“ไมเคิล คอลลินส์” นักบินที่ถูกลืมแห่งอะพอลโล 11 ผู้รู้จัก “ความโดดเดี่ยว” ดีที่สุด

เมื่อพูดถึงอะพอลโล 11 เชื่อว่าหลายๆ คนคงคิดถึงนีล อาร์มสตรองเป็นคนแรก และถ้ารู้ลึกสักนิดก็คงจะมีหลายๆ คนที่พูดชื่อของบัซ อัลดรินแถมขึ้นมาอีกชื่อ แต่เพื่อนๆ ทราบกันหรือไม่ว่าอะพอลโล 11 ยังมีนักบินที่ขึ้นไปปฏิบัติการอีกคน

ชื่อของเขาคือ ไมเคิล คอลลินส์ ชายอีกคนที่ร่วมเดินทางไปยังดวงจันทร์อีกคน เขาได้รับหน้าที่รอคอยนักบินทั้งสองอยู่บนยานแม่ รอคอยการกลับมาของเพื่อนๆ ตามลำพัง

จริงอยู่ว่าหน้าที่ของเขาอาจจะฟังดูเป็นเรื่องง่ายเมื่อเทียบกับความเสี่ยงของนีล อาร์มสตรองและบัซ อัลดริน แต่ใครเล่าจะรู้ว่าการรอคอยของคอลลินส์นั้นเป็นได้ทุกอย่างนอกจากคำว่าสบาย

เพราะตั้งแต่ที่ปล่อยยานลูกลงไปสู่พื้นผิวดวงจันทร์คอลลินส์ ก็ต้องรอคอยเพื่อนๆ อย่างโดดเดียวในอวกาศนานถึง 21 ชั่วโมงครึ่ง และลอยไปยังอีกด้านของดวงจันทร์อย่างโดดเดี่ยว โดยไร้ซึ่งการติดต่อจากโลกหรือเพื่อนๆ

จากบันทึกของเขาตลอดเวลาที่อยู่บนอวกาศ เขาไม่ได้อิจฉาเพื่อนๆ ทั้งสองเลย กลับกันในหัวของเขาเต็มไปด้วยความกลัวที่ว่าเพื่อนของเขาจะไม่กลับมา และเขาจะเป็นเพียงคนเดียวที่ได้กลับไปที่โลก

แม้กระทั่งภาพถ่ายจากอวกาศของเขาก็เต็มไปด้วยเงาของความโดดเดี่ยว เพราะในภาพที่เรียกได้ว่าถ่ายติดคนทั้งโลก และยานของเพื่อนทั้งสองของเขานั้น ก็ยังมีเพียงคอลลินส์เท่านั้นที่ไม่ได้เข้าไปอยู่ในภาพด้วย

ภาพของ “มนุษย์ทุกคน” ที่คอลลินส์เป็นคนถ่าย ภาพแห่งความเดียวดายที่มีเพียงเขาเท่านั้นที่ไม่ติดในภาพ

นับว่าเป็นเรื่องที่ดีมากสำหรับคอลลินส์ที่เพื่อนทั้งสองของเขาสามารถติดต่อกลับมาหาเขาได้สำเร็จ ทำให้ความคิดที่ว่าเขาจะต้องกลับโลกอย่างผู้มีบาดแผล หายไปเป็นปลิดทิ้ง

แม้ว่าชื่อเสียงของคอลลินส์จะเป็นที่พูดถึงน้อยมากเมื่อเทียบกับเพื่อนๆ ก็ตาม แต่นั่นก็ไม่ใช่เรื่องที่สำคัญสำหรับชายคนนี้เลย เพราะสำหรับเขาแล้วการที่ได้กลับบ้านพร้อมๆ กับเพื่อน คือสิ่งที่เขาต้องการมากที่สุดในตอนนั้นแล้ว

ที่มา rarehistoricalphotos, theguardian, biography