คุณลุงน้ำตาคลอ เมื่อได้อ่านข่าวตนเอง “ถูกแม่ทิ้ง” ไว้ที่คูน้ำตอนแรกเกิด

Richard Gallear รู้เพียงว่าตนเองเป็นเด็กกำพร้าและถูกรับเลี้ยงโดยครอบครัวหนึ่งตอน 4 ขวบ เมื่อปี 2009 เป็นครั้งแรกที่ Richard ได้ดูเอกสารการรับเลี้ยง และจะได้รู้ต้นกำเนิดของตัวเองที่เขาอยากรู้มาโดยตลอด

หน้าหนังสือพิมพ์จากปีที่เขาเกิดถูกยื่นมาให้ และเขาเห็นข่าวการช่วยเหลือทารกเพศชายคนหนึ่งจากคูน้ำที่เต็มไปด้วยหนูท่อ เด็กในข่าวอายุไม่ถึง 2 ชั่วโมงดีด้วยซ้ำ

เด็กคนนั้นถูกทิ้งเอาไว้ข้างนอกในคืนเดือนพฤศจิกายน ท่ามกลางอากาศหนาว -2 องศาเซลเซียส โดยมีเพียงหนังสือพิมพ์แค่ 2 แผ่นห่อตัวเอาไว้ Richard น้ำตาคลอขณะอ่านข่าว เพราะเขารู้ดีว่าเด็กคนนั้นคือตัวเขาเอง

Richard ที่ในขณะนี้อายุ 64 ปี กล่าวว่า “ผมหวาดกลัว มันชาไปหมด ผมพยายามจะอ่านข่าวต่อ แต่ก็ทำไม่ได้ น้ำตามันคลอจนภาพเบลอไปหมด มันเป็นเรื่องที่แย่มากอยู่แล้วที่มีข่าวการทิ้งเด็กแบบนี้ แล้วยิ่งรู้ว่าเด็กในข่าวเป็นตัวเองมันก็ยิ่งไปกันใหญ่

Richard Gallear อายุ 64 ปี

การได้รู้ว่าเราเกิดมาแบบนั้น…แบบที่ไม่เป็นที่ต้องการทันทีที่ลืมตาดูโลก และถูกทิ้งเอาไว้ให้ตายกลางอุณหภูมิ -2 องศา ผมร้องไห้ออกมาถึง 3 ชั่วโมงหลังจากได้รับรู้”

แม้ว่าการที่ Richard รอดชีวิตมาในตอนนั้นจะเป็นดังปาฏิหาริย์ แต่ชีวิตของเด็กกำพร้าที่ถูกรับเลี้ยงมันไม่ได้สวยงามเท่าใดนัก

เขามองย้อนกลับไปแล้วพบว่าตอนที่อยู่ในสถานสงเคราะห์เป็นช่วงเวลาที่เขาน่าจะมีความสุขที่สุด ตอนอายุได้ 4 ขวบมีครอบครัวหนึ่งรับเลี้ยงเขาไป

Richard Gallear ในวัยเด็ก

แต่แทนที่เขาจะได้รับความรักและการปกป้องจากครอบครัวเป็นครั้งแรกในชีวิต Richard กลับต้องอดทนโดนพ่อบุญธรรมผู้ชอบใช้ความรุนแรงทำร้ายร่างกายตลอดเวลา เขามีทั้งรอยบาด รอยช้ำ และกระดูกหักเป็นประจำ ครูและหมอต่างก็รับรู้ แต่ไม่มีใครกล้าเข้ามายุ่ง ตัวเขาเองก็กลัวเกินกว่าจะขอความช่วยเหลือจากใคร

แม่บุญธรรมก็ไม่กล้าช่วยเขาเพราะเธอกลัวสามีของตนเอง เธอจะแสดงความรักกับลูกบุญธรรมต่อเมื่อสามีไม่อยู่ใกล้ๆ เท่านั้น แม้จะรักแม่บุญธรรมและคนที่สถานสงเคราะห์ แต่เขาไม่อาจทนโดนทำร้ายได้อีก Richard หนีออกจากบ้านเมื่อตอนอายุ 17 ปี ไปหางานทำที่ต่างถิ่น จนประสบความสำเร็จ

Richard เผยว่า เขาสงสัยเรื่องพ่อแม่ที่ให้กำเนิดเขามาตลอดหลายสิบปี ตอนที่ยังไม่รู้ความจริงเขาพยายามลดความเจ็บปวดของความจริงที่ว่าพ่อแม่ไม่ต้องการเขา และจินตนาการเรื่องราวสวยงามขึ้นมาปลอบใจตัวเอง

Lucy Cunningham แม่แท้ๆ

“ผมฝันมาตลอดว่าในวันแม่สักวันหนึ่ง ผมจะได้ไปเจอแม่ของผม ที่บ้านที่มีดอกไม้สวยงามและได้กินช็อกโกแลต แล้วเธอก็จะโอบกอดลูกชายที่หายไปของเธอ”

ความจริงบนเอกสารรับเลี้ยงและข่าวทำให้จินตนาการของเขาแตกสลาย Lucy Cunningham ผู้เป็นแม่โดยกำเนิดของเขาปฏิเสธที่จะดูอะไรก็ตามที่ทำให้เธอนึกถึงลูกชายที่เธอทิ้งไว้ที่คูน้ำ ส่วนพ่อแท้ๆ ของ Richard นั้นอยู่ในคุกตอนที่เขาเกิด เขาจึงไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามี Richard อยู่บนโลก

มันทำให้เขานึกถึงคำพูดของพ่อบุญธรรมที่มักบอกเขาเสมอว่า “แกมันเด็กที่ไม่มีใครต้องการ” และเขาก็เริ่มเชื่อแล้วว่าคำพูดนั้นเป็นความจริง

Joseph Lester ชายผู้ช่วยชีวิตเด็กทารกจากคูน้ำ

Richard ตัดสินใจที่จะเลิกเศร้า…เขาจึงเพียงตามหา Joseph Lester บุรุษไปรษณีย์ผู้ช่วยชีวิตเขาเอาไว้ แต่ก็ต้องพบว่าชายฮีโร่ที่ช่วยเขาไว้ได้เสียชีวิตไปแล้ว เขาได้พบกับลูกชายของ Joseph และทั้งสองไม่รู้มาก่อนว่าพ่อของตนได้ช่วยเหลือเด็กทารกคนหนึ่งเอาไว้

ทุกวันนี้ Richard ได้ก้าวต่อไปแล้ว เขามีความสุข มีเพื่อนที่สนิทและไว้ใจได้มากมาย แม้เรื่องราวในชีวิตจะไม่ได้สวยงาม แต่สุดท้ายมันก็ทำให้เขาเลิกกังวลและโทษตัวเองเสียที

ที่มา Mirror