้นาร์ซิสซัสรักได้เอคโคก็เสียใจมากจนตรอมใจตายไปในที่สุด เรื่องที่เกิดขึ้นทำให้เหล่าเทพโกรธมากจนสาปนาร์ซิสซัสให้หลงรักตัวเองเสีย และคำสาปนี้เองก็ทำให้นาร์ซิสซัสที่ไปเห็นเงาตัวเองในน้ำหลงรักในเงานั้นมากจนไม่ย่อมขยับไปไหน จนสุดท้ายก็ตายกลายเป็นดอกไม้ไปในที่สุด (บางที่บอกว่านาร์ซิสซัสไม่ได้โดนสาปด้วยซ้ำ แค่ไปเห็นตัวเองในน้ำก็หลงรักแล้ว)     แต่ไม่ว่าจะอ้างอิงตำนานชิ้นไหน นาร์ซิสซัสก็จะมีลักษณะเด่นเรื่องความหลงตัวเองและทะนงตนอยู่เสมอ ด้วยเหตุนี้เองชื่อนาร์ซิสซัสจึงถูกนำไปเป็นชื่อเรียกของโรคหลงตัวเอง หรือนาซิซีติส (Narcisisitic) ไป คนที่มีอาการนาซิซีติสนั้น มักจะคลั่งไคล้ตัวเองมากเกินกว่าปกติ มีความเครียดอยู่ตลอดเวลาเนื่องจากกลัวความขายหน้า ไม่ยอมใช้ตัวเองตกอันดับ และมักต้องการให้คนอื่นสนใจตัวเองอยู่เสมอ     เชื่อกันว่าในปัจจุบันมีคนที่เข้าข่ายกลุ่มอาการนี้มากขึ้นจากสมัยก่อนด้วยการพัฒนาเทคโนโลยีโซเชียลมีเดีย และด้วยความที่ว่าโรคนี้ไม่มีวิธีรักษาให้หายขาด คนที่อยู่ในกลุ่มนี้จึงอาจจะถูกเกลียดโดยไม่รู้ตัวได้ง่ายมากๆ และเฉกเช่นนาร์ซิสซัสที่หลงรักเงาของตัวเองจนตาย คนที่มีอาการนาซิซีติสหนักๆ เองก็อาจจะลุกลามไปเป็นโรคซึมเศร้า หรือการฆ่าตัวตายได้เช่นกัน หากไม่ได้รับการดูแลที่ดีและถูกต้อง   ที่มา britannica, psychologytoday, honestdocs และ greekmyths-greekmythology

หากกล่าวถึงเทพที่มีรูปร่างหน้าตาแปลกๆ แล้ว เชื่อว่าภาพในหัวหลายๆ คนคงเป็นเทพคธูลูจากผลงานของ เอช. พี. เลิฟคราฟท์เป็นอันดับแรกๆ แต่เชื่อหรือไม่ว่าบนโลกใบนี้มีเทพที่รูปร่างสุดแปลกที่คนเคยนับถือกันอยู่จริงๆ เอาเข้าจริงๆ เราไม่อาจทราบได้ว่าคนในสมัยก่อนคิดว่าเทพของพวกเขาหน้าตาเป็นแบบนั้นจริงๆ หรือไม่ แต่จากสิ่งที่สร้างขึ้นตามรูปลักษณ์ของเทพทั้ง 5 ชิ้นนี้แล้ว เชื่อว่าเทพในความคิดของพวกเขาก็คงมีรูปร่างที่ไม่ปกติเท่าไหร่   Shigir Idol Shigir Idol มักถูกรู้จักกันในฐานะของประติมากรรมที่ถูกสร้างขึ้นจากไม้ซึ่งมีความเก่าแก่มากที่สุดในโลก มีความสูงมากกว่า 5 เมตรและมีส่วนบนเป็นรูปศีรษะที่มีตาเป็นขีดๆ และปากเป็นรูปตัว O แม้ว่าจะมีการถกเถียงกันอยู่ว่า Shigir Idol นี้ทำมาเพื่ออะไรกันแน่ แต่ก็มีนักวิทยาศาสตร์ไม่น้อยที่เชื่อว่านี่เป็นรูปสลักของเทพ ที่ทำขึ้นเป็นเหมือน “ป้ายห้ามเข้า” ในสมัยก่อน ที่ห้ามไม่ให้คนเข้าไปในพื้นที่ศักดิ์สิทธิ์นั่นเอง   หน้ากากชิวเตกตลี นี่คือหน้ากากของชิวเตกตลี (Xiuhtecuhtli) เทพแห่งไฟและชีวิตหลังความตายของแอซเท็ก ที่ถูกสร้างขึ้นจากไม้ และมีหน้าตาประหลาดอย่าบอกใคร เชื่อกันว่าถูกสวมโดยเหยื่อบูชายัญในสมัยก่อน จริงอยู่ว่าหน้าตาจริงๆ ของชิวเตกตลีอาจจะไม่ได้เป็นเช่นนี้เป๊ะๆ เสียทีเดียวแต่จากหน้ากากแล้ว เทพองค์นี้ก็คงไม่หล่อเท่เท่าไหร่แน่ๆ ล่ะ   รูปปั้นมิคท์ลันเตชูห์ตลี นี่เป็นอีกหนึ่งในพระเจ้าของแอซเท็กที่มีรูปร่างดูแล้วชวนขนลุกอย่าบอกใคร โดยเทพมิคท์ลันเตชูห์ตลี (Mictlantecuhtli) จะเป็นเจ้าผู้ครองโลกใต้พิภพชั้นล่างสุด และเกี่ยวข้องกับสัตว์อย่าง นกฮูก แมงมุม…

จะเกิดอะไรขึ้นหากคุณบอกให้เด็กที่เติบโตมาในค่ายกักกันในช่วงสงคราม วาดภาพของ “บ้าน” ออกมา? ภาพที่พวกเด็กเหล่านั้นวาดออกมาจะเสียดแทงจิตใจขนาดไหนกัน     นี่คือภาพของ David Seymour ที่ถูกถ่ายมาจากศูนย์ฟื้นฟูจิตเวชสำหรับเด็กในวอร์ซอ ประเทศโปแลนด์ เมื่อปี 1948 โดยเป็นภาพของเด็กสาวที่ถูกเรียกว่า “Tereszka” หญิงสาวผู้เติบโตมาในค่ายกักกันของนาซีเยอรมัน ข้อมูลที่เราทราบเกี่ยวกับเด็กสาวคนนี้มีอยู่น้อยมาก แต่จากภาพที่ปรากฏมาในสายตาของคนทั้งโลก ทุกคนก็พูดเป็นเสียงเดียวกันว่าดวงตาของเธอ ไม่ใช่ดวงตาของเด็กที่ไร้เดียงสาอีกต่อไปแล้ว เป็นไปได้ว่าในระหว่างที่อยู่ในค่ายกักกัน เด็กสาวคนนี้อาจจะต้องพบประสบการณ์ที่เจ็บปวดมามากกว่าที่จะบรรยายได้     และจากภาพที่เธอวาด หลายๆ คนก็ตีความไปถึงความสับสนวุ่นวายในจิตใจของเด็กสาว หรือแม้กระทั่งรั้วลวดหนามของค่ายกักกันเอง ตลอดช่วงสงครามเชื่อกันว่ามีเด็กชาวยิวกว่า 216,000 คนถูกส่งไปยังค่ายกักกันเอาชวิทซ์ แต่เมื่อจบสงคราม ทางโซเวียตกลับพบเด็กชาวยิวหลงเหลือในค่ายเพียง 451 คนเท่านั้น ในบรรดาเด็กเหล่านั้นยิ่งมีน้อยคนมากที่ได้กลับไปใช้ชีวิตตามปกติ เพราะพวกเขามักไม่เหลือญาติพี่น้องอีกต่อไป ไม่รู้ที่ไปที่มาของตัวเอง หรือไม่ก็จะมีความผิดปกติทางอารมณ์อย่างรุนแรงจนต้องเขารับการรักษาในศูนย์ฟื้นฟูจิตเวช     หากโชคดีพวกเด็กๆ จะได้ถูกรับอุปการะหลังจากนั้น แต่ถึงอย่างนั้นบาดแผลที่พวกเขาได้รับก็มักจะเป็นเรื่องฝังลึกที่รักษาไม่หายไปอีกนานอยู่ดี   ที่มา rarehistoricalphotos

ในช่วงแรกๆ ที่มีการคิดค้นการเอกซเรย์ออกมา ผู้คนจำนวนมากเชื่อว่านี่เป็นเครื่องมือที่มีความอันตรายค่อนข้างสูง แต่ถึงอย่างนั้นการเอกซเรย์ก็ช่วยเหลือในการรักษาชีวิตของผู้คนในสมัยนั้นไว้เป็นจำนวนมากอยู่ดี ว่าแต่เพื่อนๆ เคยสงสัยกันไหมว่าการเอกซเรย์ในสมัยก่อนนั้นมันเป็นอย่างไรกัน ที่คนกลัวกันขนาดนั้นเป็นเพราะหน้าตาของมันใช่หรือไม่ มาหาคำตอบไปด้วยกันกับ 14 ภาพการเอกซเรย์จากสมัยต่อไปนี้   นี่คือเครื่องเอกซเรย์รุ่นแรกๆ ในประเทศออสเตรีย กับการใช้งานในช่วงปี 1910   ส่วนนี่คือเครื่องเอกซเรย์ของศาสตราจารย์มินาร์ด ในโรงพยาบาลโคชิน ประเทศฝรั่งเศสเมื่อปี 1914   เครื่องเอกซเรย์ของสถาบัน Roentgen ประเทศเยอรมนี 1929 จะสังเกตว่าเทคโนโลยีเครื่องเอกซเรย์จะดูล้ำสมัยมากเมื่อเทียบกับของอื่นๆ สมัยนั้น   ภาพผลการเอกซเรย์แผ่นหลังของ Judith Allen นักแสดงมีชื่อของสหรัฐอเมริกาเมื่อปี 1930   การสาธิตการทำงานของอุปกรณ์เอกซเรย์รุ่นใหม่ล่าสุดที่ลอนดอน เมื่อปี 1932   นักรังสีในชุดป้องกันรุ่นเก่าที่ไม่จำเป็นแล้วในการเอกซเรย์ในปัจจุบัน เมื่อปี 1934   เครื่องเอกซเรย์ศีรษะรุ่นใหม่ที่มาพร้อมระบบป้องกันที่ดียิ่งขึ้นในงานนิทรรศการทางการแพทย์ที่กรุงลอนดอน เมื่อปี 1934 จากคำอธิบาย เครื่องนี้ใช้ง่ายขนาดว่าสามารถเสียบปลั๊กกับบ้านคนธรรมดาได้เลย   การเอกซเรย์ทรวงอกเพื่อการตรวจโรคเกี่ยวกับปอดด้วยเครื่องมือเฉพาะทาง ในรีโอเดจาเนโร 1937   การตรวจเอกซเรย์ ของแพทย์สนามสหรัฐฯ ในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง…

เคยได้ยินเรื่องราวของเพชรต้องสาปไหม มันเป็นเพชรขนาดใหญ่หนักราวๆ 45 กะรัตที่มีสีน้ำเงินเข้ม ซึ่งถูกเก็บไว้ที่ในพิพิธภัณฑ์ธรรมชาติวิทยาสมิธโซเนียน ที่สหรัฐอเมริกา และว่ากันว่าจะนำพาเรื่องร้ายๆ มาให้กับเจ้าของ     ไม่มีใครรู้ว่าเพชรเม็ดนี้ถูกค้นพบเมื่อใด แต่ว่ากันว่าเพชรเม็ดดังกล่าวถูก พ่อค้าชาวฝรั่งเศส Jean Baptiste Tavernier นำมาขายให้กับพระเจ้าหลุยส์ที่ 14 ในช่วงศตวรรษที่ 17 เพชรเม็ดนี้ตกทอดมาถึงมือของพระเจ้าหลุยส์ที่ 16 และแมรี่ อังตัวเนตต์ในเวลาต่อมา และในช่วงนี้เองที่ตำนานเพชรต้องสาปเริ่มต้นขึ้น     พระเจ้าหลุยส์ที่ 16 และแมรี่ อังตัวเนตต์ถูกประหารชีวิตในการปฏิวัติฝรั่งเศสหลังจากนั้น ส่วนเพชรเม็ดนี้ได้สูญหายไปอย่างลึกลับ เป็นไปได้ว่าจะถูกขโมยไปพร้อมๆ กับเครื่องประดับอื่นๆ ในระหว่างความวุ่นวายของการปฏิวัติ อย่างไรก็ตามในปี 1830 ได้มีบันทึกว่ามีคนซื้อเพชรเม็ดนี้เอาไว้อีกครั้ง โดยชายคนดังกล่าวมีชื่อว่าเฮนรี่ ฟิลิป โฮป และทำให้เพชรสีน้ำเงินเม็ดดังกล่าวได้รับชื่อ “เพชรโฮป” ที่เราคุ้นเคยกันในปัจจุบัน   ภาพของเฮนรี่ ฟิลิป โฮป   ดูเหมือนว่าเพชรเม็ดนี้จะมีรูปร่างเปลี่ยนไปจากในอดีตพอสมควร ซึ่งเป็นไปได้ว่าจะมาจากการเจียระไนใหม่ โดยช่างเจียระไนชาวดัตช์ แต่แม้รูปร่างจะเปลี่ยนไป แต่ก็ไม่ได้ทำให้คำสาปของเพชรเม็ดนี้ลดน้อยลงไปเลย เพราะหลังจากที่เพชรเม็ดนี้ตกทอดไปในตระกูลโฮป ได้ไม่นานคนในตระกูลก็เริ่มพบกับโชคร้ายทันที…

ในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง มีอยู่หลายครั้งที่ฝั่งนาซีพยายามจะตัดสายการลำเลียงเสบียงของฝั่งอังกฤษ และหลายๆ ครั้งพวกเขาก็เลือกที่จะใช้การซ่อนระเบิดไปบนเรือของอังกฤษนั่นเอง     โชคดีที่ทางอังกฤษมีหน่วยป้องกันการก่อวินาศกรรมที่ค่อนข้างมีฝีมือมาก จนสามารถเก็บกู้การลอบวางระเบิดของทางนาซีได้เป็นอย่างดี และในระหว่างการทำงานของพวกเขานั่นเอง Laurence Fish ศิลปินหนุ่มคนหนึ่งในสมัยนั้น ก็คอยรับหน้าที่วาดภาพแบบแปลนของระเบิดจากข้อมูลที่หน่วยป้องกันการก่อวินาศกรรมมอบให้ เพื่อเป็นข้อมูลในการสอดส่องดูแลต่อไป     โดยหนึ่งในภาพที่น่าสนใจของ Laurence คือแบบแปลนระเบิดช็อกโกแลตแท่ง ที่ออกแบบมาให้ทำงานในทันทีที่ช็อกโกแลตถูกหักออก ซึ่งว่ากันว่าทางนาซีเคยพยายามที่จะใช้ในการลอบสังหาร Winston Churchill นั่นเอง     ภาพเหล่านี้ถูกค้นพบในช่วงปี 2015 และกลายเป็นที่สนใจมากของนักประวัติศาสตร์ในสมัยนั้น เพราะความคิดสร้างสรรค์ของนาซีในการทำระเบิดนั้น มันช่างเหนือความคาดหมายในหลายๆ ด้านจริงๆ     เพราะนอกจากช็อกโกแลตแท่งแล้ว ทางนาซียังเคยแอบวางกับดักระเบิดมาในอาหารการกิน น้ำมันเครื่อง นาฬิกา หรือแม้กระทั่งอุปกรณ์ที่คล้ายคลึงกับกระติกน้ำเลยด้วย     จากข้อมูลของ Jean Bray ภรรยาผู้เป็นม่ายของ Laurence กล่าวว่าภาพของสามีที่เธอพบนั้นมีทั้งหมด 25 ภาพ ซึ่งมีขนาดตั้งแต่กระดาษ A4 ไปจนถึง A1 และมีสภาพสมบูรณ์อย่างไม่น่าเชื่อ     หลังจากที่สงครามจบลง Laurence ก็ประสบความสำเร็จในการเป็นศิลปินอย่างเป็นตัว ก่อนที่เขาจะเสียชีวิตไปในปี…

ตั้งแต่เมื่อหลายพันปีก่อน การที่จู่ๆ เห็ดจะขึ้นเป็นวงแหวนในป่ามักจะถูกมองว่าเป็นสัญลักษณ์ของบางสิ่งบางอย่างจากต่างโลก และกลายเป็นที่มาของเรื่องเล่าเรียกกันว่า “วงแหวนภูต” “วงแหวนเอลฟ์” หรือ “วงแหวนนางฟ้า”     การพบวงแหวนเหล่านี้จะเป็นเรื่องที่ดีหรือไม่นั้นขึ้นอยู่กับความเชื่อของคนในพื้นที่ บางครั้งเรื่องเล่าก็บอกว่าวงแหวนนางฟ้าจะนำมาซึ่งโชคดี ในขณะที่ในอีกหลายๆ เรื่องเล่าวงแหวนนางฟ้าก็จะนำมาซึ่งสิ่งชั่วร้าย วงแหวนเหล่านี้บางครั้งก็ถูกมองว่าเป็นทางผ่านไปยังดินแดนของชาวเอลฟ์ ดินแดนของนางฟ้า หรือแม้กระทั่งอีกโลกหนึ่ง     ในฝรั่งเศสและเยอรมนี วงแหวนเหล่านี้มักจะถูกมองว่าเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นจากเวทมนตร์ชั่วร้าย อันเป็นผลงานจากพิธีกรรมของแม่มด แต่ในอังกฤษ สแกนดิเนเวียน และเซลติก วงแหวนนี้กลับมักถูกมองว่าเกิดจากการเต้นรำของเหล่าภูติแทน แต่แม้ว่าแนวคิดเรื่องวงแหวนนางฟ้าแต่แตกต่างกันไปในแต่ละที่ โดยมากแล้วในสมัยก่อนมักจะมีคำสอนที่ห้ามไม่ให้เข้าไปใกล้วงแหวนเหล่านี้อยู่เสมอๆ     ในตำนานหลายๆ เรื่องการเข้าไปในวงแหวนจะทำให้ผู้ที่เข้าไปตายตั้งแต่ยังเด็ก กลายเป็นคนที่ไม่สามารถมองเห็นได้อีกต่อไป ถูกขังอยู่ในนั้นตลอดกาล สูญเสียดวงตา หรือแม้กระทั่งโดนบังคับให้เต้นไปจนตาย โชคดีที่ในปัจจุบันเราทราบกันแล้วว่าเหตุการณ์วงแหวนนางฟ้านั้นเกิดขึ้นด้วยเหตุผลใด กล่าวคือเห็ดบางชนิด (อย่างเห็ดแชมปิญอง เห็ดหัวกรวด) จะมีการกระจายเส้นใยเห็ดออกไปในระยะทางเท่าๆ กันรอบทิศ     นั่นทำให้หากกลุ่มของเส้นใยสมบูรณ์มันจะเกิดเป็นดอกเห็ดซึ่งล้อมวงกันเป็นวงกลมแบบพอดิบพอดีนั่นเอง ส่วนเรื่องเล่าที่เกี่ยวกับวงแหวนเหล่านี้อาจจะเกิดขึ้นเพื่อป้องกันไม่ให้ เด็กๆ ในสมัยนั้นเก็บเห็ดในวงแหวนไปทานก็เป็นได้ เพราะในบรรดาเห็ดที่มีการกระจายเส้นใยในรูปแบบนี้ มีอยู่หลายชนิดที่มีพิษกับมนุษย์นั่นเอง     ที่มา ancient-origins, britannica

ในยุคที่ความเชื่อเป็นสิ่งที่ปกครองมนุษย์ ความกลัวในสิ่งที่อยู่เหนือธรรมชาติย่อมเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นเป็นธรรมดา และสำหรับชาวโรมันโบราณแล้ว หนึ่งในเรื่องเหนือธรรมชาติเหล่านั้น คือการที่คนตายลุกขึ้นมาจากหลุมศพ นั่นทำให้เมื่อนักโบราณคดีได้พบกับร่างของเด็กอายุราวๆ 10 ขวบคนหนึ่งที่ถูกฝัง “โดยยัดหินไว้ในปาก” ไว้ในซากโบราณสถานในอิตาลี พวกเขาจึงเข้าใจได้ว่าการฝังแบบนี้น่าจะเป็นการป้องกันไม่ให้ศพลุกกลับขึ้นมานั่นเอง     นี่เป็นรูปแบบการฝังที่นักโบราณคดีเรียกกันว่า “การฝังแวมไพร์” โดยจะเป็นการนำเหยื่อที่ตายด้วยโรคร้ายหรืออาการแปลกๆ มาฝังโดยนำของแข็งยัดใส่ไว้ในปาก หรือไม่ก็ตอกลิ่มทะลุหัวใจตรึงร่างไว้กับพื้น การกระทำเช่นนี้เป็นไปได้ว่าจะถูกเชื่อโดยคนสมัยก่อนว่าช่วยป้องกันการแพร่กระจายของโรคได้ หรือไม่ก็ป้องกันไม่ให้ศพลุกขึ้นมากัดคน แล้วแต่ความเชื่อของแต่ละที่     โดยการค้นพบในครั้งนี้เกิดขึ้นที่ “La Necropoli dei Bambini” สถานที่ซึ่งใช้ฝังศพเด็กในสมัยโรมันช่วงกลางศตวรรษที่ห้า ซึ่งเดิมทีแล้วเชื่อกันว่ามีไว้ฝังทารกและเด็กเล็กเท่านั้น นั่นทำให้การค้นพบเด็กอายุราวๆ 10 ขวบในครั้งนี้ไปขยายช่วงอายุของเด็กที่จะถูกฝังที่นี่ขึ้น เพราะจนถึงเมื่อไม่นานมานี้โครงกระดูกของเด็กที่พบที่นี่ ไม่มีร่างไหนเลย ที่อายุมากกว่า 3 ขวบ แม้ว่าการค้นพบในครั้งนี้จะดูแปลก แต่นี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่มีการขุดพบโครงกระดูกที่ชาวโรมันมีมาตรการป้องกันไม่ให้ศพลุกกลับมา เพราะในอดีตเองก็ได้มีการพบโครงกระดูกที่มีการใช้หินทับไว้เป็นจำนวนมาก     แม้กระทั่งในสุสานเดียวกันนี้เองก็มีร่องรอยว่าร่างของเด็กๆ บางส่วนถูกเอาหินทับมือและเท้าไว้เพื่อไม่ใช้พวกเธอลุกขึ้นมาเช่นกัน อย่างไรก็ตามนี่น่าจะเป็นครั้งแรกที่มีร่างของเด็กที่ถูกยัดหินใส่ปากเพื่อป้องกันการลุกขึ้นมาจากหลุมศพในยุคโรมัน และมีความหลายคลึงกับศพที่เคยถูกค้นพบในปี 2009 ของหญิงชราที่เวนิซเมื่อศตวรรษที่ 16 มากว่า     ดูเหมือนว่าร่างของเด็กที่พบจะมีร่องรอยของฟันที่เป็นหนองอันเป็นผลพวงของโรคมาลาเลีย ทำให้มีความเป็นไปได้ว่าร่างที่พบนั้นจะมาจากช่วงที่โรคมาลาเลียกำลังระบาดหนัก…

ปอมเปอี คืออดีตเมืองของอาณาจักรโรมัน ในประเทศอิตาลี เป็นที่รู้จักกันในนามเมืองที่ถูกฝังไปในเถ้าภูเขาไฟวิสุเวียส และเป็นสถานที่แห่งความตายที่มีชาวเมืองเสียชีวิตไปกว่า 30,000 ราย แต่ในบรรดาประวัติศาสตร์ที่เต็มไปด้วยความตายนั้นเอง เมืองปอมเปอี ก็ยังเก็บรักษาเรื่องดีๆ เอาไว้เช่นกัน เพราะล่าสุดนี้เอง นักโบราณคดีได้ขุดพบวิหารโบราณที่ถูกฝังไว้โดยภายได้เถ้าภูเขาไฟในเมืองแห่งนี้     มันเป็นวิหารที่มีภาพงานศิลปะอันงดงามวาดเอาไว้บนกำแพง และมีความสมบูรณ์อย่างไม่น่าเชื่อเนื่องจากถูกเก็บรักษาไว้ได้เถ้าภูเขาไฟ มันเป็นภาพของนกยูงที่มีความเหมือนจริงมากเดินอยู่ในสวนด้านใต้ภาพของสัตว์ที่คล้ายกับปลาไหลสีทองสองตัว ซึ่งกำลังมองไปยังแท่นบูชาที่มีไข่ มะเดื่อ และถั่ววางอยู่     เป็นไปได้ว่าแท่นบูชาที่เป็นสัญลักษณ์แทนความอุดมสมบูรณ์ส่วน สัตว์ซึ่งหน้าตราคล้ายกับปลาไหลสีทองที่ว่าน่าจะเป็นภาพงูขดซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของ “Lares” หนึ่งในเทพที่ชาวโรมันให้ความเคารพ แต่นั่นไม่ใช่ภาพเพียงภาพเดียวที่มีการขุดพบ เพราะที่กำแพงอีกด้านก็มีการพบกำแพงที่ถูกทาเป็นสีแดงฉาน และมีภาพของสุนัขที่กำลังต่อสู้กับหมูป่าวาดเอาไว้อีกด้วย     นอกจากนี้ที่อีกมุมหนึ่งของห้องยังมีภาพของชายที่มีศีรษะเป็นสุนัขที่น่าจะเป็นเทพอะนูบิสของอียิปต์ในเวอร์ชันของโรมันอีกด้วย นักโบราณคดีบอกว่าภาพเหล่านี้มีความบอบบางมากดังนั้นพวกเขาจึงต้องลงมือทำการดูแลรักษามันอย่างเร่งด่วน มิเช่นนั้นแสงและสภาพอากาศในปัจจุบันอาจจะทำลายภาพเหล่านี้ไปอย่างรวดเร็วเลยก็เป็นได้     จริงอยู่ว่าการถูกค้นเมืองปอมเปอีจะเกิดขึ้นอย่างต่อเนื่องมาตั้งแต่ศตวรรษที่ 18 แต่ในสมัยนั้นนักโบราณคดีมักจะไม่มีการบันทึกสิ่งที่ค้นพบเอาไว้เลย ทำให้การค้นพบในครั้งนี้นับว่าเป็นการค้นพบที่มีความสำคัญเป็นอย่างยิ่ง แม้แต่ในปัจจุบันเอง นักโบราณคดีก็ยังคงเชื่อกันว่าเมืองแห่งนี้ยังมีสิ่งที่พวกเราจะสามารถเรียนรู้ได้จากการขุดค้นอีกมากมายเลยทีเดียว   ที่มา thesun, ancient-origins, ancient, history

ว่ากันว่าวันที่ 14 กรกฎาคม 1945 เป็นวันที่จะเปลี่ยนโลกใบนี้ไปทั้งใบ เมื่อสหรัฐอเมริกาได้ทำการทดลองระเบิดนิวเคลียร์ลูกแรกของโลกที่สถานที่ทดสอบทรินิตี และเปลี่ยนแปลงโลกใบนี้ไปทั้งใบ นับตั้งแต่วันนั้นมา โลกของเราก็เข้าสู่ยุคสมัยแห่งนิวเคลียร์ และนำมาซึ่งการทดลองอาวุธนิวเคลียร์ครั้งแล้วครั้งเล่ามาจนถึงในปัจจุบัน และด้วยเหตุนี้เองในวันนี้เราจึงจะไปชม 22 ภาพของการทดลองนิวเคลียร์ ที่มีชื่อเสียงของโลก ไปดูกันดีกว่าว่าการทดลองอาวุธที่ทำให้โรเบิร์ต โอปเฟนไฮเมอร์หัวหน้าโครงการแมนฮัตตันหลุดปากออกมาว่า “บัดนี้ ข้าพเจ้า ได้กลายเป็น “ความตาย” ผู้ทำลายโลกทั้งใบ” มันเป็นอย่างไรกัน   เริ่มกันที่ “แกดเจ็ต” ระเบิดนิวเคลียร์ที่มีการทดลองลูกแรกของโลกหลังจากจุดชนวน 9 วินาที 16 กรกฎาคม 1945   ภาพทหารสหรัฐฯ สังเกตการณ์การทดลองนิวเคลียร์ ที่บิกีนีอะทอลล์ 25 กรกฎาคม 1946   ภาพการระเบิดที่บิกีนีอะทอลล์ แบบใกล้ชิด 25 กรกฎาคม 1946   การระเบิดที่บิกีนีอะทอลล์ จากมุมสูง 25 กรกฎาคม 1946   การทิ้งระเบิดนิวเคลียร์ของเครื่องบิน B-36H ในการทดลองนิวเคลียร์ที่มีโค้ดเนมส์ว่า Ivy 16 พฤศจิกายน 1952…

เมื่อพูดถึงคนที่มีอำนาจปกครองอย่างฟาโรห์ การที่คนแบบนั้นจะมีผู้คนล้อมหน้าล้อมหลังเต็มไปหมดย่อมเป็นภาพลักษณ์ที่ติดตาสำหรับหลายๆ คนเป็นเรื่องธรรมดา แต่เอาเข้าจริงๆ การได้เป็นฟาโรห์อาจจะเป็นอะไรที่เหงากว่าที่คิดก็เป็นได้     เพราะเมื่อล่าสุดนี้เอง ได้มีการขุดพบสุสานของนักบวชชื่อ ไคเรส (Kaires) ผู้ซึ่งถูกระบุไว้ว่าเป็น “สหายเพียงคนเดียวของฟาโรห์” และ “ผู้เก็บรักษาความลับแห่งมอร์นิ่งเฮ้าส์” สถานที่ซึ่งฟาโรห์ทานอาหารเช้าและแต่งกาย นี่เป็นการค้นพบที่เกิดขึ้นในนครสุสานอบูเซียร์ ที่ประเทศอียิปต์ และเชื่อกันว่ามาจากสมัยที่ฟาโรห์เนเฟอร์อิร์คาเร (Neferirkare) กำลังการครองราชย์ เมื่อช่วง 2,446-2,438 ปีก่อนคริสตกาล หรือไม่ก็บรรพบุรุษของเขา   รูปปั้นของนักบวชไคเรส ที่ถูกค้นพบ   ไคเรสนั้นเป็นคนที่มีตำแหน่งหลากหลายมาก เพราะนอกจากสองตำแหน่งที่ระบุไว้ด้านบนแล้ว เขายังมีตำแหน่ง “ผู้ดูแลผลงานของกษัตริย์ทั้งหมด” และ “บุคคลที่สำคัญที่สุดของบ้านแห่งชีวิต” หอสมุดที่เก็บปาปิรุสไว้เป็นจำนวนมาก แม้จะไม่อาจทราบได้ว่าเขาเป็นเพื่อนเพียงคนเดียวของฟาโรห์จริงๆ หรือไม่ แต่คนคนนี้จะต้องเป็นบุคคลที่สำคัญมากคนหนึ่งในอียิปต์โบราณเป็นแน่     เพราะเขานั้นถูกฝังไว้ในสถานที่ที่ตามปกติจะอนุญาตให้ฝังเพียงแค่เชื้อพระวงศ์ และชนชั้นสูงเท่านั้น แถมสุสานของเขายังมีการปูหินบะซอลเป็นฐาน ซึ่งตามปกติจะทำให้กับฟาโรห์เท่านั้นอีกด้วย น่าเสียดายที่ในปัจจุบันยังไม่มีการค้นพบมัมมี่ของไคเรส อย่างไรก็ตามการขุดค้นในครั้งนี้ก็ยังไม่ถือว่าเสร็จสมบูรณ์ ดังนั้นในอนาคตเราอาจจะได้เห็นใบหน้าของบุคคลผู้ยิ่งใหญ่คนนี้ก็เป็นได้     ที่มา livescience, heritagedaily, ancient-origins

ตั้งแต่ในอดีต มีนักวิทยาศาสตร์จำนวนมากได้ทำการถกเถียงกันถึงที่มาของรูปปั้นหินแห่งเกาะอีสเตอร์ที่ประเทศชิลี มันคือรูปปั้นหินที่รู้จักกันในนาม โมอาย หนึ่งในมรดกโลกและหนึ่งในปริศนาที่ยังไม่ได้รับการแก้ไขของโลกใบนี้ รูปปั้นโมอายเชื่อกันว่าถูกสร้างขึ้นในช่วงปี 1250-1500 โดยชาวเกาะอีสเตอร์ที่มีชื่อว่า Rapa Nui และมีอยู่ทั้งหมดราวๆ 887 อันทั่วเกาะ อย่างไรก็ตามไม่มีใครทราบแน่ชัดว่าชาวเกาะสร้างมันขึ้นมาได้อย่างไร หรือทำขึ้นมาเพื่ออะไร     แต่ล่าสุดนี้เองทีมนักวิจัยแห่งมหาวิทยาลัยบิงแฮมตันของสหรัฐอเมริกาก็ได้ออกมาบอกว่าพวกเขาสามารถไขปริศนา “สาเหตุ” ของการสร้างรูปปั้นโมอายได้แล้ว!! ดูเหมือนว่าบนเกาะอีสเตอร์นั้นมีแหล่งน้ำจืดอยู่ค่อนข้างน้อย ทำให้คนที่อาศัยอยู่ในเกาะจำเป็นต้องพึ่งพาน้ำใต้ดินในการดำเนินชีวิต และรูปปั้นโมอายทั่วเกาะก็เป็นสัญลักษณ์ของแหล่งน้ำที่ดื่มได้นั่นเอง การค้นพบนี้มาจากการศึกษาแหล่งน้ำบนเกาะจากการวิจัย ซึ่งพบว่าทั้งเกาะนั้นมีทะเลสาบที่พอจะเป็นแหล่งน้ำได้เพียงแค่สองที่เท่านั้น แถมยังอยู่ในบริเวณที่เข้าไปได้ยากด้วย     นอกจากนี้หลักฐานการเก็บน้ำฝนของคนบนเกาะก็ยังมีอยู่ไม่มากและไม่น่าจะเพียงพอต่อการใช้ชีวิต นั่นทำให้พวกนักวิจัยเชื่อว่าชาวเกาะจะต้องใช้น้ำใต้ดินเป็นแหล่งน้ำหลักแน่ๆ จริงอยู่ว่าน้ำใต้ดินเหล่านี้นั้นมักจะไหลลงไปในทะเล แต่มนุษย์ก็สามารถใช้ประโยชน์จากมันได้ ในจังหวะที่มันกำลังจะไหลลงไปรวมกับน้ำเค็มเลย เพราะจากการวัดค่าความเค็ม น้ำใต้ดินเหล่านี้อยู่ในระดับที่ร่างกายคนเรารับได้ แม้น้ำจืดจะร่วมกับน้ำเค็มไปบางส่วนก็ตามที     ในปัจจุบันแนวคิดนี้เป็นแนวคิดที่มีความเป็นไปได้สูงมาก เพราะจากการเดินทางมาที่เกาะของนักเดินทางเมื่อปีศตวรรษที่ 18 เอง ก็มีการบันทึกไว้ว่า ชาวเกาะตักน้ำทะเลไปบริโภคด้วย นั่นหมายความว่ารูปปั้นโมอายส่วนใหญ่บนเกาะจะถูกวางเอาไว้ในที่ต่างๆ เพื่อเป็นสัญลักษณ์ของจุดที่มีน้ำที่ดื่มได้ หรือไม่ก็ชี้ไปยังจุดที่มีแหล่งน้ำที่ว่านั่นเอง อย่างไรก็ตามการที่ชาวเกาะบริโภคน้ำในรูปแบบนี้ จะทำให้พวกเขาแทบจะไม่ต้องใช้เกลือในการทำอาหารเลย เนื่องจากพวกเขาได้รับเกลือที่จำเป็นในชีวิตประจำวันจากการดื่มน้ำแล้ว     ที่มา allthatsinteresting, dailymail, news

เมื่อช่วงต้นเดือนตุลาคม 2018 หนังสือพิมพ์ The New York Times ของสหรัฐฯ ได้มีการนำเอกสารที่ทางรัฐบาลสหรัฐฯ ประกาศอย่างเป็นทางการว่ามิได้เป็นความลับอีกต่อไป ออกมาเปิดเผยแก่สาธารณชน มันเป็นเอกสารที่มีชื่อว่า “Fracture Jaw” ซึ่งเกิดขึ้นในปี 1968 และเป็นเอกสารเกี่ยวกับการเคลื่อนย้ายอาวุธนิวเคลียร์ไปยังเวียดนามใต้ เพื่อเตรียมการใช้งานในขั้นต่อไป     นี่เป็นคำขอที่เกิดขึ้นในช่วงที่สหรัฐอเมริกากำลังอยู่ในช่วงสงครามเวียดนาม และกองทัพกำลังเสียเปรียบเป็นอย่างมากในศึกที่ Khe Sanh หากคำขอที่ว่านี้ผ่าน ประวัติศาสตร์ของโลกอาจจะเปลี่ยนแปลงไปจากที่เราทราบมากเลยก็เป็นได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อนายพล William Westmoreland ได้ลงนามอนุมัติการปฏิบัติการไปแล้วด้วย   ประธานาธิบดี Lyndon B. Johnson (ซ้าย) และนายพล William Westmoreland (ขวา)   นับว่าโชคดีมากที่ที่ปรึกษาด้านความมั่นคงแห่งชาติของสหรัฐฯ ได้ทำการแจ้งเรื่องที่เกิดขึ้นกับประธานาธิบดี Lyndon B. Johnson เสียก่อน และประธานาธิบดี Lyndon ก็ได้ออกมาคัดค้านปฏิบัติการดังกล่าวทันที จากการให้สัมภาษณ์ของที่ปรึกษาด้านความมั่นคงแห่งชาติสหรัฐฯ ดูเหมือนว่าประธานาธิบดี Lyndon จะกลัวว่าการใช้อาวุธนิวเคลียร์อาจจะทำให้ความขัดแย้งที่รุนแรงอยู่แล้ว กลายเป็นเรื่องใหญ่โตขึ้นไปอีก   ข้อความที่ที่ปรึกษาด้านความมั่นคงแห่งชาติของสหรัฐฯ ใช้แจ้งกับประธานาธิบดี  …

เคยได้ยินเรื่องของตำนาน “คร็อบเซอร์เคิล” หรือวงธัญพืชกันไหม นี่คือเรื่องที่ว่ากันว่าเกิดขึ้นในทุ่งข้าวโพด (และทุ่งธัญพืชอีกหลายชนิด) ในหลากหลายประเทศทั่วโลก     โดยนี่เป็นเหตุการที่ผลผลิตในทุ่งธัญพืชล้มลงเป็นวงกลม ที่มีรูปร่างแตกต่างกันไปเมื่อมองจากมุมสูง และมักจะถูกมองว่าเป็นฝีมือของสิ่งมีชีวิตจากต่างดาว เชื่อกันว่าการที่พืชล้มในรูปแบบนี้เกิดขึ้นครั้งแรกเมื่อปี 1678 จากหลักฐานภาพวาดในสมัยนั้น แต่กว่าที่เหตุการณ์คร็อบเซอร์เคิลจะกลายเป็นที่โด่งดังขึ้นมา ก็เป็นในช่วงยุค 70 ที่อังกฤษ     เพราะในปี 1972 มีเหตุการณ์ชายสองคนลองซ่อนตัวบริเวณเนินเขาสตาร์ฮิล ใกล้เวสมินเตอร์ ในกรุงลอนดอน เพื่อดูแสงประหลาด ซึ่งพวกเขาเชื่อกันว่าเป็น “ยูเอฟโอ” แม้ว่าทั้งสองจะไม่ได้เห็นยูเอฟโอในวันนั้น แต่พวกเขาก็ได้พบกับคร็อบเซอร์เคิลที่เกิดขึ้นในทุ่งธัญพืชใกล้ๆ แทน และตั้งแต่วันนั้นมา ก็มีรายงานของการค้นพบในรูปแบบนี้เข้ามาเรื่อยๆ จากทั่วโลก และในเวลาเดียวกัน ก็มีทฤษฎีที่พยายามอธิบายเรื่องที่เกิดขึ้นปรากฏออกมาเป็นจำนวนมากเช่นกัน เนื่องจากการล้มของต้นไม้นั้นเกิดขึ้นในเวลาเพียงชั่วข้ามคืน และในคร็อบเซอร์เคิล “ของจริง” ต้นพืชที่พบจะไม่หักแต่เพียงแค่ล้มลงเท่านั้น     ด้วยเหตุนี้นักวิทยาศาสตร์หลายๆ คนจึงเชื่อว่าการที่จะทำเช่นนี้ได้จำเป็นที่จะต้องใช้คลื่นไมโครเวฟเลยทีเดียว แถมเหตุการนี้ยังทำให้ต้นไม้ในคร็อบเซอร์เคิลโตเร็วกว่าต้นไม้รอบๆ พอสมควรเลยด้วย อีกหนึ่งในทฤษฎีที่เป็นไปได้ของคร็อบเซอร์เคิล เชื่อกันว่ามาจากการเปลี่ยนแปลงของสนามแม่เหล็กโลกซึ่งทำให้เกิดกระแสไฟฟ้าจนพืชล้มลงไปอย่างที่เห็น     อย่างไรก็ตามเราก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าคร็อบเซอร์เคิลอาจจะมาจากฝีมือของมนุษย์เอง เพราะในปี 2000 เอง ก็มีกลุ่มคนอังกฤษออกมาอ้างว่าพวกเขาเป็นผู้อยู่เบื้องหลังคร็อบเซอร์เคิลหลายๆ แห่งบนโลก…

ก่อนอื่นคงต้องอธิบายก่อนว่า ก่อนหน้านี้ร่างของมนุษย์ที่เก่าแก่ที่สุดในประเทศโปแลนด์นั้น มีอายุอยู่ที่ราวๆ 50,000 ปี ซึ่งถือว่าค่อนมีอายุน้อยเมื่อเทียบกับการค้นพบในที่อื่นๆ นั่นทำการค้นพบกระดูกของเด็กที่มีความเก่าแก่ถึง 115,000 ปี ในถ้ำที่จังหวัดมาวอปอลสกา เมื่อไม่นานมานี้ กลายเป็นการค้นพบชิ้นส่วนของมนุษย์ที่เก่าแก่ที่สุดของประเทศไป     นี่เป็นการค้นพบกระดูกนิ้วมือของเด็กมนุษย์สายพันธุ์นีเอนเดอร์ธัลเพศหญิงที่มีอายุราวๆ 5-7 ปี ซึ่งถูกค้นพบโดยมหาวิทยาลัย Jagiellonian และได้รับการตีพิมพ์ใน วารสารโบราณคดียุคเพลิโอะลีธอิค โดยนักวิทยาศาสตร์ของมหาวิทยาลัยได้กล่าวเกี่ยวกับการค้นพบในครั้งนี้ว่าเป็นการค้นพบที่สำคัญมาก เพราะมันอาจจะเป็นการเปลี่ยนแปลงเรื่องที่เราทราบเกี่ยวกับมนุษย์โบราณในยุโรปไปเลยก็ได้ เพราะนอกจากจะเป็นกระดูกที่มีอายุเก่าแก่แล้ว นิ้วมือของเด็กที่พบยังหลุดออกมาจากร่างเจ้าของ การการถูกนกขนาดใหญ่ในสมัยนั้น กินเข้าไปอีกด้วย     นี่เป็นข้อสันนิษฐานที่นักวิทยาศาสตร์ตั้งขึ้น จากการตรวบสอบนิ้วมือที่เหลืออยู่ไม่ถึง 1 เซนติเมตร และมีสภาพย่ำแย่มากจนไม่สามารถตรวจสอบ DNA ได้เลย ถึงอย่างนั้นพวกเขาก็พบกับร่องรอยการถูกย่อยโดยระบบย่อยอาหารของสัตว์ตระกูลนกบนนิ้วมือดังกล่าว จึงทำให้เป็นไปได้มากว่านิ้วมือนี้จะเคยถูกกินเข้าไปมาก่อน นี่อาจจะเกิดจากการโจมตีเด็กโดยตรงของนกในอดีต หรือมาจากการกินซากศพของเด็กหลังจากที่เสียชีวิตไปแล้วก็ได้     การค้นพบนิ้วมือในครั้งนี้ทำให้ทางโปแลนด์เชื่อเป็นอย่างมากว่าพวกเขาจะสามารถค้นพบร่องรอยของมนุษย์โบราณเพิ่มเติมในเร็วๆ นี้ และหากเป็นไปได้ นักโบราณคดีก็หวังว่าพวกเขาจะสามารถค้นพบโครงกระดูกของมนุษย์ ในถ้ำที่มีการค้นพบนิ้วมือในครั้งนี้ต่อไป     ที่มา ancient-origins, newsweek, scienceinpoland

เคยได้ยินเรื่องของปีศาจในเทพปกรณัมกรีกที่คอยใช้เสียงของมันหลอกล่อเหล่านักเดินเรือไปสู่ความตายของตัวเองไหม?     มันคือ “ไซเรน” ปีศาจที่มีรูปร่างราวกับเป็นผลของการผสมพันธุ์อันผิดพลาดระหว่าง คนกับ ปลา หรือนกไม่มีผิด เพราะแม้ว่าพวกมันจะมีรูปร่างที่สวยและเสียงอันไพเราะ แต่กลับเป็นสัตว์ร้ายแห่งท้องทะเลไปเสีย ว่ากันว่าหากได้ยินเสียงของไซเรน ผู้ฟังจะตกอยู่ในภาวะไร้สติ จนเป็นเหตุผลให้นักเดินเรือหลายรายเผลอนำเรือเข้าชนหินโสโครก จมน้ำ และถูกนำไปเป็นอาหารในที่สุด     ลักษณะของไซเรนแตกต่างกันไปในแต่ล่ะตำนาน บ้างก็ว่าเป็นครึ่งคนครึ่งปลาคล้ายกับนางเงือก ในขณะที่บางตำนานก็บอกว่าเป็นครึ่งคนครึ่งนก หรือแม้กระทั่งในงานศิลปะที่มักวาดไซเรนออกมาเป็นหญิงงามธรรมดา อาจจะเพราะตำนานของไซเรนโผล่ออกมาในเทพปกรณัมหลายเรื่อง (โดยเรื่องที่โด่งดังที่สุดเชื่อกันว่ามาจากตำนานโอดิสซีย์) ทำให้ไซเรนในปกรณัมมีคำบรรยายและที่มาของไซเรนต่างกันออกไปแต่ละเรื่อง     นักเขียนบางคนบอกว่าไซเรนนั้นเป็นลูกสาวของฟอร์ซี่ส์เทพเจ้าแห่งทะเลลึก ในขณะที่บางคนก็บอกว่าเป็นลูกสาวของเทิร์ปซิคอเร หนึ่งในเก้าเทพธิดาผู้เป็นแรงบันดาลใจให้แก่กวี แต่ไม่ว่าต้นกำเนิดของไซเรนจะเป็นเช่นไร สุดท้ายไซเรนก็จะกลายเป็นสัตว์ร้ายแห่งท้องทะเลที่คอยลากผู้ที่หลงใหลในเสียงของเธอไปสู่ความตายอยู่ดี ตามปกติแล้ว การจะหลีกหนีเสียงของไซเรนได้ มีแต่ต้องอุดหูไว้ เหมือนที่โอดิสซีอุสสั่งให้ลูกเรือของเขาทำ หรือไม่ก็หาเสียงเพลงที่ “ทรงพลังกว่า” มากลบ ดังเช่นที่ออร์ฟีอัสทำในตำนานของเจสันกับขนแกะทองคำ     ว่ากันว่าหากมีคนได้ฟังเพลงของไซเรนและรอดชีวิตไปได้ พวกไซเรนจะท้อแท้กับเรื่องที่เกิดขึ้น จนเก็บตัวไม่ออกไปรบกวนนักเดินเรืออีก และตายไปในที่สุดเลยด้วย เรื่องของไซเรนนั้นเป็นไปได้ว่าแต่งขึ้นเพื่อป้องกันไม่ให้นักเดินเรือหลงหันหัวเรือจากเสียงที่ได้ยินในทะเลก็เป็นได้ หรือไม่ก็ทำอาจจะเป็นการแต่งขึ้นมาเพื่ออธิบายเกี่ยวกับการที่คนนำเรือไปชนโขดหินโสโครก     ซึ่งหากว่าเป็นเช่นนั้นจริง การอุดหูและการเล่นเพลงของออร์ฟีอัส อาจจะเป็นตัวแทนของการหาอะไรมาตัดเสียงรบกวนรอบข้างในระหว่างการแล่นเรือก็เป็นได้   ที่มา ancient-origins, greekmythology, crystalinks

เชื่อว่าหลายๆ คนคงจะรู้จักหมอฟันกันเป็นอย่างดี แต่ทราบกันหรือไม่ว่า การทำฟันนั้น มันมีมานานกว่า 9,000 ปีเลยทีเดียว แถมการถอนฟันเฉยๆ ยังมีมาก่อนหน้านั้นอีกนานเลยด้วย     หลักฐานของการทำฟันในรูปแบบที่ควรเรียกว่าการทำฟันจริงๆ ที่มีความเก่าแก่ที่สุดนั้น ถูกค้นพบในอารยธรรมลุ่มแม่น้ำสินธุช่วง 7,000 ปีก่อนคริสตกาลในปากีสถาน โดยเป็นการรักษาฟันด้วยระบบสว่านที่ทำจากไม้และสายธนู     นอกจากนี้เมื่อปี 2012 เองก็มีการขุดพบการอุดฟันด้วยขี้ผึ้งเมื่อ 6,500 ปีก่อนอีกด้วย ซึ่งแม้ว่าจะไม่อาจทราบได้ว่าการทำเช่นนี้ได้ผลจริงไหม แต่อย่างน้อยมันก็ช่วยลดความเจ็บปวดได้มากแน่ๆ     ดูเหมือนว่าในสมัยก่อนคนจะคิดว่าอาการฟันผุนั้นเกิดจากสิ่งมีชีวิตจำพวกหนอน เนื่องจากรูที่เกิดจากการการฟันผุมักจะมีรู้ร่างคล้ายรูที่หนอนเจาะนั่นเอง     แต่หากจะพูดถึงสมัยที่การทำฟันแพร่หลายและพัฒนาไปอย่างไม่น่าเชื่อ ก็คงไม่พ้นในสมัยอียิปต์โบราณ เพราะจากบันทึกในกระดาษปาปิรุสจากเมื่อ 1,700 ปีก่อนคริสตกาล ที่อียิปต์มีการทำฟันมาตั้งแต่เมื่อ 3,000 ปีก่อนคริสตกาลเลย แถมการทำฟันของอียิปต์โบราณยังไม่ได้มีแค่การถอนหรืออุดฟัน แต่ยังมีการใช้ยาเพื่อให้ถอนฟันง่ายขึ้น และมีการทำฟันปลอมด้วยฟันที่ได้รับบริจาคมาจากคนอื่นอีกด้วย     แม้จะยังไม่มีหลักฐานว่าการทำฟันปลอมของอียิปต์เป็นการทำฟันในขณะที่คนไข้ยังมีชีวิต หรือเป็นเพียงการทำฟันปลอมให้ศพเพื่อความสมบูรณ์สวยงามเท่านั้น แต่นี่ก็สะท้อนให้เห็นถึงความก้าวหน้าของวงการทันตแพทย์เป็นอย่างดี เมื่อก่อนเองก็มีการทำทันตแพทย์เพื่อความสวยงามแทนกัน คล้ายกับการดัดฟันแฟนซีในสมัยนี้ โดยหลักฐานที่เก่าแก่ที่สุดชิ้นหนึ่งของการทำฟันรูปแบบนี้ อยู่ที่ชนเผ่ามายาที่มีการนำอัญมณีมาฝังเข้าไปในฟันนั่นเอง     น่าแปลกที่ในช่วงยุคกลางของทางยุโรปการทำฟันกลับถูกผลักไปเป็นงานของช่างตัดผมหรือหมอทั่วๆ ไปแทนที่จะเป็นทันตแพทย์โดยเฉพาะ และกว่าที่วงการทันตกรรมจะเริ่มคล้ายคลึงกับในปัจจุบัน…

ในปี 1862 สหรัฐอเมริกา ต้องพบการการลุกฮือของกลุ่มชนพื้นเมืองอเมริกันจากเผ่าดาโคตาที่รัฐมินนิโซตา และนำไปสู่สงครามที่มีผู้เสียชีวิตทั้งสองฝ่ายรวมกันนับพัน     นี้เป็นสงครามที่ทางสหรัฐฯ บอกว่าเกิดจากการที่เผ่าดาโคตาบุกโจมตีประชาชนจำนวนมาก และนำไปสู่การประหารที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในสหรัฐฯ และการขับไล่ชนเผ่าดาโคตาออกไปจากมินนิโซตาในเวลาต่อมา แต่หากมองให้ลึกลงไปแล้ว สงครามครั้งนี้มีที่ไปที่มามากกว่าที่เราคิด เพราะเมื่อปี 1805 เผ่าดาโคตาเคยทำสนธิสัญญากับทางสหรัฐฯ เพื่อแลกเปลี่ยนพื้นที่กว่า 400 ตารางกิโลเมตร กับเงินและอาหารจากทางสหรัฐฯ     ปัญหาคือแทนที่พวกเขาจะได้รับเงินและอาหารตามสัญญา ทางสหรัฐฯ กลับเปลี่ยนเงื่อนไขของสัญญา และส่งเงินไปให้คนขาวในพื้นที่ซึ่งคอยขายสินค้าให้เผ่าดาโคตาแทน เผ่าดาโคตาจึงต้องอยู่แบบขาดแคลนทั้งพื้นที่ทำกินและอาหารที่จะช่วยประทังชีวิต ดังนั้นเมื่อเกิดโรคระบาดในพืชพันธุ์เมื่อปี 1861 เผ่าดาโคตาจึงตกอยู่ในสภาพที่ย่ำแย่อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน     นั่นทำให้ในปี 1862 ชาวดาโคตา “ส่วนหนึ่ง” จึงตัดสินใจโจมตีคนขาวในพื้นที่ เป็นไปได้ว่าเพื่อขโมยอาหารและล้างแค้นทางสหรัฐฯ การต่อสู้เล็กๆ บานปลายไปเป็นสงครามเต็มรูปแบบหลังจากนั้น และถึงแม้ว่าในที่สุดสหรัฐฯ จะกำราบเผ่าดาโคตาลงได้ แต่พวกเขาก็ต้องเสียประชาชนที่ไม่มีทางสู้ไปถึง 450-800 ราย นี่ไม่ใช่การกระทำที่คนในประเทศจะยอมรับได้ ประธานาธิบดีแห่งสหรัฐอเมริกา อับราฮัม ลินคอล์น จึงต้องเข้าร่วมในการตัดสินโทษผู้ต้องสงสัยในคดีอาชญากรรมสงครามชาวเผ่าดาโคตากว่า 300 คนหลังสงครามจบ ว่ากันว่ามันเป็นการตัดสินโทษที่ไม่มีทั้งทนายและพยานของฝ่ายดาโคตา จนแทบจะเรียกได้ว่าเป็นการลงความเห็นภายเดียวของทางสหรัฐอเมริกาเลยด้วยซ้ำ     ท้ายที่สุดแล้วชาวเผ่าดาโคตา…

เชื่อว่าหลายๆ คนอาจจะเคยได้ยินเรื่อง “ปัญหาวายทูเค” กันมาบ้าง มันเป็นปัญหาที่เกิดขึ้นกับระบบบันทึกข้อมูลของหลายๆ บริษัทในปี 2000 และทำให้เกิดปัญหายุ่งยากไปทั่วทั้งโลก ปัญหาวายทูเคมาจากตัวอักษรย่อ Y2K ที่มาจากคำว่า “Year 2 kilo” ซึ่งกิโลในที่นี้ไม่ได้หมายถึงน้ำหนัก แต่เป็นหน่วยเลขของกรีก ดังนั้นวายทูเคจึงหมายถึง “ปี 2000” ตรงๆ เลยนั่นเอง     ปัญหาวายทูเคเกิดขึ้นจากการที่ระบบบันทึกข้อมูลส่วนใหญ่ในสมัยก่อนจะบันทึกเลขปี ด้วยเลขเพียงสองหลักเช่นป 1995 จะถูกบันทึกด้วยเลข 95 เท่านั้น ซึ่งทำให้เมื่อถึงปี 2000 การใส่ตัวเลข 00 ลงในระบบ จะทำให้ระบบคิดว่าปีที่ใส่มาเป็นปี 1900 แทน แม้ว่าจะฟังดูเป็นเรื่องเล็กน้อย ที่เอาเข้าจริงๆ อันตรายกว่าที่คิด เพราะไม่ใช่แค่การจองตั๋วเดินทางจะมั่วไปหมดเท่านั้น แต่บันทึกหลายๆ อย่างทางประวัติศาสตร์จะเกิดการปะปนกันมั่วไปหมดจนอาจแยกไม่ออกเลยก็เป็นได้     ปัญหาวายทูเคมีโด่งดังขึ้นครั้งแรกในปี 1984-1985 จากการที่มีหนังสืออธิบายถึงปัญหานี้ไว้ออกวางจำหน่าย บวกกับการที่ในวันที่ 9 กันยายน 1999 มีคอมพิวเตอร์จำนวนหนึ่งไม่สามารถเข้าใจค่าตัวเลย 9999 ได้ ทำให้ประชาชนเกิดความหวาดกลัวเป็นอย่างมากว่าระบบคอมพิวเตอร์จะพังลงพร้อมกันทั้งโลกอยู่ช่วงหนึ่ง จนทำให้มีบริษัทจำนวนมากเลือกที่จะจ่ายเงินก้อนโตเพื่ออัปเดตระบบของตัวเองเพื่อป้องกันปัญหาที่อาจจะเกิดขึ้น  …

เมื่อพูดถึง “ความเชื่อ” ของชนเผ่าโบราณ ภาพในหัวของหลายๆ คนก็อาจจะเป็นคนป่าที่แต่งตัวแปลกๆ ใส่กะโหลกของสัตว์ไว้บนหน้า ว่าแต่เพื่อนๆ เคยเห็นกันไหมว่า “หน้ากาก” เหล่านั้นมันหน้าตาเป็นจริงๆ เป็นอย่างไร นี่คือหนึ่งในหน้ากาก จากยุคหินกลาง ที่มีอายุราวๆ 11,000 ปี ที่ถูกค้นพบในนอร์ทยอร์กเชอร์ ประเทศอังกฤษ     มันเป็นหน้ากากที่ทำจากกะโหลกกวาง จำนวน 33 ชิ้นที่ถูกพบพร้อมๆ เครื่องประดับ เครื่องมือ และอาวุธอีกเป็นจำนวนมาก เป็นไปได้ว่าในสมัยที่มนุษย์ยังอธิบายสิ่งที่ไม่เข้าใจด้วยความเชื่อและไสยศาสตร์ หน้ากากอันนี้จะถูกใช้ในพิธีกรรมของการล่าสัตว์เป็นหลัก     เพราะหากดูจากสิ่งที่พบพร้อมๆ กันแล้ว เชื่อกันว่านี่น่าจะเป็นเครื่องมือของกลุ่มนักล่ากลุ่มใหญ่พอสมควร นี่อาจจะเป็นหน้ากากที่ทำขึ้นจากความเชื่อที่ว่าการใส่หน้ากากที่ทำจากสัตว์จะช่วยให้คนสามารถ “พรางตัว” ไปกับเหยื่อในพื้นที่ได้ง่ายขึ้น หรือไม่ก็การใส่หน้ากากจะทำให้พวกเขาสามารถติดต่อกับ “จิตวิญญาณ” ของป่าก็เป็นได้     ไม่ว่าจะเป็นทางไหน การใช้หน้ากากในรูปแบบนี้ก็กลายเป็นส่วนหนึ่งในการล่าสัตว์ของมนุษย์ไป และกลายเป็นสัญลักษณ์ของผู้มีอำนาจเหนือธรรมชาติของเหล่าชนเผ่าที่ถูกสืบทอดจากรุ่นสู่รุ่นไปอีกเป็นเวลานาน   ที่มา ancient-origins, haaretz

สงครามเกาหลีเอาเข้าจริงๆ เป็นสงครามที่มีคนรู้จักน้อยกว่าสงครามอื่นๆ ทั้งที่สงครามนี้เป็นสงครามที่มีเรื่องน่าสนใจมากที่สุดครั้งหนึ่งเลยก็ว่าได้ เพราะเชื่อว่าคงมีน้อยคนนักที่จะทราบว่าในสงครามครั้งนี้มี “ข่าว” ที่ว่าทหารสหรัฐฯ ลงมือสังหารพลเรือนชาวเกาหลีกว่า 35,000 รายด้วย     นี่เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อราวๆ 70 ปีก่อน ในเหตุการณ์ที่ชื่อว่าการ “Sinchon Massacre” หรือการสังหารหมู่ที่ชินชอน เหตุการณ์ซึ่งเกิดขึ้นระหว่างวันที่ 17 ตุลาคม 1950 ไปจนถึงวันที่ 7 ธันวาคม 1950 ในระหว่างสงครามเกาหลี แน่นอนว่านี่เป็นการกล่าวหาของฝั่งเกาหลีเหนือที่ในตอนนั้นกำลังต่อสู้กับทางเกาหลีใต้ที่ได้รับการสนับสนุนจากสหรัฐฯ ดังนั้นจึงมีความเป็นไปได้สูงที่ว่าการกล่าวหานี้จะเกิดขึ้นเพื่อเป็นโฆษณาชวนเชื่อเท่านั้น โดยจากคำกล่าวอ้างของทางเกาหลีเหนือ ในวันที่ 18 ตุลาคม ได้มีเครื่องบินเข้าจู่โจมพื้นที่ชินชอนจนทำให้มีประชาชนเสียชีวิตกว่า 900 คน ตามด้วยการเข้าโจมตีประชาชนอย่างต่อเนื่องในเวลาต่อมา     การกล่าวหาในครั้งนี้ทำให้เกิดแนวคิดมากมาย ไม่ว่าจะเป็นเรื่องที่ว่าเหตุการณ์ครั้งนี้เกิดขึ้นจากการปั้นน้ำเป็นตัวของฝั่งเกาหลีเหนือล้วนๆ หรือกระทั่งแท้จริงแล้วเกาหลีเหนือเป็นผู้ลงมือสังหารประชาชนเสียเอง แต่ในอีกมุมหนึ่ง ทางเกาหลีเหนือก็บอกว่าเมื่อปี 1952 มีกลุ่มทนายความ ผู้พิพากษา และอาจารย์ จากทั้งประเทศอังกฤษ ฝรั่งเศส ออสเตรีย อิตาลี เบลเยียม จีน โปแลนด์ และบราซิล ออกมาสืบสวนเรื่องที่เกิดขึ้นเช่นกัน…

เมื่อหลายสิบปีก่อนได้มีการค้นพบภาชนะรูปร่างแปลกตาในแถบเมดิเตอร์เรเนียน ซึ่งมีอายุมากกว่า 3,000 ปี ซึ่งเชื่อกันว่าเคยถูกใช้ในการค้าขายในช่วงยุคสำริดหรือ 1650-1350 ปีก่อนคริสตกาล     แต่ภาชนะไม่ได้เป็นสิ่งที่น่าสนใจเพียงอย่างเดียวของการค้นพบในครั้งนี้ เพราะจากการวิจัยของประเทศอังกฤษ เจ้าสิ่งที่อยู่ข้างในภาชนะเหล่านี้มาก่อนมันคือ “ฝิ่น” นั่นเอง นี่เป็นแนวคิดที่เกิดขึ้นครั้งแรกในช่วงปี 1960 จากความสงสัยในรูปร่างอันแปลกประหลาดของภาชนะที่ใส่ แต่กว่าที่เราจะหาหลักฐานมายืนยันทฤษฎีนี้ได้ก็เมื่อไม่นานมานี้เท่านั้น     เพราะจากการตรวจสอบของมหาวิทยาลัยยอร์ก นักวิทยาศาสตร์พบว่าภายในของภาชนะรูปร่างแปลกนี้เคยมีการบรรจุน้ำมันพืชซึ่งมีส่วนผสมของโอเปียม อัลคาลอยด์ ซึ่งพบในฝิ่นเอาไว้ ตามปกติโอเปียม อัลคาลอยด์มักถูกผสมในยาที่มีฤทธิ์ค่อนข้างรุนแรงอย่าง ยาแก้ปวด ยามอร์ฟีน และโคเดอีน จึงเป็นไปได้ว่าน้ำมันที่พบนี้อาจจะใช้ในการทาตามร่างกายเพื่อเป็นยา หรืออาจจะใช้เป็นน้ำหอม แต่ถึงจะรู้ว่ามีอะไรอยู่ภายใน นักวิทยาศาสตร์ก็ไม่สามารถอธิบายได้อยู่ดีว่าทำไมภาชนะที่ใช้ใส่น้ำมันที่พบจึงจำเป็นต้องมีรูปร่างแปลกตาขนาดนั้น และมีความเป็นไปได้หรือไม่ว่าภาชนะที่พบเพียงแค่ถูกนำมาใส่น้ำมันหลังจากที่เคยใส่ฝิ่นเท่านั้น     อย่างไรก็ตาม Rebecca Stacey หนึ่งในทีมนักวิทยาศาสตร์ก็ได้อธิบายว่าตัวอย่างภาชนะที่นักวิทยาศาสตร์มีอยู่ไม่มาก จึงไม่ใช่เรื่องแปลกที่ผลทดลองครั้งนี้อาจจะมีความคลาดเคลื่อนไปจากสินค้าที่ใช้ขายจริงในสมัยนั้น แต่การที่พบร่องรอยของฝิ่นก็ทำให้เกิดข้ออภิปรายใหม่ๆ ที่น่าสนใจของภาชนะที่พบได้เป็นอย่างดีเช่นกัน และนี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่มีหลักฐานการใช้ฝิ่นในสมัยก่อนของมนุษย์ด้วย เพราะหลักฐานที่เก่าแก่ที่สุดของการใช้ฝิ่นสามารถย้อนไปได้ถึงในช่วง 6,000-5,000 ปีก่อนคริสตกาลเลยทีเดียว     ที่มา livescience, independent, dailymail

เมื่อพูดถึงยุคหิน เชื่อว่าหลายๆ คนน่าจะนึกถึงเครื่องมือที่ทำจากหินขึ้นมาเป็นอย่างแรกตามชื่อยุค แต่เอาเข้าจริงๆ ในสมัยนั้น หินไม่ใช่สิ่งเดียวที่มนุษย์นำมาทำอาวุธหรอกนะ     เพราะนี่คือมีดโบราณที่ทำขึ้นจากกระดูก ที่มีการขุดพบที่ถ้ำ Dar es-Soltan 1 ในประเทศโมร็อกโก ซึ่งเชื่อกันว่ามีอายุราวๆ 90,000 ปี และนับว่าเก่าแก่กว่ามนุษย์สายพันธุ์นีเอนเดอร์ธัลถึง 40,000 ปี การค้นพบในครั้งนี้ทำให้เราทราบว่าบรรพบุรุษของมนุษย์ในแอฟริกา มีการใช้กระดูกในการทำเครื่องมือมานานกว่าที่เราเคยคิด และเป็นการค้นพบเครื่องมือที่เก่าแก่ที่สุดของวัฒนธรรมแบบอะทีเรียน (Aterian) ในแอฟริกาเหนือด้วย โดย “อะทีเรียน” คือชื่อที่ใช้เรียกวัฒนธรรมอุตสาหกรรมเครื่องมือในตอนกลางของแอฟริกาเหนือ เชื่อกันว่าสูญหายไปแทบจะทั้งหมดเมื่อ 20,000 ปีก่อน   มีดจากกระดูกถูกค้นพบอยู่สามเล่ม โดยเล่มซ้ายเป็นเล่มที่เก่าแก่ที่สุด   ดูเหมือนว่ามนุษย์โบราณที่มีวัฒนธรรมแบบอะทีเรียน จะใช้เครื่องมือเหล่านี้ในการตัดวัตถุที่ไม่แข็งมาก อย่างหนังสัตว์ซึ่งจำเป็นต้องอาศัยความคมมากกว่าพลังทำลาย โดยกระดูกที่ใช้ในการทำมีดเล่มนี้ จะมาจากส่วนซี่โครงของสัตว์ที่มีขนาดใกล้เคียงกับวัว และมักจะมีขนาดอยู่ที่ประมาณ 13 เซนติเมตร     นอกจากมีดที่พบจะทำให้เราทราบถึงการพัฒนาของเทคโนโลยีในหมู่มนุษย์โบราณที่แอฟริกาได้เป็นอย่างดีแล้ว มันยังแสดงให้เห็นถึงลักษณะอันเป็นเอกลักษณ์ของวัฒนธรรมแบบอะทีเรียนอีกด้วย เพราะมีดที่พบนั้นมีรูปแบบที่แตกต่างไปจากมีดที่พบในทางซาฮาราแอฟริกาค่อนข้างมากเลยนั่นเอง     ในเบื้องต้นนักโบราณคดีหลายคนที่เชื่อว่าการปรากฏขึ้นของมีดที่พบ น่าจะเป็นเทคโนโลยีที่เกิดมาจากความเปลี่ยนแปลงทางทรัพยากรในช่วง 90,000 ปีก่อน อย่างไรก็ตามเหตุการณ์ความเปลี่ยนแปลงที่ว่านี้เคยเกิดขึ้นจริงหรือไม่ ยังเป็นเรื่องที่นักโบราณคดีต้องค้นหาหลักฐานกันต่อไป   ที่มา ancient-origins, sciencenews, dailymail

ว่ากันว่าภาพสกัดหินในสมัยก่อนมักจะบอกเล่าเรื่องราวในสมัยนั้นเอาไว้ ดังนั้นจากค้นพบภาพสกัดหินในสมัยก่อน จึงนับว่าเป็นการค้นพบหลังสำคัญอยู่เสมอ และนี่ก็เป็นอีกครั้งที่มนุษย์เราได้พบกับภาพสลักหินที่มีคุณค่าทางประวัติศาสตร์สูง โดยการค้นพบในครั้งนี้เกิดขึ้นที่รัฐมหาราษฏระ ประเทศอินเดีย     มันเป็นภาพที่มีอายุอยู่ในช่วง 10,000 ปีก่อนคริสตกาล และมีการแสดงภาพของหลายๆ สิ่ง ไม่ว่าจะเป็น สัตว์ ป่า มนุษย์ นก หรือแม้กระทั่งรูปทรงเรขาคณิต ซึ่งล้วนแต่ชี้ให้เห็นถึงอารยธรรมเก่าแก่ที่ไม่เคยมีการพบมาก่อน แต่สิ่งที่มีอยู่ในรูปภาพนั้นไม่ใช่สิ่งเดิมที่น่าสนใจของภาพที่มีการค้นพบ เพราะการที่ไม่มีภาพของการทำการเกษตรเลย ก็ทำให้นักวิทยาศาสตร์สันนิษฐานได้ว่า อารยธรรมทำภาพนี้ขึ้นน่าจะใช้ชีวิตอยู่กับการล่าสัตว์และเก็บของป่าเป็นหลัก     อีกจุดหนึ่งที่น่าสนใจของภาพดังกล่าวอยู่คือการมีสัตว์ ซึ่งไม่น่าจะมีอยู่ในพื้นที่อินเดียในอดีตอย่างแรดอยู่ด้วย ซึ่งนำไปสู่แนวคิดสองแบบ แนวคิดที่ว่าประกอบไปด้วยหินก้อนดังกล่าวอาจจะถูกเคลื่อนย้ายมาจากที่อยู่เดิม หรือไม่ก็ในสมัยก่อนในอินเดียเคยมีแรดมาก่อน     แม้ว่าการค้นพบในครั้งนี้อาจจะทำให้เกิดคำถามมากมายกว่าคำตอบ แต่ก็ทำให้เหล่านักโบราณคดีทราบว่าที่อินเดียอาจจะเคยมีอารยธรรมเก่าแก่ซ่อนอยู่มากกว่าที่คิดก็เป็นได้ และจากสถานที่ที่มีการพบภาพในครั้งนี้ ยังทำให้พวกเขาเชื่ออีกว่าจะมีการพบภาพแบบนี้จากสมัยก่อนในอนาคตอันใกล้อีกเป็นจำนวนมาก     ที่มา allthatsinteresting, ancient-origins, smithsonianmag

เชื่อว่าหลายๆ คนอาจจะเคยได้ยินเรื่องการค้นพบของจากสมัยก่อนที่มีอันตรายอยู่บ้าง บางครั้งมันก็อาจจะมาในรูปแบบของโรคร้ายที่แผงอยู่ในศพ หรือไม่ก็สารพิษตามสิ่งของต่างๆ และการค้นพบในครั้งนี้เองก็เป็นประเภทหลัง เพราะเมื่อช่วงกลางปี 2018 ที่ผ่านมานักวิจัยจากมหาวิทยาลัยทางตอนใต้ของเดนมาร์กได้พบกับหนังสือสามเล่มจากยุคเรอเนซ็องส์ที่มีการปนเปื้อนของ “สารหนู” เอาไว้     เดิมทีแล้วหนังสือทั้งสามเล่มนี้เป็นของที่ตกทอดมาในห้องสมุดของมหาวิทยาลัยมาเป็นเวลานาน และมีกำหนดการจะถูกนำไปเอกซเรย์ เนื่องจากหนังสือในสมัยนั้น มักจะมีการนำกระดาษจากหนังสือในสมัยโบราณมารีไซเคิล     นั่นหมายความว่าหากตรวจสอบให้ดี ปกของหนังสือจากยุคเรอเนซ็องส์อาจจะมีชิ้นส่วนของหนังสือจากสมัยก่อนหน้าอย่างหนังสือกฎหมายโรมันติดอยู่ได้เลย อย่างไรก็ตามเช่นที่จะพบกับชิ้นส่วนของหนังสือจากสมัยก่อน การเอกซเรย์ในครั้งนี้กลับทำให้พวกเขาพบว่าหนังสือเหล่านี้มีสารหนูประกอบอยู่เป็นจำนวนมากแทน   ผลการรับสารหนูจากในหนังสือที่ตีพิมพ์ในปี 1859   โชคดีที่นี่ไม่ใช่การวางยาพิษบนหนังสืออย่างที่หลายๆ คนเข้าใจ เพราะสารหนูที่พบนั้น มาจากส่วนของหน้าปกที่เป็นสีเขียวเสียส่วนใหญ่ ซึ่งการใช้สารหนูเป็นส่วนผสมของสีเขียวนั้น มีให้เห็นมาเป็นเวลาค่อนข้างนานแล้ว เพราะในศตวรรษที่ 19 เองยังเคยมีความเชื่อที่บอกว่าสีวาดภาพ และสีย้อมผ้าที่ทำจากสารหนูนั้นปลอดภัย (ตราบใดที่ไม่ถูกกิน) เลยด้วยซ้ำ ทำให้นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ผลงานจากในอดีตมีการเจือปนของสารหนู     อย่างไรก็ตามการค้นพบนี้ ทำให้มีความเป็นไปได้ว่าสารหนูเหล่านี้จะถูกทาลงใบในระหว่างการเก็บรักษาหนังสือในช่วงศตวรรษที่ 19 เพื่อป้องกันไม่ให้แมลงหรือหนูมาทำลายหนังสือก็เป็นได้ ในเวลานี้หนังสือที่พบสารหนูทั้งสามเล่มได้ถูกนำไปเก็บแยกไว้จากหนังสืออื่นๆ เป็นที่เรียบร้อย และจะมีการตรวจสอบหนังสือที่เหลือในห้องสมุดกันต่อไป   ที่มา livescience, ancient-origins

ในปี 1925 ปีมัมมี่เก่าแก่ชิ้นหนึ่งถูกบริจาคมายังพิพิธภัณฑ์ Maidstone ในอังกฤษ มันเป็นโลงศพของมัมมี่ขนาดเล็กที่เคยถูกเชื่อกันว่าเป็นของนกเหยี่ยวจากสมัยอียิปต์โบราณที่มีอายุราวๆ 2,100 ปี     แต่จากการศึกษาร่างของมัมมี่ที่พบอย่างละเอียดในปี 2018 นี้เอง นักวิทยาศาสตร์ก็ได้พบกับเรื่องไม่น่าเชื่อเกี่ยวกับมัมมี่ร่างนี้เข้าจนได้ เพราะเมื่อพวกเขาใช้เทคโนโลยีซีทีสแกนในการตรวจสอบร่างของมัมมี่ข้างในโลง โดยไม่จำเป็นต้องเปิดโลงออก และพบว่า สิ่งที่อยู่ในโลงศพดังกล่าว ไม่ใช่ “นกเหยี่ยว” แต่เป็น “ทารก” ของมนุษย์     นี่คือร่างของมัมมี่ทารกซึ่งคลอดออกมาตาย ที่คาดกันว่ามีอายุราวๆ 23-28 สัปดาห์ และได้รับการทำเป็นมัมมี่อย่างประณีต ราวกับว่ามัมมี่ที่พบมีความพิเศษกว่ามัมมี่ทั่วๆ ไป นักวิทยาศาสตร์เชื่อว่าที่เป็นเช่นนี้ น่าจะมาจากการที่ทารกคนดังกล่าวมีร่องรอยการเป็นโรค “Anencephaly” หรือ “มนุษย์กบ” อันเป็นความพิการ ซึ่งทำให้ส่วนหัวของทารกมีลักษณะบิดเบี้ยวคล้ายนกหรือกบ     และรูปร่างอันบิดเบี้ยวนี้เองที่ทำให้ทารกคนนี้มีความพิเศษ เพราะการที่คนมีหัวเป็นนกทำให้เขามีรูปร่างคล้ายเทพในสายตาของคนอียิปต์โบราณ เป็นไปได้ว่าในสมัยก่อนมัมมี่ร่างนี้อาจถูกเชื่อว่ามีพลังอะไรบางอย่าง อย่างไรก็ตามเราไม่มีหลักฐานของคนที่พยายามใช้ “พลัง” ของมัมมี่ที่พบ หรือแม้กระทั่งสถานที่ซึ่งมัมมี่ร่างนี้ถูกฝัง     จริงอยู่ว่ามัมมี่ที่พบนั้นยังคงมีสิ่งที่เราไม่รู้อีกมาก แต่การที่ได้ทราบว่าแท้จริงแล้วสิ่งที่อยู่ในโลงศพไม่ใช่เหยี่ยวแต่เป็นทารก ก็นับว่าเป็นการค้นพบที่ยิ่งใหญ่มากๆ ชิ้นหนึ่งอยู่ดี  …

ในปี 2003 ที่ La Noria เมืองร้างกลางทะเลทรายของชิลี เคยมีการขุดพบโครงกระดูกขนาด 15 เซนติเมตร ที่มีรูปร่างหน้าตาคล้ายคลึงกับสิ่งที่คนเรารู้จักกันในฐานะ “เอเลี่ยน” มากๆ ร่างหนึ่ง     โครงกระดูกที่พบนี้ถูกเรียกว่า Ata และกลายเป็นที่โด่งดังไปในอินเตอร์เน็ตในฐานะของหลักฐานอย่างดีที่บอกว่ามนุษย์ต่างดาวมีจริง จนกลายเป็นที่ถกเถียงกันของสังคมออนไลน์มาเป็นเวลานาน แต่เมื่อไม่นานมานี้เอง Ramón Navia-Osorio นักธุรกิจชาวสเปนผู้เป็นเจ้าของโครงกระดูกที่พบได้อนุญาตให้ทางแพทย์และนักวิทยาศาสตร์ได้เข้าตรวจสอบโครงกระดูกของ Ata แล้ว     เดิมทีแล้วปี 2013 ทีมวิจัยในมหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ดเคยออกมาประกาศว่า Ata แท้จริงแล้วเป็นโครงกระดูกของมนุษย์มาก่อน อย่างไรก็ตามงานวิจัยในตอนนั้นไม่ได้มีคำอธิบายเกี่ยวกับรูปร่างอันผิดปกติของโครงกระดูกที่พบ โชคดีที่ในการศึกษาโครงกระดูกในครั้งนี้ ได้มีการค้นพบความน่าจะเป็นที่ทำให้โครงกระดูกของ Ata มีความผิดแปลกเช่นนี้ โดยสาเหตุที่เป็นไปได้ที่สุดนั้น ถูกระบุไว้ว่าเป็น “การกลายพันธุ์” นั่นเอง     จากคำบอกเล่าของนักจุลชีววิทยาและภูมิคุ้มกัน Garry Nolan ดูเหมือนว่าตัว Ata จะมีการกลายพันธุ์ของยีนอย่างน้อย 7 ตัว ซึ่งทำให้กระดูกมีการผิดรูปไปจากที่ควรเป็น และทำให้กระดูกดูมีอายุขัยมากกว่าความเป็นจริง ว่าง่ายๆ ว่า Ata นั้นแท้จริงแล้วน่าจะเป็นเพียงเด็กทารกที่ตายหลังจากเกิดมาได้ไม่นานเท่านั้น     อย่างไรก็ตามแนวคิดนี้ใช่ว่าจะไม่มีข้อโต้แย้งเลย เพราะ Fowzan Alkuraya นักพันธุศาสตร์…

ว่ากันว่าในอดีตการสืบสวนคดีทำได้ลำบากกว่าในสมัยนี้มาก เพราะในอดีตนั้นมีเทคโนโลยีที่จะช่วยในการสืบสวนอยู่น้อยทำให้การสืบสวนในหลายๆ ครั้งเป็นไปได้อย่างยากลำบากเมื่อเทียบกับในปัจจุบัน ถ้าอย่างนั้นเคยสงสัยกันไหมว่าในสมัยก่อนเรามีการสืบสวนคดีกันแบบไหน โดยเฉพาะอย่างยิ่งในวัฒนธรรมเก่าแก่อย่างอียิปต์แล้วด้วย เพราะวันนี้ #เหมียวศรัทธา จะพาเพื่อนๆ ไปชม 5 วิธีการสืบสวนคดีสุดเก่าแก่ จากสมัยอียิปต์โบราณกัน   พวกเขาใช้ “ลิง” ในการจับคนร้าย ไม่ว่าจะในยุคสมัยไหนคนเราก็จะมีการฝึกสัตว์ในการช่วยจับคนร้าย แต่ในสมัยอียิปต์โบราณอาจจะแปลกกว่าที่อื่นสักหน่อย เพราะที่นี่เขาใช้ลิงจับโจรกัน ที่จริงแล้วในสมัยนี้มีการใช้สัตว์หลากหลายชนิดในการจับคนร้าย ดังนั้นลิงจึงไม่ใช่สัตว์ชนิดเดียวที่พวกเขาใช้ เพราะสัตว์อย่างสุนัขที่พวกเราคุ้นเคยกัน ก็มีหลักฐานการใช้งานปรากฏอยู่ในสมัยอียิปต์โบราณเช่นกัน   การ “ไม่แจ้งความ” นับว่ามีโทษ เพราะในสมัยก่อนการสืบสวนคดีไม่ใช่เรื่องง่าย บ่อยครั้งคดีเลยหายไปโดยไม่มีการสืบด้วยซ้ำ นั่นทำให้ทางอียิปต์ออกกฎหมายให้ในกรณีที่มีการพบคดีแต่ไม่มีการแจ้งความ ทุกคนที่เกี่ยวข้องกับคดีจะโดนลงโทษอย่างหนัก ว่ากันว่ากฎหมายนี้รุนแรงถึงขั้นที่ว่าลูกน้องของโจรปล้นสุสานแจ้งจับหัวหน้าตัวเองเพราะกลัวโดนลงโทษเลยทีเดียว   คนร้าย (และพยาน) จะถูกโบยจนกว่าจะสารภาพ เอาเข้าจริงๆ นี่เป็นวิธีการสืบสวนที่ใช้งานในหลายยุคสมัยมากไม่ใช่แค่ในอียิปต์โบราณ แถมบางครั้งมันไม่ได้จบอยู่แค่การโบยคนร้ายด้วย เพราะหากพยานให้การเข้าข้างคนร้าย พวกเขาก็จะถูกโบยเช่นกัน นั่นทำให้คนที่ต้องขึ้นศาลในสมัยก่อนเกือบทั้งหมดมักจะถูกตัดสินว่ามีความผิด เนื่องจากในสมัยนั้นการสารภาพจะถูกนับว่าเป็นหลักฐานไปในตัวด้วยเลยนั่นเอง   พยานจะต้องบอกว่าจะให้ศาลลงโทษอย่างไรหากพวกเขาโกหก การเป็นพยานในสมัยก่อนไม่ใช่เรื่องง่าย แถมในสมัยนั้นยังมีบทลงโทษในการให้การเท็จที่ค่อนข้างแปลกเลยทีเดียว ก่อนที่จะเริ่มการสืบสวนศาลจะให้พยานสาบานว่าจะพูดความจริง และระบุไว้ว่าหากคำที่พูดออกมาเป็นการโกหกจะให้ศาลลงโทษอย่างไร เช่น “หากฉันพูดโกหก ฉันจะยอมโดนตัดขา” เป็นต้น ระดับของโทษที่เป็นที่ยอมรับจะขึ้นอยู่กับความรุนแรงของคดี และหากคำให้การถูกตัดสินออกมาว่าเป็นเท็จแล้วละก็…

ในเดือนตุลาคมปี 2001 ในสมัยที่การส่งจดหมายที่เป็นกระดาษยังไม่ได้เป็นเรื่องที่หาได้ยากอย่างในปัจจุบัน โลกก็ได้พบกับการก่อการร้ายแบบที่ไม่เคยมีใครคาดคิดมาก่อนจนได้     นี่เป็นเรื่องราวที่มีจุดเริ่มต้นมาจากสำนักข่าวแห่งหนึ่งในอเมริกาที่มีการปนเปื้อนของเชื้อโรคแอนแทรกซ์ จนทำให้มีผู้ป่วยถูกส่งเข้าไปในโรงพยาบาลเป็นจำนวนมาก นี่คือโรคร้ายแรงที่เกิดจากเชื้อแบคทีเรียซึ่งสามารถพบได้ตามธรรมชาติในดิน และมักแพร่ระบาดในสัตว์กินพืช ซึ่งตามปกติแล้วจะติดต่อไปสู่คนจากการบริโภคเนื้อสัตว์ปรุงไม่สุก     อย่างไรก็ตามเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในครั้งนี้ต่างออกไป เพราะเจ้าเชื้อโรคแอนแทรกซ์ ที่พบนั้นไม่ได้มาจากดินหรือเนื้อสัตว์ แต่เป็นจากจดหมายที่สำนักข่าวได้รับต่างหาก ดูเหมือนว่าจากการตรวจสอบของทาง FBI หนึ่งในจดหมายที่สำนักข่าวต้นเรื่องได้รับ จะมีการปนเปื้อนของเชื้อโรคแอนแทรกซ์ในปริมาณมาก เท่านั้นยังไม่พอเพราะจดหมายที่พบนั้นยังมีการส่งไปในสถานที่อื่นๆ อีกหลายแห่ง และมีการออกส่งตั้งแต่เมื่อวันที่ 11 กันยายน 2001 หรือก็คือตั้งแต่ที่มีการก่อการร้ายที่ตึกเวิลด์เทรดเซนเตอร์นั่นเอง     นั่นทำให้ทางสหรัฐฯ ก็ได้ลงความเห็นว่านี่ต้องเป็นจดหมายที่ถูกส่งด้วยจุดประสงค์ในการก่อการร้ายอย่างแน่นอน จนทำให้ทางสหรัฐฯ ต้องออกระบบป้องกันการโจมตีทางเคมีในประเทศใหม่อีกครั้งเลยทีเดียว ตลอดระยะเวลาหลายปีหลังจากนั้นทางสหรัฐฯ ได้พยายามตามหาคนที่ส่งจดหมายเชื้อโรคเหล่านี้อย่างเต็มที่ อย่างไรก็ตามมีผู้ต้องสงสัยเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่สามารถตามตัวพบจากหลักฐานที่มี     เพราะว่าการสืบที่มาของจดหมายนั้นเป็นเรื่องที่ทำได้ยากกว่าที่คิด จึงไม่ใช่เรื่องแปลกเลยที่ในสมัยนั้นการได้รับจดหมายจากคนที่ไม่รู้จักจึงกลายเป็นเรื่องที่น่ากลัวมากสำหรับหลายๆ ประเทศไป นับว่าเป็นโชคดีมากที่หลังจากการโจมตีด้วยจดหมายแอนแทรกซ์กลายเป็นเรื่องหวาดกลัวของคนในโลกได้ไม่นาน เทคโนโลยีก็เปลี่ยนการส่งจดหมายที่เต็มไปด้วยความเสี่ยงในอดีต เป็นระบบ E-mail อย่างในปัจจุบันพอดี และนั่นก็เป็นการปิดฉากการก่อการร้ายด้วยจดหมายที่หลายๆ คนหวาดกลัวลงไปพร้อมๆ กัน   ที่มา history, cnn

เราอาจจะทราบกันดีว่าในสมัยสงครามนาซีนั้นแทบจะทำทุกอย่างเพื่อชัยชนะ พวกเขาทำการทดลองกับมนุษย์ แถมยังมีการให้เด็กๆ ไปเข้าร่วมสงคราม ว่าแต่ทราบกันหรือไม่ว่าในบรรดาสิ่งที่นาซีทำ มันเคยมีสิ่งที่เกี่ยวกับไสยศาสตร์และความเชื่อด้วย ไม่ว่าจะเป็นด้านโหราศาสตร์ พลังจิต หรือแม้กระทั่งศาสนาเลยทีเดียว และนี่คือตัวอย่างบางส่วนของเรื่องเหล่านี้   พวกนาซีจ้างผู้มีพลังจิตเพื่อหาเบนิโต มุสโสลินี เอาเข้าจริงๆ ฮิตเลอร์ เคยแบนการใช้งานคนมี “พลังจิต” มาก่อน แต่หลังจากมุสโสลินีโดนจับ ไฮน์ริช ฮิมม์เลอร์ ผู้นำหน่วย SS ก็ต้องทำทุกอย่างเพื่อที่จะหาตัวมุสโสลินีให้เจอ แรกๆ ก็เป็นการใช้หน่วยข่าวกรองตามหาตามปกติอยู่หรอก แต่หลังจากที่หาไม่เจอเสียทีฮิมม์เลอร์ก็ตัดสินใจติดต่อ “ผู้มีพลังลึกลับ” ที่ตัวเองเคยจับมาก่อนให้มาช่วยตามหามุสโสลินีโดยแลกกับอิสรภาพ จริงอยู่ว่านี่ดูจะเป็นแผนการที่ดูงมงายและสุดท้ายทางนาซีสามารถหาตัวมุสโสลินีได้เอง แต่ฮิมม์เลอร์ก็แอบเก็บผู้ที่ทายตำแหน่งของมุสโสลินีได้ถูกต้องเอาไว้หลังจากนั้นอยู่ดี โดยอ้างว่าพลังลึกลับนี่ล่ะที่จะทำให้เขาชนะสงคราม   พลตรีของนาซีเคยทำให้ฮิมม์เลอร์เชื่อว่าพระเยซูเป็นชาวเยอรมัน นี่เป็นแนวคิดสุดบ้าคลั่งของ Karl Wiligut ผู้ซึ่งบอกว่าชาวเยอรมันมีอยู่มาตั้งแต่ 228,000 ปีก่อนคริสตกาล ในสมัยที่ยังมีดวงอาทิตย์สามดวง และบนโลกยังมียักษ์กับคนแคระ น่าแปลกที่มีคนเชื่อนายคนนี้มากกว่าที่คิด เพราะแม้แต่ฮิมม์เลอร์หนึ่งในผู้นำพรรคนาซีก็เชื่อในตัวเขา ทั้งๆ ที่เจ้าตัวเคยถึงขั้นที่อ้างว่าพระเยซูเป็นชาวเยอรมัน และมีชื่อจริงๆ ว่า Krist เท่านั้นยังไม่พอ Karl Wiligut ยังเคยได้รับสนับสนุนในการสร้างสิ่งก่อสร้างทางความเชื่ออย่าง “ปราสาทคาเมล็อต” ของเยอรมันด้วย   ฮิตเลอร์เคยจ้างคนมาหาชาวยิวด้วย…

เชื่อว่าตามในหนังหรือเกมเพื่อนๆ อาจจะเคยได้ยินเรื่องสัญญาณเตือนภัยอาวุธนิวเคลียร์กันมาบ้าง ว่าแต่ทราบกันไหมว่าเจ้าระบบที่ว่านี้เคยสร้างความแตกตื่นขนาดไหนไว้ให้กับโลกใบนี้     มันเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นในวันที่ 20 กุมภาพันธ์ 1971 ที่ประเทศสหรัฐอเมริกา โดยที่จู่ๆ ก็มีสัญญาณเตือนภัยดังขึ้นพร้อมๆ กันทั่วประเทศอย่างมีปริศนา ทำให้เกิดความแตกตื่นเป็นอย่างมากในสังคม นั่นเพราะสหรัฐอเมริกาในตอนนั้นกำลังอยู่ในช่วงสงครามเย็น และสงครามเวียดนาม ทำให้ประชาชนหลายๆ คนหลงเชื่อไปว่า นี่อาจจะเป็นการเปิดฉากการโจมตีด้วย “อาวุธนิวเคลียร์” ของฝั่งคอมมิวนิสต์ก็เป็นได้   วิดีโอคลิปที่มีการบันทึกเสียงเตือนภัยดังกล่าว จากช่อง CONELRAD6401240    แต่แท้จริงแล้วสิ่งที่อยู่เบื้องหลังเหตุการณ์ในครั้งนี้คือระบบเตือนภัยแบบพิเศษที่เรียกกันว่า “Emergency Broadcast System” หรือ “EBS” ของทางสหรัฐฯ เองต่างหาก นี่เป็นระบบที่จะส่งสัญญาณเตือนภัยไปยังสื่อต่างๆ ทั่วประเทศภายในเวลาเพียง 10 นาที หากมีเหตุด่วนเหตุร้ายเกิดขึ้น ไม่ว่าจะเป็นภัยพิบัติทางธรรมชาติ หรือ “เหตุร้าย” ที่เกิดขึ้นด้วยน้ำมือมนุษย์ ตามปกติระบบนี้จะมีการทดสอบทุกๆ วันเสาร์ อย่างไรก็ตามในวันเสาร์ที่ 20 กุมภาพันธ์ 1971 ระบบดังกล่าวกับมีการส่ง “สัญญาณจริง” แทนที่จะเป็น “สัญญาณฝึกซ้อม” ออกมา จนเกิดความแตกตื่นในสังคมอย่างที่กล่าวไว้ข้างต้น     แต่ในความเป็นจริงประชาชนของสหรัฐฯ…

ในปัจจุบันเราอาจจะเห็นอุปกรณ์ที่ช่วยมอบความสุขในการ “ช่วยตัวเอง” หลากหลายรูปแบบ วางขายอยู่เกลื่อนตามอินเตอร์เน็ต ไม่ว่าจะเป็น ดิลโด้ ไข่สั่น หรือเซ็กส์ทอยอื่นๆ แต่เพื่อนๆ ทราบกันหรือไม่ว่าไอ้เจ้าของแบบนี้ถือกำเนิดมายาวนานกว่าที่เราคิด แถมยังมีเซ็กส์ทอยที่หน้าตาแปลกๆ โผล่ออกมาในประวัติศาสตร์เต็มไปหมดเลยด้วย ว่ากันว่าเรื่องราวของเซ็กส์ทอยนั้นย้อนกลับไปได้ไกลถึงเมื่อ 32,000 ปีก่อน ที่มนุษย์เพศหญิงในยุคหินเก่า จะใช้หินทรายมาทำเป็นดิลโด้ (และใช้เป็นเครื่องมื่ออื่นๆ อย่างเช่นค้อน)     ต่อมาในช่วง 51 ปีก่อนคริสตกาล ก็มี “ข่าวลือ” ของคนโบราณที่บอกว่า คลีโอพัตราใช้ “เซ็กส์ทอย” ที่ทำมาจากการนำผึ้งไปใส่ไว้ในผลไม้จำพวกน้ำเต้าหรือกล่องกระดาษปาปิรุส (นึกภาพไวเบรเตอร์เข้าไว้) และตั้งแต่นั้น “เซ็กส์ทอย” ก็กลายเป็นของที่อยู่คู่กับมนุษย์เสมอมา และมีการพัฒนาความแปลกและการใช้งานขึ้นเรื่อยๆ ตามรสนิยมของคนละยุคสมัย อย่างในช่วงศตวรรษที่ 5 เองก็มีบันทึกของสาวเอเชียใช้งาน “Ben-wa balls” อุปกรณ์คล้ายลูกบอลที่ทำจากแร่เงินในการช่วยตัวเอง     อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่าเซ็กส์ทอยจะมาเริ่มมีการพัฒนาอย่างก้าวกระโดดเอาในช่วงศตวรรษที่ 18-19 โดยในช่วงนี้เองมีบันทึกของนักเดินเรือที่ว่าพวกเขาจะนำ “แขนเสื้อยาง” ไปด้วยในการเดินเรือในระยะไกล (ซึ่งฟังจากชื่อก็คงไม่พ้น จ๋องกระปิ๋ม) และต่อมาอีกเล็กน้อยในยุควิกตอเรีย ก็มีการคิดค้น “เครื่องสั่นแบบใช้ไอน้ำ” ขึ้นมาจนได้ โดยเจ้าเซ็กส์ทอยชิ้นนี้ออกแบบมาเพื่อรักษาอาการฮิสทีเรียดังนั้นหน้าตาก็จะดูไม่ค่อยเป็นมิตรมากนัก   “The…

ชนพื้นเมืองอเมริกัน หรือที่หลายๆ คนรู้จักกันในชื่ออินเดียนแดง เป็นกลุ่มคนที่อาศัยในทวีปอเมริกามานาน ก่อนที่ชาวยุโรปจะเข้ามาตั้งรกราก อย่างไรก็ตามจำนวนของพวกเขากลับค่อยๆ ลดลงไปอย่างน่าใจหาย นั่นทำให้ในปี 1906 J.P. Morgan ได้ตัดสินใจออกทุนให้กับ Edward Sheriff Curtis เพื่อไปเก็บภาพของอินเดียนแดงเอาไว้ด้วยความกลัวที่ว่าพวกเขาจะหายไป และนี่ คือตัวอย่างเล็กๆ น้อยๆ จากรูปภาพกว่า 40,000 ภาพของ Curtis ผู้ซึ่งใช้เวลากว่า 20 ปีคลุกคลีไปกันคนในชนเผ่าเหล่านี้   เริ่มกันจากภาพของผู้นำเผ่า Klamath ในรัฐออริกอนปี 1923   นักรบเผ่า Apsaroke บนหลังม้า 1908   หญิงสาวจากเผ่า Jicarrilla เมื่อราวๆ ปี 1910   สมาชิกเผ่า Navajo ในอาริโซน่า 1904   แม่ลูกจากเผ่า Apsaroke 1908   ผู้นำเผ่า Sioux 1905   สาวเผ่า Tewa กับทรงผมที่เรียกกันว่า “butterfly whorl”…

เมื่อวันที่ 25 กันยายน 2018 ที่ผ่านมา นักโบราณคดีในประเทศอิตาลีได้ออกมาประกาศข่าวการค้นพบสุสานโบราณใน Cumae เมืองที่เชื่อกันว่าในอดีตเคยเป็นอาณานิคมแห่งแรกของกรีกในพื้นที่ของอิตาลี นี่เป็นสุสานโบราณที่ภายในประกอบด้วยเตียงสำหรับศพ 3 ตัว ประตูทางเข้าที่ในอดีตถูกปิดไว้ด้วยก้อนหินขนาดใหญ่ และรูปวาดบนผนัง     จริงอยู่ว่าสุสานแห่งนี้จะมีร่องรอยของการถูกปล้นสุสานอยู่บ้าง แต่นักโบราณคดีก็ยังสามารถหาวัตถุโบราณที่ช่วยในการตามรอยที่มาของตัวสุสานได้จำนวนหนึ่ง นี่เป็นสุสานที่มีอายุราวๆ 2,200 ปีที่สร้างขึ้นในสมัยโรมันโบราณ 200-300 ปีก่อนคริสตกาล และน่าจะใช้ในการฝังผู้ที่มีฐานะพอสมควร อย่างไรก็ตามดูเหมือนว่าสิ่งที่ได้รับความสนใจที่สุดในการค้นพบครั้งนี้จะเป็นตัวรูปวาดบนพนังมากกว่า โดยมันเป็นภาพของคนใช้หรือไม่ก็ทาสในร่างเปลือยที่กำลังถือเหยือกสีเงินและแจกันสำหรับไวน์อยู่     จริงอยู่ที่ว่าคนใช้ที่แก้ผ้าทำงานจะดูเป็นเรื่องที่แปลกในปัจจุบัน แต่ในยุคโรมันโบราณการแก้ผ้าเป็นเรื่องที่พบได้ค่อนข้างจะบ่อยเลยทีเดียว เพราะจากหลักฐานในอดีต แม้แต่กลาดิเอเตอร์หญิงก็มีการแก้ผ้าสู้ในโคลอสเซียมอยู่บ่อยๆ นักโบราณคดีเชื่อว่านี่น่าจะเป็นภาพที่วาดขึ้นในตอนที่สุสานสร้างเสร็จ อย่างไรก็ตามแนวการวาดภาพแบบนี้กลับดู “ล้าหลังมาก” เทียบกับสมัยที่มีการวาดขึ้น เพราะในช่วง 200-300 ปีก่อนคริสตกาล แทบจะไม่มีช่างภาพคนไหนแล้วที่วาดภาพในลักษณะนี้ เนื่องจากภาพอื่นๆ ที่มาจากยุคสมัยเดียวกันมักจะเป็นการวาดด้วยโทนสีแดงและสีขาวเป็นหลักเท่านั้น     อย่างไรก็ตามดูเหมือนว่านี่จะไม่ใช่ภาพเพียงภาพเดียวที่ถูกวาดอยู่บนกำแพงสุสาน เพราะจากร่องรอยความเสียหายของภาพ นักโบราณคดีก็เชื่อว่าเดิมทีแล้วตัวภาพน่าจะถูกวาดยาวไปถึงกำแพงด้านข้างเลย นั่นทำให้นักโบราณคดีตั้งใจที่จะโยกย้ายภาพที่พบ พร้อมๆ กับชิ้นส่วนอื่นๆ ของภาพที่กระจัดกระจายอยู่ ออกมาจากสุสานก่อนเพื่อป้องกันการทรุดโทรมไปมากกว่านี้     และพวกเขาตั้งใจว่าจะทำการประกอบภาพขึ้นมาอีกครั้งจากชิ้นส่วนที่พบในภายหลังอีกด้วย ซึ่งนั่นหลายความว่าเราอาจจะได้เห็นรูปเต็มๆ ของภาพวาดบนกำแพงที่ว่านี้แบบเต็มๆ อีกครั้งในอนาคตนั่นเอง  …

ในชีวิตการทำงานร่วมกับคนอื่น (โดยเฉพาะในออฟฟิศ) เราอาจจะต้องเผชิญกับปัญหาสิ่งรบกวนอันไม่พึงประสงค์กันอยู่บ่อยๆ บางครั้งอาจจะมาจากเพื่อนร่วมงานที่พูดไม่หยุด หรือเสียงเครื่องใช้ต่างๆ รอบตัว จริงอยู่ว่าในปัจจุบันเราอาจจะแก้ปัญหาเหล่านั้นได้ด้วยการใส่หูฟัง แต่ถ้ายุคสมัยที่คุณอยู่มันยังไม่มีหูฟัง หรือแค่อุดหูเฉยๆ สำหรับคุณมันยังไม่พอล่ะ จะทำอย่างไรดี ในวันนี้ #เหมียวศรัทธา ได้เอาอุปกรณ์ดีๆ สำหรับการแก้ปัญหาสิ่งรบกวนมาฝาก     เพราะนี่คือ “The Isolator” หรือหมวกปลีกวิเวก อุปกรณ์สุดเจ๋งจากปี 1925 ที่จะช่วยตัดเสียงรบกวนจากภายนอก และช่วยให้คุณสามารถจดจ่ออยู่กับการทำงานได้เป็นอย่างดีเลยทีเดียว นี่เป็นอุปกรณ์ที่ออกแบบโดย Hugo Gernsback นักเขียน บรรณาธิการ และนักประดิษฐ์ ผู้มีปัญหาเป็นอย่างมากกับสิ่งรบกวนรอบๆ ตัว     มันเป็นหมวกคลุมหน้าที่มีองค์ประกอบหลักทำจากไม้ และมีสรรพคุณที่ถูกอ้างโดย Gernsback ว่าจะตัดเสียงรบกวนได้มากถึง 95% นอกจากนี้ยังลดขอบเขตการมอง ทำให้ผู้ใส่มีสมาธิอยู่กับงานตรงหน้าเท่านั้นด้วย นอกจากนี้ The Isolator รุ่นที่วางจำหน่าย ยังมาพร้อมกับถังออกซิเจนที่ออกแบบมาเพื่อแก้ปัญหาคนใส่ง่วงนอนจากความมืด ความเงียบ และการสะสมของคาร์บอนไดออกไซด์ในหมวกอีกด้วย     แม้ว่านี่อาจจะดูเป็นเรื่องน่าขำ แต่ The Isolator ก็ทำงานของมันได้อย่างดีเยี่ยม (อย่างน้อยๆ ก็สำหรับ Hugo Gernsback) และเชื่อเถอะว่าถ้าคุณเอามันมาใช้ในปัจจุบัน…

ในช่วงเดือนกันยายน 1939 ประเทศเยอรมนีที่นำโดยพรรคนาซี ได้ทำการบุกโจมตีประเทศโปแลนด์ และสามารถยึดครองประเทศโปแลนด์ได้ในเวลาเพียงแค่ 1 เดือนนิดๆ อย่างไรก็ตาม สงครามครั้งนี้ก็นับเป็นสงครามครั้งสำคัญ ที่เป็นจุดเริ่มต้นของสงครามโลกครั้งที่สองในฝั่งทวีปยุโรป และนั่นก็เป็นเหตุผลให้ในวันนี้ #เหมียวศรัทธา ได้ร่วมรวมภาพของการบุกโจมตีประเทศโปแลนด์ในปี 1939 มาให้เพื่อนๆ ได้ชม ว่าแต่จะเป็นอย่างไรบ้างนั้น คงต้องให้ไปชมกันเอง ข้างล่างนี้เลย   เริ่มกันที่ภาพการลงนามสนธิสัญญาไม่รุกรานกันระหว่างเยอรมนีกับโซเวียตในวันที่ 24 สิงหาคม 1939 เพื่อร่วมกันปกครองโปแลนด์   เมืองที่ยังไม่ถูกโจมตี มองจากเครื่องบินทิ้งระเบิดเยอรมันในปี 1939   เรือรบเยอรมันยิงถล่มสถานีขนส่งทหารของโปแลนด์ในวันที่ 1 กันยายน 1939   ทหารเยอรมันใน Westerplatte ท่าเรือของเมือง Danzig รัฐกึ่งอิสระของโปแลนด์หลังจากที่มีการยอมแพ้เมื่อวันที่ 7 กันยายน 1939   ภาพถ่ายทางอากาศของการทิ้งระเบิดในโปแลนด์ เมื่อเดือนกันยายน 1939   รถถังสองคันของเยอรมนี เคลื่อนผ่านแม่น้ำ Bzura ในเดือนกันยายน 1939   ทหารเยอรมันนั่งพักข้างถนนที่จะไปเมือง Pabianice ในปี 1939   ภาพหน่วยสำรวจของเยอรมันที่มีเมืองที่กำลังลุกเป็นไฟอยู่ในฉากหลัง   การเคลื่อนพลของฝั่งนาซีในชานกรุงวอร์ซอ…

ตั้งแต่ในอดีตโลกของเรามีทฤษฎีสมคบคิดมากมายออกมาให้เห็น หลายๆ ครั้งทฤษฎีเหล่านั้นก็เป็นเพียงแค่ความหวาดระแวงไปเอง หรือไม่ก็การใส่ร้ายธรรมดาๆ แต่ถึงอย่างนั้น ในบางครั้งทฤษฎีที่ดูเหมือนจะไร้หลักฐานและไม่น่าเชื่อเหล่านั้น ก็ดันกลายเป็นความจริงขึ้นมาได้เช่นกัน เหมือนกับ 4+1 เรื่องจริงที่หลายคนทราบในปัจจุบัน แต่กลับเคยถูกมองว่าเป็นเพียง “ทฤษฎีสมคบคิด” ต่อไปนี้   บุหรี่ทำให้คนเป็นมะเร็ง จริงอยู่ว่านี่เป็นเรื่องที่เราทราบกันเป็นอย่างดีในปัจจุบัน แต่ในสมัยก่อนมันไม่ใช่เลย เพราะในสมัยก่อนนั้นบุหรี่เคยถูกมองว่าดีต่อสุขภาพ ถึงขั้นที่มีการเอาหมอมาโฆษณาบุหรี่เลยทีเดียว เรื่องราวมันเริ่มที่จะเปลี่ยนแปลงไปครั้งแรกในยุค 50 ที่มีงานวิจัยว่าบุหรี่ทำให้เกิดมะเร็งออกมา อย่างไรก็ตามบริษัทบุหรี่ได้ (พยายาม) มองว่างานวิจัยนั้นเป็นเพียงทฤษฎีสมคบคิดเท่านั้น นั่นทำให้กว่าคนเราจะเชื่อในความน่ากลัวของบุหรี่จริงๆ มันก็หลังจากนั้นอีกนานเลย (วันงดสูบบุหรี่โลกจัดขึ้นครั้งแรกในปี 1988)   สหรัฐฯ เคยวางแผนก่อการร้ายในประเทศตัวเอง นี่เป็นทฤษฎีสมคบคิดที่มีมาตั้งแต่อดีต แต่ก็มักถูกมองว่าเป็นไปไม่ได้อยู่เสมอ เพราะใครจะไปวางแผนทำร้ายประชาชนของตัวเอง แต่ปัญหาคือมันดันมีจริงๆ มาแล้วนี่สิ เพราะในสมัยก่อนในสหรัฐฯ เคยมีการ “วางแผน” ก่อการร้ายในประเทศตัวเองเพื่อใส่ความคิวบามาแล้วภายใต้ชื่อ Operation Northwoods นับว่าโชคดีมากที่ในสมัยนั้นประธานาธิบดี จอห์น เอฟ เคนเนดี้ ได้ปฏิเสธแผนการในครั้งนี้ไป แต่จากที่แผนการนี้รั่วออกมาก็ทำให้มีคนจำนวนมากไม่ไว้ใจรัฐบาลสหรัฐฯ อีกต่อไป และมองว่าการก่อการร้ายในประเทศหลายๆ อันหลังจากนั้น (เช่นเมื่อวันที่ 11 กันยายน 2001) อาจจะเป็นแผนของรัฐบาลสหรัฐฯ…

ตามปกติการค้นพบฟอสซิลไดโนเสาร์ก็นับว่าเป็นการค้นพบที่ยิ่งใหญ่อยู่แล้ว ดังนั้นการค้นพบฟอสซิลไดโนเสาร์สายพันธ์ุใหม่ที่เคยมีขนาดใหญ่ที่สุดในโลก จึงต้องนับว่าเป็นความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ยิ่งกว่าปกติเป็นธรรมดา เพราะเมื่อไม่นานมานี้ได้มีข่าวการค้นพบฟอสซิลไดโนเสาร์อายุราวๆ 200 ล้านปีจากยุคจูราสสิก ที่มีน้ำหนักถึง 12 ตัน และมีความเป็นไปได้สูงว่าจะเป็นไดโนเสาร์ขนาดใหญ่ที่สุดในสมัยนั้น     ไดโนเสาร์สายพันธุ์ที่ถูกพบนี้ถูกตั้งชื่อว่า “Ledumahadi mafube” ซึ่งมาจากภาษา Sesotho ภาษาท้องถิ่นที่พูดกันบริเวณที่มีการขุดพบฟอสซิลในแอฟริกาใต้ และมีความหมายว่า “ฟ้าผ่าใหญ่ในรุ่งอรุณ” Ledumahadi mafube เชื่อกันว่าเป็นสายพันธุ์ใกล้ชิดกับ Brontosaurus ไดโนเสาร์คอยาวที่มีชีวิตอยู่ในช่วงปลายยุคจูราสสิค และทำให้นักวิทยาศาสตร์ได้รับข้อมูลที่น่าสนใจเกี่ยวกับวิวัฒนาการของไดโนเสาร์เลยก็ว่าได้ โดย Ledumahadi mafube นั้นจากโครงสร้างทางกายภาพแล้วน่าจะเป็นบรรพบุรุษของไดโนเสาร์กลุ่ม sauropods ที่เป็นกลุ่มไดโนเสาร์กินพืชขนาดใหญ่     อย่างไรก็ตามไดโนเสาร์กลุ่ม sauropods มักจะเป็นไดโนเสาร์ที่เดินสี่ขา ผิดกับ Ledumahadi mafube สามารถยืนสองขาได้หากต้องการ และคาดว่าน่าจะวิวัฒนาการมาจากบรรพบุรุษที่เดินสองขาอีกที ว่าง่ายๆ ว่าไดโนเสาร์สายพันธุ์นี้เป็นสายพันธุ์ที่อยู่ระหว่างการเปลี่ยนแปลงจากพันธุกรรม ทำให้มันกลายเป็นสายพันธุ์ที่ทรงคุณค่าในการศึกษาเป็นอย่างมาก     นอกจากนี้การที่ Ledumahadi mafube มีความใกล้เคียงทางพันธุกรรมกับไดโนเสาร์อื่นๆ ที่พบในอาร์เจนตินาทำให้มีความเป็นไปได้ว่าในสมัยก่อน ไดโนเสาร์สามารถเดินทางข้ามทวีปได้ นั่นหมายความว่าการมีอยู่ของ Ledumahadi mafube จะช่วยเสริมความน่าเชื่อถือของทฤษฎีที่ว่าในสมัยก่อนทวีปต่างๆ ของโลกเคยอยู่ติดกันนั่นเอง     แม้ว่าในด้านขนาดตัว Ledumahadi…

สงครามโลกครั้งที่หนึ่งเป็นสงครามที่ชาวสหรัฐอเมริกาไม่ได้มีเหตุผลที่จะเข้าร่วมสงครามที่รุนแรงเหมือนกับสงครามโลกครั้งที่สอง ถึงอย่างนั้นก็ยังมีทหารมากมายที่ตัดสินใจเดินทางไปรบที่ยุโรปเป็นจำนวนมาก ว่ากันว่าหนึ่งในเหตุผลที่เป็นเช่นนั้นเกิดจากการที่สหรัฐอเมริกามีการโฆษณาชวนเชื่อที่มีประสิทธิภาพ ซึ่งสามารถโน้มน้าวใจคนจำนวนมากได้นั่นเอง ด้วยเหตุนี้เอง ในวันนี้เราจะไปชม 11 ภาพโฆษณาชวนเชื่อของสหรัฐอเมริกาในช่วงสงครามโลกครั้งที่หนึ่งกัน ไปดูกันว่าโฆษณาที่โน้มน้าวใจคนให้เข้าร่วมสงครามได้นั้น มันเป็นอย่างไรกัน   เริ่มกันจากโปสเตอร์ชื่อดังอย่าง  “ฉันต้องการคุณ!! สำหรับกองทัพสหรัฐฯ” โดย  James Montgomery Flagg   “เดินไปสู่ที่ของคุณ” ภาพโฆษณาชวนเชื่อที่ออกมาในปี 1915   “ตื่นเถิดอเมริกา! อารยธรรมเรียกหาทุกคนไม่ว่าจะเป็นชาย หญิง หรือเด็ก” จากปี 1917 โดย  James Montgomery Flagg   “เกณฑ์ทหาร / คุณอยู่ฝั่งไหนของหน้าต่างกัน?” จากปี 1917 โดย Laura Brey   “คุณ!! ไปซื้อพันธบัตรเสรีภาพ ไม่งั้นฉันจะตาย” เมื่อปี 1917 โดย Charles Raymond Macauley   “ช่วยกาชาด” โดย Herman Roeg…

ว่ากันว่าเด็กๆ ก็เหมือนผ้าขาวที่ผู้ใหญ่และสังคมจะแต่งเติมสีสันลงไปจนกลายเป็นตัวต้นของเขาในอนาคต นั่นทำให้เราสามารถเห็นเด็กๆ ถูกพาไปอยู่ได้ในทุกๆ ที่ที่พ่อแม่จะอยากให้ลูกเป็นในอนาคต จริงอยู่ที่ว่าโดยมากแล้วจะเป็นสถานที่ที่ดี แต่ในบางครั้งเด็กๆ ก็ถูกพาไปอยู่ในด้านที่ไม่ดีเท่าไหร่ของประวัติศาสตร์เช่นกัน เหมือนกับภาพเด็กๆ ต่อไปนี้   เด็กน้อยในชุด KKK (กลุ่มองค์กรเหยียดผิวของสหรัฐอเมริกา) ทักทายกับตำรวจที่เป็นคนผิวสี   เด็กๆ ที่ถือป้ายประท้วงให้กับโบสถ์ Westboro ที่รังเกียจพวกรักร่วมเพศ   เด็กชายผู้ถือป้ายเหยียดชนชาติในการประท้วงของ “กลุ่มน้ำชา” กลุ่มอนุรักษนิยมเชิงเสรีนิยมที่ต่อต้านโอบามา   ทหารเด็กของนาซีเยอรมนีหลังจากยอมจำนนมีนาคม 1945   เด็กๆ ในการประท้วงต่อต้านการแต่งงานเพศเดียวกันของฝรั่งเศส   เด็กๆ ที่เป็นพวกชุดดำ (Blackshirts) กองกำลังอาสาที่สนับสนุนระบบฟาสซิสต์ในอิตาลี   เด็กๆ บนรถของฝ่ายต่อต้านการรวมกลุ่มทางเชื้อชาติ (ว่าง่ายๆ ก็เหยียดชนชาตินั่นล่ะ)   เด็กๆ ถือป้ายประท้วงในการรวมตัวของกลุ่มน้ำชา   เด็กๆ ที่ค่ายฝึกของ Sons of Confederate Veterans ชูธง KKK   ฮิตเลอร์กับ Hitlerjugend กองกำลังเด็กแห่งนาซีเยอรมัน   ทหารเด็กของเวียดกง  …

ถ้ามีคนมาบอกเรื่องวัสดุประหลาดที่ทนความร้อนได้กว่า 10,000 องศาเซลเซียส ซึ่งเท่ากับว่าสามารถทนความร้อนของพื้นผิวดวงอาทิตย์ได้เพื่อนๆ จะเชื่อกันไหม เพราะนี่เป็นสรรพคุณของ Starlite พลาสติกพิเศษที่ถูกสร้างขึ้นโดย Maurice Ward เมื่อปี 1986 นั่นเอง     Starlite นั่นนอกจากจะถูกอ้างโดย Maurice Ward ว่าทนความร้อนได้กว่า 10,000 องศาเซลเซียสแล้ว เจ้าตัวยังบอกว่าพลาสติกชนิดนี้ยังสามารถป้องกันนิวเคลียร์ได้อีกด้วย เรื่องแบบนี้แน่นอนว่ายอมเป็นสิ่งที่ถูกมองว่าเป็นเรื่องเพ้อเจ้อเป็นธรรมดา และนอกจากสรรพคุณของ Starlite จะดูเกินจริงแบบสุดๆ แล้ว ตัว Maurice Ward เองยังไม่ใช่นักวิทยาศาสตร์แต่เป็นเพียงช่างตัดผมด้วย ปัญหาคือเมื่อทางรายการ Tomorrow’s World ของ BBC ลองเอา Starlite ไปทดลองจริงๆ เมื่อปี 1990 พวกเขากลับพบว่า Starlite นั้นสามารถป้องกันไข่จากไฟที่มีอุณหภูมิสูงถึง 1,200 องศาเซลเซียสได้จริงๆ และไม่ใช่แค่ว่าที่เปลือกไข่จะไม่มีรอยไหม้เท่านั้น แต่ไข่ข้างในเองก็ยังมีสภาพดิบเหมือนไม่ได้โดนความร้อนเลยด้วย   รายการ Tomorrow’s World ที่มีการทดลอง Starlite จากช่อง mauricewardstarlite  หลังจากการทดลองที่ BBC จบลงสถาบันอาวุธปรมาณูของอังกฤษหรือ “AWE” ก็เชิญตัว Maurice Ward ไปทำเพื่อจัดแสดงความสามารถของ Starlite…

“คดีล่าแม่มดแห่งซาเลม” ว่ากันว่าเป็นการล่าแม่มดที่มีชื่อเสียงที่สุดของสหรัฐฯ ในอดีต โดยเป็นการกล่าวหาเด็กๆ ในหมู่บ้านว่าถูกปีศาจสิง และเหล่าผู้หญิงในหมู่บ้านเป็นแม่มด (อ่านข้อมูลเพิ่มเติมได้ที่ เปิด “คดีล่าแม่มดแห่งซาเลม” ตัวอย่างความเลวร้ายจากความเชื่อและการกล่าวหาผู้อื่น) แต่เพื่อนๆ รู้กันหรือไม่ว่าในบรรดาคนในหมู่บ้านที่โดนจับไปขัง ไม่ก็โดนประหารไปนั้น ยังมีทาสคนหนึ่งที่สามารถปลดปล่อยตัวเองจากการเป็นทาส โดยอาศัยการล่าแม่มดที่ไม่เป็นธรรมครั้งนี้อยู่ด้วย     ชื่อของเธอคือ “ทิทูบา” หญิงสาวสายเลือดอินเดียนแดงที่เดินทางมายังบอสตัน ในฐานะทาสของ ซามูเอล ฟาริส นักธุรกิจที่ร่ำรวยและรัฐมนตรีของซาเลม เมื่อปี 1680 ทิทูบา รับหน้าที่ดูแลลูกสาววัยเก้าขวบของซามูเอลที่ชื่อ อลิซาเบธ แพร์ริส หรือที่รู้จักกันในชื่อ “เบ็ตตี้” หนึ่งในสองเด็กสาวที่เป็นจุดเริ่มต้นของคดีล่าแม่มดแห่งซาเลมนั่นเอง เรื่องราวมันเกิดขึ้นในปี 1692 ในตอนที่เด็กๆ ในหมู่บ้านซึ่งเป็นเพื่อนของเบ็ตตี้ได้กล่าวหาว่าเธอและหญิงสาวอีกสามคนเป็นแม่มด โดยอ้างว่าเธออบ “เค้กแม่มด” ให้เบ็ตตี้ทาน     แต่แทนที่จะเอาความเจ็บแค้นไปลงกับเด็กๆ ทิทูบากลับมองเห็นการกล่าวหาในครั้งนี้ว่าเป็นโอกาส  ทำให้ในบรรดาผู้หญิงที่โดนสอบสวน มีเพียงทิทูบาเท่านั้นมียอมรับว่าตัวเองเป็นแม่มด “มีปีศาจมาหาฉันและความคุมให้ฉันทำงานให้” หญิงสาวกล่าว ก่อนที่จะเล่าเรื่องราวที่สมจริงมากจนทุกคนเชื่อจริงๆ ว่าเธอเป็นแม่มด โดยอ้างว่าถ้าเธอไม่ทำตามที่ปีศาจ (ที่เป็นชายผมขาว) สั่งเธอจะต้องตาย หญิงสาวถึงกับอ้างชื่อของผู้ถูกกล่าวหาที่เหลือด้วย โดยบอกว่าเธอนั้นมี “หนังสือ” ที่ระบุชื่อของคนที่ร่วมมือกับปีศาจอยู่ จนชาวบ้านหวาดกลัวเป็นอย่างมากและถามหาแม่มดคนอื่นๆ…

เมื่อพูดถึงการ์ตูนที่เป็นภาพในปัจจุบันเชื่อว่าสิ่งที่คนส่วนใหญ่นึกถึงก็คงไม่พ้น “มังงะ” ที่ใช้เรียกหนังสือการ์ตูนของฝั่งญี่ปุ่น หรือไม่ก็ “คอมมิค” ที่มักใช้สื่อถึงการ์ตูนของฝั่งตะวันตก แต่จะเกิดอะไรขึ้นหากมีคนมาบอกว่าการ์ตูนในรูปแบบนี้มีมานานกว่าที่เราคิด เพราะล่าสุดนี้ได้มีการค้นพบภาพวาดโบราณที่มีลักษณะคล้ายการ์ตูนคอมมิคขึ้นมานั่นเอง     นี่เป็นภาพจิตรกรรมฝาผนังโบราณ ที่ถูกค้นพบในสุสานจากยุคโรมันโบราณ ที่ประเทศจอร์แดน ซึ่งเป็นภาพของเมือง Capitolias เมื่อราวๆ พันปีก่อน ในภาพดังกล่าวมีชาวเมืองนับร้อยใช้ชีวิตประจำวัน โดยได้รับความช่วยเหลือจากเทพต่างๆ โดยเฉพาะ Dionysus เทพแห่งความอุดมสมบูรณ์ และการเก็บเกี่ยว อย่างไรก็ตามสิ่งที่ทำให้ภาพที่พบในครั้งนี้มีความแตกต่างจากภาพที่เคยถูกพบมาก่อนหน้า กลับอยู่ที่รูปแบบของภาพวาดที่ออกมา เพราะนี่เป็นภาพวาดที่มีการเขียนตัวอักษบรรยายการกระทำของคนในภาพด้วยคำพูดของคนในภาพเอง     นี่เป็นเทคนิคที่คล้ายกับการใช้ “กรอบคำพูด” ที่พบกันบ่อยๆ ในปัจจุบัน โดยตัวอักษรที่ปรากฏในภาพจะเขียนด้วยตัวอักษรกรีก แต่อ่านด้วยภาษาท้องถิ่นของอราเมอิก “ข้อความที่จารึกไว้มีความคล้ายคลึงกับ กรอบคำพูดในการ์ตูนคอมมิคมาก” Jean-Baptiste Yon นักวิจัยของห้องวิจัยประวัติศาสตร์และโลกโบราณในฝรั่งเศส หรือ “HiSoMA” กล่าว เธอยังอธิบายต่อด้วยว่า พวกเขา (คนโบราณ) บรรยายการกระทำของคนในภาพวาด ด้วยข้อความที่เป็นการพูดของตัวละครเองเช่น “ฉันกำลังตัดหิน” หรือ “อนิจจา!! ฉันตายแน่!!” ซึ่งนับว่าแปลกมากในสมัยนั้น     แม้ว่าสุสานโรมันโบราณแห่งนี้จะมีการค้นพบมาตั้งแต่ช่วงปี 2016 แล้วแต่การค้นพบในครั้งนี้ก็อาจจะเปิดประวัติศาสตร์หน้าใหม่ให้กับวงการศิลปะและวรรณกรรมเลยก็เป็นได้ ในเวลานี้ยังไม่มีข้อมูลอย่างระเอียดของการค้นพบทั้งหมดในสุสานโบราณแห่งนี้ อย่างไรก็ตามผู้เชี่ยวชาญได้วางกำหนดการเปิดเผยสิ่งที่พวกเขาพบอย่างเป็นทางการอีกครั้ง…

ว่ากันว่าใต้ท้องทะเลบนโลกของเราเต็มไปด้วยซากเรืออับปางจากหลากหลายยุคสมัย และภายในเรือเหล่านั้น ก็มีเรือจำนวนมากเช่นกันที่มีสมบัติ และบันทึกที่มีประวัติศาสตร์สำคัญในอดีตซ่อนเอาไว้เต็มไปหมด     HMS Erebus คือหนึ่งในซากเรืออับปางเหล่านั้น โดยนี่เป็นหนึ่งในเรือของคณะนักสำรวจแห่งราชนาวีอังกฤษ ที่เดินทางไปสำรวจทวีปอาร์กติกภายใต้การนำของ John Franklin ก่อนที่ทั้งคณะจะหายไปอย่างลึกลับเมื่อราวๆ 170 ปีก่อน และเรือ HMS Erebus ถูกพบอยู่ที่ก้นสมุทร ตลอดเวลาหลังจากที่เรือลำนี้ถูกพบว่าจมลงไปใต้ทะเลก็ได้มีการพยายามดำน้ำสำรวจเรือลำนี้อยู่หลายครั้ง นำมาซึ่งวัตถุโบราณมากมาย และล่าสุดนี้เองการดำน้ำสำรวจซากเรือ HMS Erebus ก็เกิดขึ้นอีกครั้งหนึ่ง     ในครั้งนี้นักโบราณคดีก็ได้พบกับวัตถุโบราณเพิ่มเติมอีก 9 ชิ้นซึ่งหนึ่งในนั้นคือเหยือกเซรามิก และ Artificial Horizon หรือ “ขอบฟ้าจำลอง” อุปกรณ์ที่ใช้บอกว่าเรือเอียงหรือโคลงไปเท่าใดนั่นเอง     แต่นอกจากวัตถุโบราณที่มีการค้นพบแล้ว นักดำน้ำกลับไม่สามารถเข้าไปในห้องของ John Franklin เนื่องจากสภาพอากาศหนาวจัด ทำให้ไม่สามารถ เก็บกู้เอกสารหรือบันทึกการเดินเรือของ HMS Erebus ออกมาได้     นี่นับว่าเป็นเรื่องที่น่าเสียดายมาก เพราะโบราณคดีหลายๆ คนเชื่อมั่นเป็นอย่างมากว่าหากมีการพบบันทึกการเดินเรือ พวกเขาอาจจะไขปริศนาการหายตัวไปอย่างลึกลับของคณะสำรวจที่นำโดยนาย John Franklin ในสมัยก่อนก็เป็นได้   ที่มา livescience, brinkwire, theturtleislandnews

เนื่องจากช่วงนี้มีข่าวลือออกมาในโลกอินเตอร์เน็ตว่า แท้จริงแล้วสโตนเฮนจ์นั้นสร้างขึ้นมาในปี 1954 และมีการให้ภาพหลักฐานเป็นการก่อสร้างด้วยอุปกรณ์ทันสมัย ซึ่งแท้จริงแล้วมาจากการบูรณะสโตนเฮนจ์ในปี 1958 ด้วยเหตุนี้เองในวันนี้ #เหมียวศรัทธา เลยจะมาพูดถึงการ “บูรณะ” ของสโตนเฮนจ์กันเสียหน่อย   หนึ่งในรูปที่มีการถูกแอบอ้าง คาดว่าน่าจะมาจากการบูรณะในปี 1958   สโตนเฮนจ์เป็นอนุสรณ์สถาน ยุคก่อนประวัติศาสตร์ที่สร้างขึ้นจากแท่งหินขนาดยักษ์ และจากการตรวจสอบด้วยคาร์บอนกัมมันตรังสี ก็พบว่าก้อนหินชิ้นที่เก่าแก่ที่สุดนั้นมีอายุมากถึง 2,400-2,200 ปีก่อนคริสตกาลเลยทีเดียว อย่าว่าแต่ตัวสโตนเฮนจ์เองเลย เพราะแม้แต่ประวัติการบูรณะของสโตนเฮนจ์ก็มีการพูดถึงกันมาตั้งแต่ในศตวรรษที่ 18 แล้ว เนื่องจากในปี 1797 มีก้อนหินก้อนหนึ่งตกลงมาจากที่ที่ควรจะเป็น ทำให้มีการพูดคุยถึงการบูรณะอนุสรณ์สถานแห่งนี้มาตั้งแต่ตอนนั้น อย่างไรก็ตามกว่าจะมีการนำหินก้อนดังกล่าวกลับไปวางไว้ทีเดิมมันก็หลังจากนั้นอีกนานเลย   ภาพถ่ายของสโตนเฮนจ์ก่อนการบูรณะ จากปี 1877 จะสังเกตเห็นว่าก้อนหินหลายอันตกลงมาจากที่ที่ควร   การบูรณะครั้งใหญ่ของสโตนเฮนจ์เกิดขึ้นครั้งแรกในปี 1901 และมีการพยายามบูรณะเพิ่มเติมอีกครั้งในปี 1920 อย่างไรก็ตาม ภาพงานบูรณะที่มีชื่อเสียง (และถูกนำไปแอบอ้าง) มากที่สุดคือภาพการบูรณะในปี 1958 นั่นเอง เพราะในการบูรณะเมื่อปี 1958 มีการนำก้อนหินขนาดใหญ่กลับไปวางในที่ที่มันตกลงมา และเป็นที่มาของรถเครนที่มีการอ้างถึงในภาพบ่อยๆ นั่นเอง   ภาพการบูรณะสโตนเฮนจ์ในหนังสือพิมพ์เมื่อปี 1920…

การเดินแถวมรณะแห่งบาตาอาน หรือ “Bataan Death March” เป็นการเคลื่อนย้ายเชลยศึกชาวฟิลิปปินส์และอเมริกัน 60,000–80,000 คนจากบาตาอานไปยังค่ายโอดอนเนลในประเทศฟิลิปปินส์ระหว่างสงครามโลกครั้งที่สอง เมื่อปี 1943 นี่เป็นการเดินแถวย้ายเชลยศึกที่กินเวลาราวๆ 3 เดือนและมีผู้เสียชีวิตเป็นจำนวนมาก เกิดเป็นภาพสุดเศร้าของการเดินทางในนรก เหมือนดังเช่นที่เห็นได้ในภาพถ่ายทั้ง 15 ภาพต่อไปนี้   การเดินแถวมรณะแห่งบาตาอาน เกิดจากการที่มีนักโทษสงครามมากกว่าที่ญี่ปุ่นคิด นั่นทำให้ทางญี่ปุ่นต้องบังคับให้นักโทษเดินไปค่ายกักกันเอง   ทหารสหรัฐฯ ที่ยืนเรียงแถวหน้ากระดานยอมจำนนแก่ทางญี่ปุ่น   ทหารญี่ปุ่นเฝ้าการเดินขบวนอยู่ห่างๆ   นักโทษที่โดนผูกมือไว้ที่หลัง   นักโทษที่เดินไม่ไหวแล้วจะโดนหิ้วไปใน “หาบทำมือ”   นักโทษที่เสียชีวิตระหว่างการเดินถูกนำมาเรียงไว้ข้างทาง   การแบกเพื่อนๆ ที่บาดเจ็บและเจ็บป่วยของนักโทษสหรัฐฯ   ภาพการหยุดพักข้างทางระหว่างการเดิน   นักโทษอเมริกันและฟิลิปปินส์ขณะก้าวไปบนหนทางอันโหดร้าย   ทหารญี่ปุ่นที่จำนวนหนึ่งป้องกันนักโทษหนีระหว่างพักจากการเดินที่ยาวนาน   การคัดแยกอุปกรณ์ของทหารที่ยึดได้จากทหารสหรัฐฯ   ทหารญี่ปุ่นที่ยืนเฝ้าทหารสหรัฐฯ ระหว่างพักจากการเดิน   โฆษณาชวนเชื่อเกี่ยวกับการเดินเท้าที่บาตาอาน   เหล่านักโทษผู้รอดชีวิตจากการเดินจะต้องเข้าไปอยู่ในค่ายกักกันต่อไป   และกว่าที่พวกเขาจะได้รับการช่วยเหลือจากค่ายก็ในปี 1945 เลยทีเดียว  …

ตั้งแต่สมัยก่อนแล้ว บทเพลงเป็นหนึ่งในสื่อที่เข้าถึงจิตใจของผู้คนได้ดีที่สุด บางบทเพลงทำให้ผู้ฟังรู้สึกฮึกเหิม บางบทเพลงทำให้ผู้ฟังรู้สึกสนุก และบางบทเพลงทำให้ผู้ฟังรู้สึกมีความสุข แต่ในบรรดาเพลงเหล่านั้นเองก็ยังมีบทเพลงที่สื่อถึงความรู้สึกด้านลบอยู่เช่นกัน แม้โดยมากแล้วจะเป็นความรู้สึก เหงา เศร้า หรืออกหัก แต่บางครั้งความรู้สึกด้านลบพวกนั้นก็เป็นอะไรที่รุนแรงมากๆ อย่าง “ความอยากตาย” และเพลงที่ว่ากันว่าสื่อถึง “ความอยากตาย” ที่โด่งดังที่สุดก็คงไม่พ้น “Gloomy Sunday” นั่นเอง   คำเตือน : นี่คือบทเพลง Gloomy Sunday ของแท้จากปี 1932 โดยช่อง Historic Mysteries    Gloomy Sunday หรือ “วันอาทิตย์มืดมน” เป็นบทเพลงของ Rezső Seress นักเปียโนและนักแต่งเพลงชาวฮังการี ที่แต่งขึ้นเมื่อปี 1932 เพลงนี้ถูกเรียกด้วยชื่อเล่นมากมาย ไม่ว่าจะเป็น “บทเพลงแห่งความตาย” “บทเพลงสังหาร” หรือ “บทเพลงฆ่าตัวตายแห่งฮังการี” จากข่าวลือที่ว่าใครก็ตามที่ฟังเพลงนี้จะต้องฆ่าตัวตาย   Rezső Seress เจ้าของเพลง Gloomy Sunday   เนื้อร้องของ Gloomy Sunday แท้จริงแล้วมาจากบทกลอนของ László Jávor โดยเป็นเรื่องเกี่ยวกับชายที่ขอให้คนรักที่ตายไปมาร่วมงานศพของตน…

เดิมทีแล้วเมื่อพูดถึงเหตุผลในการสักของคนสมัยโบราณ หลายๆ คนก็คงจะบอกว่าเป็นการกระทำเพื่อพิธีกรรมอะไรบางอย่าง คล้ายกับการที่คนไทยในอดีตสักยันต์ด้วยความเชื่อที่ว่าจะทำให้มีพลังอำนาจอาคมต่างๆ แต่แล้วความคิดที่ว่าการสักนั้นเกิดขึ้นเพราะความเชื่อและพิธีกรรมเท่านั้นอาจจะไม่ถูกต้องเสมอไปก็ได้ เพราะล่าสุดนี้เองนักวิทยาศาสตร์ได้ออกมาบอกว่า รอยสักในอดีตนั้นอาจจะเป็นผลมาจากการรักษาก็เป็นได้     นี่เป็นผลมาจากการศึกษาร่างของ Ötzi มัมมี่เก่าแก่จากเมื่อ 5,300 ปีก่อน ที่มีการค้นพบเมื่อปี 1991 ในอิตาลี โดยบนร่างของมัมมี่เก่าแก่นี้มีรอยสักอยู่ 61 แห่ง แต่ละแห่งล้วนเป็นรูปร่างง่ายๆ อย่างเส้นตรงหลายๆ ขีดหรือรูปเครื่องหมายบวกในบางจุด อย่างไรก็ตามรอยสักเหล่านี้กลับมีที่ไปที่มากว่าที่คิด จากการตรวจสอบร่างของ Ötzi นักวิทยาศาสตร์พบว่าเขาเป็นโรคร้ายหลายชนิด และเคยได้รับการรักษาด้วยสมุนไพรกับวิธีการบางอย่างที่คล้ายคลึงกับการ “ฝังเข็ม” ในปัจจุบัน     พวกเขาเชื่อว่าการฝังเข็มเหล่านี้เองที่ทำให้เกิดลวดลายบนร่างกายของ Ötzi เนื่องจากรอยสักที่พบนั้นนอกจากจะมีรูปร่างที่ค่อนข้าง “ธรรมดา” แล้ว ลวดลายส่วนมากยังอยู่ในจุดที่ใกล้เคียงกับจุดฝังเข็มในปัจจุบันอีกด้วย     Albert Zink หัวหน้าสถาบันวิจัยเพื่อการศึกษามัมมี่ในโบลซาโน ประเทศอิตาลีกล่าวว่า มีความเป็นไปได้ว่ารอยสักที่อกจะมาจากการรักษาอาการปวดท้อง ซึ่งแม้ว่าเราจะเคยเชื่อว่าการฝังเข็มเกิดขึ้นครั้งแรกที่ประเทศจีนเมื่อ 2,200 ปีก่อน แต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีความเป็นไปได้ที่ว่าการฝังเข็มจะมีมาก่อนหน้านั้น นอกจากนี้ในตอนที่เสียชีวิตในกระเพาะของ Ötzi ยังมีเห็ดสายพันธุ์ Birch Polypore อยู่ด้วย ซึ่งเห็นสายพันธุ์นี้มีชื่อเสียงเรื่องการลดไข้ และลดอาการผื่นคัน นั่นทำให้แนวคิดที่ว่ามัมมี่ร่างนี้เป็นของชายที่ได้รับการรักษาหลากหลายรูปแบบมีน้ำหนักมากพอสมควร…

เทโอทิวาคาน (Teotihuacan) เป็นเมืองโบราณที่มีชื่อเล่นว่า “เมืองแห่งพีระมิด” ตั้งอยู่ห่างจากเม็กซิโกซิตี้ ประเทศเม็กซิโกไปทางเหนือราวๆ 50 กิโลเมตร เมืองแห่งนี้สร้างขึ้นมาตั้งแต่เมื่อราวๆ 2,100 ปีก่อน ในช่วงเวลาประมาณ 150 ปีก่อนคริสตกาล อย่างไรก็ตามในปัจจุบันยังมีการถกเถียงกันอยู่ว่าใครกันแน่ที่เป็นผู้สร้างเมืองแห่งนี้     ดูเหมือนว่าผู้ที่สร้างเมืองแห่งนี้ขึ้นจะทิ้งเมืองไปอย่างมีปริศนา ก่อนที่ตัวเมืองจะถูกใช้โดยชาวแอซเท็ก และถูกประกาศให้เป็นมรดกโลกโดยองค์การยูเนสโกเมื่อปี 1987 ชื่อของเมืองเทโอทิวาคาน (และสิ่งก่อสร้างหลายๆ อย่างในเมือง) ถูกตั้งขึ้นโดยชาวแอซเท็กที่เข้ามาอยู่ที่นี่ในภายหลังแปลว่า “เมืองที่พระเจ้าเป็นผู้สร้าง” ว่ากันว่าเทโอทิวาคานเคยมีคนอาศัยอยู่กว่า 100,000 คนซึ่งถือว่าเยอะมากในสมัยนั้น มีพีระมิดที่มีชื่อเสียงอยู่สองแห่งคือ “พีระมิดแห่งพระอาทิตย์ “และ “พีระมิดแห่งพระจันทร์” และถนนขนาดใหญ่ที่เรียกกันว่าถนนแห่งความตาย (Avenue of the Dead)     นอกจากนี้เทโอทิวาคานยังมีโครงสร้างเมืองที่มีแบบแผน โดยคนมีฐานะจะอยู่สูงกว่าคนทั่วๆ ไปทำให้เชื่อกันว่าอดีตผู้ที่อยู่อาศัยในเมืองแห่งนี้ น่าจะมีระบบชนชั้นที่ค่อนข้างชัดเจนเลยทีเดียว ในเมืองมีร่องรอยของการทำพิธีบูชายัญทั้งคนและสัตว์ มีรูปปั้นของเทพงูมีปีกอย่าง “เควท์ซาลโคท์ล” (Quetzalcoatl) เทพที่เป็นที่นับถือของชาวแอซเท็ก และมีระบบการเขียนที่ซับซ้อนบันทึกเอาไว้ เรื่องเหล่านี้สะท้อนให้เห็นถึงความศักดิ์สิทธิ์และลึกลับผิดกับยุคสมัยของเมืองแห่งนี้ได้เป็นอย่างดี (แม้ว่าพิธีบูชายัญอาจจะมาจากชาวแอซเท็กในภายหลังก็ตาม)     นั่นทำให้เทโอทิวาคานมักถูกมองว่าสร้างขึ้นโดยมนุษย์ต่างดาว หรือไม่ก็คนโบราณที่ได้รับความรู้มาจาก…

อวัยวะเทียมเป็นอุปกรณ์ที่ออกแบบมาเพื่อช่วยให้คนพิการสามารถมีคุณภาพชีวิตที่ดียิ่งขึ้น แถมยังพัฒนาขึ้นตามเทคโนโลยีจนมีความทันสมัยขึ้นทุกวัน จนในปัจจุบันแทบจะแยกระหว่างอวัยวะเทียมกับของจริงไม่ออกแล้วด้วยซ้ำ ว่าแต่เชื่อหรือไม่ว่าอวัยวะเทียมมันมีความเก่าแก่กว่าที่เราคิดเยอะ     นี่คือมือเทียมโบราณอายุกว่า 3,500 ปีจากยุคสำริด ที่ถูกค้นพบโดยนักล่าสมบัติในสวิตเซอร์แลนด์ และเปิดเผยออกมาโดยทางนักโบราณคดีเมื่อช่วงปลายเดือนกันยายน 2018 ที่ผ่านมา จากข้อมูลของทางนักโบราณคดี มือเทียมพบที่มีขนาดเล็กกว่ามือคนจริงๆ เล็กน้อย ทำจากทองแดงกับดีบุก ประดับประดาด้วยทองคำ และเชื่อกันว่าเป็นอวัยวะเทียมที่เก่าแก่ที่สุดเท่าที่เคยมีการค้นพบในยุโรป     เป็นไปได้ว่าช่างฝีมือสมัยก่อนจะติดมือเทียมนี้เข้ากับส่วนปลายของแขน โดยจากรูปร่างที่เหมือนกับว่าเคยมีอะไรวางอยู่บนนั้นมาก่อน โดยสิ่งที่ว่าอาจจะเป็นรูปปั้นหรือคทา นั่นทำให้เชื่อกันว่ามือที่พบอาจจะมีการใช้งานในฐานะมือเทียมสำหรับคนพิการจริงๆ หรืออาจเป็นเพียงส่วนหนึ่งของพิธีกรรมในสมัยนั้นก็เป็นได้ นอกจากนี้ในบริเวณที่มีการค้นพบมือเทียมในครั้งนี้ยังมีการค้นพบมีดสั้นสำริด หมุดสำริด เศษทองสองชิ้นที่เชื่อว่าหลุดออกมาจากมือเทียม และเครื่องประดับผมอีกด้วย     ดูเหมือนว่าการค้นพบในครั้งนี้จะเกิดขึ้นจากการที่นักล่าสมบัตินำเครื่องตรวจจับโลหะไปค้นหาที่ใกล้ๆ ทะเลสาบ Biel ในกรุงเบิร์น สวิตเซอร์แลนด์ และนำไปสู่การค้นพบหลุมฝังศพโบราณในเวลาต่อมา “เขา (เจ้าของมือเทียม) จะต้องเป็นคนระดับสูงอย่างแน่นอน เพราะการที่มือประดับด้วยทองคือสัญลักษณ์ของพลัง เป็นเครื่องหมายพิเศษของชนชั้นสูง หรือแม้กระทั่งเทพ” นักโบราณคดีกล่าว   หลุมฝังศพโบราณที่ถูกพบใกล้ๆ สถานที่ค้นพบมือเทียม   ในขณะนี้ทางนักวิทยาศาสตร์ได้วางแผนที่จะตรวจสอบทางเคมีกับมือที่พบเพื่อตรวจสอบว่ามือที่พบนั้นทำขึ้นในพื้นที่หรือนำเข้ามาจากสถานที่อันห่างไกลกันแน่ เนื่องจากมือเทียมที่เก่าแก่ขนาดนี้ ไม่เคยมีการพบมาก่อนในยุโรปนั่นเอง ในขณะนี้มือเทียมที่ถูกค้นพบได้มีการนำไปจัดแสดงไว้ที่พิพิธภัณฑ์ New Biel เป็นการชั่วคราว อย่างไรก็ตามวัตถุประสงค์ที่แท้จริงของมือที่พบก็ยังคงเป็นปริศนาในปัจจุบัน   ที่มา livescience, express, foxnews

มนุษย์เราใช้สัตว์ในการทำสงครามมาตั้งแต่สมัยก่อน โชคดีที่ในปัจจุบันจะมีเทคโนโลยีมากมายเข้ามาทดแทนสัตว์เหล่านั้น แต่บางครั้งเราก็ยังได้เห็นสัตว์บางอย่างในสงครามอยู่เป็นบางครั้งบางคราวอยู่ดี     ว่ากันว่าจุดเปลี่ยนของการใช้สัตว์ในสงครามอยู่ในช่วงหลังสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง เพราะนั่นเป็นสงครามใหญ่โตครั้งสุดท้ายที่เรายังพอเห็นการใช้สรรพสัตว์จำนวนมากในสงคราม ก่อนจะถูกแทนที่ด้วยเครื่องจักรนานาชนิด ดังนั้นในวันนี้ #เหมียวศรัทธา จะพาเพื่อนๆ ไปชม 23 ภาพเหล่าสรรพสัตว์แห่งสงครามโลกครั้งที่หนึ่งกัน ไปชมกันดีกว่าว่าในสงครามครั้งนี้มีสัตว์ประเภทไหนบ้างที่มีบทบาทในการนำมาซึ่งชัยชนะของเหล่าทหาร   นี่คือภาพของทหารเยอรมัน ที่ปล่อยสุนัขส่งข้อความ หลังจากมีการโจมตีด้วยแก๊สในปี 1918   ม้าศึกของเยอรมันที่แบกปืนกล Maxim M1910 ที่ยึดมาจากทางโซเวียตเอาไว้   สุนัขพยาบาลของอังกฤษนำผ้าพันแผลมาส่งให้ทหารในช่วงปี 1915   นกพิราบที่มีกล้องขนาดเล็กติดตั้งไว้ของเยอรมัน   การขนย้ายล่อลงจากเรือในเมืองอเล็กซานเดรียประเทศอียิปต์เมื่อปี 1915   สิบเอก Stubby สุนัขที่มีการติดยศมากที่สุดในสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง   สมาชิกหน่วยทหารม้าของอังกฤษ กับการปล่อยม้าพักผ่อนในฝรั่งเศส   หน่วยพยาบาลเยอรมันหลังถูกถล่มด้วยปืนใหญ่ในเดือน พฤษภาคม 1918   หน่วยพยาบาลเสี้ยววงเดือนแดง (คล้ายๆ หน่วยพยาบาลกาชาด) กับพาหนะคู่กาย 1916   ทหารประจำโรงพยาบาลกับหมีโคอาล่าใน ไคโร 1915  …

ในช่วงศตวรรษที่ 20 มีเหตุการณ์มากมายที่ติดตรึงอยู่ในความทรงจำของหลายๆ คน ไม่ว่าจะเป็นสงครามโลกหรือการพัฒนาของเทคโนโลยี จึงไม่ใช่เรื่องแปลกเลยที่ศตวรรษนี้จะเป็นช่วงที่มนุษย์พัฒนาไปมากที่สุด และในขณะเดียวกันก็เป็นช่วงที่มีคนสนใจมากที่สุดเช่นกัน นั่นทำให้เกิดคำถามที่ว่าในศตวรรษที่น่าสนใจนี้ เหตุการณ์ใดกันที่ผู้คนคิดว่าสำคัญที่สุด นำไปสู่การลงคะแนนเสียงของชาวอินเตอร์เน็ตในเว็บไซต์ Ranker และมีการเข้าไปโหวตแล้วมากกว่าหนึ่งแสนครั้ง และในวันนี้ #เหมียวศรัทธา ก็จะพาเพื่อนๆ ไปชม 10 อันดับเหตุการณ์ในประวัติศาสตร์ที่มีคนโหวตให้มีความสำคัญมากที่สุดกัน   อันดับที่ 10 : การทำลายกำแพงเบอร์ลิน เกิดขึ้นเมื่อปี 1990 โดยเป็นการทำลายกำแพงที่สร้างขึ้นช่วงสงครามเย็นเพื่อปิดกั้นพรมแดนระหว่างเบอร์ลินตะวันตกของเยอรมนีตะวันตก (สหพันธ์สาธารณรัฐเยอรมนี) ออกจากเยอรมนีตะวันออก (สาธารณรัฐประชาธิปไตยเยอรมนี รัฐบริวารของสหภาพโซเวียต) ที่โอบอยู่โดยรอบ   อันดับที่ 9 : ภาวะเศรษฐกิจตกต่ำครั้งใหญ่ มีอีกชื่อว่า Great Depression เป็นเหตุการณ์เศรษฐกิจตกต่ำครั้งใหญ่ที่เกิดในทวีปอเมริกาเหนือและทวีปยุโรปในปี 1929 ก่อนจะขยายตัวไปทั่วโลก โดยมีหนึ่งในเหตุผลมาจากการเก็งกำไรในตลาดหุ้นนิวยอร์ค   อันดับที่ 8 : การฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ชาวยิว ภาษาอังกฤษเขียนว่า Holocaust นี่เป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 และเป็นการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ชาวยิวในยุโรปที่โหดร้ายและยิ่งใหญ่ที่สุดเท่าที่เคยมีมาโดยฝีมือของนาซีเยอรมันนั่นเอง   อันดับที่ 7 : สงครามโลกครั้งที่หนึ่ง นี่เป็นสงครามครั้งยิ่งใหญ่ที่มีชื่อเรียกตั้งแต่ “มหาสงคราม” เรื่อยไปจนถึง “สงครามที่จะหยุดสงครามทั้งหมด” กินเวลาในช่วงปี 1914-1918…

Ruth Snyder เป็นนักโทษประหารชีวิตหญิงที่แม้ว่าจะก่อคดีที่แปลก แต่เดิมทีแล้วคดีของเธอก็ไม่ใช่คดีที่คนในสหรัฐฯ สนใจกันมากนัก แต่แล้วเรื่องราวก็เปลี่ยนไป เมื่อภาพความตายบนเก้าอี้ไฟฟ้าของเธอหลุดออกสู่สายตาประชาชนและเปลี่ยนแปลงทุกสิ่งทุกอย่างไป     ในวันที่ 20 มีนาคม 1927 Ruth ได้อ้างกับทางตำรวจว่ามีชาวอิตาเลียนตัวใหญ่สองคนบุกเข้ามาในบ้านและทุบเธอจนหมดสติ ก่อนที่จะสังหารสามีของเธอและหนีไปพร้อมกับเพชรพลอยในบ้าน มันเป็นคดีที่จัดฉากได้แย่สุดๆ เพราะนอกจากตัวเธอจะดูไม่เหมือนคนที่เพิ่งถูกทุบหมดสติแล้ว ตำรวจยังพบเพชรพลอยที่ Ruth บอกว่าถูก “ขโมย” อยู่ใต้ฟูกของเตียงของเธอเองด้วย   ภาพของ Ruth Snyder ในสมัยที่ยังมีชีวิต   นั่นทำให้สุดท้าย Ruth ก็จนมุมจนต้องสารภาพความจริงว่าแท้จริงแล้วเธอร่วมมือกับ Henry Judd Gray ชู้รักของเธอในการฆ่าสามีเพื่อเอาเงินประกัน แถมยังมีการปลอมแปลงเอกสารประกันไว้ด้วย   Henry Judd Gray พนักงานขายชุดคอร์เซตชู้รักของ Ruth   นี่เป็นคดีที่ดูงี่เง่ามากๆ สำหรับคนที่รู้เรื่องถึงขนาดว่านักข่าวพาดหัวว่า “Dumbbell Murder” เพื่อล้อเลียนความงี่เง่าของแผนฆาตกรรมในครั้งนี้เลย (Dumbbell ล้อมาจากคำว่า Dumb ที่แปลว่าโง่)     อย่างไรก็ตามด้วยวิธีการฆ่าที่ค่อนข้างโหดร้ายบวกกับโทษอื่นๆ ทำให้สุดท้าย Ruth กับ Henry ถูกสั่งประหารชีวิตด้วยเก้าอี้ไฟฟ้าในเดือน มกราคม…

เมื่อความรู้และเทคโนโลยีในการถอดรหัสของมนุษย์พัฒนาขึ้นเรื่อยๆ จึงมีความพยายามในการถอดรหัสข้อความบนกระดาษปาปิรุสจากยุคโบราณ และทุกๆ ครั้งที่มีการถอดรหัส ก็จะทำให้เราได้ทราบเรื่องราวใหม่ๆ เกี่ยวกับอียิปต์โบราณ และในครั้งนี้เองก็ถึงคราวของกระดาษปาปิรุสโบราณอายุกว่า 1,300 ปีที่จะถูกนำมาถอดรหัสบ้างแล้ว     นี่เป็นกระดาษปาปิรุสที่มีภาพของสัตว์ที่รูปร่างคล้ายนกสองตัวที่มีส่วนลำตัวช่วงล่าง “เชื่อมกัน” ด้วยสิ่งที่อาจเป็น “อวัยวะเพศ” เบื้องต้นเชื่อกันว่านกด้านซ้ายเป็นตัวผู้และนกด้านขวาเป็นตัวเมีย โดยนี่เป็นอาจการพยายามที่จะแสดงความแตกต่างทางเพศอยู่ก็ได้ นอกจากนี้ในกระดาษยังมีข้อความที่เขียนไว้ด้วยอักษรคอปติก รูปแบบหนึ่งของอักษรกรีกที่มีการใช้กันในภาษาอียิปต์ โดยข้อความที่ยังพอหลงเหลืออยู่ของส่วน “คาถา” สามารถแปลได้ว่า “ข้าพเจ้าขออัญเชิญ… ผู้ซึ่งเป็นพระคริสต์ เทพแห่งอิสราเอล” นอกจากนี้ก็มีประโยคสั้นๆ ที่ว่า “ท่านจะสูญสลาย” และมีการพูดถึง “บุตรของอาดัมทุกคน”      ดูเหมือนว่านี่จะเป็นส่วนหนึ่งของหนังสือเล่มใหญ่กว่านี้ และถูกใช้โดย “จอมเวท” เพื่อประกอบพิธีอะไรสักอย่างในยุคสมัยที่คริสต์ศาสนาเพิ่งเข้ามาในอียิปต์ได้ไม่นาน ซึ่งเป็นไปได้ว่าอาจจะเป็นเวทมนตร์หรือพิธีกรรมแห่งความรัก และมีความเกี่ยวข้องกับรักต้องห้าม “ตำราคริสเตียนในอียิปต์ที่มีการพูดถึงเวทมนตร์แห่งความรักมักมีเรื่องราวเกี่ยวกับความรักต้องห้ามของชายที่ไปหลงรักผู้หญิงที่เขาไม่อาจเอื้อม เช่นผู้หญิงที่เด็กเกินไป หรือหญิงสาวที่แต่งงานแล้ว” Korshi Dosoo อาจารย์ประจำมหาวิทยาลัยสตราสบูร์กในประเทศฝรั่งเศส ผู้ร่วมแปลกระดาษปาปิรุสแผ่นนี้กล่าว     อย่างไรก็ตามจากความไม่สมบูรณ์ของแผ่นกระดาษ บวกกับที่มาของกระดาษปาปิรุสที่ยังเป็นปริศนา ทำให้การถอดรหัสในครั้งนี้ไม่สามารถทำได้อย่างราบรื่นเท่าที่ควรจะเป็น เพราะการที่ไม่สามารถหาคนที่บริจาค หรือ ชื่อหนังสือที่เป็นต้นฉบับได้ ก็ทำให้โอกาสที่จะค้นพบเนื้อหาส่วนที่เหลือของหนังสือเวทมนตร์เล่มนี้หดหายไปด้วยนั่นเอง   ที่มา livescience, technologybreakingnews

ตั้งแต่อดีตมาจนถึงปัจจุบันโลกของเรามีความเชื่อเรื่องความตายมาหลากหลายรู้แบบ ตั้งแต่เรื่องธรรมดาๆ อย่างการฝังศพ เรื่อยไปยังความเชื่อเรื่องการเกิดใหม่ในหลายๆ ศาสนา แต่เชื่อหรือไม่ว่าในโลกใบนี้เองยังมีความเชื่อแปลกๆ เกี่ยวกับความตายที่น่าสนใจมากกว่านั้น เหมือนกับความเชื่อทั้ง 5 ข้อ ที่เพื่อนๆ จะได้ชมกันต่อไปนี้   ความเชื่อเรื่อง “ไวน์จากศพ” ในบอร์เนียว เกาะบอร์เนียวเป็นเกาะที่อยู่บริเวณใจกลางกลุ่มเกาะมลายู และแบ่งพื้นที่ออกเป็นสามประเทศได้แก่ มาเลเซีย บรูไน อินโดนีเซีย อย่างไรก็ตามที่นี่มีประเพณีการจัดงานศพที่แปลกสุดๆ ไปเลย ร่างของคนตายจะถูกทำความสะอาดและนำไปเก็บไว้เพื่อเอา “ไวน์จากศพ” ซึ่งเป็นน้ำจากการย่อยสลายก่อนที่จะนำศพไปฝัง โดยน้ำเหล่านี้จะถูกนำไปชโลมร่างกาย หรือผสมในอาหารต่อไปนั่นเอง   การกินศพผู้เสียชีวิตของชนเผ่าอเมซอน เผ่าวารีเป็นหนึ่งในชนเผ่าที่อาศัยอยู่ในป่าอเมซอน ซึ่งในเผ่านี้จะมีความเชื่อในการกินศพของญาติๆ ผู้ที่จากไป นั่นเป็นเพราะ พื้นดินถือว่าเป็นสิ่งสกปรก และศพไม่ควรที่จะถูกฝังลงดิน แต่ในขณะเดียวกันการปล่อยศพของคนรู้จักไว้โดยไม่ทำอะไรเลย ก็อาจจะทำให้คนที่รู้จักเสียใจทุกครั้งที่เห็นเห็นศพด้วยเช่นกัน นั่นทำให้ทางออกที่ดีของปัญหาเหล่านี้อยู่ที่การกินศพของญาติที่จากไปเสียเลย เพราะนอกจากจะเป็นการกำจัดศพแล้ว นี่ยังเป็นวิธีที่จะทำให้คนเป็นได้ตัดขาดจากคนตายอย่างสมบูรณ์นั่นเอง   การควบคุมตัวภรรยาผู้ตายเพราะกลัวเธอกัดศพของชาว LoDagaa ชาว LoDagaa ในอดีตมีความเชื่อว่าการสัมผัสสิ่งสกปรกบนตัวคนตายอาจเป็นอันตรายถึงชีวิต ดังนั้น พวกเขาจึงมีพิธีล้างศพที่จะกระทำโดยหญิงชรา โดยพิธีที่ว่านี้อาจกินระยะเวลานานเป็นเดือนเพื่อให้คนรู้จักได้มีโอกาสมาพบศพเป็นครั้งสุดท้าย อย่างไรก็ตามในกรณีที่คนตายเป็นผู้ชาย ระหว่างทำพิธีพวกเขาจะมีการควบคุมตัวภรรยาของผู้ตายไว้ เนื่องจากความกลัวที่ว่าหญิงสาวจะ “กัดศพสามี” เพื่อฆ่าตัวตายตามคนรักไปนั่นเอง นอกจากนี้ญาติๆ คนไหนที่แสดงท่าทางเสียใจมากจนเกินไปก็อาจจะโดนพาไปกักตัวเช่นกัน  …

ตลอดช่วงประวัติศาสตร์ของมนุษย์ มีเหตุการณ์มากมายที่ถูกบันทึกไว้ให้เป็นเหตุการณ์โศกนาฏกรรมที่มีคนตายเป็นจำนวนมาก นั่นทำให้บางครั้งคนเราก็สงสัยกันว่าช่วงเวลาสั้นๆ ในเหตุการณ์ไหนกันบ้างในโลกที่มีคนตายมากที่สุด ด้วยเหตุนี้เอง ในคราวนี้เราจะไปดูที่สุดของเหตุการณ์ที่มีคนตายเป็นจำนวนมาก ภายในเวลาเพียง ไม่กี่วินาที ไม่กี่ชั่วโมง ไม่กี่วัน และไม่กี่ปี อ้างอิงจากข้อมูลที่มีการรวบรวมไว้ในหนังสือ Lapham’s Quarterly เมื่อปี 2013   คนตายเป็นจำนวนมากใน 5 ปี : “แบล็กเดท” จำนวนผู้เสียชีวิต 30 ล้านคน มีอีกชื่อว่า “กาฬมรณะ” เป็นการระบาดของกาฬโรคในยุโรปเมื่อปี 1347-1351 เฉลี่ยแล้วมีคนเสียชีวิตราวๆ 16,427 คนต่อวัน   คนตายเป็นจำนวนมากใน 5 ปี : “โรคระบาดใหญ่ในเอเธนส์” จำนวนผู้เสียชีวิต 15,000 คน นี่เป็นเหตุการณ์โรคระบาดในกรีกโบราณเมื่อช่วง 430-426 ปีก่อนคริสตกาล เฉลี่ยแล้วมีคนเสียชีวิตราวๆ 78 คนต่อวัน   คนตายเป็นจำนวนมากใน 4 ปี : “การก้าวกระโดดครั้งยิ่งใหญ่”  จำนวนผู้เสียชีวิต 30 ล้านคน นี่เป็นความอดอยากในจีนจากนโยบายของเหมาเจ๋อตุงในปี 1959-1962…

เมื่อวันที่ 12 กันยายน 2018 ที่ผ่านมาพิพิธภัณฑ์โบราณคดีและชาติพันธุ์วิทยาแห่งชาติในกัวเตมาลาได้ออกมาประกาศการค้นพบแท่นบูชาหินสลักอายุกว่า 1,500 ปีในซากเมืองมายาโบราณ La Corona ที่อยู่ลึกเข้าไปในป่าทางตอนเหนือของประเทศกัวเตมาลา มันเป็นการค้นพบวัตถุโบราณที่เก่าแก่ที่สุดเท่าที่เคยพบมาในซากเมืองแห่งนี้ และเชื่อว่ามาจากยุคคลาสสิกของเผ่ามายา ซึ่งอยู่ในช่วงปีคริสต์ศักราชที่ 250 – 900     จากการตรวจสอบรูปสลักบนแท่นบูชาที่พบ ดูเหมือนว่าแท่นบูชาอันนี้จะมีการบันทึกเรื่องราวของอำนาจแห่งราชวงศ์ Kaanul ซึ่งปกครองที่พื้นที่ในบริเวณนั้นมากเป็นเวลายาวนานกว่า 200 ปี Marcello Canuto ผู้อำนวยการร่วมของโครงการโบราณคดีในพื้นที่ La Corona เล่าว่า การค้นพบในครั้งนี้จะช่วยให้เราเข้าใจราชาของพื้นที่ La Corona ซึ่งดูเหมือนว่าจะมีความเกี่ยวข้องทางการเมืองกับทาง Kaanul     ราชาคนดังกล่าวจะมีชื่อว่า Chak Took Ich’aak ซึ่งจากภาพที่สลักไว้ในแท่นบูชา เขากำลังถืองูสองหัวที่มีเทพโผล่ออกมาเอาไว้ ดูเหมือนว่าการใช้งูเหมือนสื่อในภาพจะไม่ใช่เรื่องบังเอิญ เพราะราชาแห่ง Kaanul ก็ถูกรู้จักกันในฐานะราชาแห่งงูเช่นกัน นอกจากนี้บนแท่นบูชายังมีอักขระปฏิทินมายาสลักไว้ด้วย โดยหากเทียบกับปฏิทินแบบปัจจุบัน เวลาที่สลักไว้จะเป็นวันที่ 12 พฤษภาคม ค.ศ. 544     เป็นไปได้ว่าแท่นบูชาที่พบนั้นจะบันทึกเรื่องราวการขึ้นเป็นใหญ่ของราชวงศ์ Kaanul เอาไว้ อย่างไรก็ตามในปัจจุบันโครงการโบราณคดีในพื้นที่…

ต้นศตวรรษที่ 20 เป็นช่วงที่สหรัฐอเมริกามีการใช้แรงงานเด็กที่แพร่หลายไปทั่วประเทศ ด้วยความที่อุตสาหกรรมเติบโตไปอย่างรวดเร็ว ความแตกต่างของชนชั้นก็จะยิ่งเห็นได้ชัดไปตามนั้น ด้วยเหตุนี้เองชนชั้นกลางและชนชั้นล่างจำนวนมากตัดสินใจส่งลูกหลานไปทำงานก่อนวัยอันควร เกิดเป็นภาพอันน่าหดหู่ของเด็กๆ ที่ต้องใช้แรงงานอย่างไม่สมวัย เหมือนดังที่เพื่อนๆ จะได้เห็นในภาพถ่ายของคณะกรรมการแรงงานเด็กแห่งชาติสหรัฐฯ ทั้ง 25 ภาพต่อไปนี้   นี่เป็นภาพของเด็กอายุเพียง 7 ขวบที่ต้องทำงานส่งหนังสือพิมพ์ ทั้งๆ ที่ทอนเงินไม่เป็นด้วยซ้ำ ตุลาคม 1914   เด็กสาวที่ทำงานประจำอยู่ในโรงปั่นฝ้ายในออกัสตา รัฐจอร์เจีย มกราคม 1909   หนึ่งในเด็กๆ ที่ทำงานส่งจดหมายในรัฐคอนเนตทิคัต ต้องทำงานเป็นกะจนถึงสี่ทุ่ม   คนงานโรงงานทอผ้าในเซาท์แคโรไลนา เมื่อเดือนธันวาคม 1908   Willie ระหว่างช่วงพักเที่ยงในโรงงานที่รัฐโรดไอแลนด์เมษายน 1909   Callie Campbell วัย 11 ขวบ กับการทำงานเก็บฝ้ายในเดือนตุลาคม 1916   Shorpy Higginbotham “เด็กถือจาระบี” วัย 14 ขวบที่ทำงานในเหมืองถ่านหินธันวาคม 1910   เด็กสาวสองคนที่ทำงานปั่นด้ายในรัฐนอร์ทแคโรไลนา พวกเธอบอกว่าได้เงิน 50 เซ็นต์…

22 ธันวาคม 2010 มีการพบศพของ Michael Faherty ชายวัย 76 ปี เสียชีวิตอยู่ในบ้านจากการถูกไฟไหม้ อย่างไรก็ตามไม่มีการพบหลักฐานว่านี่เป็นการฆ่าตัวตาย หรือการฆาตกรรมในที่เกิดเหตุเลยแม้แต่ชิ้นเดียวจนทำให้คดีที่เกิดขึ้นกลายเป็นเรื่องที่สร้างความงุนงงแก่เจ้าหน้าที่เป็นอย่างมาก     สุดท้ายคดีที่เกิดขึ้นก็ถูกลงความเห็นว่าเป็นผลมาจากปรากฏการณ์ที่เรียกกันว่า Spontaneous Human Combustion หรือ SHC ปรากฏการณ์แปลกๆ ที่ร่างกายมนุษย์เกิดการลุกไหม้ขึ้นเอง นี่เป็นเหตุการณ์ที่แม้จะฟังดูไม่น่าเชื่อแต่ก็เกิดขึ้นจริงๆ แล้วหลายครั้งในประวัติศาสตร์ ถูกอธิบายไว้เป็นในช่วงศตวรรษที่ 18 โดย Paul Rolli ว่า “นี่คือปรากฏการณ์ที่ร่างกายมนุษย์เกิดการติดไฟจากความร้อนที่เกิดขึ้นจากปฏิกิริยาเคมีในร่างกาย โดยไม่มีหลักฐานการจุดไฟจากภายนอก”     SHC ถูกบันทึกไว้เป็นครั้งแรกในช่วงปีคริสต์ศักราช 1400 โดยผู้เสียชีวิตคืออัศวินที่ชื่อ Polonus Vorstius หลังจากที่ทานไวน์ที่มีความเข้มข้นของแอลกอฮอล์สูงเข้าไป ก่อนที่จะ “ลุกเป็นไฟ” ในเวลาต่อมา จุดร่วมของปรากฏการณ์ SHC ที่เกิดขึ้นกว่า 200 คดีทั่วโลกนั้นมีอยู่ดังต่อไปนี้ 1. ผู้ที่ตกเป็นเหยื่อมักติดสุรา 2. เหยื่อมักเป็นผู้หญิงสูงอายุ 3. โดยมากแขน ขาของผู้ตายจะไม่ถูกเผาไปด้วย 4. ความเสียหายต่อสิ่งรอบกายผู้ตายจะมีน้อยมาก 5. การเผาไหม้ของร่างกายมักทิ้งสารตกค้างของไขมัน…

สงครามโลกครั้งที่หนึ่งมีชื่อเรียกอยู่หลายอย่างทั้ง “มหาสงคราม” และ “สงครามที่จะจบสงครามทั้งหมด” นี่เป็นสงครามที่แต่ละประเทศขนเอาเทคโนโลยีทางทหารทั้งหมดของตัวเองมาสาดใส่กัน เกิดเป็นสงครามที่มีการสูญเสียชีวิตมากที่สุดครั้งหนึ่งเลยก็ไม่ผิดนัก แต่ถึงแม้ว่านี่จะเป็นสงครามที่เต็มไปด้วยความสูญเสีย แต่เทคโนโลยีที่ปรากฏขึ้นมาในสงครามครั้งนี้ก็เป็นต้นแบบของเทคโนโลยีมากมายในอนาคตเช่นกัน ดังเช่นเทคโนโลยีในภาพต่อไปนี้   เริ่มกันที่ภาพทหารอเมริกากำลังให้เครื่องตรวจจับเสียง เพื่อหาว่าจะมีเครื่องบินฝ่ายศัตรูบินผ่านมาไหม   รถไฟหุ้มเกราะของออสเตรียในแคว้นกาลิเซีย ประเทศสเปน 1915   ด้านในของรถไฟหุ้มเกาะเมื่อปี 1918 ภาพนี้ถ่ายจากที่ยูเครน   การใช้จักรยานปั่นไฟโดยหน่อยสื่อสารเยอรมัน กันยายน 1917   นายทหารบนรถจักรยานยนต์ฮาร์เลย์ 1918   รถถัง Medium Mark A Whippet ของอังกฤษซึ่งออกแบบมาให้มีความคล่องตัวกว่ารถถังรุ่นก่อนๆ 22 สิงหาคม 1918   กระสุนปืนของ 38 cm SK L/45 ปืนใหญ่ติดรางรถไฟของเยอรมัน ซึ่งเดิมทีออกแบบมาเพื่อติดตั้งบนเรือรบ จากปี 1918   ทหารเยอรมันที่ใส่หน้ากากกันแก๊สและหมวกเหล็กที่มีการเสริมแผ่นเหล็กอีกชั้น   จุดสังเกตการณ์ของอังกฤษที่ได้รับการตกแต่งให้เหมือนต้นไม้เพื่อตบตาศัตรู   กองทัพตุรกีใช้เครื่องมือสื่อสารแบบใหม่ที่ใช้แสงอาทิตย์เป็นสื่อกลาง   พาหนะที่ออกแบบโดยทางกาชาด ออกแบบมาเพื่อขนย้ายคนเจ็บระหว่างสนามเพลาะ   จรวดส่งสัญญาณของฝั่งสหรัฐฯ ในเสี้ยววินาทีที่มีการปล่อยออกไป…

มีหลายๆ คนพูดว่าสงครามโลกครั้งที่สองในฝั่งของสหรัฐนั้น มันไม่ต่างอะไรกับสงครามของวีรบุรุษ ทหารที่มาร่วมสงครามมีเหตุผลที่จะมาเขาร่วม แถมยังมีผลงานมากมายที่ถูกเผยแพร่ออกไปให้โลกได้รับรู้ ผิดกับสงครามในแนวรบฝั่งตะวันออกของเยอรมันโดยสิ้นเชิง เพราะแนวรบในด้านนี้นั้นขึ้นชื่อเรื่องความโหดร้ายอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน การทำลายล้าง และความสูญเสียอันยิ่งใหญ่ของชีวิต ภายใต้ชื่อของสงครามระหว่างโซเวียตและเยอรมนีนั่นเอง ด้วยเหตุนี้เราจะมาดู 29 ภาพการรบระหว่างโซเวียตและเยอรมนี มาดูกันดีกว่าว่าสงครามที่คนบอกว่าเป็นเหตุผลที่แท้จริงที่นาซีเยอรมันแพ้สงครามมันเป็นอย่างไรกันแน่   ทหารโซเวียตเคลื่อนพลผ่านสตาลินกราดแนวรบด้านตะวันออกในสงครามโลกครั้งที่สอง   ผู้บัญชาการของหน่วยคอซแซค (พลม้า) ที่ปฏิบัติหน้าที่ในยูเครน เมื่อวันที่ 21 มิถุนายน 1942   พลปืนต่อต้านรถถังชาวเยอรมัน พร้อมรับการจู่โจมที่แนวหน้าการรบในรัสเซีย 1942   ประชาชนรัสเซียที่ออกมาตักน้ำ ระหว่างการปิดล้อมเมืองของเยอรมนีในเลนินกราด 1942   การปิดล้อมในครั้งนั้นทำให้ประชาชนจำนวนมากต้องอดตาย อย่างไรก็ตามสุดท้ายเยอรมนีก็ไม่สามารถยึดเมืองแห่งนี้ได้   หลักฐานของการต่อสู้ที่เกิดขึ้นระหว่างการเข้ายึดครองเมือง Rostov ประเทศรัสเซียเมื่อปี 1942   ทหารเยอรมันขนส่งอาวุธข้ามแม่น้ำเมื่อวันที่ 31 กรกฎาคม 1942   หญิงชาวรัสเซียมองดูบ้านที่ลุกเป็นไฟในช่วงปี 1942   การดำเนินการสังหารชาวยิวในเคียฟเมืองหลวงของประเทศยูเครนเมื่อปี 1942   ทหารเยอรมันกับปืนกลในช่วงการรบที่สตาลินกราดฤดูใบไม้ผลิปี 1942   ทหารเยอรมันข้ามแม่น้ำรัสเซียบนรถถังของพวกเขาเมื่อวันที่…

เมื่อวันที่ 5 กันยายน 2018 ที่ผ่านได้มีข่าวการจากไปของคุณยายวัย 92 ปีคนหนึ่ง ที่มีชื่อว่า Freddie Oversteegan ในเวลาเพียงหนึ่งวันก่อนที่จะถึงวันเกิดครบรอบ 93 ปีของเธอ แม้ว่านี่จะเป็นเหมือนข่าวการจากไปของคนชราธรรมดาๆ แต่ในความเป็นจริงแล้วมันมีอะไรมากกว่านั้น เพราะหญิงสาวที่ดูใจดีคนนี้ ในสมัยเด็กเคยมีวีรกรรมที่สุดยอดมากๆ ในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง   Freddie Oversteegan ในช่วงปลายของชีวิต   ในปี 1940 ทหารนาซีได้บุกเข้ามาในเนเธอร์แลนด์ก่อนที่จะได้รับชัยชนะและปกครองประเทศไปเป็นเวลานาน นั่นทำให้ Freddie Oversteegan ที่ในตอนนั้นอายุได้เพียงราวๆ 14 ปี ได้เข้าร่วมกองกำลังต่อต้านของชาวดัตช์ เริ่มต้นจากการเป็นเด็กส่งหนังสือพิมพ์ที่ลงข่าวต่อต้านนาซี ก่อนที่จะกลายเป็นหนึ่งในนักลอบสังหารของพวกเขาในเวลาเพียง 2 ปี   Freddie Oversteegan ในตอนที่อายุ 16 ปี   นับจากวันนั้นมา Freddie และเพื่อนๆ (พี่สาวกับเพื่อนอีกหนึ่งคน) ก็เริ่มทำงานล่อทหารนาซีเยอรมันและผู้ให้ความร่วมมือชาวดัตช์มาสังหาร ด้วยความที่มีลักษณ์ที่ดูเป็นเด็กเสียยิ่งกว่าวัยของตัวเอง ไม่นาน Freddie และเพื่อนๆ กลายเป็นนักลอบสังหารที่ทำงานได้เป็นอย่างดีในกองกำลังต่อต้านของชาวดัตช์เลยก็ว่าได้ ผลงานที่มีชื่อเสียงของพวกเธอคือการล่อนายทหาร SS…

เป็นเรื่องที่เราทราบกันว่ากาลิเลโอ กาลิเลอีคือชายที่เป็น “บิดาแห่งวิทยาศาสตร์” ผู้พัฒนากล้องโทรทรรศน์ และพิสูจน์ให้เรารู้ว่าโลกหมุนรอบดวงอาทิตย์ ว่าแต่ทราบหรือไม่ว่าจากหลักฐานในจดหมายของกาลิเลโอ ชายคนนี้เคยพยายามหลอกการไต่สวนของคริสตจักรด้วย     มันเป็นเรื่องในช่วงศตวรรษที่ 17 ซึ่งเป็นช่วงที่สังคมถูกปกครองด้วยความเชื่อทางศาสนา นั่นทำให้การนำเสนอความคิดทางวิทยาศาสตร์อาจจะกลายเป็นเรื่องที่อันตรายมาก โดยผู้ที่รับหน้าที่ “ไต่สวน” เหล่าคน “นอกรีต” ของคริสตจักรคือหน่วย “อินควิสซิเตอร์” นั่นเอง นั่นทำให้เมื่อปี 1613 การที่กาลิเลโอส่งจดหมายซึ่งมีเนื้อหาเกี่ยวกับการค้นพบหลักฐานในทฤษฎีโลกหมุนรอบดวงอาทิตย์และมีการอ้างอิงถึงคำพูดในพระคัมภีร์ให้เพื่อนของเขา จึงกลายเป็นหลักฐานอย่างดีที่ทางอินควิสซิเตอร์จะสามารถใช้ในการตัดสินว่ากาลิเลโอเป็นคนนอกรีต     เอาเข้าจริงๆ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่มีการหาว่านักวิทยาศาสตร์เป็นคนนอกรีต เพราะในปี 1600 เอง นักคณิตศาสตร์ชื่อ Giordano Bruno ก็เคยโดนจับเผามาแล้วเพราะเขาออกตัวสนับสนุนทฤษฎีคล้ายๆ กันมาก่อน โชคดีที่กาลิเลโอไหวตัวทัน เขารีบฝากจดหมายอีกฉบับให้เพื่อนที่รู้จักส่งไปยังทางวาติกันทันที โดยมีการอ้างว่าเนื้อหาในจดหมายฉบับที่ทางอินควิสซิเตอร์มีนั้นมีการแอบ “เปลี่ยนแปลง” เพื่อใส่ร้ายเขา และจดหมายที่เขาฝากเพื่อนมาให้ทางวาติกันต่างหากที่เป็น “ต้นฉบับ” ที่มีเนื้อความจริงๆ     เมื่อทางวาติกันได้รับจดหมายของกาลิเลโอทั้งสองฉบับ พวกเขาก็ต้องพบกับเรื่องปวดหัว เพราะว่าพวกเขาไม่สามารถบอกได้ว่าจดหมายฉบับไหนกันแน่ที่เป็นจดหมายจริงๆ ที่กาลิเลโอตั้งใจจะส่ง การไต่สวนของกาลิเลโอจึงถูกยกเลิกไป นั่นทำให้การลงโทษกาลิเลโอจบลงที่เพียงการเตือนไม่ให้เขาสนับสนุนทฤษฎีโลกหมุนรอบดวงอาทิตย์อีกในปี 1616 อย่างไรก็ตามกาลิเลโอกลับไม่ยอมเชื่อฟังแต่โดยดี เขาออกหนังสือเกี่ยวกับทฤษฎีของเขาออกมาอีกครั้ง จนทำให้เขาต้องถูกกักบริเวณในบ้านจากการตัดสินของศาลกรุงโรมเมื่อปี 1633  …

พูดถึงพระสันตะปาปาแล้ว ไม่ว่าภาพในหัวที่เรานึกถึงจะเป็นใครอย่างน้อยๆ ภาพที่ออกมาก็คงจะเป็นผู้ชายก่อนเป็นอย่างแรก ว่าแต่เชื่อหรือไม่ว่าในสมัยก่อนเคยมีข้อมูลของพระสันตะปาปาที่เป็นผู้หญิงอยู่ด้วย!!     นี่คือพระสันตะปาปาหญิงโจน หรือพระสันตะปาปาหญิง Johannes Anglicus หนึ่งในพระสันตะปาปาที่เชื่อกันว่าดำรงตำแหน่งอยู่ช่วงศตวรรษที่ 13 ผู้ที่ว่ากันว่าขึ้นเป็นพระสันตะปาปาโดยปลอมตัวเป็นผู้ชาย แต่ก็ความลับแตกเพราะคลอดลูกบนหลังม้า อย่างไรก็ตามนักวิชาการส่วนมากในปัจจุบันกลับเชื่อว่าเธอนั้นเป็นเพียงเรื่องที่แต่งขึ้น และพระสันตะปาปาหญิงไม่ได้มีตัวตนอยู่จริงแต่อย่างใด เนื่องจากหลักฐานโบราณเกี่ยวกับพระสันตะปาปาในอดีต มักจะไม่มีการพูดถึงเธอเลย     แต่หลังจากที่มีการถกเถียงมาอย่างยาวนานนั่นเอง ล่าสุดนี้ทางมหาวิทยาลัย Flinders ในแอดิเลด ออสเตรเลียก็ได้มีการออกมาแสดงทฤษฎีที่น่าสนใจที่จะบอกเราว่าพระสันตะปาปาหญิงนั้นอาจจะมีตัวตนอยู่จริง โดยอ้างอิงจาก “เหรียญ” ในสมัยก่อนนั่นเอง นี่เป็นทฤษฎีที่เกิดขึ้นจากการตรวจสอบเหรียญเงินที่ชื่อ “Deniers” ซึ่งเป็นเหรียญเงินที่ใช้กันในยุโรปตะวันตกในยุคกลาง และได้อิทธิพลมาจากเหรียญเงินโรมันโบราณ “Denarius”     เหรียญเงินที่ว่านี้สั่งจัดทำโดยมีด้านหนึ่งเป็นชื่อของจักรพรรดิแห่งแฟรงค์ และอีกด้านหนึ่งเป็นชื่อย่อของพระสันตะปาปาในสมัยนั้น เดิมทีแล้วนักโบราณคดีเชื่อกันว่านี่น่าจะเป็นชื่อย่อของพระสันตะปาปาโจนที่ 8 ผู้ดำรงตำแหน่งในช่วงปี 872-882     อย่างไรก็ตามในบรรดาเหรียญเงินของพระสันตะปาปาโจนที่ 8 ที่พบนั้นมีอยู่รุ่นหนึ่งที่มีลักษณะการลงชื่อแตกต่างไปจากรุ่นอื่นมากๆ อยู่   ภาพเปรียบเทียบการออกแบบเหรียญทั้งสอง ความแตกต่างใหญ่ๆ อยู่ที่ตัว S กับตัว O จะสลับที่กัน นอกจากนี้รายละเอียดอื่นๆ ก็จะต่างกัน…

สฟิงซ์เป็นสัตว์ที่อยู่คู่กับอียิปต์มาเป็นเวลานาน มันเป็นสัตว์ที่มีส่วนผสมของสัตว์หลายชนิดรวมอยู่ในตัวเดียวกัน และเป็นความเชื่อที่มีอยู่ในหลายวัฒนธรรม     อย่างไรก็ตามเมื่อวันที่ 16 กันยายน 2018 ที่ผ่านมา กระทรวงโบราณวัตถุของอียิปต์ได้มีการออกมาเปิดเผยการค้นพบล่าสุดของรูปสลักสฟิงซ์โบราณ ในทางตอนใต้ของเมืองอัสวานประเทศอียิปต์นั่นเอง     นี่เป็นสฟิงซ์ที่มีความสมบูรณ์ค่อนข้างสูง มีลำตัวเป็นสิงโต และหัวเป็นคนซึ่งใส่เครื่องประดับศีรษะเหมือนงู รูปสลักที่พบมีความสูงราว 38 ซม. และกว้าง 28 ซม. เชื่อกันว่าสร้างขึ้นในยุคของราชวงศ์ทอเลมี ราชวงศ์ที่ปกครองอียิปต์ในช่วง 305-30 ปีก่อนคริสตกาล นั่นทำให้สฟิงซ์ที่พบมีอายุกว่า 2,000 ปีเลยทีเดียว     การค้นพบในครั้งนี้เกิดขึ้นระหว่างการดำเนินการลดระดับน้ำใต้ดินในวิหารโบราณ “Kom Ombo” ที่อยู่ใกล้ๆ แม่น้ำไนล์นั่นเอง นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่มีการค้นพบวัตถุโบราณในวิหารโบราณ Kom Ombo เพราะก่อนหน้านี้เองก็มีการขุดพบภาพแกะสลักที่ซับซ้อน ซึ่งแสดงให้เห็นถึงการใช้งานเครื่องมือผ่าตัดรุ่นแรกๆ ของแพทย์ในสมัยโบราณมาแล้ว     จริงอยู่ว่าราชวงศ์ทอเลมีจะเป็นราชวงศ์ที่มีเชื่อสายมาจากกรีก มาซิโดเนียแต่ราชวงศ์นี้ก็ยังคงมีการหยิบยืมวัฒนธรรมจากชาวอียิปต์โบราณมาค่อนข้างมากเพราะจากภาพวาดของทอเลมีที่ 1 โซเตอร์ ผู้ก่อตั้งราชวงศ์เองก็มีการใส่เครื่องประดับแบบฟาโรห์ในอดีต แถมรูปปั้นสฟิงซ์ที่พบเองก็เป็นงานศิลป์ในรูปแบบอียิปต์โบราณด้วยเช่นกัน   ที่มา livescience