Tag: น่ายินดี

  • หมาจรจัดผอมแห้ง กินแม้แต่หินเพื่อเอาชีวิตรอด ได้มีบ้านอันแสนอบอุ่นแล้ว

    หมาจรจัดผอมแห้ง กินแม้แต่หินเพื่อเอาชีวิตรอด ได้มีบ้านอันแสนอบอุ่นแล้ว

    Molly เป็นสุนัขจรจัดสายพันธุ์โกลเด้นดูเดิ้ลที่มีขนยาวรุงรัง ทว่าภายใต้ขนนั้นมีเพียงร่างกายที่ผอมติดกระดูกเท่านั้นเอง เมื่อกลุ่มช่วยเหลือสัตว์ Wilson County Humane Society เจอมันก็เลยช่วยมันเอาไว้   Molly หมาจรจัดผอมแห้ง   มันคงไม่ได้กินอะไรมานานพอสมควรเลยก็เลยตัวผอมซูบแบบนี้ แต่พอเอามันไปตรวจร่างกาย พวกเขาก็ได้รู้ว่าในท้องของมันมีหลายอย่างที่ไม่ควรกินเข้าไปเลย อย่างเช่นก้อนหิน ลูกโอ๊ค กระดาษฟอยล์ เศษผ้าขี้ริ้ว และกระดูกไก่ มันคงหาอะไรกินไม่ได้ก็เลยกินของพวกนี้ประทังชีวิต โชคดีที่มันไม่ต้องเข้ารับการผ่าตัด แค่ปล่อยให้มันขับถ่ายเองตามปกติของพวกนั้นก็ออกมาจากร่างกายได้แล้ว แต่พวกเขาก็ต้องดูแลมันอย่างใกล้ชิดเพื่อให้มันกลับมาแข็งแรงเหมือนหมาทั่วไป   มันกินทั้งหิน กระดาษฟอยล์ และสิ่งอื่นที่ย่อยไม่ได้เข้าไป เพราะหาของกินไม่ได้   โชคดีที่ไม่ต้องผ่าตัดเอาออก แต่หลังจากนี้ก็ต้องกินอาหารดีๆ ร่างกายจะได้แข็งแรง   อาสาสมัครช่วยตัดขนที่หนาเตอะของมันออกไป ขนทั้งหมดของมันมีน้ำหนักมากถึง 1 ใน 5 ของขนาดตัวทั้งหมดเลย มันคงจะรู้สึกหนักเหมือนต้องแบกที่ถ่วงน้ำหนักอยู่ตลอด แต่ต่อไปนี้ก็จะได้เดินตัวปลิวแล้ว   ตัดขนแล้วดูดีขึ้นเยอะเลย   กลุ่มช่วยเหลือสัตว์ Burlington County Animal Alliance เห็นว่าเจ้าหมายังไม่มีคนดูแล ก็เลยออกตัวหาบ้านให้มันอยู่เป็นการชั่วคราวให้จนกว่าจะมีคนรับเลี้ยง มันก็เลยได้เข้ามาใช้ชีวิตในบ้านที่รัฐนิวเจอร์ซี ประเทศสหรัฐอเมริกา   ไม่ทันไรก็มีคนช่วยดูแลแล้ว เสน่ห์แรงไม่เบา   Nocito คนที่ดูแลมันเล่าว่า…

  • ‘ไม่เหลือแม้แต่ตัวเดียว!’ ครั้งแรกของศูนย์พักพิง ที่สัตว์ทุกตัวมีคนรับไปเลี้ยงแล้ว

    ‘ไม่เหลือแม้แต่ตัวเดียว!’ ครั้งแรกของศูนย์พักพิง ที่สัตว์ทุกตัวมีคนรับไปเลี้ยงแล้ว

    ในรัฐอินเดียน่า ประเทศสหรัฐอเมริกา ความเงียบงันได้เข้าครอบคลุมทุกบริเวณของศูนย์พักพิงสัตว์ Harrison County Animal Control Shelter อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ไม่ว่าจะมองไปทางไหนก็ไม่เห็นสัตว์เลยแม้แต่ตัวเดียว ไม่ได้มีคนเข้ามาขโมยตัวพวกมันออกไป หรือว่าพวกมันแอบหนีออกจากรงไปหมดหรอกนะ แต่ที่เป็นแบบนี้ก็เพราะว่าสัตว์ทุกตัวในนั้นมีคนรับอุปการะเลี้ยงดูไปหมดแล้วต่างหาก ช่างเป็นเรื่องเหนือความคาดหมายและน่ายินดีอะไรขนาดนี้!   ความว่างเปล่าแบบนี้เป็นเรื่องที่ไม่มีใครคาดคิดเลย ยินดีด้วยนะเจ้าตูบเจ้าเหมียวทั้งหลาย   ตั้งแต่เปิดทำการมาเป็นเวลายาวนานกว่า 13 ปี จนเมื่อวันที่ 15 มีนาคมที่ผ่านมานี้เอง ศูนย์พักพิงสัตว์ Harrison County Animal Control Shelter ก็เหลือแต่กรงสัตว์ที่ว่างเปล่าเป็นครั้งแรก ซึ่งถือเป็นเรื่องดี เพราะมันหมายความว่าสัตว์ทุกตัวในนั้นมีบ้านที่อบอุ่นอยู่แล้วนั่นเอง     พอเกิดเหตุการณ์น่ายินดีแบบนี้ ทางศูนย์พักพิงสัตว์ก็เลยโพสต์บอกต่อเรื่องราวลงไปบนเฟซบุ๊กของตัวเอง เพื่อแจ้งให้คนรักสัตว์ทั้งหลายได้รู้ว่าสัตว์น่าสงสารที่ทุกคนเป็นห่วงกำลังมีชีวิตที่ดีกับเจ้าของใหม่อยู่ โพสต์ของพวกเขามีคนมาร่วมแสดงความดีใจด้วยมากมาย ทุกคนต่างก็ไม่อยากเชื่อว่าในที่สุดก็มีวันที่สัตว์ทุกตัวในนั้นจะได้มีบ้านเป็นของตัวเอง มีคนกดไลค์และแชร์โพสต์นั้นไปมากกว่า 1,000 ครั้งเลยทีเดียว นอกจากนี้ชาวเน็ตใน Reddit จำนวนมากก็ร่วมยินดีกับพวกเขาด้วยเช่นกัน   โพสต์ของศูนย์พักพิงมีคนมาร่วมยินดีเยอะแยะเลย   ทางศูนย์พักพิงบอกว่า “พวกเราขอยกความดีความชอบในความสำเร็จครั้งนี้ให้กับทุกคนบนโซเชียลมีเดีย … โพสต์ของทุกคนเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้สัตว์ทุกตัวมีโอกาสได้รับการเลี้ยงดู หรือพาให้สัตว์จรจัดแต่ละตัวได้ไปพบกับครอบครัวใหม่ สิ่งเหล่านี้สร้างความแตกต่างได้มากเลย” แม้ว่าตอนนี้จะไม่มีสัตว์ที่รอเจ้าของอยู่ในนั้นแล้ว แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าหน้าที่ของพวกเขาจะสิ้นสุดลง…

  • ลูกช้างน้อยขาติดซอกหิน อาสาสมัครเลยช่วยมันขึ้นมา ทำให้แม่ลูกได้อยู่ด้วยกันอีกครั้ง

    ลูกช้างน้อยขาติดซอกหิน อาสาสมัครเลยช่วยมันขึ้นมา ทำให้แม่ลูกได้อยู่ด้วยกันอีกครั้ง

    ในเย็นวันหนึ่งระหว่างที่เจ้าหน้าที่ของอุทยานแห่งชาติ Amboseli National Park ซึ่งอยู่ในประเทศเคนย่า กำลังขับรถตรวจตราพื้นที่ทุ่งหญ้าอยู่ พวกเขาก็ได้ยินเสียงร้องดังมาจากทางสระน้ำเป็นระยะ ก็เลยมั่นใจว่ามีสัตว์กำลังรอให้พวกเขาช่วยอยู่แน่ๆ เมื่อเข้าไปใกล้สระน้ำก็เห็นว่ามีลูกช้างตัวหนึ่งอยู่ในนั้น มันขยับไปไหนไม่ได้เพราะว่าขาติดอยู่ในช่องหินด้านล่าง แถมแม่ช้างก็ช่วยมันออกมาเองไม่ได้ด้วย   ข้างล่างมีช้างน้อยติดอยู่ ทุกคนมาช่วยกันเร็ว   เจ้าหน้าที่เลยติดต่อไปหาหน่วยกู้ภัยของอุทยานเพื่อให้พวกเขาออกมาช่วยลูกช้าง ในระหว่างที่พวกเขากำลังเดินทางมา เจ้าหน้าที่ก็พยายามช่วยลูกช้างขึ้นมาด้วย แต่พอพยายามเข้าไปช่วยลูกช้าง แม่ช้างที่แอบเฝ้ามองอยู่ข้างทางก็เดินออกมาไล่พวกเขา ทำให้ไม่สามารถช่วยลูกช้างออกมาได้   ฮึบออกแรงอีกนิดนะ จะขึ้นมาได้แล้ว   โชคดีที่ตอนหน่วยกู้ภัยมาถึงแม่ช้างก็หายไปไหนไม่รู้ซะแล้ว พวกเขาก็เลยช่วยลูกช้างได้อย่างเต็มที่ แล้วพามันขึ้นมาจากสระน้ำได้อย่างปลอดภัย ดูเหมือนลูกช้างจะไม่ได้ติดอยู่ที่นั่นนานเท่าไหร่ เพราะมันไม่ได้ดูเหนื่อยล้าเลย เจ้าหน้าที่ก็เลยไม่ได้พามันไปรักษาต่อ แต่พามันขึ้นรถแล้วขับตระเวนตามหาแม่ของมัน   ดูเหมือนจะสบายดีนะ งั้นขึ้นรถไปตามหาแม่กันเลยดีกว่า   ดีที่แม่ช้างไม่ได้เดินออกไปไกลมาก ขับรถวนอยู่ไม่นานก็เจอแม่ช้างแล้ว ตอนที่พวกเขาเจอมันก็เห็นมันกำลังชูงวงขึ้นสูงเพื่อตามกลิ่นของลูกช้างอยู่เหมือนกัน   เจอแม่ช้างแล้ว!   พอแม่ช้างรู้ว่าลูกอยู่ทางที่รถวิ่งมา มันก็เดินเข้ามาหาอย่างรวดเร็ว เมื่อเห็นว่าลูกปลอดภัยดีมันก็เดินพาลูกช้างกลับไปยังถิ่นของมัน ก่อนจะไปก็ไม่ลืมหันมาร้องแปร๊นเสียงดังเพื่อขอบคุณเจ้าหน้าที่ด้วย ถึงการช่วยลูกช้างจากบ่อน้ำจะไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไร แต่ถ้าเจ้าหน้าที่ไม่ไปเจอมันเข้าลูกช้างอาจจะติดอยู่นานจนเป็นอันตรายก็ได้ แถมแม่ช้างที่ไม่สามารถช่วยลูกมันเองได้คงจะร้อนใจน่าดู เรื่องที่พวกเขาทำจึงเป็นเรื่องน่ายกย่องมาก   ดีใจจังเลยที่แม่กับลูกได้กลับมาอยู่ด้วยกันอีกครั้ง   เจ้าหน้าที่ทุกคนที่ได้ช่วยมันเอาไว้ก็รู้สึกดีใจไปกับมันด้วยที่แม่และลูกได้กลับมาอยู่ด้วยกันอีกครั้งหนึ่ง ไม่ว่าปัญหาจะเล็กหรือใหญ่สักแค่ไหน พวกเขาก็ยินดีจะช่วยเหลือสัตว์ทุกตัวเสมอ เพราะพวกเขาอยากให้สัตว์ทุกตัวที่นี่อยู่อย่างมีความสุขยังไงล่ะ…

  • มนุษย์เข้าไปปลดปล่อยเจ้าตูบแก่ตาบอด ที่ถูกมัดไว้ใต้ที่เก็บของเก่า พร้อมหาบ้านใหม่ให้

    มนุษย์เข้าไปปลดปล่อยเจ้าตูบแก่ตาบอด ที่ถูกมัดไว้ใต้ที่เก็บของเก่า พร้อมหาบ้านใหม่ให้

    ปัญหาหมาจรจัดที่ไม่มีคนดูแลยังคงเป็นปัญหาที่มีอยู่ในปัจจุบัน ยิ่งถ้าเป็นหมาแก่แล้วยิ่งหาบ้านยากมากกว่าหมาจรจัดเด็กเสียอีก การที่เจ้าหมาแก่ตาบอดมีคนรับเลี้ยงเอาไว้จึงเป็นเหมือนกับปาฏิหาริย์ในชีวิตมัน เจ้า Duncan เป็นสุนัขพันธุ์พิตบูลล์อายุ 12 ปีที่อาศัยอยู่ในที่เก็บของเก่า มันดูอ่อนล้าและหมดอาลัยตายอยากกับชีวิต ถือเป็นโชคดีของมันที่มีสมาชิกขององค์กรช่วยเหลือสุนัข Hope for Paws ไปเห็นมันเข้าก็เลยติดต่อให้คนเข้าไปช่วยเหลือมัน   Duncan หมาแก่ตาบอดที่นอนซมอยู่ในที่เก็บของเก่า   ผู้ช่วยเหลือรีบไปยังจุดที่ได้รับแจ้ง แล้วก็เจอมันนอนอย่างไร้เรี่ยวแรงอยู่ใต้ตู้ใบใหญ่ สภาพของมันมอมแมม ตาบอดสนิท และหิวโซอย่างเห็นได้ชัด ทีมช่วยเหลือก็เลยเอาอาหารและน้ำป้อนให้มันกินก่อนเป็นอันดับแรก แล้วจึงพยายามช่วยมันออกมาจากใต้ตู้ใบนั้นเพื่อพามันไปรักษากับสัตวแพทย์   กินข้าวกินน้ำก่อนนะ จะได้หายหิว   เจ้าหมาไม่ยอมขยับไปไหนสักนิด ก็เลยต้องใช้เชือกจูงช่วย   แล้วค่อยๆ ดึงจนมันยอมลุกเดินออกมาเอง   พอเจ้าหมาลุกออกมาจากรูเล็กๆ นั้นแล้วผู้ช่วยเหลือถึงเห็นว่าที่จริงเจ้าหมามันมีเชือกคล้องคออยู่ ซึ่งหมายความว่ามีคนเคยมัดเจ้าหมาไว้ที่นี่แล้วดูแลมันมาก่อน แต่ตอนนี้กลับทิ้งมันไปแล้ว ปล่อยให้มันอยู่อย่างตายอดตายอยากที่นี่เพียงลำพัง หญิงที่ช่วยมันเห็นแบบนั้นก็รู้สึกสงสารมันมากขึ้นกว่าเดิมอีก ก็เลยตัดเชือกเส้นนั้นทิ้งเพื่อปลดปล่อยมันเป็นอิสระ แล้วอุ้มมันขึ้นรถไปให้หมอรักษาร่างกาย เจ้าหมาก็แก่แล้วแถมไม่มีแรงด้วยก็เชื่องยอมให้หญิงสาวอุ้มไปแต่โดยดี   เอาล่ะ ไปหาหมอกันนะจะได้ไปรักษาตัว แล้วได้อาบน้ำด้วย .   จากการตรวจของสัตวแพทย์แล้วพบว่าเจ้า Duncan เป็นโรคผิวหนัง มีแผลตามตัว มีเนื้องอกอีก 2 ก้อน…

  • เจ้าหมาถูกน้ำกรดสาด แม้มันจะเสียโฉม แต่ “เพื่อนใหม่” ก็เข้ามาช่วยทำให้หัวใจชุ่มฉ่ำ!!

    เจ้าหมาถูกน้ำกรดสาด แม้มันจะเสียโฉม แต่ “เพื่อนใหม่” ก็เข้ามาช่วยทำให้หัวใจชุ่มฉ่ำ!!

    ไม่น่าเชื่อว่าในโลกนี้ยังมีคนใจไม้ไส้ระกำ เอาน้องหมาจับแขวนไว้กลางอากาศแล้วยังเอาน้ำกรดสาดใส่มันอีก น่าสงสัยจริงๆ ว่าจิตใจทำด้วยอะไร เจ้าหมาที่ถูกน้ำกรดสาดนี้ชื่อว่า Charlie คนที่ช่วยเหลือมันไว้เป็นคนตั้งชื่อนี้ให้ มันถูกนำมาทิ้งไว้ที่หน้าบ้านหลังหนึ่งในสภาพที่มีแผลไหม้จากรดอยู่ทั่วตัว   เค้าก็อยู่ของเค้าดีๆ เอาน้ำกรดมาสาดทำไม หงิงๆ   พวกเขาไม่กล้าแจ้งตำรวจเนื่องจากลัวว่าคนร้ายจะทำอันตรายให้ตัวเองได้ แต่ก็ไม่อาจปล่อยสุนัขน่าสงสารทิ้งไว้เช่นนี้ ก็เลยติดต่อไปที่ Trio Animal Foundation ซึ่งเป็นองค์กรช่วยเหลือสัตว์ยากไร้ให้เข้ามาช่วยเหลือมัน หลังจากทางองค์กรนำมันไปรักษาเบื้องต้นแล้ว พวกเขาก็เสนอเงินรางวัล 5,000 ดอลลาร์สหรัฐ (ประมาณ 160,000 บาท) ให้กับใครก็ตามที่มีข้อมูลเกี่ยวกับคนที่ทำร้ายเจ้าหมา แต่จนแล้วจนรอดก็ยังไม่มีใครติดต่อมาเลย     เจ้า Charlie ถูกส่งตัวไปรักษาที่คลินิกสัตว์ Delavan Lakes Vet Clinic ในรัฐวิสคอนซิน ประเทศสหรัฐอเมริกา ที่นี่เชี่ยวชาญด้านการรักษาแผลไหม้เป็นพิเศษ ไม่จำเป็นต้องปลูกถ่ายผิวหนัง แต่ก็ยังต้องนำเซลล์ผิวหนังที่ตายออกไปเพื่อให้เซลล์ผิวหนังใหม่เกิดขึ้นมาได้ หลังจากนั้นมันก็ต้องทาครีมรักษาเป็นประจำ และอาบน้ำในน้ำยารักษาแผลด้วย ทั้งยังต้องพันผ้าพันแผลอยู่บ่อยๆ เพราะผิวหนังของมันอ่อนไหวมาก หากถูกแสงแดดก็จะรู้สึกแสบทันที อีกอย่างหนึ่งที่น่าเป็นห่วงนอกจากแผลทางร่างกายแล้วก็คือแผลทางจิตใจของมันด้วย ทุกครั้งที่มันเห็นสายจูงมันก็จะทำท่าหวาดกลัวทุกครั้งเนื่องจากเคยโดนจับแขวนไว้นั่นเอง   หมอบอกให้ทายาบ่อยๆ แล้วจะดีขึ้นเองฮะ   พอรักษาแผลไปได้ 2 อาทิตย์…