ไก่เพื่อนรัก เข้ามาเติมเต็มให้ชีวิตของคุณลุงไม่เงียบเหงา หลังเขาเสียสุนัขที่รักไป

ในเวลาที่คุณลุงกำลังเศร้ากับการจากไปของหมาเพื่อนรัก สัตว์ที่เข้ามาทำให้เขารู้สึกดีอีกครั้งกลับเป็นไก่ตัวหนึ่งซึ่งปกติไม่ค่อยมีใครนำมาเป็นสัตว์เลี้ยง ทว่ามันก็ทำให้เขารู้ว่าไก่ก็เป็นเพื่อนที่ยอดเยี่ยมเหมือนกัน

 

 

คุณลุง Dave Cox วัย 43 ปีอาศัยอยู่ในเมืองแจ็กสันวิลล์ รัฐฟลอริด้า ประเทศสหรัฐอเมริกา แม้จะอยู่คนเดียวแต่ก็ไม่ได้โดดเดี่ยวเพราะเขามี Cort เพื่อนหมาตัวโปรดอยู่ด้วย

แต่ไม่นานมานี้มันก็ตายจากเขาไปด้วยอายุ 17 ปี ทำให้เขาเหงาอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน และเขาก็ไม่อยากจะหาหมาอื่นมาแทนที่มัน

 

 

แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเขาจะไม่เปิดโอกาสให้สัตว์เลี้ยงตัวอื่นเลย เขายังอยากมีสัตว์เลี้ยงอยู่เป็นเพื่อนคู่ใจเหมือนเดิม แค่ไม่อยากเลี้ยงหมาตัวอื่นเพราะดูเหมือนจะเอามันมาแทนที่ Cort เท่านั้น

และเมื่อเขาไปที่ร้านสัตว์เลี้ยงเพื่อหาเพื่อนตัวใหม่มาอยู่ด้วย ไม่รู้ว่าอะไรดลใจเขา Cox ถึงเลือกลูกเจี๊ยบอายุ 3 วันตัวหนึ่งมาอยู่ด้วยแทน ทั้งที่ปกติคนอื่นคงไม่เลือกไก่มาเป็นสัตว์เลี้ยงหรอก

 

 

Cox ช่วยเลี้ยงดูไก่ที่เขาตั้งชื่อว่า Sammi จนมันโต โดยเลี้ยงเอาไว้ในบ้านที่เขาอาศัยอยู่ ทั้งคู่ก็เลยใกล้ชิดกันมาก ถึงจะโตแล้ว มันก็ไม่เคยหนีไปไหนเลย

จากนั้นเป็นต้นมาเขาก็พบว่าถึง Sammi จะเป็นไก่ แต่มันก็เป็นเพื่อนที่ยอดเยี่ยมสำหรับเขา เขาอยู่กับมันแล้วรู้สึกสบายใจ แถมมันยังเป็นเพื่อนไปเที่ยวกับเขาได้ทุกที่โดยไม่ต้องกลัวว่ามันจะหนีเขาไปด้วย

 

 

พาไปเที่ยวไม่เคยต้องใส่สายจูงหรือกรง

 

ยังไงมันก็รักเจ้าของแล้วไม่บินหนี

 

เขารู้ตัวดีว่าไม่มีใครมาแทนที่ Cort ได้ แล้ว Sammi มันก็ไม่ได้มาแทนที่หมาตัวโปรดของเขาหรอก มันแค่เป็นเพื่อนอีกตัวที่สำคัญไม่แพ้เจ้าหมาเลย

มันเข้ามาช่วยทำให้เขาไม่เศร้าไปกับการจากไปของ Cort และเป็นเพื่อนคนใหม่ที่ Cox จะรักและไว้ใจให้มันอยู่ด้วยกันในอีกช่วงหนึ่งของชีวิต

 

 

Cox รู้แล้วว่าเขาคิดไม่ผิดเลยที่เลือกไก่ตัวนี้ออกมาจากร้านสัตว์เลี้ยง พวกเขาคงจะถูกชะตากันก็เลยได้มาอยู่ด้วยกันแบบนี้

ทุกวันนี้เขากับเจ้าไก่ก็ยังคงใช้เวลาอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข ถ้าไม่อยู่บ้านก็จะออกไปเที่ยวด้วยกันเสมอ ถ้าอยากติดตามชีวิตอันอบอุ่นของ Cox กับเจ้าไก่ Sammi ก็ตามกันไปได้ที่อินสตาแกรม sammichicken เลย

 

 

ที่มา: LifeBuzz


Tags:

Comments

Leave a Reply