จริง ๆ อันนี้เป็นคอนเทนต์เก่า ที่เคยเขียนไปเมื่อนานมาแล้วฮะ แต่พอนึกขึ้นมาได้อยากจะเอามารีโพสต์ให้หายคิดถึง ดันหาไม่เจอ ก็เลยเขียนใหม่มันซะเลย!!
เรื่องของเรื่องก็คือ ที่ญี่ปุ่น มันจะมี เที่ยวเรือเที่ยวหนึ่ง ที่ขึ้นชื่อในเรื่องของ “ความหฤโหด” จนถึงขั้นมีคนตั้งชื่อเรือที่ทำหน้าที่ล่องไปล่องกลับว่า “เรืออ้วก” กันเลยทีเดียว แถมยังมีคนตั้งชื่อให้แบบโหด ๆ ด้วยนะ ว่า “เส้นทางสู่นรก”
เส้นทางเดินเรือดังกล่าว คือการเดินทางจากฝั่งตะวันตกเฉียงใต้ของญี่ปุ่น ไปยังเกาะเล็ก ๆ ที่อยู่ทางทิศตะวันตกที่สุดของญี่ปุ่น (เพราะถัดไปอีกเกาะ ก็คือแผ่นดินของไต้หวันแล้ว)
เที่ยวเรือที่ว่านี้ ผู้โดยสารจะต้องขึ้นเรือจากเกาะอิชิกากิ ของเมืองโอกินาว่า ไปยังปลายทางที่มีชื่อว่าเกาะโยนะกุนิ ซึ่งเป็นเกาะเล็ก ๆ ที่มีพื้นที่ราว ๆ 28.88 ตารางกิโลเมตร
โดยเรือโดยสารขาไปจะมีทั้งหมด 2 รอบ ต่อ 1 สัปดาห์ คือทุกวันอังคาร และวันศุกร์
ขากลับ จะมี 2 รอบเช่นกัน คือวันพุธ และวันเสาร์
ส่วนเรือที่จะทำหน้าที่โดยสารคนไปยังเกาะดังกล่าว ก็มีชื่ออันสุดแสนน่ารักว่า “เกโระ ฟุเนะ” ซึ่งหากเอามาแปลเป็นภาษาอังกฤษ จะแปลได้ว่า Vomit Ship หรือ ถ้าเป็นภาษาไทยก็คือ “เรืออ้วก” นั่นแหละครับ
ด้วยความที่มันขึ้นชื่อเรื่องความหฤโหดขนาดนี้ นักข่าวญี่ปุ่นจากเว็บไซต์ Soranews เค้าก็เลยเสนอตัวอยากจะไป “พิสูจน์” ให้เห็นกับตาว่ามันจะแค่ไหนกันเชียว
เดี๋ยวผมจะสรุปเป็นข้อ ๆ เลยนะ ว่าพี่แกขึ้นไปเจออะไรบนเรือบ้าง? รวมไปถึงความรู้สึกของการได้นั่งเรือบนเส้นทางสู่นรกนี้ (ยาวหน่อยนะ)
– คุณลุงนักข่าวที่จะมานั่งเรือและเขียนบอกเล่าเรื่องราวมีชื่อว่าลุงมาซานุกิฮะ
– ลุงแกบอกว่าค่าเดินทางแบบไปกลับ รวมทั้งหมดอยู่ที่ 6,800 เยน (1,600 บาทโดยประมาณ)
– เมื่อเดินขึ้นมาบนเรือ ลุงแกบอกว่าความรู้สึกแรกคือ “ตื่นเต้น”
– บนเรือจะมีที่นั่งเป็นโต๊ะ และเก้าอี้ ซึ่งทั้งหมดจะมีลักษณะ “ยึดติดกับตัวเรือ”
– เดินเข้าไปอีกหน่อยจะมีแผนที่แนะนำตัวเรือ ทำให้เห็นสถานที่ต่าง ๆ ในเรือ เช่น ห้องพัก ห้องน้ำ
– สภาพการตกแต่งภายในตัวเรือคือสวยงาม ใหม่เอี่ยม และมีความเป็นโมเดิร์นเอาซะมาก ๆ
– มีห้องนอนให้ ในห้องนอนก็จะมีเตียงสองชั้นแบ่งเป็นสัดส่วน
– เดินไปเยี่ยมชมห้องนั่งเล่น ที่จัดที่นั่งไว้ให้ผู้โดยสารอย่างเป็นระเบียบ แถมยังมีทีวีให้ดูด้วย (ซึ่งแน่นอนว่าที่นั่งเป็นแบบยึดติดกับตัวเรือ)
– ลุงมาซานุกิแกบอกว่าปลื้มใจมากกับระบบอำนวยความสะดวกที่ครบครันขนาดนี้ (ตอนนี้เรือยังไม่ออก)
– แต่พอเดินไปสักพัก พี่แกก็ไปเจอกับ “ถุงใส่อ้วก” ที่วางไว้ พร้อมกับข้อความเขียนว่า “กรุณาใช้งานสิ่งนี้ เมื่อคุณรู้สึกไม่สบายตัว”
– คือตอนเรือยังไม่ออกอ่ะ ลุงมาซานุกิแกเล่าว่า “ผมแทบลืมไปเลยว่าเราอยู่บน เรืออ้วก” เพราะทุกอย่างมันดูสะดวกครบครันมาก ก็เลยเริ่มรู้สึกว่า “คงจะไม่เท่าไหร่หรอกมั้ง” แถมยังมีการเปิดคอมออกมานั่งทำงานด้วยนะ ชิลล์ ๆ ไป
– พอเรือออกมาได้ 30 นาที ลุงแกก็เริ่มเข้าใจแล้วว่าทำไมมันถึงเรียกว่า “เส้นทางสู่นรก” เพราะทุกอย่างมันโคลงเคลงในระดับที่เรียกได้ว่า “รุนแรง” เลยล่ะ
– แทบจะทุกวินาทีที่อยู่บนเรือ เรือไม่สงบเลยแม้แต่น้อย เหวี่ยงไปเหวี่ยงมา จนถึงขั้นยืนเฉย ๆ ก็ยังทำไม่ได้
– สุดท้ายแล้วลุงมาซานุกิแกก็เลยถ่ายรูปหน้าผากเก็บเอาไว้ ซึ่งเห็นได้ชัดว่าเต็มไปด้วยเหงื่อ
– ลุงแกบอกว่า “ผมไม่เคยเจอการนั่งเรือที่โหดขนาดนี้มาก่อน” จากนั้นแกก็เริ่มรู้สึกเวียนหัวและอยากอ้วกออกมา
– ด้วยความที่อยากอ้วก ลุงแกก็เลยรีบเดินไปที่ห้องน้ำอย่างทุลักทุเล เพราะคิดว่าที่นั่นน่าจะปลอดภัยที่สุด (สำหรับการอ้วก)
– ปรากฏว่าในห้องน้ำ เค้าทำที่สำหรับอ้วกเอาไว้โดยเฉพาะ!!
– หลังจากที่อ้วกทุกอย่างที่อยู่ในท้องออกมาหมดแล้ว ตอนแรกแกกะจะนั่งจับเจ่าอยู่ตรงนั้น แต่หันไปมองด้านหลัง ก็พบว่าคนต่อคิวกันเยอะ ก็เลยจำใจต้องออกมา
– สุดท้ายก็ไปจบตรงที่ห้องนอน พร้อมกับถุงอ้วก และนอนลงด้วยความรู้สึก “สิ้นหวัง”
– สภาพการนอนลุงแกเขียนเล่าว่า “สภาพของผมเหมือนกับเด็กน้อย ที่นอนขดกอดขาตัวเอง รอคอยการโอบกอดจากคุณแม่อันเป็นที่รัก”
– ระหว่างที่นอนอยู่บนเตียง ภาพที่เขาจินตาการถึง คือการได้นอนบนเตียงที่ตั้งอยู่บนพื้นดินที่แห้งผาก แต่ก็มั่นคงไม่โคลงเคลง
– ลุงแกยังเล่าอีกว่าระหว่างที่นอนอยู่ แกคิดในหัวเล่น ๆ ว่า น่าจะมีทีวีสักเครื่อง เพื่อเอาไว้เบี่ยงเบนจากความสิ้นหวังนี้สักหน่อย จนถึงขั้นจะลุกไปที่ห้องนั่งเล่นเพื่อดูทีวี แต่พอโงหัวขึ้นมานิดเดียว ก็เปลี่ยนใจดีกว่า
– แต่หลังจากผ่านไปอีกสักพักใหญ่ ๆ ลุงแกก็เริ่มรู้สึกคุ้นชินกับความโคลงเคลงบ้างแล้ว ทำให้สามารถลุกเดินไปจุดนั้นจุดนี้ของเรือได้เพื่อแก้เบื่อ
– พอถึงจุดที่เริ่มชินได้ไม่นาน ปรากฏว่าเรือก็ถึงจุดหมายปลายทางซะแล้ว
– เมื่อเดินลงจากเรือก้าวเท้าลงบนพื้นดินครั้งแรก ลุงแกเล่าความรู้สึกว่า อยู่ ๆ เหงื่อที่อยู่บนหน้าผากก็แห้งสนิท และมันทำให้เขารู้สึก “ปลอดภัย” อย่างบอกไม่ถูก
– อย่างไรก็ตามลุงแกก็มีการให้คำแนะนำกับคนที่จะขึ้นเรืออ้วกนี้ว่า ให้ตรงไปที่ห้องนอนเลย เพราะมันจะช่วยเซฟชีวิตของคุณมากที่สุดแล้ว หรือไม่ก็ให้นั่งเครื่องบินมาเถอะ (ที่เกาะแห่งนี้จะมีอีกเส้นทางที่มาได้ คือเครื่องบินฮะ)
คือบทความรีวิวของ Soranews เขาเขียนเอาไว้แค่นี้นะ ไม่ได้บอกว่าลุงแกนั่งเรือขากลับด้วยรึเปล่า แต่เอาจริง ๆ นะ ถ้าเป็นผมยอมเสียเงินค่าเครื่องดีกว่า 5555555
เรียบเรียงโดย #เหมียวหง่าว
