Category: ย้อนเวลาหาความรู้

ในช่วงปี 1930-1940 ในขณะหลายๆ ประเทศทั่วโลกต้องตกอยู่ในภาวะเศรษฐกิจตกต่ำครั้งใหญ่ที่เรารู้จักกันในชื่อ “Great Depression” คนในสหรัฐอเมริกาก็ต้องพบกับเคราะห์ซ้ำกรรมซัดอีกเรื่องหนึ่ง เมื่อการเกษตรเชิงเดี่ยวขนาดใหญ่ในเวลานั้น นำมาซึ่งปัญหาดินเปลือยและพายุฝุ่นขนาดใหญ่ที่รู้จักกันในนามของ “Dust Bowl”   พายุฝุ่น “Black Sunday” หนึ่งในพายุที่เลวร้ายที่สุดในเวลานั้น   พายุฝุ่นที่ออกมาในช่วงนี้ ทำให้ผู้คนที่ไม่มีเงินจากภาวะเศรษฐกิจอยู่แล้ว ต้องพบกับโรคร้ายจากฝุ่นในอากาศ แถมยังต้องทำการอพยพเพราะที่ดินที่ตัวเองเคยมีไม่สามารถปลูกอะไรขึ้นได้อีก ดังนั้น จึงไม่ใช่เรื่องที่น่าแปลกใจเลยที่ในช่วงเวลา เราจะสามารถเห็นภาพของประชาชนที่ดูจะเหนื่อยอ่อนกับการใช้ชีวิตกันอยู่เป็นนิจ ไม่ว่าจะเป็นเด็กๆ ที่มองไปยังที่ไหนสักแห่งราวกับตามหาความหวัง หรือผู้ใหญ่ที่ดูราวกับว่าหลงลืมความสุขไปกับพายุทรายเป็นที่เรียบร้อยแล้ว และนี่คือส่วนหนึ่งของภาพถ่ายที่ได้ชื่อว่าทรงพลังที่สุดในช่วงเวลานั้น ภาพที่แฝงไว้ด้วยความรู้สึกอัดแน่นไว้มากมาย ที่หลอกหลอนจิตใจของผู้คนได้แม้เวลาผ่านไปหลายทศวรรษแล้วก็ตาม   เริ่มกันจากดวงตาของเด็กชายสองคน ผู้เป็นลูกของคนงานไร่ผลไม้ที่ต้องอพยพมาในรัฐมิชิแกนเมื่อปี 1940   ภาพของเครื่องจักรกลการเกษตรที่ถูกพายุฝุ่นพัดจนเกือบจมหายไป ในเมือง ดัลลัส รัฐเซาท์ดาโคตา 1936   ภาพคุณแม่ผู้อพยพ หนึ่งในภาพที่โด่งดังที่สุดในปี 1936 และสะท้อนความลำบากของผู้อพยพ ในภาวะเศรษฐกิจตกต่ำได้เป็นอย่างดี   อดีตฟาร์ที่ในปัจจุบันมีแต่ฝุ่น ในเท็กซัส มิถุนายน 1938   เด็กน้อยที่เล่นอยู่คนเดียวในค่ายอพยพที่แคลิฟอร์เนีย 1936  …

เมื่อพูดถึงสิ่งของที่จะเอาไปถวายพระเจ้า นับตั้งแต่ในอดีตมามนุษย์ก็แทบที่จะใช้ทุกอย่างในการถวายแก่พระเจ้ามาแล้ว ไม่ว่าจะเป็นเครื่องปั้นดินเผา เงินทอง หรือแม้แต่ชีวิตของมนุษย์ด้วยกัน แต่สุดท้ายของที่ถูกนำถวายพระเจ้าในสมัยก่อนก็ยังสามารถเป็นอะไรแปลกๆ ที่ไม่น่าเชื่อเลยได้อยู่ดี เพราะเมื่อล่าสุดนี้เอง ทีมนักโบราณคดีที่ประเทศอังกฤษ ก็ได้มีโอกาสพบกับวัตถุโบราณแปลกๆ ที่น่าจะถูกใช้เป็นเครื่องบูชาอีกครั้ง ซึ่งในครั้งนี้พวกเขาพบกับ “แขนไม้” ที่มีอายุกว่า 2,000 ปี     อ้างอิงจากข้อมูลการค้นพบ แขนไม้ที่เห็นนี้ ถูกค้นพบที่ก้นบ่อน้ำโรมัน ในเมืองรอนด์ส มณฑลนอร์แทมป์ตันเชอร์ ประเทศอังกฤษ โดยเป็นแขนไม้ที่ทำขึ้นมาด้วยการแกะสลักกิ่งไม้ทั้งกิ่งให้มีรูปร่างคล้ายแขนคน และเป็นผลงานที่มีความประณีตสูงจนถึงขั้นที่ตัววัตถุโบราณไม่มีร่องรอยของเครื่องมือเหลือให้เห็นเลย คุณ Michael Bamforth ผู้เชี่ยวชาญด้านโบราณคดีไม้บอกว่า แขนที่ถูกค้นพบในครั้งนี้นั้น น่าจะเป็นวัตถุที่ถูกทำขึ้นแยกเดี่ยวๆ มากกว่าที่จะเป็นส่วนหนึ่งของรูปปั้นขนาดใหญ่ และมีฝ่ามือค่อนข้างเล็กจนไม่น่าจะถูกใช้งานเป็นแขนเทียม ดังนั้นพวกเขาจึงให้ความเป็นไปได้ว่าแขนที่พบน่าจะมีความสำคัญในทางความเชื่ออย่างการเป็นเครื่องบูชามากกว่า     และนอกจากความประณีตของตัวแขนแล้ว ความสมบูรณ์มันเองก็ยังเป็นอีกเรื่องหนึ่งที่ทีมนักโบราณคดีให้ความสนใจเป็นอย่างมาก เพราะไม่เพียงแต่การตรวจสอบทางคาร์บอนกัมมันตรังสีจะบอกเราว่าแขนนี้ อยู่ในบ่อน้ำแห่งนี้มาตั้งแต่ช่วง 86 ปีก่อนคริสตกาล ไปจนถึงปี ค.ศ. 240 เท่านั้น แต่มันยังถูกเก็บไว้ในที่ที่มีน้ำ ซึ่งตามปกติแล้วมันน่าจะทำให้แขนไม้ถูกย่อยสลายจนเสียหายไปแล้ว เป็นไปได้ว่าที่แขนไม้เหล่านี้ยังมีความสมบูรณ์เช่นนี้อาจจะเป็นเพราะในอดีตบ่อน้ำแห่งนี้ถูกปิดตายด้วยอะไรบางอย่างจนไม่มีออกซิเจนเข้าไปก็เป็นได้ ซึ่งด้วยเหตุนี้เอง ตัวแขนจึงไม่เสียหายไปเท่าที่ควร     ทั้งนี้เอง…

เพื่อนๆ เคยได้ยินชื่อของ “พีระมิดโจเซอร์” กันมาก่อนไหม? นี่คือพีระมิดแบบขั้นบันได 6 ชั้น ที่ตั้งอยู่ที่เมืองซักคารา ซึ่งแม้ว่าจะไม่ใช้พีระมิดที่โด่งดังเมื่อเทียบกับมหาพีระมิดแห่งกีซา แต่ที่แห่งนี้ก็มีความสำคัญในทางประวัติศาสตร์เป็นอย่างมากในฐานะของพีระมิดที่เก่าแก่ที่สุดในอียิปต์เช่นกัน     และเมื่อล่าสุดนี้เอง ในระหว่างที่นักโบราณคดีชาวโปแลนด์ได้เข้าไปทำการขุดค้นพื้นที่รอบๆ พีระมิดเก่าแก่แห่งนี้ พวกเขาก็ได้มีโอกาสพบกับสุสานโบราณขนาดใหญ่ที่เก็บมัมมี่เก่าแก่อายุกว่า 2,000 ปีไว้ร่วมร้อยร่าง คุณ Kamil Kuraszkiewicz ศาสตราจารย์ภาควิชาอียิปต์วิทยาของมหาวิทยาลัยวอร์ซอว์ ผู้นำการขุดค้นในครั้งนี้ ให้สัมภาษณ์กับทางสื่อต่างประเทศว่า พวกเขาพบกับสุสานแห่งนี้ในพื้นที่รอบพีระมิดโจเซอร์ไปจนถึงคูน้ำลึก (ที่แห้งไปแล้ว) ซึ่งมักถูกสร้างล้อมรอบพื้นที่ศักดิ์สิทธิ์ของตัวพีระมิดอีกที     แตกต่างไปจากโลงศพมัมมี่ที่ได้รับการตกแต่งเป็นอย่างดีของฟาโรห์ มัมมี่ที่ทีมสำรวจพบในครั้งนี้นั้น โดยมากแล้วจะถูกตกแต่งในระดับปานกลาง โดยใช้ยารักษาศพในระดับพื้นฐาน ก่อนที่จะห่อศพและฝังลงไปในทรายแบบตรงๆ เลย การรักษาศพที่ไม่สมบูรณ์เช่นนี้ บวกกับที่ฝังซึ่งไม่อำนวย ทำให้มัมมี่ที่ถูกพบส่วนมากอยู่ในสภาพที่เลวร้ายมาก ถึงขั้นที่ว่าแม้แต่มัมมี่ที่มีโลงศพยังต้องพบกับการเสื่อมสลายตามกาลเวลาอย่างหนัก   สภาพของหนึ่งในโลงศพไม้ที่พบ   แต่ถึงแม้ว่าโลงศพที่พบจะเสื่อมสลายไปมากก็ตาม มันก็ไม่ได้ทำให้ทีมค้นหาท้อ เพราะบนโลงศพที่พวกเขาพบนั้นมีอยู่ชิ้นหนึ่งที่น่าสนใจเอามากๆ นั่นเพราะบนโลงศพนี้มีตัวอักษรที่เขียน “เลียนแบบ” อักษรเฮียโรกลีฟิคเขียนเอาไว้ด้วย ซึ่งคุณ Kamil คาดว่าที่เป็นเช่นนี้อาจจะเป็นเพราะใครก็ตามที่เขียนตัวหนังสือนี้ขึ้นน่าจะเป็นคนที่อ่านหนังสือไม่ออก และแค่เขียนอักษรไปมั่วๆ ตามสิ่งที่เขาเคยเห็นก็เท่านั้น    …

สงครามแปซิฟิก หรือที่บางคนคุ้นเคยกันในชื่อ “สงครามมหาเอเชียบูรพา” นับว่าเป็นอีกหนึ่งในเขตสงครามที่มีชื่อเสียงมากที่สุดในช่วงสงครามโลกครั้งที่สองเลยก็ว่าได้ ด้วยเหตุนี้เองมันจึงไม่ใช่เรื่องแปลกเลยที่ตลอดช่วงเวลาของสงครามในครั้งนี้ พวกเราจะสามารถเห็นภาพถ่ายที่เก็บเรื่องราวในยามนั้นเอาไว้อยู่มากมายเต็มไปหมด และในบรรดาภาพถ่ายมากมายเหล่านั้นเองก็มีภาพอยู่ส่วนหนึ่งที่ได้รับการนำมาลงสีคืนชีวิตให้อีกครั้งโดย “Royston Leonard” นักลงสีภาพเจ้าของผลงานคืนชีวิตให้ภาพขาวดำมาแล้วกว่า 750 รูป ซึ่งภาพถ่ายที่ถูกนำมาคืนชีวิตเหล่านี้เองก็เป็นสิ่งที่ #เหมียวศรัทธา จะพาเพื่อนๆ ไปรับชมกันในวันนี้ ว่าแต่ภาพที่ออกมานั้นจะเป็นภาพจากช่วงเวลาแบบไหน และน่าติดตามเพียงใดนั้น เราไปชมพร้อมๆ กันเลยดีกว่า   เริ่มกันจากภาพของทหารอเมริกันที่กำลังได้รับการรักษาบนหาดทรายที่อิโวจิมา เมื่อปี 1945   ร้อยโท Walter Chewning ขณะปีนขึ้นไปบนเครื่องบินที่ลุกเป็นเพลิงเพื่อช่วยเหลือนักบินที่ติดอยู่ข้างในออกมา เมื่อเดือน พ.ย. 1943   ทหารอเมริกันถ่ายรูปคู่กับเด็กญี่ปุ่นซึ่งถูกช่วยไว้ในไซปันเมื่อเดือนกรกฎาคม 1944   การตรวจหาระเบิดข้างๆ รถถังที่เสียหายอย่างหนัก ไม่ทราบวันที่   ทหารอเมริกันขณะควบคุมตัวทหารญี่ปุ่นร่วม 20 นายออกจากถ้ำใน อิโวจิมา 5 เมษายน 1945   กองทหารในระหว่างการทางไปบุก Cape Sansapor เมื่อปี 1944   ทหารสหรัฐฯ…

เป็นเรื่องที่หลายๆ คนทราบกันว่าตลอดช่วงสงครามเย็นนั้น โซเวียตและสหรัฐอเมริกามีการแข่งขันกันในด้านการครอบครองอาวุธนิวเคลียร์ขนาดไหน ดังนั้นจึงไม่ใช่เรื่องแปลกเลยที่เมื่อโซเวียตล่มสลาย หนึ่งในที่เก็บขีปนาวุธนิวเคลียร์จะถูกยกเลิกการใช้งานและประยุกต์ไปใช้ประโยชน์ในด้านอื่นแทน ซึ่งสำหรับฐานทัพขีปนาวุธนิวเคลียร์ Plokštinė ของประเทศลิทัวเนียแล้ว ที่แห่งนี้ได้ถูกรัฐบาลประยุกต์ใช้เป็นพิพิธภัณฑ์สงครามเย็นของประเทศแทน แถมยังได้รับผลตอบรับที่ดีมากจนมีผู้เข้าไปเยี่ยมชมกันมากพอสมควรเลย โดยหนึ่งในบรรดาผู้ที่มีโอกาสได้เข้าไปเยี่ยมชมพิพิธภัณฑ์ดังกล่าวนี้เองก็คือคุณ Mantas Ališauskas ช่างภาพมากฝีมือ แห่งเว็บไซต์ ctdots ผู้ซึ่งได้เก็บภาพการเดินทางผ่านประวัติศาสตร์ของเขา มาให้พวกเราได้มีโอกาสชมกัน ที่ข้างล่างนี้   เริ่มกันจากภาพถ่ายคล้ายดวงตาของส่วนหนึ่งของอดีตฐานทัพขีปนาวุธนิวเคลียร์เมื่อมองลงมาจากมุมสูง   โรงเก็บขีปนาวุธที่มีธรรมชาติเป็นฉากหลัง   อาวุธปืนที่น่าจะเคยเป็นของกองพล 58th Karmelava หน่วยทหารที่รับหน้าที่ดูแลโรงเก็บขีปนาวุธ แห่งนี้   หนึ่งในระบบป้องกันฐานทัพ ซึ่งเคยประกอบไปด้วยรั้วไฟฟ้า และกับระเบิด   โครงสร้างของฐานทัพขีปนาวุธนิวเคลียร์ของลิทัวเนียซึ่งได้ชื่อว่าซับซ้อนที่สุดของโซเวียตในสมัยนั้น   หุ่นขี้ผึ้งของเหล่าเจ้าหน้าที่ในฐานทัพ   ภาพอีกมุมหนึ่งของ มิสไซล์ไซโล   ภาพการเข้าชมมิสไซล์ไซโลซึ่งประกอบไปด้วย 4 ชั้นใหญ่ๆ และนี่คือชั้นบนสุด   หนึ่งในบรรยากาศของมิสไซล์ไซโล   จุดปล่อยจรวด R-12 หนึ่งในจุดปล่อยจรวดนิวเคลียร์ของฐานทัพ   แผนผังการขนย้ายและ “บรรจุ” มิสไซล์ไซโล…

ในบรรดาความขัดแย้งที่เคยเกิดขึ้นมาบนโลก จะบอกว่าสงครามโลกครั้งที่สองนับว่าเป็นเหตุการณ์ที่มีความสำคัญ และก็คงไม่ใช่เรื่องที่ผิดนัก เพราะนี่คือสงครามที่ได้ชื่อว่ามีความยิ่งใหญ่ที่สุดในโลก และเป็นสงครามที่แม้แต่เผลอๆ แม้แต่เด็กก็ยังรู้จักด้วยซ้ำ ด้วยความที่สงครามโลกครั้งที่สองนั้นเป็นสงครามที่มีชื่อเสียงเอามากๆ มันจึงไม่ใช่เรื่องแปลกเลยที่สงครามครั้งนี้ จะมีตำนานและเรื่องเล่าผิดๆ ที่คนเราเชื่อว่าเป็นความจริงอยู่มากตามไปด้วย ซึ่งความคิดผิดๆ เหล่านี้เอง ก็เป็นสิ่งที่พวกเราจะมาร่วมปรับแก้ให้มันถูกต้องในวันนี้ แต่จะมีอะไรบ้าง หรือเพื่อนๆ เคยได้ยินกันมาก่อนหรือไม่นั้น เราไปชมพร้อมๆ กันเลยดีกว่าที่ข้างล่างนี้   ความคิดผิดๆ ข้อที่ 1 : ฝรั่งเศสประกาศยอมแพ้ต่อนาซีโดยไม่มีการต่อสู้ จริงอยู่ว่านาซีจะใช้เวลาเพียง 6 สัปดาห์ในการทำให้ฝรั่งเศสยอมแพ้ในสงครามโลก แต่การรบครั้งนี้ก็ใช่ว่าจะเป็นการรบที่ง่ายดาย เพราะตลอด 6 สัปดาห์นั้น เยอรมนีต้องเสียทหารไปกว่า 150,000 คน และรถถังอีกกว่า 800 คันเลยทีเดียว   ความคิดผิดๆ ข้อที่ 2 : ฮิตเลอร์ปล่อยให้ทหารอังกฤษหนีได้ในยุทธการที่ดันเคิร์ก ยุทธการที่ดันเคิร์กนับว่าเป็นการถอยหนีที่ราวกับเป็นปาฏิหาริย์แห่งช่วงสงครามโลกครั้งที่สองเลยก็ว่าได้ ดังนั้นจึงไม่ใช่เรื่องแปลกที่หลายๆ คนจะคิดว่าที่ทหารเหล่านี้หนีออกมาจากเมืองได้จริงๆ แล้วอาจจะเป็นเพราะฮิตเลอร์ปล่อยให้หนี (เพราะเป็นคนขาวเหมือนกัน) อย่างไรก็ตามในความเป็นจริงแล้ว ทางเยอรมนีไม่ได้มีเหตุผลที่จะปล่อยให้ทหารบนฝั่งหนีโดยไม่ทำอะไรเลยแม้แต่น้อย ส่วนที่การล่าถอยครั้งนี้สำเร็จ โดยมากแล้วจะมาจากการที่ฮิตเลอร์ตายใจในชัยชนะมากกว่า โดยเขาอนุญาตให้หน่วยยานหุ้มเกราะพักเติมอาวุธ และเชื่อว่าแค่การโจมตีทางอากาศจะสามารถทำลายทหารที่กำลังหนีได้นั่นเอง  …

น้ำหนักมากกว่า 900 กิโลกรัม ขนาดตัวใหญ่โตเยี่ยงม้า และเขี้ยวแหลมคมขนาดเท่าแขนมนุษย์ นี่คือลักษณะโดยรวมของ “เอนเทโลดอนต์” (Entelodont) กลุ่มสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม ที่ได้รับชื่อเล่นสุดโหดจากเหล่านักวิทยาศาสตร์ว่า “หมูนรก” (Hell pig)     เอนเทโลดอนต์ เป็นสัตว์โบราณที่อาศัยอยู่บนโลกมาตั้งแต่ในช่วงกลางของยุคพาลีโอจีน หรือเมื่อราวๆ 37-16 ล้านปีก่อน ในหลากหลายพื้นที่ของโลกตั้งแต่ที่อเมริกาเหนือ ยุโรป หรือแม้กระทั่งเอเชีย และมีสายพันธุ์ที่มีขนาดใหญ่ที่สุดชื่อ Daeodon ซึ่งถูกค้นพบที่รัฐเนแบรสกา สหรัฐอเมริกา เอนเทโลดอนต์นับว่าเป็นสัตว์ที่มีขนาดใหญ่ที่สุดสายพันธุ์หนึ่ง (หากไม่นับไดโนเสาร์) ที่อาศัยอยู่ในทวีปอเมริกาเหนือเลยก็ว่าได้ เพราะแม้แต่เอนเทโลดอนต์ที่มีขนาดเล็กที่สุดที่เราเคยพบ มันก็ยังมีขนาดเท่ากับกวางโตเต็มวัย ส่วนเอนเทโลดอนต์ขนาดใหญ่นั้นสามารถมีขนาดได้เท่าๆ กับม้าคลายเดสเดล (ม้าที่อยู่ในกลุ่มสายพันธุ์ม้างาน)     จากฟอสซิลที่เคยมีการค้นพบมาของเอนเทโลดอนต์นั้น ทำให้เราทราบว่าหมูนรกเหล่านี้มีขนาดส่วนหัวที่ใหญ่โตเอามากๆ ถึงขั้นที่ว่าโดยเฉลี่ยแล้วส่วนหัวของพวกมันจะมีมวลมากถึง 35-45% ของมวลร่างกายทั้งหมด และถูกสันนิษฐานโดยผู้เชี่ยวชาญว่าเวลาพวกมันสู้กันมันจะสามารถยัดหัวของอีกฝ่ายไว้ในปากตัวเองได้เลย แถมเอนเทโลดอนต์เองยังไม่ได้มีดีแค่ขนาดของหัวเสียด้วย เพราะทันทีที่มันอ้าปาก เราจะสามารถเห็นเขี้ยวขนาดใหญ่เท่าๆ กับแขนของมนุษย์เรียงอยู่ในสภาพพร้อมฉีกร่างเหยื่อผู้โชคร้ายให้เป็นชิ้นๆ ซึ่งเจ้าลักษณะราวกับหลุดออกมาจากฝันร้ายเหล่านี้เองที่ทำให้พวกมันถูกเรียกกันว่า หมูนรก หรือ หมูเทอร์มิเนเตอร์ในบางครั้ง   .   แต่แม้ว่าเจ้าหมูนรกเหล่านี้จะมีฟันหน้าที่น่ากลัวก็ตาม…

เชื่อว่าหลายๆ คนคงจะทราบกันว่าเหล่าผู้คนที่ประกอบอาชีพเป็นแพทย์นั้น ต้องใช้ชีวิตกันด้วยความยากลำบากขนาดไหน เพราะต่อให้เป็นตอนตีหนึ่งตีสอง หากมีคนไข้ฉุกเฉินเข้ามาพวกเขาก็ต้องไปช่วยเหลือคนเหล่านั้นแม้ว่าจะเหนื่อยแค่ไหนก็ตาม แต่หากจะให้พูดถึง “ภาพถ่าย” ที่แสดงให้เห็นถึงความยากลำบากและความเสียสละของแพทย์ซึ่งมีชื่อเสียงมากที่สุดแล้ว เชื่อว่าเราคงไม่พูดถึงภาพถ่ายหลังการผ่าตัดหัวใจเมื่อปี 1987 ไม่ได้เลย     นี่เป็นภาพของ Dr. Zbigniew Religa ศัลยแพทย์ชาวโปแลนด์ ในระหว่างที่เขานั่งเฝ้ามองมอนิเตอร์ หลังการผ่าตัดหัวใจด้วยสีหน้ากังวล โดยที่ในมุมขวาของภาพ เราจะเห็นเพื่อนร่วมงานของเขานอนหลับอยู่ด้วยความเหนื่อยอ่อน หลังจากที่การผ่าตัดยาวนานถึง 23 ชั่วโมงจบลง การผ่าตัดในเวลานั้น นับว่าเป็นการผ่าตัดหัวใจครั้งแรกของโปแลนด์เลยก็ว่าได้ และด้วยความที่เทคโนโลยีทางการแพทย์ในเวลานั้นยังไม่พร้อมนักการผ่าตัดในครั้งนี้ก็นับว่าเป็นการผ่าตัดที่แทบจะเป็นไปไม่ได้เลยด้วย แต่ถึงอย่างนั้นทีมแพทย์ของคุณ Zbigniew กลับสามารถทำมันได้สำเร็จในท้ายที่สุด   Dr. Zbigniew Religa ไม่นานก่อนการผ่าตัด   ความพยายามของพวกเขาไม่เพียงแต่ทำให้คุณ Tadeusz Żytkiewicz ผู้เป็นคนไข้รอดชีวิตจากความตายเท่านั้น แต่เขายังสามารถใช้ชีวิตต่อไปได้อีกถึง 30 ปีหลังจากการผ่าตัด ก่อนที่จะเสียชีวิตไปเมื่อปี 2017 ที่ผ่านมาเท่านั้น ทั้งนี้ภาพที่ออกมา ถูกจับภาพไว้ได้โดยช่างภาพชื่อ James Stanfield และถูกทาง National Geographic เลือกให้เป็นภาพถ่ายแห่งปีประจำปี…

เพื่อนๆ เคยได้ยินเรื่องราวของเหตุการณ์ที่ชื่อว่า “Bloody Sunday” หรือ “วันอาทิตย์ทมิฬ” แห่งปี 1972 กันมาก่อนไหม นี่เป็นเรื่องราวการยิงสังหารผู้ชุมนุมประท้วงที่เกิดขึ้นในไอร์แลนด์เหนือเมื่อวันที่ 30 มกราคม ค.ศ. 1972 ในวันนั้นทหารรัฐบาลจากสหราชอาณาจักร ได้มีการใช้กำลังทหารเกินกว่าเหตุในการปะทะกับผู้ชุมนุมชาวไอริชที่มาชุมนุมกันแบบสันติและปราศจากอาวุธ ที่เมืองลอนดอนเดอร์รี่ จนทำให้มีผู้เสียชีวิตอย่างต่ำ 14 ราย และบาดเจ็บอีก 13 คน   .   ทั้งนี้เองจุดเริ่มต้นของปัญหาระหว่างไอร์แลนด์เหนือและสหราชอาณาจักรนั้น สามารถมองย้อนกลับไปได้ตั้งแต่ในสมัยศตวรรษที่ 12 ซึ่งประเทศอังกฤษบุกยึดประเทศไอร์แลนด์ และต้องพบกับการปฏิวัติครั้งแล้วครั้งเหล่าตลอดช่วงประวัติศาสตร์ของประเทศ โดยมีรากฐานของปัญหามาจากแนวคิดทางศาสนาและการปกครองที่ไม่ลงรอยกัน แน่นอนว่าประวัติศาสตร์ความขัดแย้งอันยาวนานนั้น ยอมทำให้กลุ่มชาตินิยมหลายกลุ่มไม่พอใจเกี่ยวกับการที่ไอร์แลนด์เหนือถูกปกครองโดยสหราชอาณาจักร จนบางครั้งก็กลายเป็นกลุ่มหัวรุนแรงที่ต้องการจะปลดปล่อยประเทศของตัวเอง   คาร์บอมบ์ที่สำนักงานใหญ่ของกองทัพอังกฤษ หนึ่งในเหตุการณ์อันเป็นผลงานของกลุ่มหัวรุนแรงในไอร์แลนด์เหนือ   และการปฏิบัติการของกลุ่มหัวรุนแรงเหล่านี้เอง ที่ทำให้สหราชอาณาจักรตัดสินใจเริ่มออกจับกุมประชาชนแบบไม่จำเป็นต้องแจ้งสาเหตุ เพื่อหวังที่จะทำลายกลุ่มหัวรุนแรงในไอร์แลนด์เหนือให้ได้ ปัญหาคือคนที่เสียหายเพราะการตัดสินใจครั้งนี้นั้น ไม่ได้มีเพียงแค่กลุ่มหัวรุนแรงเท่านั้น เพราะการทำงานของเจ้าหน้าที่สหราชอาณาจักรนั้นในหลายๆ ครั้งก็ส่งผลกระทบกับประชาชนธรรมดาด้วย ดังนั้นชาวไอริชนับหมื่นคนที่นำโดยสมาพันธ์สิทธิพลเมืองชาวไอร์แลนด์เหนือ (Northern Ireland Civil Rights Association) จึงได้ออกมาชุมนุมประท้วงเจ้าหน้าที่รัฐ โดยที่มีทหารคอยควบคุมตลอดการชุมนุม  …

ช่วงก่อนสงครามโลกครั้งที่หนึ่งเล็กน้อยไปจนถึงช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง ในตอนที่การฝึกในค่ายของเหล่าทหารจบลงในหลายๆ ครั้งพวกเขาก็จะมีโอกาสได้ถ่ายภาพ แบบขำๆ กับฉากที่ทางกองทัพจัดให้ โดยภาพถ่ายเหล่านั้นเป็นเหมือน “ของที่ระลึก” ที่จะส่งกลับไปให้ทางครอบครัวของพวกเขาได้มีโอกาสชม มันเป็นภาพในอีกมุมหนึ่งของเหล่าทหารที่เสี่ยงเป็นเสี่ยงตายในการต่อสู้เพื่อบ้านเกิด ซึ่งให้บรรยากาศสบายๆ แก่คนที่รอคอยพวกเขาอยู่ได้เป็นอย่างดี เชื่อว่าคงมีหลายคนไม่น้อยที่เห็นภาพเหล่านี้แล้วอมยิ้มด้วยความคิดที่ว่า ทหารเหล่านี้จะต้องกลับบ้านมาอย่างปลอดภัยแน่นอน   เริ่มกันจากภาพ “การบินจากทะเลทราย Neuhammer” ของเหล่าทหารจากค่ายฝึก Nuehammer ในเยอรมนี เมื่อช่วงปี 1910-1912 ทะเลทรายในที่นี้เป็นการล้อเลียนว่าค่ายฝึกโหดเหมือนทะเลทรายไม่ใช่ทะเลทรายจริงๆ   การบินจาก Elsenborn ไปปารีสของเหล่าทหารจากค่าย Elsenborn เยอรมนี เมื่อปี 1915   เหล่าทหารจากค่าย Elsenborn อีกกลุ่มหนึ่ง   “ฮูเร เราเหลือเวลาอีกแค่ 22 วัน” ไม่ทราบที่ถ่ายภาพ เมื่อราวๆ ปี 1912-1915   “เที่ยวบินสำรองจาก Bitsch สู่บ้าน” ของทหารในค่ายที่ Bitsch ออสเตรีย 1912   เหล่าทหารจากค่ายฝึก Neuhammer…

ณ แหล่งโบราณคดี Bethsaida สถานที่ในพระคัมภีร์ของศาสนาคริสต์ ณ ที่ราบสูงโกลานซึ่งเป็นเขตปกครองร่วมระหว่างอิสราเอลและซีเรีย ยังมีนักโบราณคดีอยู่กลุ่มหนึ่งทำการขุดค้นหาวัตถุโบราณมาตลอดช่วงเวลาสามสิบปีที่ผ่านมา   แหล่งโบราณคดี Bethsaida   และแล้ว หลังจากที่พวกเขาค่อยๆ ปัดเศษดินอย่างประณีตบรรจงมากว่า 3 ทศวรรษ ในที่สุดเมื่อช่วงต้นเดือนมิถุนายน ค.ศ. 2019 ที่ผ่านมา พวกเขาก็ได้ออกมาประกาศการค้นพบร่องรอยของโบราณสถานสำคัญในพื้นที่แห่งนี้ โดยร่องรอยของโบราณสถานที่ถูกพบในครั้งนี้ เป็นประตูเมืองโบราณเก่าแก่อันหนึ่ง ซึ่งมีความเก่าแก่ย้อนกลับไปได้ถึงสมัยของกษัตริย์ดาวิด ผู้ซึ่งเคยปกครองอาณาจักรยูดาห์และอาณาจักรอิสราเอล เมื่อช่วง 1,000 ปีก่อนคริสตกาล     อ้างอิงจากสำนักข่าวท้องถิ่นของอิสราเอล ประตูที่ถูกพบนี้ตั้งอยู่บนเนินหินที่สามารถมองเห็นทะเลกาลิลีได้ ซึ่งประตูมีสภาพเสียหายอย่างหนัก ถึงอย่างนั้นก็ตาม ทีมนักวิจัยก็มั่นใจว่าสิ่งที่พวกเขาพบนั้นเป็นหนึ่งในทางเข้าของเมืองจริงๆ แต่แม้ว่าประตูเหมืองที่ถูกพบจะมีอายุอยู่ในช่วงเดียวกับกษัตริย์ดาวิดก็ตาม แต่ดูเหมือนว่าเมืองแห่งนี้จะไม่ใช่เมืองของทางฮีบรูแต่อย่างไร เพราะในพื้นที่ใกล้เคียงกันนักโบราณคดีเคยมีการพบหลักฐานที่ว่าเมืองแห่งนี้เคยบูชาเทพดวงจันทร์ของทางอราเมอิกมาก่อน   หนึ่งในสิ่งก่อสร้างของเมือง Bethsaida สถานที่ที่ประตูเมืองถูกพบ   ดังนั้นจึงมีความเป็นไปได้ว่าในสมัยก่อนที่นี่จะเป็นรัฐอิสระที่ไม่ได้ขึ้นตรงกับกษัตริย์ดาวิด แต่ก็มีฐานะเป็นพันธมิตรกันมากกว่า ทำให้นักวิจัยตั้งข้อสันนิษฐานว่าในสมัยก่อน อาณาจักรของกษัตริย์ดาวิดอาจจะไม่ได้ใช้ระบบการปกครองด้วยกษัตริย์องค์เดียว แต่เป็นการแบ่งอำนาจแก่ชนเผ่าใหญ่ๆ ในพื้นที่ก็เป็นได้ ทั้งนี้ในบริเวณที่พบร่องรอยของประตูเมือง นักโบราณคดียังมีการค้นพบเครื่องประดับ และเหรียญเงินที่คาดกันว่าเคยการใช้งานเมื่อ 35 ปีก่อนคริสตกาลอีกด้วย โดยเฉพาะตัวเหรียญนั้น…

ย้อนกลับไปช่วงฤดูร้อนเมื่อปี ค.ศ. 2018 ชายชาวรัสเซียคนหนึ่งได้ไปเดินเล่นบนชายฝั่งทะเลใกล้ๆ แม่น้ำ Tirekhtyakh ในสาธารณรัฐซาฮา เขตการปกครองที่ตั้งอยู่ทางเหนือของประเทศรัสเซีย ที่นั่นเขาได้พบกับซากศีรษะของสุนัขหมาป่าโบราณตัวหนึ่งถูกฝังเอาไว้ในเพอร์มาฟรอสต์(พื้นดินในภาวะอุณหภูมิต่ำกว่า 0 องศา) ในสภาพที่สมบูรณ์อย่างไม่น่าเชื่อ โดยที่หัวของเจ้าหมาป่ายังคงมีขนและเขี้ยวอยู่อย่างครบถ้วน     เขาแจ้งการค้นพบของตัวเองให้แก่ทีมนักวิทยาศาสตร์หลังจากนั้น และเมื่อเหล่านักวิจัยเข้ามาทำการตรวจสอบสิ่งที่ชายหนุ่มพบ พวกเขาก็ได้ทราบว่า หัวของสุนัขหมาป่าชิ้นนี้มีอายุมากถึง 40,000 ปี อ้างอิงจากรายงานการวิจัย หัวของสุนัขหมาป่าชิ้นนี้เป็นของหมาป่าที่มีชีวิตอยู่ในช่วงปลายของยุคสมัยไพลสโตซีน ช่วงเวลาที่โลกเกิดยุคน้ำแข็งขึ้นซ้ำๆ กันในอดีต และมีอายุได้ราวๆ 2-4 ปีในตอนที่ตาย     โดยส่วนศีรษะของหมาป่าที่มีการค้นพบ มีความยาวอยู่ที่ราวๆ 40 เซนติเมตร ซึ่งนับว่าค่อนข้างน่าสนใจ เพราะนี่เป็นความยาวถึงครึ่งหนึ่งของขนาดตัวหมาป่าในปัจจุบัน (ซึ่งอยู่ที่ 66-86 เซนติเมตร) เลย แสดงให้เห็นว่าหมาป่าในสมัยนั้นน่าจะมีขนาดที่ใหญ่โตเอามากๆ น่าเสียดายที่ในปัจจุบันนักวิจัยยังไม่ได้มีการออกมาเปิดเผยแต่อย่างไรว่าทำไมสุนัขตัวนี้ถูกเหลืออยู่เพียงแค่ศีรษะอย่างที่เห็นได้ หรือแม้แต่เรื่องที่ว่าสุนัขหมาป่าตัวดังกล่าวตายไปเพราะหัวขาดจริงๆ หรือไม่     สิ่งเดียวที่เราทราบในเวลานี้คือ สุนัขหมาป่าที่พบนี้ นับว่าเป็นหนึ่งในการค้นพบซากสุนัขหมาป่าโบราณที่มีความสมบูรณ์มากๆ ชิ้นแรกๆ จากยุคไพลสโตซีนเลยก็ว่าได้ (อีกชิ้นหนึ่งคือลูกสุนัขหมาป่าอายุ 50,000 ปีที่ถูกพบในแคนาดา) ดังนั้นการตรวจสอบสุนัขที่พบนี้…

เมื่อพูดถึงเหตุการณ์ “ฮอโลคอสต์” และค่ายกักกันนาซีในช่วงสงครามโลก เชื่อว่าหลายๆ คน ก็คงจะนึกถึงค่ายกักกันเอาชวิทซ์ขึ้นมาเป็นที่แรก ถึงอย่างนั้นก็ตามเอาชวิทซ์ก็ไม่ใช่ค่ายกักกันเพียงที่เดียวที่ขึ้นชื่อเรื่องการพาชาวยิวจำนวนมากไปสู่ความตาย เพราะในทางตอนเหนือของเยอรมนีเอง เราก็ยังมีค่ายกักกันสุดโหดอยู่อีกที่หนึ่ง ค่ายกักกันที่ว่านี้ มีชื่อว่าค่ายกักกันแบร์เกิน-เบ็ลเซิน ค่ายที่สร้างขึ้นในปี 1943 และมีผลงานในการสังหารชาวยิวอย่างโหดร้ายถึง 50,000 ศพ ตลอดช่วง 5 ปีที่มันมีการใช้งาน และเพื่อที่จะย้ำเตือนถึงเหตุการณ์วันเลวร้ายในอดีต ในวันนี้เอง #เหมียวศรัทธา ก็ได้นำภาพส่วนหนึ่งของค่ายกักกันแบร์เกิน-เบ็ลเซินมาให้เพื่อนๆ ได้มีโอกาสชมกัน ว่าในจุดจุดหนึ่งของประวัติศาสตร์นั้นมนุษย์เราเคยปฏิบัติตัวกับเพื่อนมนุษย์ด้วยความเกลียดชังขนาดไหนกัน   (คำเตือนภาพที่เพื่อนๆ กำลังจะได้ชมอาจมีเนื้อหาที่รุนแรง โปรดใช้วิจารณญาณในการรับชม)   เริ่มจากร่างของประชาชนชาวยิว ชาวยิปซี และนักโทษอื่นๆ ที่ถูกสังหารและทิ้งเอาไว้ก่อนนาซีจะหนีออกจากค่ายไปเมื่อปี 1945   หลุมทิ้งศพของค่าย ที่ไม่ได้มีแค่นักโทษทั่วไป แต่ยังเต็มไปด้วยผู้หญิงและเด็ก   Margit Schwartz (คนข้างหน้า) วัย 31 ปี หนึ่งในผู้รอดชีวิตจากค่าย   หนึ่งในนักโทษที่หิวโหยกว่า 60,000 คนในแบร์เกิน-เบ็ลเซินเมื่อปี 1945   แถวของนักโทษที่ถูกประหารในป่าของแบร์เกิน-เบ็ลเซิน  …

ในตอนที่ “เลโอนิด เบรจเนฟ” หนึ่งในผู้นำสหภาพโซเวียตในช่วงสงครามเย็น ได้เดินทางไปรวมการเฉลิมฉลองครบรอบ 30 ปีของสาธารณรัฐประชาธิปไตยเยอรมันตะวันออกในเยอรมนี เมื่อปี 1979 เขาได้เข้าไปทักทายเอริค โฮเน็กเกอผู้นำแห่งเยอรมนีตะวันออก ก่อนที่จะทักทายกันด้วยการจูบที่ริมฝีปาก ภาพในวันนั้นถูกจับภาพไว้ได้โดยช่างภาพชื่อ Regis Bossu ภายใต้ชื่อว่า “การจูบ” หรือ “The Kiss” และกลายเป็นภาพที่มีชื่อเสียงไปทั่วโลกในฐานะของภาพอันเป็นสัญลักษณ์ของพลังแห่งคอมมิวนิสต์ที่มีต่อเยอรมันตะวันออก ภายในสงครามเย็น     การจูบที่เห็นในภาพนี้ ไม่ใช่การจูบกันระหว่างคู่รักร่วมเพศที่นานๆ จะมีโอกาสได้เจอกัน แต่เป็นการจูบตามธรรมเนียมที่เรียกว่า “Socialist fraternal kiss” ของทางยุโรปตะวันออก ซึ่งมีประวัติมาอย่างยาวนานจากความเชื่อของศาสนาคริสต์นิกายออร์โธด็อกซ์ซึ่งเป็นนิกายหลักของรัสเซียอีกที แต่แม้ว่าจูบตามธรรมเนียม Socialist fraternal kiss นั้น จะเป็นเรื่องที่เห็นได้แม้แต่ในชีวิตประจำวันในบางประเทศก็ตาม ตามโดยปกติแล้วการจูบตามธรรมเนียมแบบนี้ มักจะนิยมทำเพียงแค่โอบกอดและจูบกันบนแก้มเท่านั้น ดังนั้นการจูบปากต่อปากจึงไม่ใช่เรื่องที่เห็นกันบ่อยนัก โดยเฉพาะในการเมืองระหว่างประเทศ     ถึงอย่างนั้นก็ตามเอริคกลับยอมรับการจูบบนริมฝีปากของเลโอนิดเป็นอย่างดี แถมยังทำหน้าพอใจเป็นอย่างยิ่งด้วย (อ้างอิงจากภาพที่ออกมา) ซึ่งสำหรับหลายๆ คนแล้วภาพที่ออกมานี้เป็นเหมือนสัญลักษณ์อย่างดีว่าเยอรมันตะวันออก (อย่างน้อยก็ผู้นำของพวกเขา) ยอมรับการปกครองโดยโซเวียตอย่างไม่มีเงื่อนไข ความโด่งดังของภาพนี้เรียกได้ว่าสูงมากจนนิตยสารของฝรั่งเศสถึงกับลงภาพนี้ในหน้าคู่ของหนังสือตัวเองเลย และเจ้าภาพที่เห็นนี้เองก็ยังถูกนำไปวาดไว้บนกำแพงเบอร์ลินราวๆ หนึ่งปีหลังจากที่จะมีการเปิดเขตแดนระหว่างเบอร์ลินตะวันออกและตะวันตกอีกด้วย…

เพื่อนๆ เคยได้ยินเรื่องราวเกี่ยวกับเมือง “ตรีเยสเต” กันมาก่อนไหม? นี่เป็นเมืองท่าที่ตั้งอยู่ทางตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศอิตาลี และมีชื่อเสียงเรื่องความเป็นเมืองเก่าที่งดงามน่าเที่ยวมากๆ แห่งหนึ่งของประเทศ ด้วยความงดงามอันเป็นเอกลักษณ์นี้เองทำให้มีคนมากมายได้มีโอกาสเอาไปเยี่ยมชมและจับภาพของเมืองนี้กันมาตั้งแต่ในอดีต ซึ่งหนึ่งในคนเหล่านี้ก็คือคุณ Duccio Pugliese ผู้ซึ่งมีโอกาสได้เข้าไปถ่ายภาพเมืองแห่งนี้ในยุค 80 และนำภาพที่ได้กลับมาให้พวกเราได้มีโอกาสชมกันที่ข้างล่างนี้   เริ่มกันจากภาพเหล่าผู้คนที่ใช้ชีวิตสบายๆ ในวันอาทิตย์ที่ตรีเยสเต   ภาพของ Madonnaro บนพื้นในเมือง   ภาพสะท้อน ของบรรยากาศแสงไฟยามราตรีที่ Caffè degli Specchi   ร้านขายดอกไม้ใกล้ๆ Ponterosso   บรรยากาศริมทะเลที่ Molo Audace   ชายชราอ่านหนังสือพิมพ์ในร้านที่ตรีเยสเต   เงาสะท้อนของ Piazza della Borsa หอการค้าในตรีเยสเตบนกระจกของร้านเครื่องประดับ   บ้านเรือนใน Piazza Volontari Giuliani   ป้ายที่น่าจะเป็นของนางแบบไม่ทราบนาม ที่มีรถบัสสาย 30 เป็นฉากหลัง   Citta Vecchia…

เมื่อเราพูดถึงสงครามโลกครั้งที่สอง ด้วยอิทธิพลของสื่อต่างๆ ภาพในหัวของหลายคนก็คงจะนึกถึงสงครามที่แนวรบตะวันตกออกมาเป็นสิ่งแรกๆ  ถึงอย่างนั้นก็ตาม ความสูญเสียที่ยิ่งใหญ่ของสงครามในครั้งนี้นั้น แท้จริงแล้วอยู่ที่แนวรบอีกฝั่งหนึ่งต่างหาก เพราะในแนวรบฝั่งตะวันออกของเยอรมันนั้น เป็นการปะทะกันที่เต็มไปด้วยความโหดร้ายรุนแรงระหว่างโซเวียตและเยอรมนี ที่ส่งคนมากกว่า 15 ล้านชีวิตไปสู่โลกแห่งความตาย ซึ่งนับว่าเป็นความสูญเสียที่ยิ่งใหญ่ที่สุดเท่าที่เคยมีมาในการรบในยุโรปเลย ด้วยเหตุนี้เอง ในวันนี้เราจะไปย้อนดูภาพเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในช่วงการรบที่แนวรบฝั่งตะวันออกกัน กับ 22 ภาพของอีกฝั่งหนึ่งของสงคราม ที่ถูกนำมาแต่งเติมสีสันด้วยเทคโนโลยีในปัจจุบัน   เริ่มกันจากภาพของทหารเยอรมันเดินไปยังร่างของทหารโซเวียตที่ถูกสังหาร ในปฏิบัติการบาร์บารอสซาเมื่อปี 1941   เจ้า Belle ฮิปโปซึ่งเป็นขวัญกำลังใจแก่ผู้คนในเลนินกราด ในช่วงเวลาที่เมืองโดนปิดล้อมในปี 1943   เจ้าม้าที่ถูกทิ้งอย่างโดดเดี่ยวในเศษซากของสตาลินกราด เมื่อปี 1942   หน่วยผลซุ่มยิงหญิงของกองทัพแดงก่อนออกปฏิบัติการในปี 1943   ทหารเยอรมันระหว่างประดับธงนาซีในซากเมืองสตาลินกราด ในปี 1942   ทหารโซเวียตที่ยืนเฝ้าทหารนาซีที่ถูกจับได้ในปี 1943   ทหารนาซีผู้แบกปืนกลไว้บนไหล่ ซึ่งมีตึกที่ลุดเป็นเพลิงเป็นฉากหลังในปี 1944   เครื่องบิน Junkers Ju 87 ระหว่างการโจมตี สตาลินกราดในปี 1942  …

ด้วยความที่มนุษย์เราเป็นสิ่งมีชีวิตที่มีประวัติศาสตร์และวัฒนธรรมที่ซับซ้อน ดังนั้นจริงไม่ใช่เรื่องแปลกที่ในการทำงานของนักโบราณคดี พวกเขาจะสามารถทำการค้นพบอะไรแปลกๆ จากสมัยก่อนได้อยู่เสมอๆ ถึงอย่างนั้นก็ตามเชื่อว่าในตอนที่นักโบราณคดีเข้าขุดค้นแหล่งโบราณคดีจากยุคสัมฤทธิ์ที่ Stillfried an der March ในประเทศออสเตรีย พวกเขาคงไม่คิดหรอกว่าสิ่งที่พวกเขาพบนั้นจะเป็น “ซีเรียล” อายุ 3,000 ปีไปได้     โดยเจ้าซีเรียลที่ว่านี้ เป็นผลผลิตขนาดตั้งแต่ 2.6 ถึง 3.6 เซนติเมตรที่ทำจากธัญพืช มีลักษณะเด่นอยู่ที่รูปร่างซึ่งเป็นวงแหวนคล้ายซีเรียลยี่ห้อ “Cheerios” วงแหวนธัญพืชเหล่านี้ ถูกค้นพบด้วยกันทั้งหมดสามชิ้นในสภาพไหม้เป็นถ่าน พร้อมๆ กับ วัตถุโบราณที่ทำจากดินเหนียวซึ่งมีรูปร่างคล้ายๆ กันอีกหลายชิ้น     แต่แม้ว่าวงแหวนเหล่านี้จะทำจากธัญพืชก็ตาม นักโบราณคดีหลายๆ คนก็เชื่อกันว่า เจ้าแหวนเหล่านี้คงจะไม่ได้ถูกทำขึ้นมาเพื่อกินเป็นซีเรียลเหมือนกับในปัจจุบัน แต่เป็นอะไรที่สำคัญทางความเชื่อมากๆ อย่างสิ่งของที่ใช้บูชาเทพเจ้ามากกว่า แนวคิดที่ว่านี้เกิดขึ้นจากการที่นักโบราณคดีไม่เคยมีการพบหลักฐานอาหารอื่นๆ ในพื้นที่ใกล้เคียงเลยที่ทำขึ้นมาจากส่วนผสมในรูปแบบที่ใกล้เคียงกับวงแหวนเหล่านี้ อย่างไรก็ตามพวกเขาก็ไม่ได้ปฏิเสธความเป็นไปได้ที่ว่าวงแหวนเหล่านี้ อาจจะเป็นอาหารที่ทานกันแต่ในพิธีกรรมเท่านั้น   แหล่งโบราณสถานที่ Stillfried der March พื้นที่ที่มีการพบซีเรียลในครั้งนี้   แต่แม้ว่าในปัจจุบันทีมนักโบราณคดีจะยังไม่อาจฟันธงได้ว่าตกลงเจ้าซีเรียลเหล่านี้มีบทบาทอย่างไรบ้างในอดีตก็ตาม เหล่านักวิจัยก็มั่นใจเป็นอย่างมากว่าการทำอาหารอบของคนในสมัยก่อน (อย่างน้อยก็ในพื้นที่นี้) น่าจะทำอะไรได้มากกว่าแค่การผลิตขนมปังอย่างที่เราเคยคิดมาก  …

กรุงปราก เป็นเมืองหลวงและหนึ่งในสถานที่ท่องเที่ยวสำคัญของสาธารณรัฐเช็กเลยก็ว่าได้ เพราะที่แห่งนี้นั้นถูกนับว่าเป็นหนึ่งในเมืองที่น่าไปเที่ยวที่สุดในประเทศยุโรธอยู่เสมอๆ และมีนักท่องเที่ยวไปเยี่ยมชมกันอยู่เสมอตลอดทั้งปี ด้วยความที่ว่าเมืองแห่งนี้นั้นมีจุดขายอยู่ที่ความเก่าแก่ อันเป็นเอกลักษณ์ ดังนั้นจึงไม่ใช่เรื่องแปลกที่เมืองแห่งนี้จะถูกมองว่าเป็นที่ท่องเที่ยวอันงดงามกันมาตั้งแต่สมัยที่ประเทศเช็กเกียยังคงเป็น ประเทศเชโกสโลวาเกีย ดังนั้น ในวันนี้เอง #เหมียวศรัทธา จึงได้นำภาพสีบางส่วนของกรุงปรากในช่วงปี 80 มาให้เพื่อนๆ ได้ชมกันแล้วที่นี่ แต่จะงดงามคลาสสิคน่าค้นหาขนาดไหน เราไปชมด้วยกันเลยดีกว่า   รถรางที่เดินทางผ่านเขตเมือง Nové Město   ถนนใน Josefov ย่านชาวยิวของปราก   บรรยากาศถนนใน Nové Město .   เหล่าเด็กๆ ที่เขามาเยี่ยมชมลานกว้างสาธารณะของปราสาท Hradcány ณ ใจกลางเมืองปราก   แผงขายดอกไม้ใน Staré Město   รถรางสายกลางคืนแล่นเข้าสู่ Václavské Námesti   ร้านอาหารใน Nové Město   มุมเล็กๆ ของเมืองเก่าแห่งนี้   บรรยากาศผู้คนในพื้นที่ Spálená ที่มีรถรางเป็นฉากหลัง…

ย้อนกลับไปเมื่อช่วงปลายเดือนพฤษภาคม ค.ศ. 2019 ที่ผ่านมา สื่อท้องถิ่นของประเทศรัสเซีย ได้มีรายงานการค้นพบโครงกระดูกมนุษย์ยุคสำริดอายุเก่าแก่ 5,000 ปี ในแหล่งโบราณคดี Ust-Tartas ที่เมืองโนโวซีบีสค์ (Novosibirsk)     นี่เป็นโครงกระดูกที่ถูกเรียกกันโดยเหล่านักโบราณคดีว่า “โครงกระดูกมนุษย์นก” จากจุดเด่นของโครงกระดูกที่ถูกฝังเอาไว้พร้อมกับชุดที่ทำจากกระดูกจะงอยปากและกะโหลกของนก อ้างอิงจากคุณ Lidia Kobeleva นักวิจัยจากสถาบันโบราณคดีและชาติพันธุ์วิทยาในไซบีเรีย ชุดกระดูกนกชิ้นนี้ เชื่อกันว่าออกแบบมาให้ใส่ที่คอคล้ายปลอกคอ เพื่อคลุมร่างกายส่วนบนของหมอผีในพิธีกรรมสมัยก่อน     แม้ว่าในปัจจุบันนักโบราณคดีจะยังไม่อาจฟันธงได้ว่ากระดูกนกที่ใช้ในการทำชุดนี้เป็นของนกชนิดใดก็ตาม แต่จากขนาดของกระดูกแล้วคุณ Lidia ก็เชื่อว่ากระดูกนกเหล่านี้ น่าจะเป็นของนกชายฝั่งขนาดใหญ่อย่างนกกระสาหรือนกกระเรียนเป็นหลัก จากการที่ตัวกระดูกไม่มีร่องรอยของการเจาะรู นักโบราณคดีจึงคาดว่ากระดูกเหล่านี้น่าจะถูกเย็บติดกันเป็นชุดด้วยวิธีการบางอย่าง แต่ก็น่าเสียดายที่ด้วยสภาพของชุดที่ค่อนข้างเสียหาย นักโบราณคดีจึงยังไม่สามารถบอกได้ว่าวิธีการทำชุดดังกล่าวนั้นเป็นอย่างไรกัน     นอกจากนี้นอกจากนี้พื้นที่ข้างๆ โครงกระดูกมนุษย์นกเอง นักโบราณคดีก็ยังพบกระดูกของเด็กอายุราวๆ 5-10 ปีอยู่อีกสองร่าง โครงกระดูกผู้ใหญ่อีกหนึ่งร่าง และวัตถุโบราณอีกเป็นจำนวนมากถูกฝังเอาไว้ด้วย ซึ่งโดยเบื้องต้นยังไม่มีรายงานความเกี่ยวข้องกันของโครงกระดูกเหล่านี้     ถึงอย่างนั้นก็ตาม จากปริมาณของสิ่งที่พบนี้ นักโบราณคดีหลายๆ คนก็เชื่อว่าอย่างน้อยๆ ผู้ที่เสียชีวิตไปก็น่าจะเคยเป็นบุคคลสำคัญในชุมชนมาก่อน อย่างน้อยก็ในระดับหนึ่ง   ที่มา…

เป็นเรื่องที่เราทราบกันว่าวัตถุโบราณนั้น ยิ่งหายากแค่ไหนก็จะยิ่งมีราคา ดังนั้นจึงไม่ใช่เรื่องแปลกที่ของเหล่านี้จะถูกนำไปประมูลขายกันอยู่บ่อยๆ แต่ถึงอย่างนั้นก็ตาม เชื่อว่าในตอนที่ผู้ค้าโบราณวัตถุชาวสกอตแลนด์ ซื้อตัวหมากรุกที่ทำจากงาช้างในปี 1964 เขาคงไม่คิดหรอกว่า สิ่งที่เขาซื้อมาในราคาเพียง 5 ปอนด์ (ราวๆ 200 บาท) นั้นจะสามารถประมูลขายออกไปได้ในราคาถึง 1 ล้านปอนด์ (เกือบๆ 40 ล้านบาท)     แต่เรื่องราวสุดน่าแปลกใจนี้ มันก็เกิดขึ้นกับเขาจริงๆ แล้ว เมื่อวันที่ 2 กรกฎาคม ค.ศ. 2019 ที่ผ่านมา ราวๆ 55 ปี หลังจากที่หมากรุกตัวนี้ถูกเก็บไว้ในลิ้นชักเฉยๆ โดยผู้ค้าโบราณวัตถุ แน่นอนว่าด้วยราคาประมูลที่สูงขนาดนี้ ย่อมหมายความว่า ตัวหมากรุกชิ้นนี้ย่อมไม่ใช่ตัวหมากรุกธรรมดาแน่นอน แต่มันคือหนึ่งในตัวหมากของ “หมากรุกลูอิส” หนึ่งในวัตถุโบราณชื่อดัง แห่งเกาะ “ไอส์ ออฟ ลูอิส” ประเทศสกอตแลนด์ต่างหาก     หมากรุกลูอิส เชื่อกันว่าถูกค้นพบเมื่อราวๆ สองศตวรรษก่อน ในปี 1831 และเป็นหมากรุกที่เล่นกันในพื้นที่เมื่อช่วงศตวรรษที่…

เป็นเรื่องที่หลายๆ คนทราบกันว่าสงครามนั้นไม่สามารถชนะได้ด้วยการเอาพลังเข้าชนกันอย่างเดียวเสมอไป เพราะในหลายๆ ครั้งแผนการและการหลอกลวงศัตรูเอง ก็นับว่าเป็นปัจจัยสำคัญที่พลิกผลของการต่อสู้จากหน้ามือเป็นหลังมือได้เช่นกัน ด้วยเหตุนี้เองในหลายๆ ครั้งที่จะมีการต่อสู้เกิดขึ้น คนในสมัยนั้นจึงได้เลือกที่จะใช้งาน “รถถังปลอม” อยู่บ่อยๆ เพราะแม้ว่ารถถังปลอมๆ เหล่านี้จะไม่สามารถช่วยพวกเขาในเรื่องการทำลายล้างได้ แต่มันก็มีบทบาทอย่างมากในการทำลายขวัญกำลังใจของศัตรู และชักจูงศัตรูให้ตัดสินใจอะไรผิดๆ ดังนั้นมันจึงไม่ใช่เรื่องแปลก ที่เราจะสามารถเห็นภาพของรถถังปลอมได้ทั้งในช่วงสงครามโลกครั้งที่หนึ่งและครั้งที่สอง เหมือนดังเช่นภาพทั้ง 22 ภาพต่อไปนี้   เริ่มกันจากภาพการเตรียมรถถังปลอม ที่ใส่ใจในรายละเอียดถึงขั้นที่มีการทำรอยตีนตะขาบปลอม ที่ริมแม่น้ำไรน์   รถถังเป่าลมรูป M-4 Sherman เมื่อเทียบกับของจริง   เหล่าทหารที่กำลังยกรถถังปลอมในอังกฤษเมื่อปี 1939   รถถังปลอมที่ทำจากต้นกกของเยอรมันเมื่อปี 1918   ทหารเยอรมันกับการขนย้ายรถถังปลอมเมื่อปี 1925   การเคลื่อนย้ายรถถังปลอมที่ทำจากกระดาษแข็งของเยอรมันในปี 1928   เหล่าทหารเยอรมันที่ถ่ายรูปคู่กับรถถังปลอมในปี 1926   ทหารเยอรมันเข็นรถถังปลอมในปี 1931   ทหารเยอรมันกำลังแบกชิ้นส่วนของรถถังปลอมมาติดรถยนต์ที่เตรียมไว้เมื่อปี 1931   สภาพรถถังปลอมหลังประกอบเสร็จ เมื่อปี 1931   ทหารเยอรมันทำการฝึกทหารด้วยรถถังปลอมในปี…

เชื่อว่าเมื่อพูดถึง “ลูกเสือ” คงมีเพื่อนๆ จำนวนไม่น้อยเลยที่คิดถึงชีวิตในอดีตขึ้นมา เพราะเจ้าชุดสีกากีที่เราเคยใส่ในตอนเด็กนั้น พอเราโตขึ้นมาก็แทบจะเรียกได้ว่าไม่มีโอกาสจะได้กลับไปใส่มันอีกต่อไปแล้ว (เว้นแต่เพื่อนๆ จะเป็นครูฝึกลูกเสือ) ว่าแต่เพื่อนๆ เคยสงสัยกันไหมว่าไอ้เจ้าเครื่องแบบของลูกเสือเนี่ย ในแต่ล่ะประเทศมันมีความแปลกต่างกันบ้างหรือไม่ เพราะในช่วงปี 60 ที่ต่างประเทศเขาได้มีการออกโปสต์การ์ดชุดหนึ่งที่ชื่อ “Scout of the World” ซึ่งรวมเอาภาพของลูกเสือทั่วโลกเอาไว้ด้วยนะ และในวันนี้เอง #เหมียวศรัทธา ก็ได้ไปนำภาพส่วนหนึ่งของโปสต์การ์ดเหล่านี้มาให้เพื่อนๆ ได้ชมกันแล้วที่นี่ สนใจกันแล้วใช่ไหมล่ะ ว่าแล้วก็ไปชมภาพลูกเสือนานาชาติกันเลยดีกว่า   เริ่มกันจากลูกเสือของประเทศอังกฤษ   ลูกเสือของประเทศโปรตุเกส   ลูกเสือของประเทศคองโก   ลูกเสือของประเทศสิงคโปร์   ลูกเสือของประเทศอิสราเอล   ลูกเสือของประเทศเม็กซิโก   ลูกเสือของประเทศเนเธอร์แลนด์   ลูกเสือของประเทศกัวเตมาลา   ลูกเสือของประเทศเคนยา   ลูกเสือของประเทศโมร็อกโก   ลูกเสือของประเทศเยอรมนี   ลูกเสือของประเทศกานา   ลูกเสือของประเทศฝรั่งเศส   ลูกเสือของประเทศฟินแลนด์   ลูกเสือของประเทศอียิปต์…

ย้อนกลับไปในช่วงปี 1890 ประชาชนในพื้นที่ของเมืองลอสแอนเจลิส (ที่ในตอนนั้นยังเป็นเพียงเมืองเล็กๆ ) ได้ทำการขุดพบบ่อน้ำมันขนาดใหญ่ในพื้นที่ และนำมาซึ่งการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ในพื้นที่อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ในเวลาเพียงแค่ไม่กี่สิบปี ในช่วงยุค 1920-30 เมืองลอสแอนเจลิส และรัฐแคลิฟอร์เนียก็กลายเป็นผู้ผลิตน้ำมันรายใหญ่ไป และเมืองที่เคยมีคนอยู่แค่ 50,000 คน เมืองนี้ก็กลายเป็นเมืองใหญ่ที่มีคนอยู่เป็นล้านคนไป ในช่วงเวลานั้น หากคุณเดินทางไปที่เมืองแห่งนี้ มันก็จะไม่ใช่เรื่องแปลกเลยที่คุณจะเห็นแท่นขุดเจาะน้ำมันได้มากมายเกลื่อนกลาดเต็มไปหมด ซึ่งไม่เพียงแค่ขยับเคลื่อนเศรษฐกิจเท่านั้น แต่ยังกลายเป็นสัญลักษณ์สำคัญของลอสแอนเจลิสช่วงนั้นไป เหมือนเช่นที่เห็นได้ในภาพต่อไปนี้   เริ่มกันจากเสาขุดน้ำมันที่แนวชายฝั่งเวนิส แคลิฟอร์เนีย 1920   เหล่าครอบครัวที่มาปิกนิกใน Signal Hill พร้อมเสาขุดน้ำมันในฉากหลัง เมื่อช่วงปี 1920   บ้านพักริมหาดที่มีเสาขุดน้ำมันอยู่ข้างๆ เมื่อราวๆ ปี 1929   บ่อน้ำมันในเวนิส เมื่อปี 1930   บ่อน้ำมันใน Signal Hill ช่วงปี 1930   เสาขุดน้ำมันที่สร้างอยู่ข้างถนนราวกับเป็นเรื่องธรรมดาในช่วงปี 1930   การแข่งพายเรือ ในโอลิมปิกเมื่อปี 1932…

เป็นเรื่องที่ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเรื่องเพศนั้น เป็นสิ่งที่อยู่คู่กับมนุษย์มาเป็นเวลานานแล้ว ดังนั้นมันจึงไม่ใช่เรื่องแปลกที่ตั้งแต่ในอดีต ในบรรดาโบราณวัตถุมากมายที่เหล่านักโบราณคดี มีการค้นพบ มันจะมีอะไรที่ ไม่ค่อยเหมาะสมกับคนทุกเพศทุกวัยอยู่บ้าง วัตถุโบราณเหล่านี้นั้น อาจเป็นอะไรได้ตั้งแต่ของเล็กๆ น้อยอย่างภาพคนร่วมรักกัน แต่ในบางครั้งมันก็อาจจะกลายเป็นประติมากรรมขนาดใหญ่ได้เช่นกัน แต่ไม่ว่าจะเป็นอะไร วัตถุโบราณเหล่านี้ ก็เป็นอะไรที่ “น่าสนใจ” อยู่ดี ด้วยเหตุนี้เอง ในวันนี้ #เหมียวศรัทธา จะพาเพื่อนๆ ไปชม 7 การค้นพบทางโบราณคดีในอดีต ที่ไม่ว่าดูยังไง มันก็ NSFW ไม่ปลอดภัยสำหรับดูระหว่างการทำงานชัดๆ   1. โต๊ะและเก้าอี้ของแคทเธอรีนมหาราช นี่เป็นเครื่องใช้ของ “ราชินีแคทเธอรีน” หญิงผู้ได้ชื่อว่าเรืองอำนาจที่สุดในรัสเซีย ซึ่งหากดูเผินๆ ก็อาจจะเหมือนเครื่องใช้ที่มีรูปร่างแปลกๆ ธรรมดาๆ แต่หากดูให้ดีๆ จะเห็นว่าโต๊ะมันทำมาเป็นรูปอวัยวะเพศชัดๆ (พ่นน้ำด้วย) ส่วนเก้าอีกเองก็เป็นคนกำลังร่วมเพศอีกต่างหาก   2. รูปปั้นของเทพแพน นี่เป็นรูปปั้นที่ถูกพบในปอมเปอีและเฮอร์คิวเลเนียม สองเมืองโรมันโบราณที่ถูกทำลายจากภูเขาไฟ โดยมันเป็นรูปปั้นที่ทำขึ้นตามเรื่องราวของเทพแพนผู้ซึ่งมีชื่อเรื่องการร่วมเพศกับแพะนั่นเอง   3. เครื่องดินเผาของชาวโมเช นี่คือเครื่องดินเผาของ “โมเช” อารยธรรมที่เกิดขึ้นในเปรูเมื่อช่วงปี ค.ศ. 100 และเป็นหนึ่งในโบราณวัตถุจำนวนมาก…

เป็นเรื่องที่เราทราบกันว่าเมื่อที่แมวตกลงมาจากที่สูงไม่ว่าจะในรูปแบบไหน ตามปกติแล้วพวกมันจะมีความสามารถที่จะพลิกตัวกลางอากาศและเอาเท้าลงพื้นก่อนได้อยู่เสมอๆ นี่อาจจะเป็นเรื่องที่ดูธรรมดาสำหรับหลายๆ คนในปัจจุบัน แต่สำหรับคนในสมัยก่อนแล้ว ความสามารถในการพลิกตัวกลางอากาศเหล่านี้ มันว่าเป็นเรื่องที่นักฟิสิกส์หลายๆ คนให้ความสนใจมาก เพราะในเวลานั้นไม่มีใครทราบได้เลยว่าแมวเหล่านี้มีการพลิกตัวอย่างไรโดยไม่ละเมิดกฎพการอนุรักษ์โมเมนตัมเชิงมุม   ภาพการทดลองปล่อยแมวจากที่สูงในปี 1894   เรื่องราวของการพลิกตัวกลางอากาศที่แมวทำนั้น เป็นปริศนาที่ไขไม่ออก (เอาจริงๆ ต้องบอกว่าไม่มีใครสนใจทำวิจัยเฉยๆ ) เรื่อยมา จนกระทั่งในปี 1969 ที่มีงานวิจัยที่ได้รับการสนับสนุนโดยนาซา ชื่อ “A Dynamical Explanation of the Falling Cat Phenomenon.” ได้ออกมาพยายามไขปริศนานี้ด้วยอุปกรณ์ทรงกระบอกที่ติดกันสองอัน ซึ่งใช้เป็นตัวแทนของแมว และกระดูกสันหลังซึ่งมีลักษณะพิเศษของพวกมัน     งานวิจัยชิ้นนี้นั้น เป็นผลงานของนักวิจัยสองคนจากมหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ดคือ T.R. Kane กับ M.P. Scher และมีจุดเด่นที่สำคัญที่สุดของงานวิจัยอยู่ที่ภาพของแมวที่ถูกวาดภาพทรงกระบอกทับลงไป เพื่ออธิบายการเคลื่อนไหวกลางอากาศของพวกมัน จริงอยู่ว่าในเวลานั้นงานวิจัยของคุณ T.R. Kane และ M.P. Scher จะไม่ได้อธิบายระบบฟิสิกส์ที่อยู่เบื้องหลังการพลิกตัวของแมวไว้ทั้งหมด แต่ผลงานของพวกเขา (โดยเฉพาะรูปแมวในงานวิจัย) ก็ช่วยเหลือการทำงานของทางนาซาไว้ได้เป็นอย่างดี…

สำหรับในปัจจุบันแล้ว เชื่อว่าคงจะไม่มีใครที่ไม่รู้จักโรคร้ายที่ชื่อว่าโรคเอดส์ เพราะนี่เป็นโรคที่ไม่เพียงแค่จะมีการให้ความรู้และการป้องกันอยู่เรื่อยๆ เท่านั้น แต่มันยังกลายเป็นโรคร้ายที่ทั้งแพทย์และนักวิทยาศาสตร์ ทั่วโลกพยายามที่จะหาวิธีรักษาให้หายขาดอีกด้วย ว่าแต่เพื่อนๆ ทราบกันหรือไม่ว่าเรื่องราวของโรคเอดส์นั้น ไม่ได้เป็นที่รู้จักกันเป็นอย่างดีในสังคมมาตลอดอย่างที่เราคิดหรอกนะ และที่ทุกวันนี้เอดส์กลายเป็นที่รู้จักได้นั้น คงต้องบอกว่าเป็นเพราะภาพภาพหนึ่งในปี 1989 เลย     นี่คือภาพถ่ายของ ครอบครัว Kirby ที่กำลังเข้าเยี่ยมลูกชายผู้ป่วยเป็นโรคเอดส์ และกำลังนอนรอความตาย ซึ่งถูกตีพิมพ์ในนิตยสาร LIFE ฉบับเดือนพฤศจิกายน ค.ศ. 1990 (ราวๆ 1 ปีหลังจากมีการถ่ายภาพ) และกลายเป็นหนึ่งในภาพที่ทรงพลังที่สุดเมื่อมีการพูดถึงโรคเอดส์ในอดีต โดยชายที่กำลังป่วยในภาพนั้น มีชื่อว่า David Kirby อดีตนักเคลื่อนไหวเพื่อสิทธิชายรักร่วมเพศในยุค 80 และถูกถ่ายภาพไว้โดยคุณ Therese Frare ซึ่งในเวลานั้นเป็นนักศึกษาวารสารศาสตร์ คุณ David Kirby ทราบว่าตัวเองติดเชื้อ HIV ครั้งแรกในช่วงปลายยุค 80 ในขณะที่เขาอาศัยอยู่ที่แคลิฟอร์เนียและห่างเหินจากครอบครัวของเขามาเป็นเวลานาน     ในตอนที่ครอบครัว Kirby ทราบว่า David เป็นเอดส์นั้น อาการของเข้าเริ่มที่จะรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ แล้ว…

เคยได้ยินเรื่องราวของกลุ่มคนที่มีชื่อว่า “ชาวพิคท์” (Picts) กันไหม? นี่คือกลุ่มคนที่ตั้งถิ่นฐานอยู่ทางเหนือของสกอตแลนด์ เมื่อราวๆ 2,000 ปีก่อน และเป็นที่หวาดกลัวของทหารโรมันในสมัยนั่นเป็นอย่างมาก     เรื่องราวของชาวพิคท์ในประวัติศาสตร์นั้นนับว่าเป็นเรื่องที่ค่อนข้างลึกลับ และมีข้อมูลถูกบันทึกไว้อย่างจำกัดมาก โดยที่เราไม่ทราบทั้งวัฒนธรรม ความเชื่อ หรือการถอดรหัสภาษาของพวกเขาแม้แต่น้อย เพราะเอาเข้าจริงๆ แม้แต่ชื่อที่ใช้เรียกชาวพิคท์เอง ยังเป็นเพียงชื่อที่ถูกตั้งให้โดยชาวโรมัน และไม่ใช่ชื่อจริงๆ ของพวกเขาเลยด้วยซ้ำ โดยคำว่าชาวพิคท์ที่ชาวโรมันใช้เรียกคนเหล่านี้ คาดกันว่ามีรากศัพท์มาจากคำว่า “(ผู้ถูก) ทาสี” หรือ “(ผู้ถูก) สัก” เนื่องจากชาวพิคท์ที่ชาวโรมันพบ โดยมากแล้วจะมีการสักเต็มตัวด้วยหมึกสี     เรื่องราวของชาวพิคท์ เป็นที่รู้จักเป็นอย่างมากโดยชาวโรมันจากการออกรบโดยที่ไม่สวมอะไรเลย แต่ถึงอย่างนั้นพวกเขากลับสามารถต่อกรกับกองทัพโรมันได้เป็นอย่างดี จนเรียกได้ว่าคนเหล่านี้กลายเป็นชนเผ่าเพียงกลุ่มเดียวที่โรมันไม่อาจพิชิตได้เลย อ้างอิงจากบันทึกของจูเลียส ซีซาร์ เขาได้มีการบรรยายว่าในการสงคราม ชาวพิคท์ที่ปกติก็สักทั่วตัวอยู่แล้ว จะทาตัวเองด้วยสีย้อมสีน้ำเงินจากต้น Woad ซ้ำเข้าไปอีก ทำให้ตัวของพวกเขามีในสนามรบมีสีน้ำเงินน่ากลัวเป็นอย่างมาก     ในการรบของชาวพิคท์ ทางโรมันได้บันทึกไว้ว่าพวกเขามีการใช้อาวุธหลักๆ เป็นหอกหรือไม่ก็ธนู อย่างไรก็ตามในบรรดาชาวพิคท์เองจะมีบางคนที่ออกรบพร้อมโซ่เหล็กที่เอวหรือคอ ซึ่งเชื่อกันว่าเป็นสัญลักษณ์ของคนมีฐานะ และคนเหล่านี้ก็อาจจะใช้โซ่เหล่านี้ในการพกพาดาบ หรือโล่เช่นกัน แน่นอนว่าเรื่องราวของชาวพิคท์แทบจะทั้งหมดนั้น ล้วนแต่เป็นเรื่องราวที่ถูกบันทึกไว้จากมุมมองของชาวโรมัน…

เชื่อว่าสำหรับหลายๆ คนแล้วประสบการณ์วันแรกในโรงเรียนคงเป็นอะไรที่เราจดจำกันได้เป็นอย่างดี ไม่ว่าจะเรื่องราวของความตื่นเต้นหรือเรื่องราวเคล้าน้ำตา วันแรกในโรงเรียนก็เป็นอะไรที่มีเสน่ห์ตรึงใจมาตั้งแต่ในอดีตแล้ว ว่าแต่เพื่อนๆ เคยสงสัยกันไหมว่าในช่วงศตวรรษที่ผ่านมานี้ “วันแรกในโรงเรียน” มันเป็นอย่างไรบ้าง มีความแตกต่างจากปัจจุบันมากไหม เพราะนั่นคือสิ่งที่พวกเราจะไปชมกันในวันนี้กับ 19 ภาพวันแรกในโรงเรียนจากในอดีต ที่จะทำให้คุณคิดถึงวันวานที่หอมหวานได้ไม่ยากเลย   เริ่มกันจากเด็กหญิงเด็กชายกับรอยยิ้มรับวันเปิดเทอมจากยุค 1920   เด็กหญิงกับวันแรกในโรงเรียนที่รัฐเวสต์เวอร์จิเนียราวๆ ปี 1921   เด็กญี่ปุ่นในวันเปิดเทอมของโรงเรียนที่แคลิฟอร์เนีย 1927   เด็กหญิงวัย 5 ขวบกับหนังสือของเธอหลังจากวันแรกของการเรียนอนุบาล 1929   แม่ลูกที่พร้อมเดินทางไปเรียนเป็นวันแรก ในช่วงรอยต่อของยุค 20-30   หนุ่มน้อยที่ดุจะมาสายตั้งแต่วันแรก จากช่วงปี 1930   เด็กๆ กับการแบกกระเป๋ากลับบ้าน หลังการเรียนวันแรกในเยอรมนีเมื่อราวๆ ปี 1930   เหล่าพ่อแม่ที่มารับลูกๆ ในวันแรกของการเรียนที่โตเกียวช่วงต้นศตวรรษที่ 20   นักเรียนในฝรั่งเศสกับวันเปิดเทอมใหม่เมื่อปี 1932   เหล่าเด็กๆ ฝรั่งเศสกับวันเปิดเรียนวันแรกในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2   เด็กน้อยชาวฝรั่งเศสกับการบอกลาคุณแม่ก่อนเข้าเรียนในเดือนกันยายน…

เป็นเรื่องที่หลายๆ คนอาจจะทราบกันว่าสิ่งที่หลายๆ คนคิดว่าสกปรกนั้น ในบางครั้งก็อาจจะซ่อนอะไรที่มีค่าไว้มากกว่าที่เราคิดก็เป็นได้ เพราะสำหรับเหล่านักโบราณคดีแล้วของอย่างขยะหรือสิ่งปฏิกูลในสมัยก่อน มันเปรียบเหมือนกล่องสมบัติที่เก็บเอาข้อมูลชีวิตความเป็นอยู่ของคนในสมัยก่อนเอาไว้ไม่มีผิด และแล้วเมื่อล่าสุดนี้เอง นักโบราณคดีก็ได้พบกับกล่องสมบัติที่น่าสนใจชิ้นใหม่อีกครั้ง เมื่อพวกเขานั้นได้ทำการค้นพบตัวอย่างอุจจาระของมนุษย์โบราณ ที่แหล่งโบราณคดีในหมู่บ้านซาตาลฮูยุค ของประเทศตุรกี   ตัวอย่างอุจจาระเก่าแก่ที่พบ   อุจจาระที่มีการพบในครั้งนี้ คาดกันว่ามีอายุได้มากถึง 8,000-9,000 ปีมีจุดเด่นอยู่ที่มันเต็มไปด้วยหนอนพยาธิแส้ม้า ซึ่งทำให้การค้นพบในครั้งนี้กลายเป็นการค้นพบพยาธิแส้ม้าในมนุษย์ที่เก่าแก่ที่สุดครั้งหนึ่งของมนุษย์เลย อ้างอิงจากนักโบราณคดีการค้นพบในครั้งนี้ชี้ให้เห็นถึงความเป็นไปได้ที่ว่าการที่มนุษย์เปลี่ยนวิถีชีวิตจากการล่าสัตว์และเก็บของป่าไปเป็นการทำการเกษตร (ซึ่งเกิดขึ้นเมื่อราวๆ 10,000 ปีก่อน) จะส่งผลกระทบกับการใช้ชีวิตของคนมากกว่าที่เราคิดไว้มาก   ไข่พยาธิแส้ม้า   นั่นเพราะการที่คนเราทำการเกษตรมันจะส่งผลให้คนเราเพิ่มจำนวนขึ้นอย่างรวดเร็วรวมทั้งอยู่รวมกันเป็นกระจุกมากขึ้น ดังนั้นความเสี่ยงที่จะเป็นโรคของมนุษย์เพิ่มขึ้นตามไปด้วย โดยสำหรับกรณีของพยาธิแส้ม้าที่ถูกพบในครั้งนี้ นักโบราณคดีก็คาดกันว่ามันน่าจะมีการระบาดหนักกว่าแค่คนกลุ่มหนึ่งแน่ๆ เนื่องจากตัวอย่างของอุจจาระที่พวกเขาได้มาจากสถานที่ที่ต่างกันนั้น ล้วนแต่มีร่องรอยของพยาธิชนิดเดียวกันปนเปื้อนอยู่ทั้งสิ้น   ตัวอย่างอุจจาระในอีกสถานที่   เป็นไปได้ว่าคนในสมัยก่อนจะติดพยาธิเหล่านี้ในระหว่างที่กำลังขับถ่ายในสถานที่ที่ถูกกำหนดให้เป็น “ห้องน้ำ” โดยผ่านการสัมผัสกับพื้นดินหรืออุจจาระที่ปนเปื้อนพยาธิคนอื่นๆ ในชุมชนอีกที แน่นอนว่าสำหรับคนในสมัยก่อนแล้วปัญหาอย่างพยาธิแส้ม้านั้นคงจะเป็นสิ่งที่ไม่สามารถแก้ได้โดยง่ายเป็นแน่ ดังนั้นพวกเขาจึงจำเป็นต้องพบกับผลข้างเคียงของพยาธิแส้ม้าอย่างอาการปวดท้อง ท้องร่วง และอ่อนเพลีย รวมทั้งความเสื่อมถอยทางสติปัญญาในเด็กไปอย่างช่วยไม่ได้   การตรวจสอบที่อยู่อาศัยโบราณในพื้นที่   และกว่าที่มนุษย์เรานั้นจะมีห้องน้ำที่ออกแบบมาเพื่อกำจัดของเสียนั้น มันก็ในเมโสโปเตเมียราวๆ 400 ปีก่อนคริสตกาลเลยทีเดียว ดังนั้นจึงไม่ใช่เรื่องแปลกเลยที่จะสันนิษฐานว่าปัญหาพยาธิที่เกิดขึ้นกับคนในสมัยก่อนนั้น น่าจะเป็นปัญหาเรื้อรังกว่าที่เราคิดมาก อนึ่ง…

เชื่อว่าคงมีเพื่อนๆ หลายคนไม่น้อยเลยที่เคยได้ยินเรื่องราวของ “เครื่องอินิกมา” กันมาบ้าง เพราะนี่เป็นเครื่องมือเข้ารหัสข้อความที่มีบทบาทเป็นอย่างมากในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง     เจ้าเครื่องมือชิ้นนี้ ถูกคิดค้นขึ้นโดยวิศวกรชาวเยอรมันชื่อ “อาร์ทูร์ แชร์บีอุส” ในช่วงหลังจากจบสงครามโลกครั้งที่หนึ่งเล็กน้อย และมีจุดเด่นอยู่ที่ความยากลำบากในการถอดรหัส อ้างอิงจากข้อมูลของเครื่องอินิกมาที่ยังพอเหลืออยู่ ทุกครั้งที่มีการพิมพ์ตัวอักษรด้วยเครื่องมือชิ้นนี้ ตัวอักษรที่พิมพ์จะถูกนำไปสลับเป็นตัวอักษรอีกตัวหนึ่ง ตามรูปแบบที่สามารถกำหนดได้อย่างละเอียดซับซ้อน   ตัวอักษรหนึ่งตัวจะสลับไปเป็นตัวอะไรนั้น ขึ้นอยู่กับชุดตัวเลข (หรือบางครั้งก็เป็นตัวอักษร) 3 ชุดนี้   หลังจากสลับตัวอักษรด้วยระบบข้างต้นแล้ว หากผู้ใช้งานต้องการพวกเขาก็สามารถ สลับตัวอักษรซ้ำอีกครั้งได้ด้วยสายข้างล่างนี้   นั่นทำให้ตัวอักษรหนึ่งตัวที่พิมพ์ด้วยเครื่องนี้นั้น อาจถูกเข้ารหัสได้ถึง 17,576 แบบ และกลายเป็นเรื่องที่สร้างปัญหาให้แก่ทีมถอดรหัสของฝั่งสัมพันธมิตรเป็นอย่างมาก นับว่าเป็นความโชคดีของฝั่งสัมพันธมิตรมากที่ ทีมถอดรหัสซึ่งนำโดยคุณแอลัน ทัวริงของพวกเขาสามารถ ถอดรหัสของเครื่องอินิกมาได้ในท้ายที่สุด โดยอาศัยความผิดพลาดของทางนาซีที่มักสื่อสารกันด้วยคำว่า “Heil Hitler” และเครื่องอินิกมาที่ยึดได้จากฝั่งเยอรมัน     แต่แม้จะถอดรหัสได้แล้วก็ตาม การมีอยู่ของเครื่องอินิกมาเองก็นับเป็นความเสี่ยงของทั้งฝั่งนาซีและฝั่งสัมพันธมิตรอยู่ดี ดังนั้นตั้งแต่ช่วงปลายสงครามโลกครั้งที่สอง ทั้งฝั่งนาซีและฝั่งสัมพันธมิตรจึงเริ่มทำการทำลายอุปกรณ์ชิ้นนี้ทิ้งอย่างต่อเนื่อง ส่งผลให้ในปัจจุบันเรามีเครื่องอินิกมาจากสมัยสงครามโลกเหลืออยู่เพียงแค่ราวๆ 250 ชิ้นเท่านั้น     ความหายากนี้เองทำให้เครื่องเครื่องอินิกมาที่หลงเหลืออยู่นั้นมีคุณค่ามากอย่างไม่น่าเชื่อในสายตานักสะสม จนถึงขั้นที่ว่าในปี 2017…

เมื่อคนเราจะไปเที่ยวที่ไกลๆ อย่างต่างประเทศกัน เชื่อว่าสิ่งแรกๆ ที่เราต้องคิดถึงก็คงไม่พ้น “โรงแรม” หรือไม่ก็ “รีสอร์ท” เป็นแน่ เพราะการที่จะได้ไปพักในโรงแรมดีๆ นั้นสำหรับหลายๆ คนแล้วคงเป็นหนึ่งความสุขสำคัญของการไปเที่ยวเลย และก็แน่นอนว่าแนวคิดเรื่องการพักโรงแรมดีๆ เองก็ไม่ได้เพิ่งจะมามีเอาในปัจจุบันด้วย ดังนั้นเราจึงสามารถเห็นภาพของโรงแรม และรีสอร์ทดีๆ ได้ตั้งแต่ในอดีต และแน่นอนว่าที่เหล่านั้นก็มีเสน่ห์ในแบบของตัวเองไม่แพ้ในปัจจุบันเลยด้วย และด้วยเหตุนี้เอง ในวันนี้ #เหมียวศรัทธา จึงได้นำภาพโรงแรมของนิวยอร์กในช่วงยุค 50-60 มาให้เพื่อนๆ ได้ชมกัน มาดูกันดีกว่าว่าโรงแรมในสมัยก่อน มันจะน่าไปพักขนาดไหนกัน   เริ่มกันจากบรรยากาศการร้องเล่นเต้นในโรงแรม Utopia Lodge นิวยอร์ก   Valeria Resort Oscawana รีสอร์ทในเขตเวสต์เชสเตอร์ นิวยอร์ก   สระว่ายน้ำใน Valley View House ใกล้ๆ ทะเลสาบไบคัล นิวยอร์ก   เลานจ์ของรีสอร์ท Villa Leone   ห้องนอนของห้องพักริมทาง Beachleys Motel   สระว่ายน้ำของ…

เพื่อนๆ ชอบทาน “พาสต้า” กันไหม? นี่เป็นชื่อของอาหารประเภทหนึ่งของอิตาลี ซึ่งเชื่อกันว่ามีต้นกำเนิดมาจากช่วงศตวรรษที่ 12 และเป็นหนึ่งในอาหารที่ได้รับความนิยมที่สุดของโลกเลยก็ว่าได้ ว่าแต่เพื่อนๆ ทราบกันไหมว่าเส้นเจ้าพาสต้าอร่อยเหล่านี้ ในอดีตเขามีวิธีทำแบบไหนกันแน่ เพราะเชื่อหรือไม่ว่าในบรรดาคนสมัยก่อนเองก็มีคนหลายคนเหมือนกันที่ไม่ทราบว่าพาสต้าทำจากอะไร จนคิดไปเองว่า อาหารชนิดนี้นั่นงอกบนต้นไม้ได้เองเลย ด้วยเหตุนี้เองในวันนี้เราจะไปชมภาพการทำเส้นพาสต้าในช่วงศตวรรษที่ 20 กัน จะได้มั่นใจว่าเจ้าเส้นเหล่านี้ มันไม่ได้งอกบนต้นไม้จริงๆ นะ   เริ่มกันจากเส้นพาสต้าที่ถูกแขวนในตลาด   เหล่าเด็กๆ กับการแบกเส้นพาสต้าไปตาก เมื่อปี 1900   เหล่าเด็กๆ กับการแบกเส้นพาสต้า อันนี้ปี 1929   การตรวจสอบเส้นพาสต้าของโรงผลิตในอิตาลี 1925   การตากเส้นพาสต้าในช่วงปี 1925   การตากมักกะโรนีก่อนนำไปตัดในปี 1928   สปาเกตตีที่ห้อยลงมาราวกับเป็นของประดับเพดานในโรงงานเมื่อปี 1932 .   อุปกรณ์บีบแป้งเป็นเส้นจากปี 1932   คนงานดัดเส้นสปาเกตตีด้วยไม้   การทำมักกะโรนีในรัสเซีย 1932   ไม้ไผ่ที่ใช้ในการผลิตสปาเกตตี…

เชื่อว่าเพื่อนๆ อาจจะเคยได้ยินคำว่า “เบอร์เซิร์ก” กันมาบ้าง คำคำนี้มักจะใช้กับคนที่บ้าคลั่งจนไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ ซึ่งก็คงไม่ใช่เรื่องแปลกเท่าไหร่ เพราะนักรบที่เป็นต้นกำเนิดของคำว่าเบอร์เซิร์กเองก็เป็นยอดนักรบที่ได้ชื่อว่าต่อสู้ได้อย่างน่ากลัวราวกับสัตว์ป่าบ้าคลั่งจริงๆ     พวกเขาคือ “ไวกิ้งเบอร์เซิร์กเกอร์” เหล่านักรบผู้วิ่งเข้าสู่สงครามด้วย ความบ้าคลั่งที่ควบคุมไม่ได้ ซึ่งถูกเล่าสืบทอดกันมาว่ามีความสามารถราวปีศาจ คำรามเหมือนสัตว์ร้าย และโจมตีใครก็ตามที่ขว้างทางด้วยพลังกายเหนือมนุษย์ ไวกิ้งเบอร์เซิร์กเกอร์ มักจะถูกบรรยายในตำนานของกลุ่มชนเจอร์แมนิกและนอร์สยุคกลาง ว่าเป็นกลุ่มนักรบที่เคารพโอดิน ซึ่งทำหน้าที่คล้ายองครักษ์ และหน่วยรบเคลื่อนที่เร็ว (Shock Troops) ให้กับชนชั้นสูง หรือกษัตริย์เป็นหลัก   ภาพสลักของเบอร์เซิร์กเกอร์ที่ติดตามโอดิน   คำว่าเบอร์เซิร์กในชื่อของพวกเขานั้นเชื่อกันว่ามาจากคำว่า “Bjorn” (หมี) และ “Serkr” (เสื้อคลุม) จากการที่นักรบเหล่านี้มักออกรบพร้อมเครื่องแต่งกายหรือชุดเกราะ ที่ประดับด้วยหนังหมีหรือหนังหมาป่าเพื่อข่มขวัญศัตรู ตำนานที่เก่าแก่ที่สุดของเหล่าไวกิ้งเบอร์เซิร์กเกอร์ สามารถพบได้ตั้งแต่ในช่วงศตวรรษที่ 9 ในบทกวีที่ชื่อ Hrafnsmál ซึ่งก็เป็นตั้งแต่ในบทกลอนชิ้นนี้แล้ว ที่นักรบเหล่านี้ถูกบรรยายว่าเป็นนักรบ “ผู้ลิ้มลองโลหิต” (Tasters of Blood) ที่ร่างอาบไปด้วยโลหิตของศัตรู     ด้วยความที่ตำนานของไวกิ้งเกิดขึ้นในยุคที่ความเชื่อเรื่องสิ่งเหนือธรรมชาติยังคงแพร่หลาย ตำนานของพวกเขาจึงมักเกี่ยวข้องกับพลังเหนือมนุษย์อยู่เสมอ ไม่ว่าจะเป็นการบรรยายว่าไฟทำอะไรคนเหล่านี้ไม่ได้ ดาบฟันแทงไม่เข้า ไปจนถึงพวกเขาสามารถอาละวาดไปทั่วสนามรบได้แม้บาดเจ็บหนักก็ตาม…

ในช่วงเวลาสุดท้ายก่อนที่สหภาพโซเวียตจะล่มสลาย มีฮาอิล กอร์บาชอฟ ผู้นำของสหภาพโซเวียตในเวลานั้น ได้ให้อิสระกับประชาชนเป็นอย่างมาก รวมทั้งมีการอนุญาตให้อิทธิพลจากโลกตะวันตกแผ่ขยายเข้ามาได้อย่างอิสระ เรียกได้ว่าเป็นความเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ครั้งหนึ่งของประวัติศาสตร์รัสเซียเลยก็ไม่ผิดนัก ว่าแต่บรรยากาศการใช้ชีวิตของชาวรัสเซียในช่วงเวลานั้นมันจะเป็นเช่นไรกัน ในวันนี้เราจะไปชมพร้อมๆ กันที่ข้างล่างนี้   เริ่มกันจากภาพบรรยากาศหน้าร้านแมคโดนัลแห่งแรกของโซเวียตภายในวันที่เปิดทำการวันแรก เมื่อปี 1990   หนุ่มสาวกับการกับการใช้ชีวิตแบบหรูหราและพิสดาร อันเป็นภาพลักษณ์ที่ชาวตะวันตกถูกเหมารวมบ่อยๆ   ภาพโฆษณาของพิซซ่า และประธานาธิบดีบอริส เยลต์ซิน ผู้ซึ่งเวลานั้นลงเลือกตั้งสมัยที่สองในปี 1996   ชาวรัสเซียกับการทาน Astro Pizza หนึ่งในยี่ห้อพิซซ่าสหรัฐฯ รายแรกๆ ที่เข้ามาขายในรัสเซีย 1988   ภาพนายทหารรัสเซียที่เกษียณแล้ว ซึ่งมีป้ายโฆษณาเครื่องสำอางสหรัฐฯ เป็นฉากหลัง 1996   เหล่าชาวรัสเซียกับการดื่มเครื่องดื่มในบาร์สุดหรูซึ่งเป็นทั้งไนท์คลับและคาสิโนในตัว   หญิงสูงอายุกินแฮมเบอร์เกอร์ในวันเปิดทำการของแมคโดนัลแห่งแรกของมอสโก 1990   ประธานาธิบดีบอริส เยลต์ซินใส่หมวกคาวบอย 1991   คุณมีฮาอิล กอร์บาชอฟผู้นำคนสุดท้ายของสหภาพโซเวียตกับการถ่ายภาพคู่กับป้ายแมคโดนัล 1991   ร้านขนมอเมริกันในมอสโก 1993   ชาวรัสเซียที่ซื้อขนมแท่งของอเมริกันในมอสโก 1991  …

เป็นเรื่องที่ทราบกันดีว่า สโตนเฮนจ์ คือโบราณสถานที่มีชื่อเสียงที่สุดในประเทศอังกฤษ และเป็นโบราณสถานที่มีชื่อเสียงที่สุดแห่งหนึ่งของโลก ดังนั้นจึงไม่ใช่เรื่องแปลกที่ตั้งแต่อดีตมาจนถึงปัจจุบัน จะมีคนพยายามสร้างผลงานเลียนแบบ หรือผลงานที่ได้รับแรงบันดาลใจจากสโตนเฮนจ์อยู่มากมายเต็มไปหมด แต่ในบรรดาผลงานที่เลียนแบบสโตนเฮนจ์เอง เราก็ยังสามารถพบผลงานบางชิ้นที่โดดเด่นกว่าชิ้นอื่นๆ อย่างเห็นได้ชัด ด้วยความแปลกและเด่นเป็นเอกลักษณ์ของมัน เหมือนอย่างผลงานสโตนเฮนจ์แปลกๆ ทั้งห้าชิ้นต่อไปนี้   1. โฟมเฮนจ์ เริ่มกันจากอะไรที่ไม่แปลกมากอย่าง “โฟมเฮนจ์” ผลงานเลียนแบบสโตนเฮนจ์ที่ตั้งอยู่ที่รัฐเวอร์จิเนีย สหรัฐอเมริกา และมีจุดเด่นอยู่ที่การสร้างจากโฟมสมชื่อ โดยผลงานชิ้นนี้ถูกสร้างโดยคุณ Mark Cline ด้วยการปักเสาแต่ละอันลงในหลุมเรียงตามหลักดาราศาสตร์ของสโตนเฮนจ์ของจริง ก่อนที่จะเสริมความแกร่งด้วยเหล็ก และลงสีให้คล้ายกับหินมากที่สุด .   2. โบ๊ทเฮนจ์ นี่คือผลงานศิลปะซึ่งตั้งอยู่ที่รัฐมิสซูรี สหรัฐอเมริกา ซึ่งประกอบไปด้วยเรือเล็ก 6 ลำตั้งเด่นเป็นสง่า ซึ่งแม้ว่าดูยังไงก็เป็นแค่ผลงานเอาฮาก็ตาม แต่มันก็เป็นผลงานที่แปลกมากพอที่จะทำให้ที่แห่งนี้กลายเป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่มีคนเข้าไปชมจริงๆ ได้เลย .   3. คาร์เฮนจ์ นี่คือผลงานที่ตั้งอยู่ในรัฐเนแบรสกา สหรัฐอเมริกา และทำขึ้นจากรถวินเทจ 39 คัน ซึ่งถูกนำมาวางในรูปแบบคล้ายสโตนเฮนจ์ของจริง และพ่นสีเทาเลียนแบบหิน โดยที่แห่งนี้ ถูกสร้างขึ้นโดยคุณ Jim Reinders ในปี…

เป็นเรื่องที่เราทราบกันว่าร้านค้า เป็นสิ่งที่อยู่คู่กับมนุษย์มาเป็นเวลานาน และพวกเราก็สามารถเห็นร้านขายของต่างๆ ในแทบทุกยุคที่มีการใช้เงินตรา แน่นอนว่าในแต่ละยุคสมัยนั้นร้านค้าย่อมมีลักษณะที่เปลี่ยนแปลงไปเรื่อยๆ จากที่ร้านขายของชำเคยโด่งดังในปัจจุบันเราก็อาจจะเห็นห้างสรรพสินค้าแทน แต่ไม่ว่าจะในยุคไหนสุดท้ายแล้วหน้าที่ของพวกเขาก็ยังคงเป็นการขายสินค้าเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง และในวันนี้เอง เราก็จะไปชมภาพของเหล่าร้านค้าในช่วงยุค 60 ของทางตะวันตกกัน ไปดูกันดีกว่าว่าเมื่อราวๆ 50-60 ปีก่อนนั้นร้านค้าเขาต่างไปจากปัจจุบันมากขนาดไหนกัน   เริ่มกันจากพี่น้อง (หรือแม่ลูกก็ไม่รู้) ในระหว่างการเดินห้าง   บรรยากาศร้านขายของชำที่ดูคุ้นตาอย่างไม่น่าเชื่อ .   มุมผลิตภัณฑ์กระป๋องที่ถ้าไม่บอกจะไม่รู้เลยว่าเป็นภาพเมื่อหลายสิบปีก่อน   อันนี้การเข็นรถเข็นที่ถ้าภาพไม่เป็นสีขาวดำก็คงไม่รู้เช่นกันว่าเป็นภาพเก่า   ดูเครื่องคิดเงินนั่นสิ   หนุ่มแว่นกับมุมขนม ที่มีมุมบุหรี่เป็นฉากหลัง   เหล่าผู้คนกับมุมผลิตภัณฑ์อาหารแปรรูป   การเดินช้อปปิ้งที่มีจักรยานแขวนไว้เหนือศีรษะ   บรรยากาศห้างสรรพสินค้าพร้อมบันไดเลื่อน   อันนี้มุมเครื่องสำอาง   อันนี้อาหารแปรรูปแบบแช่เย็น   มุมเสื้อผ้าแบบค่อนข้างมีราคา   เคาน์เตอร์คิดเงินแบบเก่าๆ (ทำไมป้าทำหน้าดุจัง)   เคาน์เตอร์คิดเงินอีกแบบ   อันนี้แบบที่หลายๆ คนอาจจะคุ้นเคย   ร้านขายเพลงในสมัยที่ยังอินเทอร์เน็ตยังเป็นอะไรที่ห่างไกลจากชีวิตคน   ดูกล้องที่ตั้งโชว์เสียก่อน ยังใช้ฟิล์มทั้งนั้น…

การที่เครื่องใช้ไฟฟ้าสังเคราะห์เสียงของมนุษย์ออกมาได้นั้นในปัจจุบันอาจจะเป็นเรื่องที่เราคุ้นเคยกันเป็นอย่างดี ไม่ว่าจะในฐานะสิริของแอปเปิ้ล หรือโวคาลอยด์ของยามาฮ่า อย่างไรก็ตามหากย้อนกลับไปในอดีตเมื่อปี 80 ปีก่อนแล้ว การที่มนุษย์สร้างเครื่องใช้ไฟฟ้าที่สังเคราะห์เสียงมนุษย์นับเป็นอะไรที่ไม่เคยมีมาก่อน ดังนั้นตอนที่อุปกรณ์อย่าง “Voder” หรือ “Voice Operation Demonstrator” ถูกประกาศเปิดตัว เครื่องมือนี้จึงเป็นที่จับตาของผู้คนเป็นอย่างมาก     เจ้าเครื่องมือชิ้นนี้เป็นอุปกรณ์ที่เกิดขึ้นมาจากการพัฒนาของนักวิทยาศาสตร์นาม Homer Dudley ในปี 1938 และเปิดตัวอย่างเป็นทางการใน New York World’s Fair เมื่อปี 1939 เจ้า Voder มีการใช้งานคล้ายกับเปียโน โดยที่มือจะมีปุ่ม 10 ปุ่มที่ควบคุมเสียงที่ต่างกันในขณะที่แป้นที่เท้าจะควบคุมระดับของเสียง และบาร์ที่ข้อมือจะควบคุมลักษณะของเสียงอีกทีหนึ่ง     อ้างอิงจากหนึ่งในผู้ใช้งาน Voder คุณ Helen Harper เครื่องมือชิ้นนี้จะสร้างเสียงที่ต่างกันได้ราวๆ 20 แบบซึ่งแม้จะไม่ได้มากและชัดเจนเท่ากับเสียงสังเคราะห์ในปัจจุบันก็ตาม แต่เครื่องมือชิ้นนี้ก็สมบูรณ์พอที่จะออกเสียงเป็นประโยคที่ฟังรู้เรื่องได้ เช่นเดียวกับที่เราตั้งชื่อให้เสียงสังเคราะห์ต่างๆ ในปัจจุบัน เสียงของเครื่อง Voder ก็ถูกเรียกกันโดยคนสมัยนั้นว่า “Pedro” ซึ่งต่างไปจากเสียงสังเคราะห์ในปัจจุบันที่มักจะถูกแบ่งเป็นเวอร์ชันผู้หญิงหรือผู้ชายอย่างชัดเจน Pedro จะสามารถทำเสียงได้ทั้งแบบที่คล้ายกับผู้หญิงและคล้ายกับผู้ชาย…

สหภาพโซเวียตในช่วงสงครามเย็นนั้นเป็นสถานที่ที่อิสระของผู้คนถูกจำกัดในหลายๆ ด้าน ไม่ว่าจะสื่อที่ถูกเซ็นเซอร์ คลื่นวิทยุและสถานีโทรทัศน์ต่างประเทศที่ถูกรบกวนจนไม่สามารถดูได้ และแน่นอนว่าบทเพลงจากทางตะวันตกเองก็เป็นสิ่งที่ไม่สามารถนำมาฟังได้อย่างถูกกฎหมายเช่นกัน แต่ก็อย่างที่เราทราบกันว่าในทุกๆ ที่ที่มีการห้ามอะไร มันก็จะต้องมีคนอยู่กลุ่มหนึ่งอยู่เสมอ ที่พยายามจะแหกกฎเกณฑ์ที่เข้มจนเกินไปเหล่านั้น     นั่นทำให้ในสมัยนั้น เราจะสามารถเห็นอะไรแปลกๆ อย่างแผ่นเสียงเพลงนอกกฎหมาย ที่ถูกทำขึ้นจากแผ่นฟิล์มเอกซเรย์ ภายในสหภาพโซเวียตได้ไม่ยากเลย ที่เป็นเช่นนี้นั้น ไม่ใช่เพราะคนสมัยก่อนต้องการที่จะซ่อนแผ่นเพลงให้มีรูปร่างเหมือนกับแผ่นฟิล์มเอกซเรย์อย่างไรหลายคนคิด แต่เป็นเพราะดนตรีในสมัยก่อนนั้นจะถูกอัดลงบน “แผ่นเสียง” ซึ่งในสหภาพโซเวียตถือว่าเป็นอะไรที่หาได้ค่อนข้างยาก และไม่เพียงพอต่อความต้องการในตลาดโดยเฉพาะตลาดเพลงเถื่อน ด้วยเหตุนี้เอง เหล่าวัยรุ่นในสหภาพจึงจำเป็นต้องหาอะไรบางอย่างมาทดแทนแผ่นเสียง และแน่นอนว่าวัตถุดิบที่พอจะใช้แทนกันได้ ก็ไม่พ้นแผ่นฟิล์มเอกซเรย์ที่ถูกทิ้งจากโรงพยาบาลในพื้นที่นั่นเอง     วัตถุดิบเหล่านี้ทำให้เหล่าวัยรุ่นในสหภาพโซเวียตมีโอกาสได้ฟังเพลงที่ถูกแบนจากรัฐบาลอย่างเพลงแจ๊ส ร็อกแอนด์โรล และป๊อป และแผ่นเพลงอันมีเอกลักษณ์เหล่านี้เองก็กลายเป็นที่รู้จักกันไปในฐานะ Bone Records (บันทึกบนกระดูก) Rib recordings (การบันทึกด้วยซี่โครง) Jazz on bones (แจ๊สบนกระดูก) หรือชื่ออื่นๆ แล้วแต่สถานที่ แผ่นเพลงทำเองเหล่านี้นั้น มักจะบันทึกเสียงไว้ได้เพียงแค่ด้านเดียว มีคุณภาพค่อนข้างต่ำจนในบางครั้งก็ฟังไม่รู้เรื่องไปเลย แถมยังฟังได้ไม่กี่ครั้งก็พัง แต่ถึงอย่างนั้นมันก็มีราคาที่ถูกมาก และที่สำคัญคือมันบรรจุบทเพลงต้องห้ามที่หลายๆ คนอยากมีโอกาสได้ฟังสักครั้งเอาไว้ ด้วยเหตุนี้เองแผ่นเพลงบนกระดูกจึงกลายเป็นที่แพร่หลายเป็นอย่างมากในสมัยนั้น และมีแผ่นเพลงที่หลงเหลือมาจนถึงในปัจจุบันอยู่มากมาย แม้ว่ามันจะขึ้นชื่อเรื่องพังง่ายก็ตาม  …

เชื่อว่าที่ผ่านๆ มา หลายคนอาจจะเคยมีโอกาสได้เห็นภาพของปืนแปลกๆ ที่ถูกแบกโดยคนสองคนกันมาบ้าง โดยเจ้าภาพที่ว่านั้นมักถูกเรียกกันว่าเป็นหนึ่งในอาวุธที่แปลกที่สุดในโลก และรู้จักกันในชื่อ “Punt Gun”     นี่คืออาวุธที่ถูกผลิตและใช้งานในทวีปอเมริกาเหนือในช่วงศตวรรษที่ 19-20 โดยออกแบบมาให้ใช้งานจากบนเรือพายขนาดเล็กที่เรียกกันว่า “Punt ” และเป็นที่มาของชื่อปืนอีกทีหนึ่ง Punt Gun ถูกสร้างขึ้นในช่วงที่ประเทศมีความต้องการสินค้าจากนกเป็ดน้ำเพิ่มขึ้น ดังนั้นมันจึงถูกออกแบบมาให้สามารถสังหารสัตว์ที่อยู่รวมกันเป็นกลุ่มได้ด้วยการยิงเพียงครั้งเดียว     ด้วยเหตุนี้เองปืนรูปแบบนี้จึงถูกสร้างขึ้นเองให้มีขนาดใหญ่โตมโหฬาร ความยาวโดยเฉลี่ยมากกว่า 2 เมตรและกระบอกปืนกว้างไม่ต่ำกว่า 2 นิ้ว เพื่อที่จะทำให้มันสามารถยิงกระสุนออกไปให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ โดยหากอ้างอิงจาก “Irish Tom” ซึ่งเป็น Punt Gun ที่มีขนาดใหญ่ที่สุดแล้ว ปืนกระบอกนี้สามารถยิ่งกระสุนหนักเกือบครึ่งกิโล และสังหารนกเป็ดน้ำได้กว่า 50 ตัวในการยิงแต่ละครั้ง     จริงอยู่ว่า Punt Gun นั้นมีจุดเด่นอยู่ที่ขนาดก็จริงอยู่ แต่ในขณะเดียวกันความใหญ่โตของตัวปืนก็นับเป็นจุดอ่อนสำคัญของการใช้งานปืนนี้เช่นกัน เพราะด้วยความที่ปืนใหญ่เกินไปก็ทำให้มันยิงได้ลำบากมาก ไม่ว่าจะเป็นน้ำหนักที่ทำให้การเล็งปืนแทบจะเป็นไปไม่ได้ (เอาจริงแค่ชี้ไปให้ถูกทาง ยังไงก็ยิงโดน) หรือการที่ปืนมีแรงดีดมหาศาล และระยะยิงที่สั้นมากๆ ด้วยเหตุนี้เอง เพื่อที่จะยิงปืนนี้ให้มีประสิทธิภาพ…

เป็นเรื่องที่หลายๆ คนทราบกันดีว่าในช่วงสงครามเย็น สหรัฐอเมริกากับสหภาพโซเวียตเรียกได้ว่าไม่ได้มีการรบกัน “โดยตรง” ซึ่งก็คงต้องบอกว่าดีแล้ว เพราะหากสองมหาอำนาจนี้รบกันตรงๆ ขึ้นมาจริงๆ โลกเราก็มีโอกาสสูงมากที่จะตกอยู่ในสงครามนิวเคลียร์แบบเต็มรูปแบบ ถึงอย่างนั้นก็ตาม ในช่วงสงครามเย็นนั้น ก็มีเหตุการณ์หลายครั้งเหลือเกินที่เป็นจุดเสี่ยงการเกิดสงครามโลกครั้งที่สาม และหนึ่งในเหตุการณ์สำคัญๆ ในเวลานั้นก็คงไม่พ้นการประจันหน้ากันที่เช็กพอยท์ชาร์ลีนั่นเอง     นี่เป็นเหตุการณ์ตึงเครียดที่กินเวลาราวๆ 16 ชั่วโมง ซึ่งเกิดขึ้นในเดือนตุลาคม ค.ศ. 1961 ราวๆ สองเดือนหลังจากที่มีการสร้างกำแพงขึ้นมากั้นระหว่างเบอร์ลินตะวันตกและเยอรมนีตะวันออกที่โอบอยู่โดยรอบ โดยสาเหตุของการประจันหน้าในครั้งนี้ เกิดขึ้นหลังจากที่วันหนึ่งนักการเมืองอเมริกันต้องการข้ามไปยังฝั่งเบอร์ลินตะวันออกที่ถูกควบคุมโซเวียต ซึ่งสามารถทำได้ตามข้อตกลงระหว่างประเทศ แต่กลับโดนขอตรวจเอกสารและปฏิเสธการข้ามชายแดน ทำให้มีการโต้เถียงรุนแรงเกิดขึ้น ดังนั้นเพื่อแสดงพลังอำนาจสหรัฐอเมริกาในเวลานั้นจึงนำรถถัง 10 คันมาจอดที่ชายแดน ห่างจากเช็กพอยท์ชาร์ลีราวๆ 50 เมตร ก่อนที่เรื่องจะรู้ไปถึงหูของผู้นำโซเวียต “นีกีตา ครุชชอฟ” ผู้ซึ่งในเวลานั้นมีการสั่งให้ทางทหารนำรถถังจำนวนเท่ากันมาจอดประจันหน้าห่างจากเช็กพอยท์ 50 เมตร เป็นการตอบโต้     นี่นับว่าเป็นความขัดแย้งโดยตรงครั้งแรก (และเผลอๆ จะเป็นครั้งเดียวด้วย) ระหว่างโซเวียตและสหรัฐฯ ในช่วงสงครามเย็นเลยก็ว่าได้ และภาพของรถถัง 20 คันประจันหน้ากันก็สร้างความหวาดกลัวให้กับคนทั่วโลกเป็นอย่างมาก เพราะหากมีการยิงกันเกิดขึ้นจริงๆ ความขัดแย้งครั้งนี้จะต้องไม่จบลงแค่ที่รถถังอย่างแน่นอน นับว่าโชคดีมากที่ “จอห์น…

เพื่อนๆ เคยเห็นภาพของชายคนหนึ่งยืนขวางทางขบวนรถถังกันไหม นั่นเป็นภาพที่มีชื่อว่า “Tank Man” ซึ่งถูกถ่ายไว้โดยคุณ Jeff Widener ช่างภาพสัญชาติอเมริกันภายในกรุงปักกิ่งประเทศจีน     ภาพของคุณ Jeff Widener ถูกถ่ายไว้ในวันที่ 5 มิถุนายน 1989 ซึ่งเป็นเวลาราวๆ หนึ่งวันหลังจากเหตุชุมนุมประท้วงที่จัตุรัสเทียนอันเหมิน อันเป็นเหตุการณ์นองเลือดของเหล่านักศึกษาชาวจีนที่มาร่วมชุมนุมเรียกร้องประชาธิปไตยต่อพรรคคอมมิวนิสต์จีนซึ่งว่ากันว่ามีผู้เสียชีวิตเป็นพันๆ คน โดยภาพที่เห็นนี้ เป็นภาพของชายนิรนามคนหนึ่ง ที่ออกมาเรียกร้องให้หยุดความรุนแรงที่รัฐบาลใช้ในการปราบปรามผู้ประท้วง ด้วยการไปยืนขวางรถถังอย่างโดดเดี่ยวและกล้าหาญเพื่อไม่ให้รถถังเดินทางไปสถานที่ประท้วงได้   วิดีโอเหตุการณ์ในวันนั้นจาก CNN    คุณ Jeff Widener ผู้ถ่ายภาพบรรยายสิ่งที่เขาเห็นว่า ในตอนแรกรถถังพยายามเลี้ยวอ้อมชายคนดังกล่าวไป แต่ชายคนนี้ก็ยังคงกลับมาขวางรถถังอีกครั้งอยู่ดี จนคุณ Jeff กลัวว่าพลรถถังจะตัดสินใจสังหารชายคนนี้เสีย แต่ผิดไปจากที่เขาคิด รถถังกลับจอดเฉยๆ รอให้ชายคนดังกล่าวถูกเจ้าหน้าที่นำตัวออกไป โดยที่ไม่ทำอะไรเขาเลย ภาพที่ออกมานี้แสดงให้เห็นถึงความกล้าหาญของคนที่ออกมาต่อต้านความรุนแรงอย่างเห็นได้ชัด ดังนั้นจึงไม่ใช่เรื่องแปลกเลยที่ชายในภาพจะกลายเป็นวีรบุรุษของโลกไป ในฐานะสัญลักษณ์ของการต่อต้านระบอบการปกครองที่ไม่เป็นธรรม   ภาพการประท้วงในจัตุรัสเทียนอันเหมิน 4 พฤษภาคม 1989   อ้างอิงจากบันทึกทางประวัติศาสตร์ แท้จริงแล้วเหตุการณ์ในครั้งนี้…

เมื่อพูดถึงโจรสลัดที่ประสบความสำเร็จในชีวิต เชื่อว่าหลายๆ คนอาจจะมีชื่อที่อยู่ในหัวต่างๆ กันไป ไม่ว่าจะเป็นแจ็ก สแปร์โรว์ มังกี้ ดี ลูฟี่ หรือใกล้เคียงหน่อยก็อาจจะเป็น เอ็ดเวิร์ด ทีชหรือ “แบล็คเบียร์ด” ว่าแต่เพื่อนๆ เคยได้ยินชื่อของโจรสลัดชาวเวลส์อย่าง “บาร์โธโลมิว โรเบิร์ต” หรือ “แบล็ค บาร์ต” กันไหม เพราะหากจะพูดกันในทางประวัติศาสตร์แล้ว ชายคนนี้ต่างหากที่ได้ชื่อว่าเป็นโจรสลัดที่ประสบความสำเร็จในชีวิตมากที่สุดในช่วงยุคทองของโจรสลัด (ศตวรรษที่ 17-18)     บาร์โธโลมิว โรเบิร์ต เกิดเมื่อวันที่ 17 พฤษภาคม ปี 1682 ในประเทศเวลส์ โดยในเวลานั้นเขามีชื่อจริงๆ ว่า “จอห์น โรเบิร์ต” ชายคนนี้แรกเริ่มเดิมทีแล้วทำงานอยู่บนเรือทาสของอังกฤษ เพื่อหาเลี้ยงชีพในฐานะของผู้ช่วยต้นหน อย่างไรก็ตามไม่นานนักเรือของเขาก็ถูกปล้นโดยโจรสลัด ทำให้ชายหนุ่มจำเป็นต้องทำงานเป็นหนึ่งในลูกเรือโจรสลัดไปด้วยอย่างช่วยไม่ได้ น่าแปลกที่ความสามารถในการเป็นโจรสลัดของโรเบิร์ตนั้นนับว่าฉายแววมากอย่างไม่น่าเชื่อ ดังนั้นภายในเวลาเพียง 6 สัปดาห์หลังจากที่มาเป็นโจรสลัด เขาก็ทำผลงานมากพอที่จะขึ้นเป็นผู้นำของกลุ่มโจรสลัดไปในปี 1719 หลังจากที่ผู้นำคนเก่าเสียชีวิต   ภาพความตายของกัปตันเดวิสผู้นำคนเก่าของกลุ่มโจรสลัดที่โรเบิร์ตอยู่   ตั้งแต่ในวันนั้นมาตำนานของบาร์โธโลมิว โรเบิร์ตก็เริ่มต้นขึ้น…

เป็นเรื่องที่หลายๆ คนอาจจะทราบกันว่าในช่วงต้นของสงครามโลกครั้งที่สอง มีชาวยิวในโปแลนด์จำนวนมากที่ถูกส่งไปยังพื้นที่ “Ghetto” หรือ “สลัมสำหรับชาวยิว” ซึ่งมีอยู่สองแห่งสำคัญๆ ได้แก่ที่วอร์ซอและที่วูช ด้วยความที่สลัมในวอร์ซอนับเป็นสลัมที่ใหญ่กว่า ตามปกติแล้วภาพของชาวยิวในสลัมที่เราเห็นกันจึงมักจะมาจากที่นี่เป็นหลัก (ชมภาพของชาวยิวในสลัมที่วอร์ซอได้ที่ 25 ภาพชีวิตประจำวันใน “Ghetto” สลัมชาวยิวแห่งโปแลนด์ช่วงที่ถูกปกครองโดยนาซี) ด้วยเหตุนี้เอง ภายในวันนี้  #เหมียวศรัทธา จึงจะพาเพื่อนๆ ไปชม ภาพชีวิตประจำวันของคนในสลัมแห่งวูชกันดูบ้าง จะได้ทราบกันว่าชาวยิวในสลัมที่วูชเองก็มีชีวิตที่ลำบากไม่ต่างอะไรกับที่วอร์ซอเลย   เริ่มกันจาก “Scheisskommando” เหล่าคนงานทำความสะอาดสิ่งปฏิกูลในพื้นที่   กลุ่มเยาวชนในสลัม ซึ่งหนึ่งในนั้นมีตราของชาวยิวอยู่บนหลัง (คนซ้ายสุด)   ผู้คนกำลังรอคิวซื้ออาหารในสลัม   การข้ามพื้นที่สองส่วนของสลัมเมื่อปี 1941   เด็กๆ ที่กำลังเล่นกันบนถนนในสลัมเมื่อปี 1941   การแสดงละครเวทีของเด็กๆ ในสลัม   การรวมตัวกันบนถนนในสลัม   ชาวยิว “ชนชั้นพิเศษ” ในรถม้า   การจัดส่งส่งนมไปยังคลังสินค้าในสลัม   หนุ่มสาวชาวยิวในสลัมขณะเข้าร่วมพิธีกรรมบางอย่าง   การประชุมของกลุ่มเยาวชนชาวยิว “Zionist…

เชื่อว่าเพื่อนๆ อาจจะเคยเห็นภาพจุดจบของอนุสาวรีย์ “โจเซฟ สตาลิน” ในประเทศฮังการีกันมาบ้าง มันเป็นภาพส่วนศีรษะของรูปปั้นสตาลินที่ถูกตัดออกมาจากจากรูปปั้นและทิ้งไว้กลางถนนซึ่งถูกถ่ายไว้เมื่อวันที่ 23 ตุลาคม 1956 ในการปฏิวัติฮังการี     อนุสาวรีย์ดังกล่าวนี้เดิมทีแล้วถูกสร้างขึ้นเพื่อมอบให้กับ โจเซฟ สตาลิน ในวันคล้ายวันเกิดอายุครบมอบ 70 ปี และเสร็จสมบูรณ์พร้อมในเดือนธันวาคมปี 1951 ตั้งอยู่ที่ Városliget สวนสาธารณะของเมืองบูดาเปสต์ นี่เป็นอนุสาวรีย์ที่มีส่วนสูงถึง 25 เมตร (8 เมตรหากนับแต่รูปปั้น) ที่ทำจากบรอนซ์ และหินปูน ซึ่งถูกใช้ไม่เพียงในฐานะของสัญลักษณ์การยอมรับผู้นำของชาวฮังการี แต่ยังเป็นตัวแทนของอำนาจพรรคคอมมิวนิสต์ฮังการีด้วย     ด้วยเหตุนี้เอง ในวันที่ 23 ตุลาคม 1956 อนุสาวรีย์แห่งนี้จึงตกเป็นหนึ่งในเป้าหมายสำคัญที่ทางนักปฏิวัติฮังการีกว่าแสนคน เพื่อต่อต้านไม่เพียงแต่รัฐบาล แต่ยังรวมไปถึงนโยบายที่กำหนดโดยสหภาพโซเวียตด้วย ในวันนั้น อนุสาวรีย์แห่งนี้ถูกเหล่านักปฏิวัติโค่นลงมาก่อนที่จะมีการใช้เครื่องมือเจาะทำลายชิ้นส่วนรูปปั้น จนกระทั่งเหลือเพียงแค่ส่วนหัวของรูปปั้นเท่านั้นที่ถูกทิ้งไว้บนถนน ในสภาพที่ถูกขีดเขียนเละเทะ     ในปัจจุบัน อดีตที่ตั้งของอนุสาวรีย์สตาลิน ถูกสร้างทับไปด้วยอนุสาวรีย์การปฏิวัติปี 1956 ซึ่งสร้างเสร็จสิ้นในปี 2006 ในฐานะวันครบรอบ…

ย้อนกลับไปในปี 1998 ที่เกาะทางตอนเหนือของฮอกไกโด ประเทศญี่ปุ่นได้ทำการค้นพบกะโหลกของมนุษย์โบราณเพศหญิงร่างหนึ่งซึ่งได้รับชื่อว่า “หญิงโจมง” ซึ่งมีชีวิตอยู่เมื่อราวๆ 3,800 ปีก่อน ตั้งแต่ที่มีการพบกะโหลกของเธอ เหล่านักวิจัยก็ทำการตรวจสอบเรื่องราวของเธออยู่หลายครั้ง จนทำให้เราทราบทั้งรูปร่างใบหน้าเบื้องต้นในสมัยที่เธอยังมีชีวิต ซึ่งนับว่าเธอเป็นหญิงผิวแทน ที่มีอายุพอสมควร มีกระ และเส้นผมหยิกเป็นฝอย     อย่างไรก็ตามนั่นไม่ใช่เรื่องราวทั้งหมดที่เราทราบเกี่ยวกับผู้หญิงคนนี้ เพราะเมื่อล่าสุดนี้เอง จากการตรวจสอบ DNA เพิ่มเติมหญิงโจมง เหล่านักวิทยาศาสตร์ก็ได้ทราบเรื่องราวที่น่าสนใจของหญิงคนนี้เพิ่มขึ้นอีกมากมายหลายอย่างเลย โดยหนึ่งในสิ่งที่น่าสนใจเกี่ยวกับหญิงคนนี้คือเธอมีลักษณะยีนที่คล้ายคลึงกับคนในแถบอาร์กติกมาก ซึ่งเจ้ายีนตัวนี้มีความสามารถช่วยให้คนย่อยอาหารที่มีไขมันสูงได้ดีขึ้น และพบในชาวอาร์กติกราวๆ 70% ในปัจจุบัน     คุณ Hideaki Kanzawa ผู้ดูแลฝ่ายมานุษยวิทยาในพิพิธภัณฑ์ธรรมชาติวิทยาและวิทยาศาสตร์แห่งชาติที่โตเกียวบอกว่านี่เป็นหลักฐานที่ว่าชาวโจมงไม่ได้แค่ล่าสัตว์บกเป็นอาหารเท่านั้น แต่พวกเขายังมีการล่าและกินสัตว์ทะเลที่มีไขมันมากๆ อย่าง แมวน้ำบางชนิด สิงโตทะเล ปลาแซลมอน และปลาเทราท์ด้วย นอกจากนี้การศึกษายีนของเธอยังทำให้นักวิทยาศาสตร์พบอีกว่า หญิงคนนี้มีอัตราความเสี่ยงในการเป็นกระแดดมากกว่าคนธรรมดา มีรักแร้ที่มีกลิ่นแรง และที่สำคัญคือเธอความทนทานต่อแอลกอฮอล์สูงมาก ผิดไปจากค่าเฉลี่ยของคนญี่ปุ่นในปัจจุบัน     ความแตกต่างเหล่านี้ทำให้เหล่านักวิจัยเชื่อว่าชาวโจมงน่าจะแยกตัวจากประชากรชาวเอเชียที่อาศัยอยู่บนแผ่นดินใหญ่ เมื่อราวๆ 38,000 ถึง 18,000 ปีก่อนแล้ว โดยพวกเขานั้นมีลักษณะทางพันธุ์กรรมโดยรวมคล้ายกับกลุ่มคนพื้นเมืองที่เรียกกันว่าอุลชีของรัสเซียตะวันออก ชาวเกาหลี…

ในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง ด้วยความที่สหรัฐอเมริกายังคงอยู่ในช่วงเวลาที่มีการเหยียดสีผิวอย่างแพร่หลายทำให้ในกองทหารมีการรับคนผิวสีไปรบด้วยในปริมาณที่ต่ำเอามากๆ (0.8% สำหรับทหารบก และ 1.4% สำหรับทหารเรือ) ดังนั้นเราพูดถึงคนผิวสีในช่วงนี้ เรื่องราวของพวกเขาส่วนใหญ่จึงเกิดขึ้นนอกไฟสงครามเป็นหลัก ถึงอย่างนั้นก็ตาม ชีวิตของคนผิวสีในช่วงนั้นเอง ก็ไม่สามารถพูดได้ว่าสบายอยู่ดี เพราะสุดท้ายแล้วจะมีสงครามหรือไม่ คนผิวสีก็ต้องอยู่อย่างแร้งแค้นเหมือนเดิม และนี่คือภาพถ่ายสีอันน่าทึ่ง ที่จะช่วยให้เราได้เห็นชีวิตความเป็นอยู่ของ ชาวแอฟริกัน-อเมริกันในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง ซึ่งแม้จะเป็นภาพเพียงเสี้ยวหนึ่งของเรื่องที่เกิดขึ้นในช่วงเวลานั้นก็ตาม แต่ก็สะท้อนให้เห็นอะไรได้หลายอย่างอยู่ดี   เริ่มกันจากชาวแอฟริกัน-อเมริกันระหว่างตกปลาในไร่ฝ้ายที่พวกเขาถูกใช้แรงงาน รัฐมิสซิสซิปปี 1939   ครอบครัวผิวสีในเมือง Natchitoches รัฐลุยเซียนา 1940   ร้านขายปลาของคนผิวสีในรัฐลุยเซียนา 1940   บ้านเช่าที่มีปล่องไฟทำจากโคลนของ “มูแลตโต” กลุ่มคนที่มีเลือดผิวขาวกับนิโกร ในรัฐลุยเซียนา 1940   การพาคนงานผิวสีไปฟาร์มที่ รัฐมิสซิสซิปปี 1940   ผู้หญิงผิวสีรักชาติ ยืนข้างๆ อาคารที่ประดับธงรัฐจอร์เจียและสหรัฐอเมริกา รัฐจอร์เจีย ราวๆ ปี 1941   คนงานอพยพผิวสี ในกระท่อมที่ Belle Glade รัฐฟลอริดา…

เป็นเรื่องที่หลายๆ คนอาจจะรู้กันว่าชาวโรมันนั้นเป็นคนกลุ่มแรกๆ ที่มีการใช้งานระบบนักดับเพลิง อย่างไรก็ตาม ระบบตำรวจของอาณาจักรแห่งนี้กลับไม่สามารถเรียกได้ว่าสมบูรณ์มากนักเมื่อเทียบกับระบบดับเพลิงในช่วงเวลาเดียวกัน ด้วยเหตุนี้ จึงมีบ่อยครั้งที่ประชาชนในโรมันจะต้องหาทางจัดการกับปัญหาอาชญากรรมเล็กๆ น้อยๆ อย่างการลักขโมยกันด้วยตัวเอง และแน่นอนว่าด้วยความเชื่อในสมัยนั้น คงไม่มีทางไหนที่ดีไปกว่าการขอให้พระเจ้าลงโทษคนผิดด้วย “แผ่นจารึกสาปแช่ง” (Curse tablet) อีกต่อไปแล้ว     นี่คือแผ่นจารึกจากสมัยกรีก-โรมัน ถูกพบได้ในพื้นที่หลายแห่งในอาณาจักรโรมัน ไม่ว่าจะแบบที่ทำจากหิน ไม้ หนังสัตว์ กระดานตะกั่ว หรือแม้แต่กระดาษปาปิรุส โดยมีจุดร่วมอยู่ที่ผู้เขียนแผ่นจารึกนี้ขึ้น จะทำการสาปแช่งอาชญากรที่ทำผิดเอาไว้ โดยมักจะเป็นการสาปให้เทพทำให้อีกฝ่ายต้องพบโรคร้าย หรือความตายแล้วแต่ผู้เขียน ด้วยความที่แผ่นจารึกนี้มักจะเกี่ยวข้องกับความแค้นและเรื่องที่ไม่ดี โดยมากแล้วมันจึงนิยมทำขึ้นจากกระดานตะกั่วที่มีสีดำดูหนักอึ้งเป็นหลัก และมักถูกแขวนไว้ตามโรงอาบน้ำ สถานที่ซึ่งในสมัยนั้นมักมีขโมยชุกชุม เนื่องจากการจะใช้โรงอาบน้ำผู้มาเยือนจะต้องถอดชุดทิ้งไว้นอกห้องน้ำ   แผ่นจารึกสาปแช่ง ที่ถูกพบในลอนดอน   ด้วยความที่ในสมัยก่อนโรงอาบน้ำไม่ได้มีการรักษาความปลอดภัยดั่งในปัจจุบัน ของมีค่าที่ถูกเก็บไว้จึงมักถูกขโมยกันอยู่เป็นประจำ เพราะแม้ว่าบางคนจะมีการจ้างทาสให้เฝ้าของก็ตาม บ่อยครั้งทาสก็จะทำหน้าที่ได้ไม่ดีพอ (หลับ โดนขโมยบังคับ หรือแม้แต่รับสินบนจากขโมย) จนทำให้ของหายอยู่ดี อ้างอิงจากข้อความที่พบบ่อยๆ ในจารึกเทพที่มักจะถูกขอร้องให้ลงทัณฑ์คนผิดจะเป็นเทพ “ซูริส มิเนอร์วา” ที่เกิดจากการร่วมกันของเทพสององค์ และขึ้นชื่อว่าเป็นเทพแห่ง ภูมิปัญญา การรักษา การให้ชีวิต การตัดสินโทษ…

พวกเราล้วนแต่ต้องมีเว็บไซต์ที่เราชื่นชอบและมักจะไปใช้บริการเว็บนั้นๆ อยู่บ่อยๆ เพื่อพูดคุย แชร์ประสบการณ์หรือเก็บบรรยากาศต่างๆ นานา และเพื่อนๆ เคยคิดกันบ้างหรือไม่ว่า หากเว็บไซต์ดังกล่าว ได้กลายเป็นมอนสเตอร์ในเกมหรือนิวนิยายมันจะออกมาเป็นอย่างไรกันนะ? หากไม่เคยคิดถึงมาก่อน วันนี้มีศิลปินชาวแอลจีเรียนามว่า Brahim Bensehoul ได้จินตนาการและสร้างสรรค์เว็บไซต์ชื่อดังออกมาเป็นมอนสเตอร์สุดเจ๋ง ที่เหมือนกับหลุดออกมาจากวิดีโอเกมให้เราได้ชมกัน จะมีเว็บไหนบ้างที่ถูกเขาสร้างสรรค์ให้เป็นตัวละคร ไปรับชมกันครับ   Reddit มาเป็นหุ่นล่ำ ตัวโตเลย   Instagram มาแนวๆ สายโซเชียล สายเม้า   Amazon ผู้เป็นดั่งเทพบุตรขนส่ง   Google ไม่มีอะไรที่เขาไม่รู้   Pinterest นักปัก   Youtube มาแบบมังกรดิจิตัลเลยทีเดียว   Facebook ก็มีหนังสือสมชื่อ   Twitter ก็เป็นนกน้อยสายบ่น สายแชท   Wikipedia นี่มาแนวๆ Sister of Fate เลยทีเดียว   สุดท้ายกับ Duolingo  …

ฝรั่งเศสในช่วงปี 1930 เป็นเวลาที่ค่อนข้างประหลาดสำหรับหลายๆ คน เพราะนี่คือช่วงเวลาที่เศรษฐกิจของฝรั่งเศสไม่ได้ยิ่งใหญ่เหมือนกับตอนจบสงครามโลกครั้งที่หนึ่งใหม่ๆ อีกต่อไป และในประเทศเองก็เริ่มโดนภาวะเศรษฐกิจตกต่ำครั้งใหญ่ (Great Depression) เล่นงานเข้าอย่างจัง นี่เป็นช่วงเวลาที่ถูกเรียกโดยคนในพื้นที่ว่า “Les années folles” หรือ “ปีบ้าคลั่ง” ช่วงเวลาที่ปารีสดูเงียบเหงาลงจากที่เคยเป็นอย่างไม่น่าเชื่อ ซึ่งก็ไม่รู้ว่าเพราะบรรยากาศหรือความสามารถของช่างภาพกันแน่ แต่ช่วงเวลานี้ ก็มักจะถูกถ่ายทอดออกมาในภาพถ่ายได้อย่างมีเสน่ห์น่าค้นหาแบบสุดๆ ดังเช่นภาพทั้ง 21 ภาพ ที่เราจะไปชมกันในวันนี้   เริ่มกันจากภาพร้านกาแฟในปี 1930 ถ่ายไว้โดย Alexander Artway   ภาพบันไดไปสู่บาร์เล็กๆ ที่ย่าน Montmartre 1930 ภาพโดย André Kertész   นักดำน้ำคู่หนึ่งจากปี 1930 ภาพโดย George Hoyningen-Huene   ชายหนุ่มกับตุ๊กตาใน Les Halles 1930 ภาพโดย Alfred Eisenstaedt   วิหาร Notre Dame…

เมื่อพูดถึงการทำงานของคนในสมัยโบราณอย่างช่วงยุคกลาง เชื่อว่าหลายๆ คนคงจะมีภาพลักษณ์ติดตาว่าการทำงานของคนเหล่านี้ คงจะหนักหนาสาหัสมาก เพราะในยุคที่มนุษย์ยังมีเทคโนโลยีไม่ก้าวไกลเช่นนี้ การทำงานแทบทุกในสมัยนั้นคงจะต้องลงแรงด้วยมือมนุษย์ทั้งนั้น     ว่าแต่เชื่อหรือไม่ว่าอ้างอิงจากสถิติของกระทรวงแรงงานสหรัฐอเมริกาแล้ว คนในยุคกลางนั้นทำงานกันน้อยกว่าที่เราคิดไว้มาก โดยพวกเขาทำงานกันเฉลี่ยปีละ 1,620 ชั่วโมงเท่านั้น ในขณะที่คนไทยในกรุงเทพฯ ทำงานกันโดยเฉลี่ยถึงปีละ 2,191.3 ชั่วโมง (อ้างอิงจากสถิติในปี 2018) ที่เป็นเช่นนี้เนื่องจากในช่วงยุคกลาง งานของคนส่วนใหญ่จะมีความเกี่ยวข้องกับการเกษตร ซึ่งอาศัยฤดูกาลในการทำงาน ดังนั้นชาวบ้านทั่วไปจึงมักมีเวลาราวๆ 8 สัปดาห์ที่จะไม่ต้องทำงานเลย แถมงานในแต่ละวันของพวกเขาเองก็ไม่สามารถทำหลังจากพระอาทิตย์ตกได้อีกด้วย ซึ่งเป็นการกำหนดเวลาทำงานไปในตัว     เท่านั้นยังไม่พอเพราะแม้ว่าในปัจจุบันเราจะคิดว่าพวกเรามีวันหยุดพิเศษเยอะก็ตาม แต่ความจริงแล้วในสมัยก่อนเอง ทางโบสถ์ก็มักจะกำหนดวันหยุดหรือเทศกาลแปลกๆ ออกมาเต็มไปหมดเช่นกัน ทำให้คนสมัยนั้นมีวันหยุดพิเศษอีกเฉลี่ยปีละ 25 วันเลย นอกจากนี้ จริงอยู่ที่ว่าการทำงานตั้งแต่ตะวันขึ้นยันตะวันตกอาจจะเป็นอะไรที่ฟังดูนาน แต่คนในสมัยก่อนไม่มีการกำหนดระยะเวลาพักของตัวเองเหมือนคนในปัจจุบัน ดังนั้นหากพวกเขาต้องการ เอาเข้าจริงๆ แล้วจะพักสักกี่ครั้งก็ได้ด้วยซ้ำ     อ้างอิงจากเอกสารของบิชอปในศตวรรษที่ 16 คนในสมัยก่อนจะมีเวลาพักในช่วงเช้า มีเวลาอาหารเช้าแยกต่างหาก มีเวลานอนกลางวัน มีเวลาทานอาหารกลางวัน และทันทีที่ตะวันตกพวกเขาก็จะหยุดทำงานไป ทำให้เวลาทำงานจริงๆ ของพวกเขาไม่ได้มากเท่าที่เราคิดแต่อย่างใด ส่วนเหตุผลที่เวลาทำงานของคนเราเพิ่มขึ้นแบบสุดๆ อย่างเห็นได้ชัดนั้น…

เคยได้ยินเรื่องของแก้วสีเหลืองปริศนาแห่งอียิปต์กันมาก่อนไหม มันเป็นแก้วที่ถูกพบได้ในทะเลทรายซาฮารา หรือตามเครื่องประดับของชาวอียิปต์โบราณ อย่างเครื่องประดับหน้าอกของฟาโรห์ตุตันคาเมน     ที่ผ่านๆ มานักวิจัยได้ตั้งขอสันนิษฐานของแก้วสีเหลืองเหล่านี้ไว้หลายอย่าง แต่เมื่อล่าสุดนี่เอง ในที่สุดเหล่านักวิจัยก็สามารถออกมายืนยันที่มาจริงๆ ของแก้วสุดประหลาดนี้จนได้ นั่นเพราะเมื่อวันที่ 2 พฤษภาคม ค.ศ. 2019 ที่ผ่านมา ทีมนักวิจัยร่วมระหว่างประเทศออสเตรเลียและออสเตรีย ได้ออกมาเปิดเผยรายงานชิ้นใหม่ในวารสาร Geology ซึ่งมีเนื้อหาเป็นการยืนยันว่า แก้วสีเหลืองที่เราสงสัยว่ามาจากไหนมาตลอดนั้น แท้จริงแล้วมีที่มามาจากอุกกาบาตเมื่อ 29 ล้านปีก่อน     อ้างอิงจากรายงาน หลักฐานสำคัญที่ชี้ให้เห็นว่าแก้วเหล่านี้ คือตัวแก้วสีเหลืองที่มีการค้นพบนั้นมีส่วนผสมของแร่ “เรไดต์” อยู่ภายใน ซึ่งเจ้าแร่ตัวนี้เดิมทีแล้วจะพบได้ตามจุดตกของอุกกาบาตเท่านั้น เป็นไปได้ว่าเมื่อราวๆ 29 ล้านปีก่อน ได้มีอุกกาบาตตกลงมาที่ไหนสักแห่งในทะเลทรายซาฮารา ก่อนที่ความร้อนซึ่งเกิดจากแรงกระแทกจะละลายทรายบนชายหาดเกิดเป็นแก้วสีเหลืองอย่างที่เห็น     อันที่จริงแล้ว แนวคิดที่ว่าแก้วเหล่านี้เป็นของที่เกิดจากอุกกาบาตนั้น เป็นเรื่องที่นักวิจัยหลายๆ คนเคยมีการสันนิษฐานเอาไว้แล้วตั้งแต่ในอดีต อย่างไรก็ตามที่ผ่านๆ มาพวกเขายังไม่อาจมั่นใจได้ว่า แก้วที่เกิดขึ้นมานี้ เกิดจากการที่อุกกาบาตตกลงมาบนโลกโดยตรงหรือว่าแค่ระเบิดกลางอากาศ (Airbursts) เท่านั้น แต่จากการที่ในแก้วมีร่องรอยของแร่เรไดต์ ในที่สุดนักวิทยาศาสตร์ก็สามารถฟันธงได้แล้วว่าอุกกาบาตที่ทำให้เกิดแก้วเหล่านี้น่าจะเป็นอุกกาบาตที่ตกลงมาบนโลกโดยตรงมากกว่า     เพราะการจะทำให้เกิดแร่เรไดต์ได้นั้น…

เป็นเรื่องที่หลายๆ คนคงจะทราบกันว่ามนุษย์ (โดยเฉพาะผู้หญิง) กับความงามนั้นเป็นของที่อยู่คู่กันมาตั้งแต่โบราณ และไม่ว่าจะเป็นในยุคไหนสมัยไหนคนเราก็พร้อมที่จะทำทุกอย่างเพื่อให้ได้มาซึ่งความงามที่เหนือล้ำกว่าใคร ดังนั้นจึงนับว่าไม่ใช่เรื่องแปลกเลย ที่ตั้งแต่ในอดีตมาเราจะสามารถเห็นภาพของอุปกรณ์และบริการความงามแปลกๆ ที่ไม่ว่าจะใช้งานได้จริงหรือไม่ แต่ก็ชวนใช้คนที่เห็นอมยิ้มได้อยู่เสมอ ดั่งเช่นที่เพื่อนๆ กำลังจะได้ไปชมกันต่อไปนี้   เริ่มกันจากการใช้เครื่องสั่นลดเอวในฝรั่งเศสจากปี 1965   ผู้เชี่ยวชาญด้านการแต่งหน้าของฮอลลีวูด ในระหว่างการใช้เครื่องมือสุดแปลกในการช่วงแต่งหน้านักแสดง เมื่อปี 1933   เครื่อง “ลดน้ำหนัก” แบบสายสั่นสะเทือนจากปี 1935   แปรงและน้ำยาทำความสะอาดผิว จากปี 1939   เครื่องจักรดูแลผิวหน้าจากปี 1950   การจัดคิ้วบางโค้งด้วยอุปกรณ์ไฟฟ้า ซึ่งมีชื่อเสียงในปี 1934   อุปกรณ์ที่ช่วยเหลือในการจัดขนตาจากปี 1926   อุปกรณ์คล้ายเครื่องอบซาวน่า หรืออบน้ำโอโซนเคลื่อนที่จากปี 1951   รถเสริมสวยเคลื่อนที่จากอังกฤษ 1930   สเปรย์ฉีดผมตรา The Beatle จากปี 1964   การเขียน “เส้นร่าง” ก่อนลงมือแต่งหน้า…

ย้อนกลับไปในปี 2003 ทีมนักโบราณคดีจากพิพิธภัณฑ์โบราณคดีแห่งลอนดอนได้ค้นพบสุสานเก่าแก่ใน Prittlewell มณฑลเอสเซ็กซ์ ทางตะวันออกของอังกฤษ ในเวลานั้นพวกเขาได้รับทุนช่วยเหลือจากองค์การอนุรักษ์แห่งอังกฤษ ดังนั้นทางนักโบราณคดีจึงได้ค่อยๆ ใช้เวลาในการขุดค้นสุสานดังกล่าวทีละเล็กทีละน้อย และตลอดเวลา 16 ปีที่ผ่านมา ที่แห่งนี้ก็ค่อยๆ เผยเรื่องราวของตัวเองให้โลกได้ทราบทีละเล็กทีละน้อย     โดยนี่เป็นสุสานที่มีอายุมากถึง 1,400 ปี ของชาวแองโกล-แซกซอน ซึ่งเหล่านักโบราณคดีเชื่อกันว่าเป็นญาติของราชา Saebert หนึ่งในราชาของแซกซอนตะวันออกกลุ่มแรกๆ ที่เปลี่ยนศาสนาเป็นคริสต์ และมีชีวิตอยู่ในช่วงศตวรรษที่ 7 อ้างอิงจากข้อมูลของนักโบราณคดี โลงศพที่พบในสุสานนี้เป็นโลงศพไม้ที่ประกอบขึ้นโดยใช้เหล็กช่วยยึด ร่างของผู้ตายที่ย่อยสลายไปจนแทบจะเหลือแค่เคลือบฟัน ซึ่งให้ข้อมูลเพียงแค่ว่าผู้ตายมีอายุมากกว่า 6 ขวบก็เท่านั้น     อย่างไรก็ตามหากมองจากขนาดของโลงศพแล้ว นักโบราณคดีก็คาดว่าผู้ตายน่าจะสูงราวๆ 173 เซนติเมตร อีกทั้งของอื่นๆ ที่พบอย่างดาบ สายเข็มขัด และเสื้อผ้า ก็ยังมีลักษณะที่ช่วยบ่งบอกได้อย่างดีว่าผู้เสียชีวิตน่าจะมีอายุพอสมควรอยู่ โดยนอกจากสิ่งที่กล่าวไปข้างต้นแล้ว ในสุสานนับโบราณคดียังพบกับไม้กางเขนที่ทำจากแผ่นทองบางๆ คล้ายทองคำเปลว หัวเข็มขัดทองคำ เขาสัตว์สำหรับใส่เครื่องดื่ม ขวด ถัง ถ้วยที่ทำจากแก้ว เหยือก ช้อนเงิน และเหรียญทองอีกสองเหรียญใกล้ๆ ศพอีกด้วย…

เป็นเรื่องที่หลายๆ คนอาจจะเคยได้ยินกันว่าในยามที่คนสมัยก่อนมีปัญหากันมากๆ พวกเขาก็มักจะตัดสินปัญหาเหล่านั้นด้วย “การดวล” โดยเฉพาะอย่างยิ่งการดวลดาบซึ่งมีมายาวนานเป็นร้อยเป็นพันปี แน่นอนว่าการดวลดาบนั้นถูกสั่งห้ามโดยกฎหมายไปตั้งแต่ช่วงศตวรรษที่ 19 ตามกฎหมายแล้วก็จริงอยู่ แต่เชื่อหรือไม่ว่าในศตวรรษที่ 20 เองเราก็ยังสามารถเห็นการดวลดาบของชนชั้นสูงของฝรั่งเศสได้อยู่ โดยการดวลครั้งนี้นั้นเกิดขึ้นในปี 1967 นั่นเอง     นี่คือภาพการดวลดาบระหว่างคุณ Gaston Defferre และคุณ Rene Ribiere สองนักการเมืองชาวฝรั่งเศส ในพื้นที่ส่วนตัวของ Neuilly-sur-Seine ซึ่งอยู่ทางตะวันตกของกรุงปารีส ภายใต้ควบคุมดูแลอย่างเป็นทางการโดย Jean de Lipkowskiin ผู้ที่ในเวลานั้นดำรงตำแหน่งรัฐมนตรีกระทรวงการต่างประเทศ ความขัดแย้งที่นำมาซึ่งการดวลครั้งนี้เกิดขึ้นเมื่อคุณ Defferre ตะคอกใส่คุณ Ribiere ว่า “หุบปากไปซะไอ้โง่” (Taisez-vous, abruti) ในระหว่างการโต้วาทีในงานสมัชชาแห่งชาติและไม่ยอมขอโทษ ดังนั้นคุณ Ribiere จึงฉุนขาดและท้าสู้กับ Defferre     การต่อสู้ของทั้งสองนั้นเกิดขึ้นหนึ่งวันก่อนที่ Ribiere จะเข้าร่วมงานแต่งงาน ดังนั้นคุณ Defferre จึงประกาศว่าเขาจะทำให้ Ribiere มีแผลจนต้องยกเลิกงานแต่งไปเลย ภายในการดวลคุณ…

เชื่อกันว่าในตอนที่ยังเป็นเด็กคงมีเพื่อนๆ หลายคนไม่น้อยที่โดนญาติผู้ใหญ่ขู่ว่าถ้าไม่หยุดร้องไห้จะโดน “ซีอุย” มากินตับ และก็คงเป็นในช่วงเวลานั้นเองที่หลายๆ คนได้ฟังด้วยเรื่องราวของฆาตกรสังหารเด็กที่ว่ากันว่าน่ากลัวที่สุดในประเทศไทย ผู้ที่ถูกเก็บร่างไว้ที่พิพิธภัณฑ์ศิริราชคนนี้     ดังนั้นสำหรับบางคนแล้ว นี่อาจจะเป็นเรื่องน่าแปลกมาก ที่ล่าสุดนี้เอง ได้มีคนจำนวนมากที่ออกมาลงชื่อกันขอให้นำร่างซีอุยออกจากพิพิธภัณฑ์ด้วยเหตุผลว่าแท้จริงแล้วชายคนนี้อาจจะไม่ได้กินเด็กจริงๆ อย่างที่เราคิดก็ได้ (อ่านข่าวการลงชื่อได้ที่ ชาวเน็ตร่วมลงชื่อเรียกร้องความเป็นธรรมให้กับ ‘ซีอุย’ นำร่างออกพิพิธภัณฑ์ ล้างฉายามนุษย์กินคน) ถ้าเป็นเช่นนั้นแล้ว ตกลงเรื่องราวของชายคนนี้เป็นแบบไหน เขาได้กินตับเด็กหรือไม่ เดี๋ยวในวันนี้ #เหมียวศรัทธา จะพาเพื่อนๆ ย้อนรอยไปชมเรื่องราวของชายคนนี้กัน     ซีอุย เป็นชายชาวจีนที่มีชื่อจริงๆ ว่า “หลีอุย แซ่อึ้ง” เกิดในปี พ.ศ. 2470  ที่เมืองซัวเถา มณฑลกวางตุ้ง ประเทศจีน สถานที่ซึ่งเขาใช้ชีวิตวัยเด็กเรื่อยมาจนกระทั่งถูกเกณฑ์ไปเป็นทหารรบในสงครามโลกครั้งที่สอง ในตอนที่อายุได้ 18 ปี อ้างอิงจากข้อมูลบางแหล่งในช่วงที่เป็นทหาร ซีอุยต้องใช้ชีวิตอย่างแร้นแค้นมาก ดังนั้นในช่วงเวลาหนึ่งของการเป็นทหารนี้เอง เขาก็เลยมีโอกาสได้กินเนื้อมนุษย์     เมื่อสงครามสงบซีอุยและผ่องเพื่อนก็ตัดสินใจที่จะลักลอบเขามาทำงานในประเทศไทย และใช้ชีวิตอยู่แบบไม่มีเรื่องราวน่าสนใจมากนักถึง 8 ปี เรื่องราวของ ซีอุย…

กลายเป็นข่าวการค้นพบที่เป็นที่น่าจับตามองของประเทศอิตาลีไปแล้ว เมื่อวันที่ 8 พฤษภาคม ค.ศ. 2019 ที่ผ่านมา ทางอุทยานโบราณคดีแห่งโคลีเซียมในกรุงโรม ได้ออกมาประกาศการค้นพบห้องลับในซากโบราณสถาน “Domus Aurea” พระราชวังของจักรพรรดิเนโร หลังจากที่มันถูกซ่อนจากสายตาคนบนโลกมานานถึง 2,000 ปี     ห้องลับที่มีการค้นพบในครั้งนี้ เป็นห้องเพดานโค้งที่เชื่อกันว่าถูกสร้างขึ้นในช่วงคริสต์ศักราชที่ 65-68 และมีลักษณะเด่นอยู่ที่รูปภาพฝาผนังของสัตว์ในเทพนิยายอย่างสฟิงซ์ ซึ่งวาดขึ้นโดยสีแดง เขียว เหลือง ซึ่งมีสภาพสมบูรณ์อย่างไม่น่าเชื่อแม้เวลาจะผ่านไปเป็นพันๆ ปีแล้วก็ตาม โดยนอกจากรูปภาพของสฟิงซ์ที่กล่าวมาแล้ว ภายในห้องแห่งนี้ยังมีภาพของ เซนทอร์ เทพซึ่งมีช่วงล่างเป็นแพะอย่างแพน (ฟอนัสในเทพปกรณัมโรมัน) เครื่องประดับรูปพืช และภาพของชายถือดาบสู้กับเสืออีกด้วย   ภาพของเซนทอร์ที่พบในห้อง   อ้างอิงจากข้อมูลที่ถูกเปิดเผยออกมา ห้องที่ถูกเรียกกันด้วยชื่อเล่นว่า “ห้องสฟิงซ์” แห่งนี้ ถูกพบโดยบังเอิญในขณะที่นักวิจัยทำการบูรณะกำแพงพระราชวังอยู่ และในตอนที่ถูกพบแรกๆ ห้องแห่งนี้แทบจะเต็มไปด้วยเศษดิน นี่นับว่าเป็นหนึ่งในห้องกว่า 300 ห้องที่ถูกสร้างขึ้นมาพร้อมๆ กับพระราชวังตามคำสั่งของจักรพรรดิเนโรในอดีต และตั้งแต่ที่แหล่งโบราณสถานแห่งนี้ถูกค้นพบในช่วงศตวรรษที่ 15 นักโบราณคดีก็ยังสามารถพบห้องใหม่ๆ ในที่แห่งนี้อยู่เป็นพักๆ   ภาพของชายถือดาบสู้กับเสือ   และดูเหมือนว่าห้องที่พบในครั้งนี้เองก็อาจจะไม่ใช่ห้องลับห้องสุดท้ายในโบราณสถานแห่งนี้ด้วย…

เพื่อนๆ เคยได้ยินเรื่องอะพาร์ตเมนต์ “Habitat 67” ของแคนาดากันไหม นี่คืออาคารที่ออกแบบมาเพื่อให้เป็นอาคารอเนกประสงค์ มีจุดเด่นอยู่ที่หน้าตาสุดประหลาดซับซ้อน และนับว่าเป็นอาคารที่มีชื่อเสียงที่สุดแห่งหนึ่งของช่วงยุค 60     แน่นอนว่าสิ่งปลูกสร้างที่รูปร่างหน้าตาแปลกประหลาดเช่นนี้ ย่อมต้องมีการก่อสร้างที่ละเอียดและซับซ้อนกว่าที่ปกติ และด้วยเหตุผลนี้เอง ในวันนี้ เราจึงจะไปชมกันว่ากว่าที่ Habitat 67 จะออกมาเป็นรูปเป็นร่างนั้น อาคารแห่งนี้ต้องผ่านการก่อสร้างแบบไหนบ้าง   เริ่มกันจากภาพของ สถาปนิก Moshe Safdie กับโมเดลของ Habitat 67 .   Moshe Safdie กับ Edouard Fiset หัวหน้าสถาปนิก   Moshe Safdie กับการตรวจสอบสถานที่ก่อสร้างในปี 1966   การวางโครงสร้างของอาคาร . .   ชิ้นส่วนของอาคารที่ถูกสร้างขึ้นแยกกัน ก่อนยกขึ้นไปประกอบด้วยรถยก .   Habitat 67 หลังก่อสร้างไปได้ส่วนหนึ่ง .  …

สำหรับชาวฝรั่งเศสแล้วเดือนสิงหาคม ค.ศ. 1944 นับว่าเป็นช่วงเวลาที่มีความสำคัญเป็นอย่างมาก ช่วงหนึ่งของประเทศเลยก็ว่าได้ เพราะในเดือนนี้คือช่วงเวลาที่ฝรั่งเศสจะได้กลับมาเป็นอิสระอีกครั้ง หลังจากที่ถูกปกครองโดยนาซีเยอรมันมาเป็นเวลายาวนานกว่า 4 ปี ในช่วงเวลานั้น แน่นอนว่าจะต้องมีช่างภาพจำนวนมากออกมาถ่ายภาพวันสำคัญเช่นนี้เก็บไว้เพื่อเป็นหลักฐาน ทางประวัติศาสตร์กันเป็นธรรมดา และแน่นอนว่าภาพเหล่านี้เองก็ถูกเก็บรักษาไว้มาจนถึงในปัจจุบันเลยด้วย ดังนั้น ในวันนี้เอง #เหมียวศรัทธา จึงได้นำภาพส่วนหนึ่งที่ถูกถ่ายไว้ระหว่างที่กองทัพสัมพันธมิตรปลดปล่อยฝรั่งเศสมาให้เพื่อนๆ ได้ชมกัน ไปดูกันดีกว่าว่าวันที่ประเทศได้อิสระอีกครั้งนั้น ที่ฝรั่งเศสเขามีบรรยากาศแบบไหนกัน   เริ่มกันจากภาพของประชาชนที่ต้อนรับทหารสัมพันธมิตรด้วยรอยยิ้ม   เหล่าหนุ่มๆ ที่กำลังเข็นรถใส่ธงประเทศอังกฤษและอเมริกา   การเดินขบวนในงานเฉลิมฉลองที่ Champs-Élysées น่าเสียดายที่ในการเดินขบวนครั้งนี้มีนายพลคนหนึ่งถูกลอบสังหารโดยพลซุ่มยิงของนาซี .   หนึ่งในรถถังที่ใช้ในขบวน   นายกรัฐมนตรีอังกฤษ Winston Churchill และนายพล Charles De Gaulle ชาวฝรั่งเศสในการฉลองวันสงบศึก เมื่อเดือนพฤศจิกายน 1944   ภาพของเครื่องบินที่บินผ่านขบวนฉลองไปเมื่อเดือนสิงหาคม 1944   กลุ่มผู้คนที่เดินทางมาดูขบวนฉลอง   พลเรือนชาวฝรั่งเศสในขบวนพาเหรดฉลองการปลดปล่อยปารีส ซึ่งมีการจัดขึ้นสองครั้งคือในวันที่ 26 สิงหาคม และ 29 สิงหาคม .…

เป็นเรื่องที่หลายคนอาจจะทราบกันว่า การที่มนุษย์กินกันเอง (Human cannibalism) เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นมาอย่างยาวนานในประวัติศาสตร์ของมนุษยชาติ เพราะหลักฐานการกินคนของมนุษย์ไม่ได้เพิ่งมามีเอาในสมัย Homo sapiens เท่านั้น แต่หลักฐานที่เก่าแก่ที่สุดของการกินคนนั้นสามารถย้อนไปได้ถึงสมัยของ มนุษย์โบราณสายพันธุ์ Homo antecessor เมื่อ 900,000 ปีก่อน สาเหตุที่มนุษย์เหล่านี้กินกันเองนั้น เราเคยเชื่อกันว่าเกิดจากการขาดแคลนอาหารอื่นๆ ในพื้นที่ อย่างไรก็ตามในงานวิจัยใหม่ล่าสุดนี้เอง ทางนักวิจัยได้ออกมาบอกว่าที่คนเรากินกันเองนั้นอาจจะมีเหตุผลมากกว่าแค่การขาดแคลนอาหารก็เป็นได้     นี่เป็นงานวิจัยที่จัดทำขึ้นโดยทีมนักวิจัยจากศูนย์วิจัย Centro Nacional de Investigación sobre la Evolución Humana (CENIEH) ซึ่งได้สำรวจแหล่งโบราณคดีในสเปนพบว่า มีกระดูกของมนุษย์ H. antecessor จำนวนอย่างน้อยๆ 22 ร่างที่มีร่องรอยของการถูกกินโดยมนุษย์ด้วยกัน   หนึ่งในกระดูกของ H. antecessor ที่เคยมีการค้นพบในสเปน   การค้นพบในครั้งนี้นับว่าน่าสนใจมาก เพราะพื้นที่ที่มีการค้นพบหลักฐานเหล่านี้ในสมัยก่อนน่าจะเป็นพื้นที่ที่มีสัตว์ให้ล่าอยู่มากมาย มนุษย์จึงไม่น่าจะขาดแคลนอาหารจนถึงขั้นที่ต้องกินกันเองได้ พวกเขาสันนิษฐานว่า แม้สัตว์อื่นๆ ที่เป็นอาหารหลักของคนในสมัยนั้นอย่างแรด กวาง และม้าจะให้ปริมาณแคลอรี่ที่จำเป็นต่อการใช้ชีวิตสูงกว่าเนื้อมนุษย์มาก แต่พวกมันก็ต้องใช้เวลาในการล่าค่อนข้างนาน…

เคยได้ยินเรื่องราวของผู้หญิงชื่อ Lynette “Squeaky” Fromme กันมาก่อนไหม เธอคือหนึ่งในสมาชิกของ “ครอบครัวแมนสัน” กลุ่มอาชญากรเลื่องชื่อแห่งอเมริกา เจ้าของผลงานพยายามลอบสังหาร Gerald Ford ประธานาธิบดีคนที่ 28 ของสหรัฐฯ     Fromme เกิดเมื่อวันที่ 22 ตุลาคม ค.ศ. 1948 ในบ้านชนชั้นกลางที่รัฐแคลิฟอร์เนีย และใช้ชีวิต 13 ปีแรกไม่ต่างจากเด็กธรรมดาเท่าไหร่ อย่างไรก็ตามเมื่อเธออายุได้ 14 ปี ชีวิตของเด็กหญิงคนนี้ก็เริ่มเปลี่ยนไปแบบหน้ามือหลังมือ เพราะแทบจะทันทีที่ครอบครัวของเธอย้ายบ้าน เธอก็เริ่มคบหากับเพื่อนที่ “ไม่ดีเท่าไหร่” อีกทั้งยังติดเหล้าติดยา จนการเรียนเละเทะ และเด็กสาวเองก็ต้องตกอยู่ในภาวะซึมเศร้า   Fromme ในสมัยมัธยมปลาย   เธอถูกไล่ออกจากบ้านในปี 1967 โดยบิดาของเธอเอง ด้วยเหตุผลที่ว่าเด็กสาวทำตัว “สำส่อน” และ “ดื้อรั้น” มากเกินไป ก่อนที่ Fromme จะถูกรับไปดูแลโดยครอบครัวแมนสันในเวลาต่อมา แน่นอนว่าการอยู่กับครอบครัวแมนสันที่มีชื่อเสียงในแง่ลบเป็นอย่างมากนั้นย่อมทำให้ Fromme ต้องมีชีวิตวนเวียนอยู่กับศาล และแม้ว่า…

เมื่อพูดถึงชื่อของคาวบอยอย่าง Butch Cassidy เชื่อว่าบางคนอาจจะเคยได้ยินชื่อของเขามาจากภาพยนตร์เมื่อปี 1969 กันอยู่บ้าง โดยชายคนนี้นั้น คือคนที่ได้ชื่อว่าโรบินฮูด แห่งยุคคาวบอยผู้ออกขโมยวัวจากฟาร์มใหญ่ๆ ที่ทำให้ฟาร์มเล็กๆ ล้มละลาย     Butch Cassidy มีชื่อจริงๆ ว่า Robert Leroy Parker เกิดเมื่อวันที่ 13 เมษายน 1866 ในเมือง Beaver เมืองเล็กๆ ในพื้นที่ยูทาห์ (ซึ่งในเวลานั้นยังไม่เป็นรัฐ) และใช้ชีวิต 14 ปี แรกแบบคนธรรมดาๆ จนกระทั่งเขารู้จักกับโจรขโมยวัวชื่อ Mike Cassidy และได้รับนามแฝงว่า Butch Cassidy มา การลักขโมยของ Butch Cassidy เริ่มต้นขึ้นจริงๆ ในตอนที่เขาอายุได้ราวๆ 15 ปี เมื่อเขาเดินทางไปซื้อเสื้อในเมืองข้างๆ แต่ก็พบว่าร้านที่เป็นเป้าหมายปิดไปแล้ว ด้วยความที่ไม่อยากกลับบ้านมือเปล่าเด็กหนุ่มจึงแอบเข้าไปในร้านเพื่อโขมยกางเกงยีน และถูกจับ   Butch Cassidy ในวัยเด็ก…

เพื่อนๆ เคยได้ยินเรื่องราวเกี่ยวกับ “เครื่องเร่งอนุภาค” กันไหม มันคือเครื่องมือชนิดหนึ่งที่อาศัยสนามแม่เหล็กไฟฟ้าในการเร่งให้อนุภาคที่มีประจุเคลื่อนที่เร็วขึ้น ซึ่งตั้งแต่ที่คิดค้นมา เจ้าเครื่องมือนี้ก็มีส่วนช่วยในการค้นพบทางฟิสิกส์มาแล้วหลายอย่าง     ว่าแต่จะเกิดอะไรขึ้น ถ้าหากว่าวันหนึ่งมีใครสักคนบังเอิญเอาหัวเข้าไปติดในเครื่องมือแบบนี้ ซึ่งมันเป็นเรื่องเกิดขึ้นจริงๆ กับคุณ Anatoli Petrovich Bugorski เรื่องราวสุดแปลกนี้เกิดขึ้นในวันที่ 13 กรกฎาคม ค.ศ. 1978 ในระหว่างที่คุณ Anatoli กำลังตรวจสอบการทำงานเครื่องเร่งอนุภาคโปรตอน Synchrotron U-70 ของโซเวียตอยู่     เขาพบว่าเครื่องเร่งอนุภาคเกิดปัญหาบางอย่างขึ้นในระบบการทำงาน ดังนั้นด้วยความสงสัยและลืมตัว คุณ Anatoli จึงตัดสินใจยื่นหัวเข้าไปภายในเครื่องเพื่อตรวจสอบว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ก็ต้องพบกับแสงสว่างที่ “จ้ากว่าดวงอาทิตย์เป็นพันๆ ดวง” ในเวลานั้น คุณ Anatoli ไม่ได้รู้ตัวเลยว่าเขากำลังถูกยิงโดยรังสีเข้มข้นในรูปแบบของลำแสงโปรตอน เขาที่ศีรษะอย่างจังเข้าแล้ว แต่ลำแสงนั้นพุ่งผ่านศีรษะของเขาไปเร็วมาก จนเจ้าตัวบอกว่าไม่ได้รู้สึกเจ็บอะไรเลย คุณ Anatoli ดูเหมือนจะไม่เป็นอะไรมากนักในตอนแรก แต่หลังจากนั้นไม่นานนักศีรษะข้างซ้ายของเขาก็เริ่มบวมขึ้นคล้ายลูกโป่ง เนื้อหนังใกล้จุดที่โดนยิงก็เริ่มที่จะหลุดลอกออกไป แถมจากการตรวจสอบของผู้เชี่ยวชาญ สมองของเขานั้นถึงกับมีรอยไหม้เป็นเส้นตรงตัดผ่านเลยด้วย     อ้างอิงจากแพทย์หลายๆ คน…

เคยได้ยินเรื่องราวของเหมือง “เซย์ร่า เปร์ลาด้า” (Serra Pelada) กันมาก่อนไหม นี่คือเหมืองทองคำขนาดใหญ่ที่ถูกพบในประเทศบราซิล และนำมาซึ่งการตื่นทองครั้งใหญ่ในประเทศ เมื่อช่วงปี 1980     เหมืองแห่งนี้เป็นเหมืองที่ถูกคนพบครั้งแรกในช่วงปี 1979 พร้อมๆ กับทองก้อนใหญ่ที่หนักกว่า 6.8 กิโลกรัม และนำมาซึ่งผู้คนจำนวนมากที่เข้ามาเสี่ยงดวงขุดทองในที่แห่งนี้ ในช่วงหลายปีต่อจากนั้น คนที่เข้ามาขุดทองในเหมืองนี้มีเยอะมากจนถึงขึ้นที่ว่า ในช่วงเวลาที่เหมืองโด่งดังสุดขีด เซย์ร่า เปร์ลาด้าได้ทำการจ้างคนงานมาทำงานมากถึง 100,000 เลย คนเรียกได้ว่าหากคุณมาเยี่ยมชมเหมืองในเวลานี้ คุณจะสามารถเห็นมนุษย์ไต่เหมืองกันยั้วเยี้ยเป็นมด   .   อย่างที่เห็นกันในภาพว่าเหมืองแห่งนี้ ทั้งยุ่งเหยิงไร้ระเบียบ แถมยังไร้ซึ่งสิ่งอำนวยความสะดวก การใช้ชีวิตในที่แห่งนี้จึงอยู่ในระดับที่เรียกได้ว่านรกบนดิน เพราะด้วยความที่มีคนมากเกินไป ที่แห่งนี้จึงแทบจะไร้ซึ่งกฎหมายโดยสิ้นเชิง   .   ที่แห่งนี้มีคดีอาชญากรรมเกิดขึ้นทุกวัน มีหญิงขายบริการเดินกันให้ว่อน แถมที่แห่งนี้ยังมีคดีฆาตกรรมที่หาตัวคนร้ายไม่ได้ มากถึง 60-80 คดีในแต่ละเดือน ดังนั้นจึงไม่ใช่เรื่องแปลกเลยที่จะบอกว่าทองกว่า 90% ที่ขุดจากที่นี่เอง มันก็มักจะถูกลักลอบขนออกไปอย่างผิดกฎหมายเช่นกัน   .   ภายในระยะเวลาเพียง 6 ปี…

เคยได้ยินเรื่องราวของ “กลุ่มอาการ เค” (Syndrome K) กันมาก่อนไหม นี่เป็นโรคร้ายที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหันในประเทศอิตาลีและโรมในช่วงฤดูใบไม้ร่วงปี 1943 ซึ่งแม้ว่าอาการของโรคจะค่อนข้างหลากหลาย แต่โดยมากแล้วคนไข้จะมีอาการไอ ตัวชา และเสียชีวิตไปในที่สุด กลุ่มอาการ เค นั้นเชื่อกันว่าติดต่อกันได้อย่างรวดเร็วมาก ถึงอย่างนั้นก็ตามคนไข้เหล่านี้กลับมักจะมีจุดรวมเดียวกัน คือพวกเขานั้นล้วนแต่รักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาล Fatebenefratelli ทั้งนั้น   โรงพยาบาล Fatebenefratelli จากมุมสูง   ฟังแล้วรู้สึกแปลกๆ กันไหม? ถ้าใช่ก็แสดงว่าเพื่อนๆ มาถูกทางกันแล้ว นั่นเพราะ “กลุ่มอาการ เค” ที่กล่าวมาข้างต้นนั้น จริงๆ แล้วไม่ใช่โรคที่มีอยู่จริงๆ แต่เป็นเพียงโรคปลอมๆ ที่เหล่าผู้เกี่ยวข้องกับ โรงพยาบาล Fatebenefratelli สร้างขึ้นเพื่อซ่อนตัวชาวยิวกว่าหนึ่งร้อยชีวิต จากน้ำมือของนาซีก็เท่านั้น กลุ่มอาการ เค เกิดขึ้นจากความคิดของหัวหน้าแพทย์ของโรงพยาบาลคุณ Giovanni Borromeo และกลุ่มหมอคนอื่นๆ หลังจากที่โรงพยาบาล Fatebenefratelli ตัดสินใจช่วยเหลือและให้ที่พักพิงแก่ชาวยิวในปี 1938     อนึ่ง ตัว K…

ในตอนที่พี่ชายของคุณ Darrell “Dusty” Crawford กำลังจะเสียชีวิต เขาได้ขอร้องให้คุณ Darrell ลองไปตรวจ DNA ดูสักครั้ง เพื่อที่จะเปรียบเทียบผลที่ออกมากับตัวเองเป็นครั้งสุดท้าย คุณ Darrell ทำตามคำขอนั้น และตัดสินใจตรวจสอบ DNA ของตัวเองด้วยบริการของบริษัท CRI Genetics ซึ่งขึ้นชื่อเรื่องการให้บริการที่แม่นยำและการช่วยลูกค้าตามหาแผนผังครอบครัวที่ซับซ้อนด้วยระบบ DNA   คุณ Darrell “Dusty” Crawford เจ้าของ DNA   อย่างไรก็ตามผลการตรวจของคุณ Darrell กลับออกมาไม่ธรรมดาอย่างที่เขาคิด เพราะไม่เพียงแต่เขาจะพบว่าตระกูล Crawford ของพวกเขานั้นมีประวัติมาอย่างยาวนานกว่า 55 รุ่นเท่านั้น แต่ทางบริษัท CRI Genetics ยังพบอีกว่า DNA ของเขายังนับว่ามีความเก่าแก่ที่สุดเท่าที่นักวิทยาศาสตร์เคยพบมาในสหรัฐอเมริกาเลย อ้างอิงจากข้อมูลที่มีการเปิดเผยออกมาบรรพบุรุษของตระกูล Crawford นั้นเป็นชนพื้นเมืองของอเมริกาที่อพยพเข้ามายังทวีปนี้จากทางหมู่เกาะแปซิฟิกและขึ้นฝั่งที่อเมริกาใต้ก่อนที่จะเดินทางขึ้นเหนืออีกที     การค้นพบนี้นับว่าค่อนข้างน่าสนใจสำหรับคุณ Darrell เลย เพราะเดิมทีแล้วตระกูล Crawford เชื่อว่าบรรพบุรุษของตัวเอง เดินทางมาจากทางเอเชียในช่วงยุคน้ำแข็ง…

เคยได้ยินเรื่องราวของฆาตกรสุดโหดอย่าง Ed Gein กันมาก่อนไหม เขาคือฆาตกรต่อเนื่องที่มีชื่อเสียงเรื่องการออกสังหารผู้คน (โดยเฉพาะผู้หญิง) เพื่อเอาชิ้นส่วนร่างของพวกเธอไปทำเป็นเครื่องใช้ในบ้าน ชายคนนี้ถูกจับได้ในปี 1957 และรับสารภาพว่าฆ่าผู้หญิงไปสองคน ถึงอย่างนั้นก็ตามเมื่อตำรวจเข้าตรวจสอบบ้านของเขาพวกเขากลับพบกับเครื่องใช้ที่ทำจากชิ้นส่วนมนุษย์ และศพของเหยื่อรายอื่นๆ อีกเป็นจำนวนมาก ซึ่งไม่ว่าดูยังไงก็ไม่ใช่ของคนแค่สองคนแน่ๆ (แม้เจ้าตัวจะบอกว่าแค่ขุดศพมาจากสุสานก็ตาม) และภาพของบ้านของเขานี่เอง ซึ่งเป็นสิ่งที่เราจะไปชมกันในวันนี้ แต่บ้านของฆาตกรต่อเนื่องสุดโหดคนนี้จะเป็นอย่างไรบ้างนั้น คงต้องให้เพื่อนๆ ไปรับชมกันได้ที่ข้างล่างนี้   เริ่มกันจากภาพตัวบานในระยะไกล ซึ่งหากดูเผินๆ แล้วไร้พิษภัยอย่างไม่น่าเชื่อ .   เหล่าชาวบ้านในพื้นที่ที่พยายามมองเข้าไปในบ้านหลัง Ed Gein ถูกจับ .   พวงดอกไม้ (เรียกกันว่า “หรีด”) ที่ประดับไว้ในบ้าน   นายตำรวจ Dave Sharkey ในระหว่างการตรวจสอบเครื่องดนตรีในบ้าน   หนึ่งในห้องเพียงไม่กี่ห้องในบ้านที่ไม่ได้เต็มไปด้วยสิ่งของ โดยนี่เป็นห้องของมารดาของ Gein ผู้ซึ่งเขาหมกมุ่นด้วยเป็นอย่างมากจนออก “รวบรวม” ศพที่เหมือนกับแม่ตัวเอง   สภาพห้องครัวที่เละเทะของ Gein สถานที่ซึ่งร่างของเหยื่อหลายร่างถูกพบแช่อยู่ในตู้เย็น .   สภาพห้องนั่งเล่นของฆาตกรโหด…

เป็นเรื่องที่หลายๆ คนทราบกันดีว่า ในอดีตมนุษย์เรานั้น ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนในโลกก็แทบจะต้องเคยไปเกี่ยวข้องกับการบูชายัญ ไม่ว่าจะเป็นการบูชายัญมนุษย์หรือการบูชายัญสัตว์ ดังนั้นจึงไม่นับว่าเป็นเรื่องแปลกเท่าไหร่ที่เหล่านักวิจัยของจีนจะออกมาประกาศว่าราชวงศ์ชางซึ่งปกครองประเทศจีนในช่วง 1766-1046 ปีก่อนคริสตกาลนั้น มีการใช้คนและสัตว์จำนวนมากในพิธีการบูชายัญมาตั้งแต่โบราณ     อย่างไรก็ตามสิ่งที่น่าสนใจของข้อมูลการบูชายัญที่ถูกพบในครั้งนี้ กลับไม่ใช่การบูชายัญของมนุษย์อย่างที่เราคิด แต่เป็นการบูชายัญ “ลูกสุนัข” ต่างหาก นี่เป็นความจริงสุดแปลกที่ถูกพบโดยนักโบราณคดีชื่อ Roderick Campbell และ Zhipeng Li ผู้ซึ่งทำการเก็บข้อมูลเกี่ยวกับการบูชายัญของราชวงศ์ชางจากแหล่งโบราณคดีหลากหลายที่ และพบว่าในเวลานั้น สุนัขมักจะถูกฝังอยู่ในสุสานเป็นจำนวนมากอย่างผิดปกติ แถมสุนัขที่พบกว่า 73% ยังถูกฝังตั้งแต่อายุไม่ถึงปีเลยด้วย ทำให้ผู้เชี่ยวชาญทั้งสองคาดว่าสุนัขเหล่านี้ น่าจะเป็นเหยื่อของการบูชายัญ มากกว่าที่จะถูกฝังไปพร้อมๆ กับเจ้านายอย่างที่นักโบราณคดีเคยคิด     เท่านั้นยังไม่พอเพราะลักษณะของลูกสุนัขที่ทั้งสองพบเอง ยังทำให้พวกเขาตั้งข้อสังเกตอีกว่า สุนัขเหล่านี้นั้นน่าจะถูกเลี้ยงขึ้นมาเพื่อเป็นเหยื่อบูชายัญโดยเฉพาะเลยด้วย ซึ่งสร้างคำถามให้นักโบราณคดีได้เป็นอย่างดีว่า “ทำไมคนในสมัยก่อนจึงเลือกที่จะบูชายัญลูกสุนัขตัวน้อยน่ารักกัน” สำหรับคำถามนี้ เหล่านักโบราณคดีเชื่อกันการบูชายัญสุนัขเหล่านี้ น่าจะเกิดขึ้นเพื่อใช้เป็นตัวแทนการบูชายัญมนุษย์ ซึ่งเปิดโอกาสให้คนที่ไม่มีทรัพย์สินมากพอที่จะซื้อทาส หรือนักโทษสงครามที่เป็นมนุษย์มาบูชายัญ มีโอกาสได้ทำพิธีกรรมในราคาที่ถูกกว่านั่นเอง     ซึ่งหากเป็นเช่นนั้นจริง คุณ Campbell ก็เชื่อว่าการศึกษาลูกสุนัขผู้โชคร้ายเหล่านี้ อาจจะนำไปสู่วิธีชีวิตของคนโบราณชนชั้นอื่น ที่นอกเหนือจากจักรพรรดิและเหล่าขุนนางชั้นสูงต่อไปเลยก็เป็นได้ โดยคุณ Campbell…

เมื่อพูดถึงบรรดาสัตว์ที่หน้าตาคล้ายกับไดโนเสาร์ในอดีต เชื่อว่าภาพในหัวของหลายๆ คนอาจจะต่างกันออกไปอยู่บ้าง แต่ถึงอย่างนั้นก็ตามเชื่อว่าคงจะไม่มีใครนึกถึงภาพของค้างคาวออกมาเป็นสิ่งแรกๆ แน่ แต่ไม่แน่เหมือนกันว่าแนวคิดนี้อาจจะเปลี่ยนไปแล้วก็เป็นได้ เพราะเมื่อวันพุธที่ 8 พฤษภาคมที่ผ่านมานี้เอง ทีมนักบรรพชีวินวิทยาจากประเทศจีน ก็ได้ออกมาประกาศการค้นพบไดโนเสาร์ชนิดใหม่ ที่มีรูปร่างปีกคล้ายกับค้างคาวเป็นอย่างยิ่ง     ไดโนเสาร์ที่ว่านี้ ถูกค้นพบเป็นครั้งแรกที่เมืองหลิงหยวน มณฑลเหลียวหนิง ทางตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศจีน เมื่อปี 2017 และได้รับยืนยันแล้วว่าเป็นไดโนเสาร์สายพันธุ์ใหม่ไปเมื่อไม่นานมานี้ โดยไดโนเสาร์ตัวนี้ได้รับชื่อทางวิทยาศาสตร์ว่า Ambopteryx longibrachium และเชื่อกันว่าเคยมีชีวิตอยู่ในช่วงยุคจูราสสิกตอนปลาย หรือราวๆ 163 ล้านปีก่อน     นี่นับว่าเป็นการค้นพบที่น่าสนใจมากเลยทีเดียว เพราะที่ผ่านๆ ไดโนเสาร์บินได้ที่เราเคยพบมานั้น แทบจะมีปีกไปในรูปแบบเดียวกันทั้งหมด ทำให้การค้นพบไดโนเสาร์ตัวนี้ นับว่าเป็นการค้นพบที่หาได้ยากมากๆ ครั้งหนึ่งของโลกเลย ในปัจจุบันนักบรรพชีวินวิทยายังไม่มีหลักฐานแน่ชัดว่า A.longibrachium นั้นมีวิธีการบินในรูปแบบไหนกันแน่ อย่างไรก็ตามหากอ้างอิงจากรูปแบบของปีกแล้ว พวกเขาก็คาดกันว่ามันน่าจะมีวิธีการบินที่คล้ายกับกระรอกบินผสมกับค้างคาวเป็นหลัก     การค้นพบไดโนเสาร์สายพันธุ์ใหม่ในครั้งนี้ เชื่อกันว่าอาจจะกลายเป็นกุญแจสำคัญชิ้นหนึ่งที่จะถูกใช้ในการอธิบายการวิวัฒนาการเกี่ยวกับปีกของไดโนเสาร์ต่อไปในอนาคตเลยก็ว่าได้ อย่างไรก็ด้วยความที่ไดโนเสาร์ที่มีปีกแบบนี้ถูกพบน้อยมากๆ แถมยังหายไปหมดก่อนยุคครีเทเชียส เหล่านักบรรพชีวินหลายๆ คนจึงชื่อว่า A.longibrachium นั้นน่าจะทำหน้าที่คล้าย “ตัวทดลอง” ในขั้นตอนการวิวัฒนาการของไดโนเสาร์บินได้ และไม่ประสบความสำเร็จมากพอที่จะสืบทอดสายพันธุ์ของตัวเองต่อไปนั่นเอง…

เคยได้ยินเรื่อง “Telling The Bees” หรือ “Tell it to the Bees” ไหม? ในที่นี้เราไม่ได้พูดถึงภาพยนตร์ที่ฉายในปี 2018 แต่เป็นประเพณีสุดแปลก แต่ก็ดูน่ารักของทางยุโรปต่างหาก     เป็นเรื่องที่รู้กันว่าสำหรับชาวยุโรป (และที่อื่นๆ ทั่วโลก) ผึ้งนับว่าเป็นสัตว์ที่มีความสำคัญกับชีวิตของมนุษย์เป็นอย่างมาก ด้วยความที่พวกมันไม่เพียงแต่ผสมเกสรให้กับพืชสำคัญๆ หลายชนิดเท่านั้น แต่ผลผลิตของพวกมันอย่าง “น้ำผึ้ง” และ “ขี้ผึ้ง” ก็ถูกใช้อย่างแพร่หลายและมีประโยชน์มากมาย ดังนั้นคงจะไม่ใช่เรื่องแปลกเท่าไหร่ที่คนในสมัยก่อน จะรักผึ้งเอามากๆ จนถึงขั้นที่ว่ามีการไปพูดคุยกับผึ้งราวกับว่ามันเป็นสัตว์เลี้ยงแสนรักเลย ซึ่งเจ้าการกระทำเหล่านี้เอง ที่ถูกเรียกกันว่า Telling The Bees     Telling The Bees มักจะจะเกิดขึ้นเมื่อที่มีคนในบ้านเสียชีวิต โดยจะต้องมีคนในบ้านเดินไปแจ้งข่าวกับรังผึ้ง ตามความเชื่อที่ว่าหากไม่ทำ เหล่าผึ้งจะบินออกจากรังไป หยุดผลิตน้ำผึ้ง หรือไปก็ตายไปหมดรัง ซึ่งทำให้บ้านที่เพิ่งเสียคนรักไป จะต้องพบกับเรื่องเลวร้ายซ้ำไปอีก อย่างไรก็ตามในธรรมเนียมสมัยก่อนจริงๆ Telling The Bees จะไม่ได้ทำกันเฉพาะเวลามีคนตายในบ้านเท่านั้น แต่จะต้องทำทุกๆ…

ในช่วงเวลาที่สงครามโลกครั้งที่สองจบลงใหม่ๆ ประเทศเยอรมนีก็ต้องพบกับสภาพบ้านเมืองที่เต็มไปด้วยซากปรักหักพังจากสงคราม ซึ่งรอคอยให้คนมาเก็บกวาดทำความสะอาดอยู่ในทุกๆ มุมเมือง แน่นอนว่างานการเก็บกวาดเมืองที่เละเทะอาจจะไม่ใช่เรื่องที่มีคนพูดถึงกันมากนักในประวัติศาสตร์ แต่นี่ก็เป็นงานสำคัญที่ขาดไม่ได้เลยในการฟื้นฟูเมือง โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับประเทศเยอรมนี ซึ่งกำลังขาดแคลนแรงงานเป็นอย่างมากจากการที่ผู้ชายส่วนใหญ่เสียชีวิตหรือกลายเป็นนักโทษสงคราม     นับว่าเป็นโชคดีของเยอรมนีที่ในเวลานั้น พวกเขาสามารถหาแรงงานจากผู้ที่เหลือรอดจากสงครามมาได้ โดยพวกเธอนั้นคือเหล่าหญิงสาวที่ถูกเรียกกันว่า “Trümmerfrauen” หรือ “สาวเศษปูน” นั่นเอง   .   Trümmerfrauen คือเหล่าสาวชาวเยอรมัน ที่ได้รับมอบหมายจากบริษัทเอกชนที่รับหน้าที่เก็บกวาดเมืองให้ทำงานเก็บกวาดเศษหินเศษปูนในเมือง โดยพวกเธอจะทำงานใช้แรงเหล่านี้ในสภาพที่แทบจะไม่ต่างจากผู้ชายเลย เพราะไม่ใช่แค่ขนหินและเศษซากจากอาคารและท้องถนนเท่านั้น แต่ในบางครั้งพวกเธอยังต้องแบกค้อนไปพังอาคารที่โดนทิ้งระเบิดอย่างหนักจนไม่สามารถใช้งานได้อีกต่อไปแล้วด้วย เรียกได้ว่าไม่ใช่แค่รับหน้าที่เก็บกวาดเท่านั้น แต่ยังรับหน้าที่รื้อถอนในบางกรณีด้วย   .   นี่อาจจะเป็นภาพที่แลดูน่าชื่นใจของเหล่าหญิงสาวที่ออกมาแสดงความรักแก่ประเทศบ้านเกิดก็จริงอยู่ แต่แท้จริงแล้วก็ใช่ว่า Trümmerfrauen ทุกคนจะมาทำงานแบบสมัครใจด้วยความเสียสละแต่อย่างไร เพราะอ้างอิงจากงานวิจัยของนักประวัติศาสตร์ชาวเยอรมันบางกลุ่ม พวกเขาก็พบว่าเหล่า Trümmerfrauen นั้น บางครั้งก็อาจจะเป็นผู้สนับสนุนนาซีที่โดนบังคับให้มาทำงานภายใต้ความดูแลของทหารสัมพันธมิตร นักศึกษาที่มาทำงานแลกความสามารถในการลงทะเบียนเรียน หรือเหล่าคนอดอยากที่มาทำงานเพื่อหาเงินเลี้ยงตัวเอง   .   ถึงอย่างนั้นก็ตาม ภาพลักษณ์ของเหล่า Trümmerfrauen ที่ทำงานเก็บกวาดเมืองด้วยรอยยิ้มนั้น ก็นับว่าสร้างแรงบันดาลใจให้กับผู้หญิงที่อยากทำงานของผู้ชายได้เป็นอย่างดีเลย โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเยอรมันฝั่งตะวันออกที่ถูกปกครองโดยสหภาพโซเวียต จริงอยู่ว่าบางพื้นที่ของเยอรมันตะวันตกจะมองว่างานขนหินเป็นการลงโทษมากกว่างานที่น่าชื่นชม แต่ในท้ายที่สุดแล้วภาพลักษณ์ของเหล่า Trümmerfrauen ก็ถูกจดจำในด้านที่ดีผ่านกาลเวลามาอยู่เสมอ…

หากเพื่อนๆ ยังคงจำกันได้ เมื่อช่วงต้นปีที่ผ่านมา นักวิทยาศาสตร์หลายกลุ่มได้ออกมาเปิดเผยข้อมูลที่น่าสนใจเกี่ยวกับไดโนเสาร์ ไทแรนโนซอรัส ซึ่งทำให้เราทราบกันได้ว่าไดโนเสาร์สายพันธุ์นี้ อาจจะไม่ได้ตัวใหญ่อย่างที่เราเคยคิดก็เป็นได้ (อ่านข่าวเก่าได้ที่ พบไดโนเสาร์พันธุ์ใหม่ ที่ทำให้เราทราบว่า “ไทแรนโนซอรัส” เดิมทีแล้วตัวเล็กกว่าที่เราคิด และ พิพิธภัณฑ์เผย “ไทแรนโนซอรัส เร็กซ์” ตอนเพิ่งเกิดอาจตัวเท่าไก่งวง และมีขนเหมือนลูกเจี๊ยบ)     และแล้ว เมื่อล่าสุดนี้เองเหล่านักบรรพชีวินวิทยา ก็ได้ค้นพบไดโนเสาร์ขนาดเล็ก ซึ่งเป็นญาติกับไทแรนโนซอรัสอีกครั้ง หลังจากที่พวกเขาทำการตรวจสอบฟอสซิลกะโหลกไดโนเสาร์ขนาดเล็กที่พบในปี 1998 ที่รัฐนิวเม็กซิโก สหรัฐอเมริกา นี่เป็นโครงกระดูกของไดโนเสาร์ที่ได้รับชื่อว่า Suskityrannus hazelae ไดโนเสาร์ขนาดเล็ก ที่มีน้ำหนักอยู่ที่ราวๆ 40 กิโลกรัม และมีความสูงอยู่ที่ประมาณ 60-90 เซนติเมตรเท่านั้น ซึ่งนับว่าตัวเล็กยิ่งกว่า Moros intrepidus ที่มีการค้นพบมาก่อนหน้านี้อีก   รูปร่างหน้าตาที่คาาดกันว่าเป็นของ Suskityrannus hazelae   เชื่อกันว่าไดโนเสาร์ S.hazelae มีชีวิตอยู่บนโลกเมื่อช่วง 92 ล้านปีก่อนซึ่งนับว่าอยู่มาก่อนไทแรนโนซอรัสถึง 25 ล้านปี ดังนั้นไดโนเสาร์ตัวนี้จึงอาจกลายเป็นอีกหนึ่งกุญแจสำคัญที่จะไขความลับที่ว่า…

เคยได้ยินเรื่องราวของ “มนุษย์ช้าง” (The Elephant Man) กันมาก่อนไหม? นี่คือเรื่องราวของคุณโจเซฟ เมอร์ริค ชายผู้มีร่างกายบิดเบี้ยวผิดปกติ จนทำให้หลายๆ คนมองว่าเขาเป็นสัตว์ประหลาด     โจเซฟ เมอร์ริค เกิดในปีค.ศ. 1862 ที่เมืองเลสเตอร์ ประเทศอังกฤษ ในฐานะเด็กธรรมดาๆ ชาหนึ่ง อย่างไรก็ตามพอเขาใช้ชีวิตไปได้ราวๆ 5 ปี ร่างกายของเขาก็เริ่มเกิดความผิดปกติขึ้น ผิวหนังของเขาบวมขึ้น แขนข้างหนึ่งเริ่มใหญ่โต มีตุ่มเนื้อที่หลังคอ แถมยังมีขาทั้งสองที่ใหญ่ผิดปกติ และมีก้อนลึกลับโผล่ออกมาจากหน้าผา เรียกได้ว่าร่างกายส่วนเดียวของเขาที่ยังคงเป็นปกติในเวลานั้นมีเพียงแค่แขนซ้ายก็เท่านั้น     ในเวลานั้นไม่มีใครทราบว่าอาการของเมอร์ริคนั้นเกิดขึ้นจากอะไร อย่างไรก็ตามพ่อแม่ของเขาก็มักจะเล่าให้ลูกฟังว่าเขาเป็นเช่นนี้เนื่องจากวันหนึ่งในตอนที่ผู้เป็นแม่ท้อง พวกเขาเดินทางไปดูขบวนพาเหรดสัตว์ และถูกกลุ่มคนดันล้มลงจนถูกช้างเหยียบไปครู่หนึ่ง แต่ไม่ว่าอาการของเขาจะเกิดขึ้นเพราะอะไร สุดท้ายเมอร์ริคก็ต้องใช้ชีวิตอย่างยากลำบากเรื่อยมา เพราะทุกครั้งที่เขาล้มน้ำหนักของตัวก็จะทำให้เขาบาดเจ็บรุนแรงกว่าที่ควร  แถมยังเป็นที่รังเกียจของผู้คนที่ผ่านมาเห็นอีกด้วย     ชีวิตที่ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ของเมอร์ริคยิ่งย่ำแย่ลงไปอีกเมื่อแม่ของเขาเสียชีวิต เพราะนอกจากพ่อที่กำลังเสียใจเรื่องแม่จะไม่สนใจลูกชายเท่าที่ควรแล้ว เมื่อผู้เป็นพ่อแต่งงานใหม่ แม่เลี้ยงของเมอร์ริคยังจัดว่าเป็น “แม่เลี้ยงใจร้าย” แบบในนิทานเลย เมื่ออายุ 13 ปี เมอร์ริคต้องออกจากโรงเรียนไปทำงานตามคำสั่งของแม่เลี้ยงทั้งๆ ที่เจ้าตัวมีร่างกายที่ขยับไม่ได้ดังคนทั่วไป แถมยังพูดแทบไม่เป็นภาษาด้วย…

เมื่อวันที่ 6 พฤษภาคม ค.ศ. 2019 ที่ผ่านมา วารสาร Proceedings of the National Academies of Science ได้มีการตีพิมพ์การค้นพบวัตถุโบราณ ที่มีอายุราว 1,000 ปี ในประเทศโบลิเวีย   ถ้ำในประเทศโบลิเวีย ที่มีการค้นพบวัตถุโบราณในครั้งนี้   วัตถุโบราณที่มีการค้นพบคือถุงหนังสัตว์ที่บรรจุพืชตากแห้งกับอุปกรณ์ประกอบพิธีกรรมหลายชนิด ที่คาดกันว่าน่าจะถูกใช้งานโดยชาแมนในสมัยก่อน โดยอุปกรณ์ที่น่าสนใจซึ่งมีการพบในถุงก็ประกอบไปด้วย กระดูกลามะสองชิ้น กล้องสูบยาที่ประดับด้วยเส้นผมมนุษย์ ที่คาดผมแบบทอ และกระเป๋าที่ทำจากจมูกของสุนัขจิ้งจอกสามตัดเย็บเข้าด้วยกัน     เมื่อนำสิ่งที่พบไปด้วยสอบอายุด้วยกระบวนการคาร์บอนกัมมันตรังสี นักวิทยาศาสตร์ก็พบว่า ถุงที่พบนี้น่าจะเคยมีการใช้งานในช่วงปี ค.ศ. 905-1170 และจากการเก็บร่องรอยทางเคมี พืชตากแห้งในถุงนี้เป็นองค์ประกอบในการทำยาที่ออกฤทธิ์ต่อจิตประสาทได้หลากหลายชนิด โดยตัวอย่างของยาที่สามารถปรุงขึ้นจากอุปกรณ์ที่อยู่ในถุง ก็ประกอบไปด้วย โคเคน บูโฟทีนิน ฮาร์มีน และยาแผนโบราณที่ชื่อ “Ayahuasca” ซึ่งมีชื่อเสียงมากๆ ในหมู่ชนพื้นเมืองของอเมริกาใต้ในอดีต   ตัวอย่างการทำ Ayahuasca ของเปรู   ร่องรอยเล่านี้แสดงให้เห็นว่าชาแมนผู้เป็นเจ้าของถุงหนังสัตว์อันนี้น่าจะเป็นผู้ที่มีความรู้ทางพฤกษศาสตร์ และเชี่ยวชาญในการใช้สารออกฤทธิ์ทางจิต…

เคยได้ยินเรื่องราวของ “Dagen H” กันมาก่อนไหม นี่อาจจะเป็นชื่อที่เห็นแล้วรู้สึกว่าน่ากลัวแบบแปลกๆ แต่จริงๆ แล้วมันมีความหมายง่ายๆ ว่า “วัน H” และไม่แต่มีเหตุการณ์น่ากลัวอะไรเกิดขึ้นอย่างที่คิด เพราะวันนี้นั้น จริงๆ แล้วก็เป็นเพียงวันที่ชาวสวีเดนเปลี่ยนเลนการจราจรของตัวเอง จากการขับรถเลนซ้าย ไปเป็นเลนขวาก็เท่านั้น     Dagen H เป็นคำย่อมาจากคำว่า “Högertrafikomläggningen” ซึ่งแปลตรงๆ ว่า “การเบี่ยงเบนการจราจรไปทางขวา” ซึ่งมีการเตรียมการกันมาตั้งแต่ช่วงปี 1955 และเริ่มใช้งานจริงเมื่อวันที่ 3 กันยายน 1967 เหตุผลหลักๆ ที่ทำให้รัฐบาลสวีเดนตัดสินใจเปลี่ยนเลนการจราจรของตัวเองนั้น คาดกันว่าเป็นการทำเพื่อให้รถยนต์สามารถสัญจรไปมาระหว่างสวีเดนและประเทศเพื่อนบ้าน อย่างนอร์เวย์ และฟินแลนด์ ซึ่งขับรถเลนขวาได้ง่ายขึ้น     ส่วนอีกเหตุผลหนึ่งที่มีความเป็นไปได้ คือรัฐบาลสวีเดนพยายามลดอุบัติเหตุในประเทศลง เนื่องจากสวีเดนมีบริษัทผลิตรถของตัวเอง (อย่าง Volvo) แต่ไม่รู้ทำไมบริษัทเหล่านี้กลับผลิตแต่รถยนต์พวงมาลัยซ้าย ซึ่งไม่เหมาะสมกับการขับรถเลนซ้ายที่อย่างที่ประเทศเป็น แน่นอนว่าจู่ๆ การที่จะมาเปลี่ยนการขับรถที่ผู้คนทำมาทั้งชีวิตนั้นย่อมไม่ใช่เรื่องที่จะยอมรับได้ง่ายนัก ดังนั้นในช่วงแรกๆ ที่มีการนำเสนอแนวคิดนี้ ผลการลงประชามติในประเทศจึงออกมาว่ามีคนไม่เห็นด้วยถึง 83% ถึงอย่างนั้นก็ตามทางรัฐบาลก็ไม่ยอมแพ้และผลักดันแนวคิดนี้เรื่อยมา โดยพวกเขานั้นมีทั้งการออกให้ความรู้ในการขับรถแบบใหม่ เตรียมป้ายจราจรกว่า…

เป็นเรื่องที่ปฎิเสธไม่ได้เลยว่าโลกของเรานั้นเต็มไปด้วยเรื่องชวนอมยิ้มมาตั้งแต่ในอดีต และไม่ว่าจะเป็นเมื่อไหร่คนเราก็มีความสุขได้อยู่เสมอๆ ดังนั้นจึงไม่ใช่เรื่องแปลกที่จะต้องมีคนสมัยก่อนสักคนคิดอยากจะแบ่งบันรอยยิ้มของตัวเองให้คนอื่นอยู่บ้าง นั่นทำให้พวกเขาตัดสินใจถ่ายภาพขำๆ ของตัวเองและเพื่อนๆ ก่อนที่จะเก็บมันไว้พร้อมรอยยิ้มเรื่อยมาจนถึงปัจจุบัน ที่ใครสักคนจะหยิบมันขึ้นมาดู ดังเช่นที่เรากำลังจะไปชมกัน ข้างล่างนี้   เริ่มกันจากภาพของมันฝรั่งยักษ์ ในยุดที่ยังไม่มีโฟโต้ชอป เขาถ่ายภาพพวกนี้แบบไหนกันนะ   การบูรณะทางเดินเล็กๆ น้อยๆ จำเป็นต้องทำขนาดนี้เลยเหรอ   จะเรียกรถยังไงให้มีคนสนใจ   นี่มัน โฉมงามกับเจ้าชายอสูร   สามเกลอกับอีกหนึ่งตัว   น้องหมาใส่แว่น รับบทเป็นคุณย่า   เมื่อคุณพ่ออยากกลับไปเป็นเด็กอีกครั้ง   ถ้าจัดมุมดีๆ อีกนิดนี่นึกว่าหัวขาดได้เลยนะ   คนข้างล่างจะแบนไหมเนี่ย   เกือบเท่ละ ถ้าไม่เห็นขาตั้งข้างหลัง   พายเรือบนบก เรือมีรูด้วย   ดูหน้าเจ๊แกเสียก่อน   พ่อหนูโมฮอก   คนขวาไม่เท่าไหร่แต่ท่ายืนคนซ้ายนี่เหมือนสูงไม่ถึงป้ายเลย   ดูเครื่องบินของน้องหนูเขาเสียก่อน   เรียกว่าเวลาอาบน้ำพอจะไหวไหมเนี่ย   เงามันให้จริงๆ   ถ้าตกใจจนเผลอตกลงมา มันจะไม่ใช่ภาพขำๆ…

เชื่อว่าเพื่อนๆ ที่ติดตาม ซีรีส์เกาหลีอาจจะเคยได้ยินเรื่องราวของ “ฮวารัง” (화랑) กันมาบางไม่มากก็น้อย พวกเขานั้นเป็นเหล่านักรบแห่งอาณาจักรชิลลา หนึ่งในอาณาจักรแห่งยุคสามก๊กเกาหลี ที่เชื่อกันว่ามีบทบาทเป็นอย่างมากในช่วงศตวรรษที่ 6 และมีจุดเด่นในฐานะกลุ่มที่ถูกเรียกมาจากชนชั้นสูงและฝึกฝนมาตั้งแต่เด็ก ซึ่งจะบอกว่าเป็นตำแหน่งที่เหมือนกับนำทหารเยาวชนกับอัศวินชั้นสูงของทางยุโรปมาผสมกันก็คงได้     สิ่งที่แตกต่างจากนักรบของที่อื่นๆ คือ ฮวารัง (ซึ่งมาจากคำว่า “ฮวา” ที่แปลว่าดอกไม้ และ “รัง” ที่มักใช้เรียกผู้ชาย หรือสุภาพบุรษ) มักถูกบรรยายไว้ว่าประกอบไปด้วยหนุ่มๆ (ที่มักจะรูปงาม) จากตระกูลมีชื่อ ซึ่งเดินทางมาเรียนรู้วิชาร่วมกันในสถาบันการศึกษาแบบเฉพาะ และยังมีหน้าที่มากกว่าการออกรบ ในบางตำราบอกว่า เหล่าฮวารังจะเรียนรู้วิชาในรูปแบบที่คล้ายกับการฝึกนักเรียนทหาร แต่จะมีการฝึกฝนความรู้ในเชิงอักษรศาสตร์ ศิลปะ และศาสนาไปในตัว ซึ่งเหล่าเด็กหนุ่มที่จบการศึกษาจะสามารถเลือกเส้นทางชีวิตอื่นๆ ได้ หากว่าต้องการ     อ้างอิงจากแหล่งข้อมูล ฮวารัง คาดกันว่าถูกก่อตั้งขึ้นโดยพระเจ้าจินฮึงแห่งซิลลาผู้ซึ่งครองราชย์ตั้งแต่ปี 540-576 โดยมีต้นแบบมาจาก “วอนฮวา” (원화 แปลว่าดอกไม้ดั้งเดิม) กลุ่มหญิงสาวที่เชื่อว่ามีระบบการทำงานคล้ายๆ กันอีกที ตามปกติแล้ว ฮวารังจะรับหน้าที่เป็นกองกำลังสนับสนุน และไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของกองทัพ อย่างไรก็ตาม ด้วยความที่ประวัติศาสตร์ส่วนใหญ่ของ ฮวารัง จะมาจากงานวรรณกรรมมากกว่าบันทึกทางการ…

ย้อนกลับไปเมื่อวันที่ 29 เมษายน ค.ศ. 1975 ในช่วงเวลาสุดท้ายแห่งสงครามเวียดนาม ราวๆ หนึ่งวันก่อนที่ทางเวียดนามเหนือจะบุกเข้ายึดกรุงไซ่ง่อน นักข่าวชาวดัตช์ ชื่อ Hugh Van Es ได้ถ่ายภาพภาพหนึ่งเอาไว้ และในเวลาต่อมา ภาพดังกล่าวนี้ก็กลายเป็นหนึ่งในภาพตำนานของสงครามเวียดนาม     นี่คือภาพถ่ายที่เป็นที่รู้จักกันในนาม “Last Days in Vietnam” หรือ “วันสุดท้ายในเวียดนาม” ภาพของกลุ่มคนจำนวนมากที่กำลังรอขึ้นเฮลิคอปเตอร์ของสหรัฐฯ เพื่อเดินทางออกไปจากประเทศ ก่อนที่กองกำลังของศัตรูจะมาถึง ภาพที่เห็นนี้ถูกตีพิมพ์ครั้งแรกโดยสำนักข่าวยูไนเต็ดเพรส อินเตอร์เนชั่นแนล และถูกเชื่อกันว่าเป็นภาพการลี้ภัยของเจ้าหน้าที่สถานทูตสหรัฐฯ อย่างไรก็ตามอ้างอิงจาก Hugh Van Es ผู้ถ่ายภาพเอง คนที่เราเห็นในภาพจริงๆ แล้วน่าจะเป็นเจ้าหน้าที่ CIA มากกว่า อย่างอิงจากการที่ภาพนี้ถูกถ่ายมาจากอาคารใกล้ๆ อะพาร์ตเมนต์พิตต์แมน ซึ่งในช่วงสงครามถูกใช้เป็นที่พักอาศัยของเจ้าหน้าที่ CIA ที่ประจำการในเวียดนาม   ภาพ Last Days in Vietnam แบบไม่ผ่านการตัดต่อ   ดูเหมือนว่าความเข้าใจผิดส่วนใหญ่ของรูปนี้ จะมาจากการที่ฝ่ายบรรณาธิการของสำนักข่าว…

เป็นเรื่องที่หลายๆ คนอาจจะทราบกันอยู่แล้วว่า ในยุคอดีตเมื่อราวๆ แสนกว่าปีก่อน มนุษย์เรามีญาติๆ อยู่บนโลกหลากหลายสายพันธุ์ ไม่ว่าจะเป็นมนุษย์นีเอนเดอร์ธัล หรือมนุษย์เดนิโซแวน น่าเสียดายที่ผ่านมาทีมนักวิทยาศาสตร์กลับไม่เคยมีการพบหลักฐานของมนุษย์เดนิโซแวน นอกพื้นที่ของไซบีเรียเลยแม้แต่ครั้งเดียว ทำให้การศึกษามนุษย์สายพันธุ์นี้เป็นไปได้อย่างค่อนข้างจำกัด เมื่อเทียบกับมนุษย์นีเอนเดอร์ธัล ที่ช่วงหลังๆ มามีงานวิจัยใหม่ๆ ปรากฏให้เห็นอยู่เรื่อยๆ   ในอดีตหลักฐานของมนุษย์เดนิโซแวน มักจะถูกพบเฉพาะที่ถ้ำเดนิโซวาในไซบีเรีย   อย่างไรก็ตามเมื่อไม่นานมานี้เอง เหล่าผู้คนที่วิจัยเรื่องราวของมนุษย์เดนิโซแวนก็ได้พบกับข่าวดีกันจนได้ เพราะเมื่อวันที่ 1 พฤษภาคม 2019 ที่ผ่านมา ได้มีการออกมาเปิดเผยจากทีมนักโบราณคดีว่า พวกเขาได้ทำการค้นพบร่องรอยของมนุษย์เดนิโซแวน ในแหล่งโบราณคดีอื่นๆ นอกจากที่ถ้ำเดนิโซวาในไซบีเรียแล้วนั่นเอง     โดยข่าวการค้นพบในครั้งนี้เกิดขึ้นหลังจากที่ทีมนักวิทยาศาสตร์ได้ทำการตรวจสอบกระดูกส่วนขากรรไกรของมนุษย์โบราณที่มีการค้นพบในถ้ำบนที่ราบสูงทิเบตตั้งแต่เมื่อปี 1980 และพบว่า โครงกระดูกที่พวกเขาเก็บกู้มา จริงๆ แล้วเป็นของมนุษย์เดนิโซแวนที่อาศัยอยู่ในที่ราบสูงทิเบต และมีอายุอย่างต่ำๆ ถึง 160,000 ปี นี่นับเป็นการค้นพบที่น่าสนใจมาก เพราะกระดูกชิ้นนี้ไม่เพียงแต่เป็นหลักฐานของมนุษย์เดนิโซแวน ชิ้นแรกที่ถูกพบนอกพื้นที่ไซบีเรียเท่านั้น แต่ด้วยอายุของมัน ยังทำให้พวกเราทราบด้วยว่ามีความเป็นไปได้สูงที่มนุษย์เดนิโซแวน จะอาศัยอยู่บนที่ราบสูงทิเบตมาก่อนมนุษย์สายพันธุ์โฮโมในปัจจุบันเสียอีก   ราบสูงทิเบต อยู่สูงกว่าระดับน้ำทะเลถึง 3,000 เมตร ซึ่งมากกว่าถ้ำที่ไซบีเรีย ซึ่งมีความสูงเพียง…

เมื่อพูดถึงรัฐอะแลสกา สหรัฐอเมริกา เชื่อว่าภาพลักษณ์ในหัวของหลายๆ คนก็คงไม่พ้นพื้นที่ที่ปกคลุมไปด้วยน้ำแข็งออกมาก่อนเป็นอย่างแรก แต่แม้ว่าจะเป็นเมืองที่ดูจะหนาวเย็นแค่ไหนก็ตาม รัฐอะแลสกานั้นก็มีเสน่ห์มากกว่าแค่น้ำแข็งอย่างแน่นอน แถมยังไม่ใช่แค่ในปัจจุบันเท่านั้น แต่ที่แห่งนี้ยังสวยมาตั้งแต่ในอดีตแล้วด้วย ไม่เชื่อก็ลองไปชมภาพของรัฐอะแลสกาในช่วงปี 1896-1899 ต่อไปนี้ดูสิ ไม่แน่ว่าเพื่อนๆ อาจจะชอบอีกมุมหนึ่งที่เราไม่ค่อยจะเห็นกันของที่แห่งนี้เลยก็เป็นได้   เริ่มกันจากชายหนุ่มกับจักรยานคู่ใจกลางแดดอุ่นๆ   บรรยากาศหุบเขา Miles Canyon .   แม่น้ำ Sixtymile ห่างออกไปจากหุบเขา Miles Canyon เล็กน้อย   การเดินทางบนถนนที่ Skagway   ส่วนหนึ่งของทะเลสาบ Bennett   วิวของ Skagway ที่มองจากท่าเรือ   การใช้ชีวิตใน Skagway เมื่อปี 1898 .   เรือพลังไอน้ำบนทะเลสาบ Devils Lake   เรือพลังไอน้ำที่ Seattle   เรือ Str Dora ที่ท่าเรือ…

ตั้งแต่เมื่อปี ค.ศ. 2010 ทีมนักโบราณคดีที่นำโดยคุณ Karen Moreno จากมหาวิทยาลัย Austral ได้ทำการขุดค้นแหล่งโบราณคดีที่เมือง Osorno ประเทศชิลี และค้นพบฟอสซิลโบราณของรอยเท้าปริศนาชิ้นหนึ่ง     ในตอนแรกที่มีการค้นพบ พวกเขายังไม่แน่ใจว่ารอยเท้าดังกล่าวเป็นของสัตว์ชนิดใดกันแน่ ดังนั้นพวกเขาจึงให้ช่วงเวลาหลายปีที่ผ่านมาในการตามหาตัวเจ้าของที่แท้จริงของรอยเท้าชิ้นนี้ ด้วยการค่อยๆ ตัดตัวเลือกที่เป็นไปได้ออกไปทีละนิด จนกระทั่งในที่สุด เหล่านักโบราณคดีก็สามารถตอบคำถามที่ค้างคาได้เสียที เพราะหลังจากที่นั่งตัดตัวเลือกที่เป็นไปได้อยู่มาเกือบ 10 ปี พวกเขาก็พบว่ารอยเท้าที่พวกเขาพบนั้น แท้จริงแล้วก็เป็นของมนุษย์โบราณนี่เอง แถมยังเป็นรอยเท้าของมนุษย์ที่เก่าแก่ที่สุดในทวีปอเมริกาอีกด้วย     โดยรอยเท้าที่เหล่านักวิทยาศาสตร์ค้นพบนี้ มีอายุมากถึง 15,600 ปี ซึ่งเก่าแก่กว่าอดีตรอยเท้าที่เก่าแก่ที่สุดในทวีปอเมริกาถึง 1,000 ปี และเชื่อกันว่าเป็นของมนุษย์ Hominipes modernus เพศชาย ที่มีน้ำหนักราวๆ 70 กิโลกรัม ข้อมูลชิ้นนี้อาจจะเป็นอะไรที่ดูธรรมดา แต่กว่าที่ทีมของคุณ Karen จะได้ข้อมูลเหล่านี้มา พวกเธอก็ต้องทำการทดลองสร้างรอยเท้าเลียนแบบออกมาครั้งแล้วครั้งเล่า ด้วยคนที่มีน้ำหนักต่างกัน มุมการเหยียบที่ต่างกัน แถมยังต้องควบคุมความปริมาณน้ำในดินเพื่อให้ได้ข้อมูลที่ตรงที่สุด     อ้างอิงจากผลการทดลอง ชายคนนี้เมื่อ 15,600…

สำหรับในปัจจุบัน การส่งของผ่านไปรษณีย์คงจะเป็นอะไรที่เพื่อนๆ คุ้นเคยกันเป็นอย่างดี เพราะตราบใดที่ของที่เราส่งไม่ใช่ของผิดกฎหมาย เราก็แทบจะสามารถส่งอะไรก็ได้ผ่านบริการนี้ ว่าแต่เชื่อกันหรือไม่ว่าหากย้อนกลับไปในสหรัฐอเมริกาเมื่อศตวรรษที่ 20 เราจะสามารถพบได้ว่าการส่งไปรษณีย์ของที่นั่นมีความยืดหยุ่นกว่าในปัจจุบันมาก ถึงขนาดที่มีคนส่ง “เด็กเล็ก” ด้วยระบบไปรษณีย์เลยทีเดียว     สำหรับที่สหรัฐอเมริกา ไปรษณีย์เริ่มเปิดให้มีการส่งพัสดุอย่างแพร่หลายในช่วงปี 1913 และได้รับความนิยมจากทางประชาชนเป็นอย่างมาก ถึงอย่างนั้นก็ตามพวกเขากลับต้องเจอกับปัญหาที่ไม่น่าเชื่อแทบจะทันทีที่การส่งพัสดุเกิดขึ้น เพราะแทนที่จะส่งของต่างๆ อย่างสินค้าหรือของฝาก เหล่าพ่อแม่ชาวอเมริกัน กลับเลือกที่จะส่งลูกๆ ของตัวเองไปมา ด้วยระบบไปรษณีย์เสียอย่างนั้น หลักฐานการส่งเด็กผ่านไปรษณีย์ที่เก่าแก่ที่สุดในสมัยนั้น ถูกบันทึกไว้โดยหนังสือพิมพ์ New York Times และเกี่ยวข้องกับการส่งเด็กที่มีน้ำหนักราวๆ 4.5 กิโลผ่านระบบพัสดุไปให้คุณยายของครอบครัว Jesse Beagle     เรื่องที่น่าสนใจของข่าวนี้คือเด็กคนดังกล่าวถูกส่งไปถึงคุณย่าจริงๆ ดังนั้นเมื่อเวลาผ่านไปคนจึงเริ่มที่จะส่งเด็กๆ ผ่านระบบไปรษณีย์กันมากขึ้นทีละนิด โดยที่ส่วนมากจะเป็นการส่งเด็กในพื้นที่ชนบท ซึ่งการส่งเด็กด้วยไปรษณีย์จะใช้เงินน้อยกว่าการเดินทางด้วยรถไฟ แน่นอนว่าจากจะต้องรับผิดชอบชีวิตของเด็กๆ คงจะไม่ใช่เรื่องที่ทางไปรษณีย์อยากจะทำเท่าไหร่นัก ดังนั้น พวกเขาจึงได้ร่างระเบียบทางไปรษณีย์ที่จะยกเว้นการขนส่งมนุษย์ตั้งแต่ในปี 1914     กว่าที่ระเบียบดังกล่าวจะมีการใช้งานจริงมันก็ในปี 1915 ทำให้กว่าจะถึงในตอนนั้นทางไปรษณีย์ก็ต้องรับหน้าที่ควบเป็นพี่เลี้ยงเด็กไปกว่า 2 ปี ซึ่งนับว่าโชคดีมากที่เด็กๆ ที่ถูกส่งไปรษณีย์ในสมัยนั้น…

ย้อนกลับไปเมื่อปี 2002 ในการขุดค้นแหล่งโบราณคดีที่เกาะธาซอส เกาะทางตอนเหนือของ หมู่เกาะอีเจียน ประเทศกรีซ เหล่านักโบราณคดีได้ทำการค้นพบ โครงกระดูกอายุ 2,000 ปีจำนวน 57 ร่าง ถูกฝังเอาไว้     ในบรรดาโครงกระดูกที่พวกเขาพบ มีอยู่ร่างหนึ่งที่นักโบราณคดีให้ความสนใจเป็นอย่างมาก เพราะที่กระดูกสันอกของเขามีรู ที่มีลักษณะกลมแบบเกือบสมบูรณ์อยู่ และเหล่านักโบราณคดีพยายามหาที่มาของมันมาตลอดสิบกว่าปีที่ผ่านมา ชายผู้เป็นเจ้าของโครงกระดูกนี้ เชื่อกันว่าเสียชีวิตในขณะที่มีอายุได้ 50 ปีมีส่วนสูงอยู่ที่ 170 เซนติเมตร และเมื่อทางทีมนักวิทยาศาสตร์ลองตรวจสอบเกี่ยวกับกายวิภาคกับโครงกระดูกดู พวกเขาก็พบว่าชายผู้นี้มีรูปร่างที่กำยำมากๆ ในยามที่ยังมีชีวิต ในช่วงแรกๆ ที่มีการพบโครงกระดูก นักโบราณคดีคิดว่ารูที่กระดูกสันอกของชายคนนี้น่าจะมาจากอาการ “Sternal Foramen” กลุ่มอาการที่กระดูกสันอกของมนุษย์พัฒนาขึ้นอย่างไม่สมบูรณ์ซึ่งพบได้ในประชากรราวๆ 5% ของคนในปัจจุบัน     อย่างไรก็ตามหลังจากที่การตรวจสอบดำเนินไป นักวิทยาศาสตร์ก็พบว่ารูบนกระดูกสันอกที่พวกเขาพบนั้นจริงๆ แล้วไม่ได้เกิดขึ้นตามธรรมชาติ แต่เป็นจากการถูกแทงอย่างแรงด้วยอาวุธต่างหาก เป็นไปได้ว่าเมื่อ 2,000 ปีก่อนชายคนนี้จะถูกสังหารด้วยอาวุธจำพวกหอกที่มีส่วนปลายเล็ก หรือที่เรียกว่ากันว่า “Styrax” โดยการสังหารเป็นการแทงหอกใส่ชายผู้เสียชีวิตโดยตรงจากระยะใกล้ด้วยความแม่นยำ แสดงให้เห็นถึงความเป็นไปได้ว่าชายคนนี้น่าจะถูกประหาร ก่อนที่บาดแผลจะทำให้เขาเสียชีวิตไปภายใน 1 นาทีหลังจากถูกแทง     ในปัจจุบันนักโบราณคดียังไม่สามารถบอกได้ว่าทำไมชายชนนี้จึงถูกสังหาร…

เมื่อพูดถึงสหรัฐอเมริกาในช่วงสงครามโลกครั้งที่สองแล้ว เชื่อว่าภาพที่อยู่ในหัวของหลายๆ คนก็คงไม่พ้นภาพของเหล่าทหารที่ออกไปร่วมสงคราม ไม่ว่าจะเป็นในการรบที่ยุโรป แอฟริกา หรือแปซิฟิก แต่สหรัฐอเมริกานั้นต่างจากประเทศในฝ่ายสัมพันธมิตรอื่นๆ ในสงครามโลกครั้งที่สองอยู่เล็กน้อย คือประเทศของพวกเขาไม่ได้เข้าร่วมสงครามโดยตรงมาตั้งแต่ต้นสงคราม ดังนั้นแม้ในช่วงที่ทางยุโรปกำลังรบกัน เราก็ยังสามารถเห็นการใช้ชีวิตประจำวันสบายๆ ของชาวอเมริกันได้อยู่ และรูปถ่ายของช่วงเวลาเหล่านี้เองซึ่งเป็นสิ่งที่เราจะไปชมกันในวันนี้ กับ 21 ภาพถ่ายการใช้ชีวิตในสหรัฐอเมริกาเมื่อช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง อีกด้านหนึ่งของประเทศที่เราอาจไม่เคยเห็นมาก่อน   เริ่มกันจากวันที่ฝนตกใน Norwich รัฐคอนเนตทิคัตเมื่อปี 1940   เหล่าผู้คนบนรถบัส ใน Norwich รัฐคอนเนตทิคัตเมื่อปี 1940   สถานีขนส่งสินค้าของถนน South Water ในรัฐอิลลินอยส์ 1940   สถานีรถไฟใน เมืองชิคาโก รัฐอิลลินอยส์ 1940 .   รถไฟพลังไอน้ำ และรถไฟเครื่องยนต์ดีเซล ในสถานีรถไฟที่เมืองชิคาโก รัฐอิลลินอยส์ 1940   อุโมงค์ที่เชื่อมไปสู่สถานีรถไฟซึ่งมักถูกใช้งานโดยรถแท็กซี่และรถบรรทุก เมืองชิคาโก รัฐอิลลินอยส์ 1940   ชายผู้โบกมือให้กับรถไฟในรัฐไอโอวา 1943  …

เมื่อวันที่ 24 เมษายน ค.ศ. 2019 ที่ผ่านมา กระทรวงโบราณวัตถุแห่งอียิปต์ ได้ออกมาเปิดเผยการค้นพบสุสานโบราณแห่งใหม่ใกล้ๆ เมืองอัสวานทางตะวันตกของแม่น้ำไนล์     การค้นพบในครั้งนี้เกิดขึ้นจากความร่วมเมื่อกันระหว่างนักโบราณคดีจากอียิปต์และอิตาลี ผู้ซึ่งสำรวจพื้นที่เมืองอัสวานที่มีโบราณสถานอยู่เป็นจำนวนมากมาอย่างยาวนาน และทำการค้นพบสุสานใหม่ๆ มามากกว่า 25 แห่งในช่วง 4 ปีที่ผ่านมา อ้างอิงจากอักษรข้อความอักษรอียิปต์โบราณที่จารึกไว้บนเศษโลงไม้ในตัวสุสาน เหล่านักโบราณคดีก็คาดกันว่าสุสานแห่งนี้น่าจะเป็นของชายลึกลับไม่ทราบประวัติที่ชื่อ “Tjt” อย่างไรก็ตามในสุสานนั้นไม่ได้มีมัมมี่ของเขาเพียงร่างเดียวเท่านั้น กลับกันที่แห่งนี้กลับมีมัมมี่อยู่มากกว่า 30 ร่างเลย     ทางกระทรวงโบราณวัตถุแห่งอียิปต์บอกว่าสุสานแห่งนี้เชื่อกันว่าน่าจะสร้างขึ้นระหว่างช่วงยุคกรีก-โรมัน และเป็นไปได้ว่าจะถูกสร้างขึ้นในช่วงเวลาตั้งแต่เมื่อ 400 ปีก่อนคริสตกาลไปจนถึงปีศตวรรษที่ 6 สุสานแห่งนี้มีมัมมี่เด่นๆ คือมัมมี่สองร่างที่ถูกฝังทับกัน ซึ่งคาดว่าเป็นมัมมี่ของสองแม่ลูก และมีวัตถุโบราณที่น่าสนใจเป็น รูปสลักรูปสัตว์ครึ่งคนครึ่งนก แจกัน และเหยือกโบราณ ซึ่งยังมีสภาพค่อนข้างสมบูรณ์ แถมในภาชนะบางชิ้นเองก็ยังมีร่องรอยว่ามีอาหารใส่อยู่อีกด้วย     นอกจากนี้แล้วในตัวสุสานนักโบราณคดียังพบกับแคร่หามที่ใช้ขนมัมมี่และหน้ากากโบราณ (Cartonnage) ที่ให้ในงานศพอีกด้วย ซึ่งแสดงให้เห็นว่าสุสานแห่งนี้อาจมีการใช้งานมาตลอดก่อนจะถูกทิ้งไปอย่างกะทันหันด้วยเหตุผลอะไรบางอย่าง     แต่แม้ว่าสุสานแห่งนี้จะดูน่าสนใจในตัวของมันเองก็ตาม ทีมนักสำรวจก็บอกว่าสุสานที่พบนี้เป็นเพียงส่วนหนึ่งของสุสานกว่า 300 แห่งที่เชื่อกันว่าตั้งอยู่ในพื้นที่แห่งนี้เท่านั้น และทีมนักสำรวจเองก็ได้เตรียมการที่จะทำการสำรวจต่อไปแล้วในอนาคต…

การที่ได้มองวิวบางอย่างจากที่สูงนั้น สำหรับบางคนแล้วอาจจะเป็นเรื่องที่มีเสน่ห์อย่างบอกไม่ถูกอยู่เสมอ ไม่ว่าจะเป็นการมองเมืองรอบๆ จากอาคารสูง หรือการได้ชมวิวจากบนยอดเขา เชื่อว่าในอดีตเองก็อาจจะมีคนไม่น้อยที่มีความคิดในรูปแบบนี้ เพราะตั้งแต่ในอดีตเองในบางครั้งเราก็จะสามารถหารูปถ่ายทางอากาศของสถานที่ต่างๆ โดยเฉพาะเมืองดังๆ ได้ไม่ยากเลย และนั่นก็เป็นเหตุผลที่ในวันนี้ เราจะไปชม 22 รูปถ่ายทางอากาศของสถานที่ดังๆ ในสมัยก่อนกัน ว่าแต่จะมีที่ไหนบ้างและสวยงามแค่ไหน คงต้องให้ทุกคนไปตัดสินกันเองที่ข้างล่างนี้   เริ่มกันจากส่วนหนึ่งของเมืองบอสตันไม่นานหลังเหตุหายนะกากน้ำตาลท่วมในปี 1919   ทิวทัศน์ของกิซาและมหาพีรามิด 1904   สะพานโกลเดนเกตในตอนที่ยังไม่เสร็จและชายฝั่งซานฟรานซิสโก 1934   ดวงอาทิตย์ที่ส่องมายังตึกระฟ้าในนิวยอร์ก 1932   ภาพถ่ายทางอากาศของโคลอสเซียมในโรม ไม่ทราบวันที่   นี่คือภาพถ่ายทางอากาศที่ว่ากันว่ามีความเก่าแก่ที่สุดในโลก โดยเป็นภาพของบอสตันในปี 1860   บอสตันที่ถ่ายจากบอลลูนในปีช่วงยุค 1860   ทัศนียภาพของหอไอเฟลและบริเวณโดยรอบๆ 1889   ฮิโรชิม่าหลังสงคราม 1946   พระราชวังเวสต์มินสเตอร์และบิ๊กเบน 1900   ซานฟรานซิสโกหลังแผ่นดินไหวในปี 1906   พื้นที่ Carnegie Hill ของนิวยอร์กนานก่อนจะมีตึกระฟ้า…

เป็นเรื่องที่หลายๆ คนอาจจะทราบกันดีอยู่แล้วว่าเบียร์เป็นเครื่องดื่มที่อยู่คู่กับมนุษย์มาเป็นหมื่นปี และมีหลักฐานการถูกใช้งานทั้งในทางความเชื่อและทางการบริโภคในแทบทุกพื้นที่ทั่วโลก ว่าแต่เชื่อหรือไม่ว่าเครื่องดื่มเก่าแก่นี้ อาจจะมีส่วนช่วยในการป้องกันสงคราม และรักษาความสามัคคีในสังคมของคนในพื้นเมืองในสมัยก่อน อย่าง “ชาววารี” ได้ด้วย   เสาหินซึ่งเป็นผลงานของเผ่าวารี   อ้างอิงจากนักโบราณคดีแห่งพิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์ธรรมชาติในอเมริกา ซึ่งมีโอกาสได้เข้าไปสำรวจแหล่งโบราณคดีของชาววารีในเปรูอยู่บ่อยครั้ง พวกเขาได้พบกับเครื่องดื่มหมักบ่มจำนวนมาก และร่องรอยที่บอกว่าชาววารีมักจะรวมตัวกันเป็นกลุ่มใหญ่ๆ เพื่อจัดฉลองดื่มของมึนเมาด้วยกัน งานฉลองที่ว่านี้จัดขึ้นในพื้นที่ภูเขาทางตอนใต้ของเปรูที่มีชื่อว่า “Cerro Baúl” ซึ่งด้วยเหตุผลอะไรบางอย่างมีชื่อเสียงเรื่องเครื่องดื่มมึนเมาเป็นอย่างมาก และสามารถใช้เครื่องดื่มเหล่านี้ในการป้องกันไม่ให้เกิดสงครามใหญ่ๆ กับเผ่าใกล้เคียงมาได้อย่างยาวนานตั้งแต่ที่เผ่าวารีเกิดขึ้นในปี ค.ศ. 600 ไปจนถึงการมาของเผ่าอินคาในปี ค.ศ. 1100   ภาพของ Cerro Baúl จากปี 2008   พวกเขาอาศัยเครื่องดื่มที่มีชื่อเสียงของตัวเองอย่าง “Chicha” เครื่องดื่มคล้ายเบียร์ที่ทำจากเปปเปอร์เบอร์รี่ ซึ่งเป็นที่ชื่นชอบของคนในอาณาจักรและเสียค่อนข้างเร็ว (อยู่ได้ราวแค่ไม่กี่อาทิตย์) เพื่อดึงดูดคนสำคัญๆ ให้มา “ประชุม” กันใน Cerro Baúl ในช่วงเวลาที่กำหนด ซึ่งในการประชุมดังกล่าวนี้เอง เหล่าผู้นำก็มักจะมีโอกาสได้ตัดสินปัญหาหรือข้อตกลงต่างๆ ด้วยการแข่งดื่มเบียร์ โดยที่ไม่จำเป็นต้องเสียเลือดเสียเนื้อในสงครามอย่างที่เคยเป็นมา   Chicha เครื่องดื่มคล้ายเบียร์ซึ่งเป็นกุญแจสำคัญของความสำเร็จในการใช้เบียร์รักษาความสงบ  …

เมื่อวันที่ 22 เมษายน ค.ศ. 2019 ที่ผ่านมา สื่อต่างประเทศได้รายงานข่าวการค้นพบร่องรอยของการสังหารหมู่ และวัตถุโบราณร่วม 60,000 ชิ้นในแหล่งโบราณคดีที่เมืองโบราณ Agaligmiut (ในปัจจุบันเรียกกันว่า Nunalleq) รัฐอะแลสกา สหรัฐอเมริกา     จากหลักฐานที่นักโบราณคดีแห่งมหาวิทยาลัยอเบอร์ดีนพบการสังหารหมู่ครั้งนั้นส่งผลให้มีชาวเมืองอย่างน้อยๆ 28 คนถูกสังหารในสภาพที่ถูกมัด และโจมตีบริเวณด้านหลังของศีรษะด้วยธนูหรือไม่ก็หอก เมื่อราวๆ 350 ปีก่อน ช่วงเวลานั้น ถูกเรียกกันในหมู่นักโบราณคดีว่า “สงครามธนูและศร” จากการที่ช่วงนั้นเกิดความขัดแย้งหลายครั้งขึ้นในหมู่ชนพื้นเมืองที่อาศัยในแถบอะแลสกา และคนในพื้นที่จะรบกันโดยใช้ธนูเป็นหลัก อ้างอิงจาก ตำนานที่เล่ากันมาในหมู่ชาว Yupik (ชนพื้นเมืองในพื้นที่) สงครามธนูและศรนั้น เริ่มต้นจากการแข่งขันปาลูกดอกในเมือง ซึ่งมีเด็กๆ บังเอิญปาลูกดอกใส่ตาอีกฝ่ายจนทำให้ผู้เป็นพ่อไม่พอใจและควักลูกตาเด็กที่เป็นคนปาลูกดอกเป็นการ “ชดใช้” และบานปลายจนกลายเป็นการต่อสู้ครั้งใหญ่     ส่วนการสังหารหมู่ที่พบในครั้งนี้เชื่อกันว่า เป็นเรื่องราวที่เกิดขึ้นหลังจากความขัดแย้งเริ่มต้นขึ้นได้สักพักหนึ่ง และมีเหยื่อส่วนมากเป็นเด็กและผู้หญิงเนื่องจากในเวลานั้นเหล่าผู้ชายได้ออกไปรบกันหมด แนวคิดนี้นับว่าได้รับความเชื่อถือจากนักโบราณคดีค่อนข้างมาก เพราะในบรรดาโครงกระดูก 28 ร่างที่พบ มีเพียงแค่ร่างเดียวเท่านั้นที่เป็นของผู้ชายที่เป็นผู้ใหญ่มากพอที่จะเป็นกำลังรบได้ และนอกจากหลักฐานเกี่ยวกับการสังหารหมู่ที่เกิดขึ้นใน Agaligmiut แล้ว การค้นพบวัตถุโบราณอีกกว่า 60,000 ชิ้นเองก็นับเป็นอะไรที่น่าสนใจมากเช่นกัน…

เคยได้ยินเรื่องราวของ “บิลลี ซิง” (Billy Sing) ไหม? เขาคือหนึ่งในสไนเปอร์ที่มีชื่อเสียงจากสมัยสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง และชายที่ได้ชื่อว่าเป็นสไนเปอร์ที่เก่งที่สุดของประเทศออสเตรเลียเลย     บิลลี ซิงเกิดในครอบครัวที่มีบิดาเป็นชาวจีนกับมารดาเป็นชาวอังกฤษในปี 1886 และใช้ชีวิตวัยเด็กอยู่ในพื้นที่ชนบทของรัฐควีนส์แลนด์ แถมยังต้องทำงานมาตั้งแต่เด็กๆ เพื่อช่วยบรรเทาภาระของครอบครัวที่มีฐานะยากจนของเขา แม้ว่าตัวเองจะโดนเหยียดชนชาติอย่างหนักจากการเป็นลูกครึ่งก็ตาม เขาเป็นคนที่มีพรสวรรค์ในการขี่ม้าและยิงปืนมาตั้งแต่วัยรุ่น ถึงขั้นที่ว่าพี่เขยของเขาชมว่าบิลลีสามารถยิง “หางของหมู” ที่อยู่ห่างออกไป 20 เมตรได้เลย ดังนั้นเขาจึงกลายเป็นนักกีฬาและนักล่าจิงโจ้ที่มีชื่อเสียงคนหนึ่งของพื้นที่ไป     ตอนที่สงครามโลกครั้งที่หนึ่งปะทุขึ้นในปี 1914 บิลลีเป็นลูกครึ่งกลุ่มแรกๆ ที่สมัครเข้าเป็นทหาร ดังนั้นเขาจึงสามารถเข้าร่วมกองทัพได้ แม้ว่าในภายหลังออสเตรเลียจะไม่รับคนที่ไม่ใช่คนผิวขาวเข้าเป็นทหารก็ตาม ในสงครามบิลลี ถูกส่งไปรบกับจักรวรรดิออตโตมันในพื้นที่ที่จะกลายเป็นตุรกีในปัจจุบัน และได้ถูกบรรจุเป็นสไนเปอร์จากความแม่นยำในการสังหารศัตรูและการฝึกของเขา เมื่อสงครามโลกครั้งที่หนึ่งดำเนินไป ตัวเลขการสังหารของบิลลีก็มีแต่จะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ไม่มีหยุด จนแค่ในการทัพกัลลิโพลีเพียงที่เดียว บิลลีก็สังหารศัตรูไปถึง 200 คน จนถูกเพื่อนๆ ตั้งฉายาให้ว่า “the Assassin” (นักลอบสังหาร) กับ “the Murderer” (ฆาตกร) จนตัวเขากลายเป็นตำนานของกองทัพไป   กองกำลังออสเตรเลียและนิวซีแลนด์เทียบท่าที่กัลลิโพลี  …

เมื่อพูดถึงรูปร่างหน้าตาของเหล่าคนมีชื่อเสียงในสมัยก่อน (โดยเฉพาะช่วงยุคกลาง) โดยมากเลยเราก็จะนึกถึงภาพของพวกเขาโดยอาศัยภาพวาดของศิลปินในสมัยก่อนเป็นหลัก ซึ่งในหลายๆ ครั้งภาพเหล่านี้ก็จะถูกวาดโดยบิดเบือนความจริงให้เจ้านายดูดีกว่าปกติ แต่มันก็ใช่ว่าจะไม่มีเลยเหมือนกันที่ภาพวาดของคนดังในสมัยก่อนจะออกมา “ไม่ดีเท่าที่ควร” ซึ่งก็ไม่อาจทราบได้ว่าเป็นเพราะใบหน้าจริงๆ ของคนดังเหล่านั้นไม่ได้รูปงามเท่าไหร่ หรือตัวช่างภาพมีฝีมือไม่ถึงกันแน่     ไม่ว่าจะเป็นทางไหน ภาพเหล่านี้ก็กลายเป้นที่สนใจของสำนักข่าวต่างชาติอย่าง The Vintage News เป็นอย่างยิ่ง ดังนั้นพวกเขาจึงได้ไปรวบรวมเอาภาพของเหล่าคนมีชื่อเสียงในอดีต ที่ออกมาไม่ดีเท่าไร่มาให้ผู้อ่านได้ชมกัน แต่จะมีภาพของใครบ้าง และภาพที่ออกมาจะเป็นแบบไหน คงต้องให้เพื่อนๆ ไปชมกันเองที่ข้างล่างนี้ (ภาพที่เพื่อนๆ กำลังจะได้ชม ไม่ได้มีการจัดอันดับน้อยมากแต่อย่างไร)   เริ่มกันจากพระเจ้าเจมส์ที่ 2 กษัตริย์แห่งสกอตแลนด์ (1430-1460) ภาพนี้คาดว่าวาดไว้ในศตวรรษที่ 17   พระเจ้าเฟร์นันโดที่ 2 แห่งอารากอน (1479-1516) ภาพนี้คาดว่าวาดไว้ในช่วงปลายศตวรรษที่ 15   อาร์ชดัชเชสมาเรีย อันนา แห่งบาวาเรีย (1551-1608) ภาพนี้คาดว่าวาดไว้ในช่วงศตวรรษที่ 17   จักรพรรดิเลโอพ็อลท์ที่ 1 แห่งจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์ (1640-1705) ภาพนี้วาดโดย Benjamin von…