สาวประเภทสอง ออกเดินทางแต่งหน้าให้ผู้ป่วยมะเร็งฟรี เพื่อเสริมสร้างความมั่นใจให้พวกเขา…

ความสวยความงามเป็นสิ่งที่ผู้หญิงส่วนใหญ่ต้องการไม่ว่าจะอยู่ในสังคมแบบไหน แต่เมื่อต้องเผชิญกับโรคร้ายอย่างโรคมะเร็งจึงทำให้หลายๆ คนสูญเสียความมั่นใจไป

แต่สำหรับ Norman สาวประเภทสองและเป็นช่างแต่งหน้า เธอเคยถูกวินิจฉัยว่าเป็นโรคมะเร็งตั้งแต่อายุ 15 ปี ส่งผลให้เขาผมร่วงจากการทำคีโม (เคมีบำบัด)

ไม่ใช่แค่ผมเท่านั้น ทั้งขนตา คิ้ว ก็ร่วงไปหมดเลยด้วย แน่นอนว่ามันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยสำหรับเด็กอายุแค่ 15 ปี เพราะเธอมักจะถูกมองด้วยสายตาแปลกๆ และยังถูกเพื่อนแกล้งอีกเป็นประจำ

ไม่นานหลังจากนั้น ผมของเเธอก็ค่อยๆ ขึ้นมาเล็กน้อย แต่แล้วเขาก็สูญเสียผมทั้งหมดอีกครั้งในช่วงที่เรียนมหาวิทยาลัย จนทำให้เเธอแทบจะสิ้นหวัง

แต่นั่นคือจุดเปลี่ยนที่สำคัญในชีวิตขอ เมื่อ Norman ได้ดูการสอนแต่งหน้าบนยูทูป ก็เกิดสนใจ จึงได้ตัดสินใจลงเรียนคลาสแต่งหน้าทันที

เมื่อแต่งหน้าเป็นแล้ว เธอไม่เพียงแต่งหน้าให้ตัวเอง และแทนที่เขาจะทำงานกับนางแบบ หรือรับจ็อบเสริมเพื่อสร้างรายได้ในวันหยุด แต่เขาเลือกที่จะแต่งหน้าให้ผู้ป่วยมะเร็งฟรีๆ

Norman ให้เหตุผลว่า “เพราะฉันเองก็เป็นมะเร็ง และฉันรู้ดีว่ามันน่ากลัวแค่ไหน กับการที่ต้องถูกคนอื่นมองด้วยสายตาแปลกๆ แต่ฉันก็รู้สึกมั่นใจอีกครั้งเมื่อได้เสริมสวย ดังนั้นฉันจึงอยากส่งมอบให้ผู้ป่วยมะเร็งคนอื่นๆ ด้วย”

“การที่ผู้ป่วยมะเร็งต้องสูญเสียผมไปนั้น ทำให้พวกเขาสูญเสียความมั่นใจไปด้วย และแน่นอนว่ามันกระทบกับสภาพจิตใจโดยตรง ดังนั้นฉันจะเขียนคิ้ว ติดขนตาให้ เพื่อให้พวกเขารู้สึกดีขึ้น”

ในช่วงแรกนั้น เธอได้เข้าไปเยี่ยมผู้ป่วยตามโรงพยาบาลต่างๆ ที่อยู่ใกล้เคียง แต่เมื่อเวลาผ่านไป เธอก็ออกเดินทางใกลขึ้นๆ ซึ่งต้องมีค่าใช้จ่ายเพิ่มขึ้นด้วย เขาจึงตั้ง GoFundMe ของตัวเองเพื่อขอรับบริจาคเป็นค่าเดินทาง

ทั้งหมดนี้ Norman ไม่ต้องการเงินหรือชื่อเสียงเลย แต่เขาต้องการสร้างคุณค่าให้ผู้ป่วยมะเร็งและสร้างความมั่นใจให้พวกเขาอีกครั้ง

“ฉันไม่ได้ต้องการอะไรตอบแทน แต่ฉันแค่อยากใช้ความสามารถของตัวเองในการช่วยเหลือผู้อื่น”

นอกจากความสวยความงามแล้ว เธอยังได้ทำให้ผู้ป่วยเหล่านั้นได้ยิ้มอย่างมีความสุขด้วย ในขณะเดียวกัน เธอก็ได้เรียนรู้หลายๆ อย่างจากพวกเขาด้วย

“มีผู้ป่วยเป็นเด็กหญิงคนหนึ่งอายุประมาณ 12-13 ปี อยู่ในโรงพยาบาลที่ Pittsburgh ผมเธอร่วงจนหมด แต่เธอยังใช้ชีวิตปกติ เธอดูมีความสุข และมองโลกในแง่บวกเสมอ จนทำให้ฉันรู้สึกอุ่นใจมาก”

และเพราะเด็กสาวคนนั้น จึงทำให้ Norman มีกำลังใจในการช่วยเหลือผู้อื่น เธอบอกว่า “ในเมื่อเด็กสาวยังใช้ชีวิตได้ปกติ และมีความสุขในทุกๆ วันได้ แล้วทำไมฉันจะเป็นแบบนั้นบ้างไม่ได้ล่ะ?”

ดังนั้นเธอจึงได้เดินหน้าช่วยเหลือผู้คนต่อไปด้วยความเต็มใจ และมีแผนที่เดินทางไปทั่วโลกเพราะอยากให้ผู้ป่วยมะเร็งใช้ชีวิตอย่างมีความสุขและมีความมั่นใจในการอยู่ร่วมกับสังคม