Tag: เด็กข้างถนน
-
“ความยากจน-ยาเสพติด-เซ็กส์” ชีวิตของคนจรจัดในสถานีรถไฟ Kamalapur แห่งบังกลาเทศ
Kamalapur เป็นสถานีรถไฟที่ใหญที่สุดในบังกลาเทศ และยังเป็นสถานีขนส่งทางรถไฟที่สำคัญที่เชื่อมระหว่างกรุงธากา เมืองหลวงของประเทศและส่วนที่เหลือของบังกลาเทศด้วย เด็กข้างถนนจำนวกมากมาอาศัยอยู่ที่สถานีแห่งนี้ และส่วนใหญ่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองเป็นใคร มาจากไหน ที่สำคัญที่นี่เป็นทั้งสถานที่เกิดและสถานที่ตายสำหรับพวกเขาบางคน ช่างภาพถ่ายรูปขณะที่เด็กชายคนนี้สูบบุหรี่ที่รางรถไฟ แม้ว่าเด็กจะรู้ว่าช่างภาพมองอยู่แต่เขาก็ยังคงสูบบุหรี่ต่อไป ช่างภาพพยายามถามชื่อเขาหลายครั้ง แต่เขาไม่ยอมบอก ที่รู้ๆ คือเขาอายุแค่ 9 ขวบเท่านั้น สาเหตุหนึ่งที่ทำให้เด็กๆ ถูกทิ้งตั้งแต่เกิดเพราะพวกเขาเป็นลูกนอกสมรสบ้าง เกิดมาในครอบครัวที่ยากจนบ้าง จนทำให้ถูกนำตัวมาทิ้งไว้ที่นี่ เด็กหลายคนโตมาเป็นขโมย วิ่งราวสัมภาระของผู้โดยสารในสถานี แต่ก็มีอีกหลายคนที่ช่วยเหลือตัวเองด้วยการเก็บขวดพลาสติกไปขาย ช่างพยายามถามชื่อเด็กชายที่มีแขนข้างเดียวนี้ แต่เขาก็ไม่ยอมบอกอีกเหมือนกัน เขาอายุ 9 ขวบ ที่น่าตกใจคือ เขาบอกว่ายอมให้เพื่อนๆ ตัดแขนออกข้างหนึ่ง เพื่อที่จะได้กลายเป็นขอทานข้างถนน ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ ทำให้เด็กผู้หญิงที่โตขึ้นต้องทำอาชีพโสเภณีอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ส่วนเด็กผู้ชายโตก็จะอยู่ในแวดวงยาเสพติด แม้จะมีองค์พัฒนาสังคมหลายแห่งเข้ามาให้ความช่วยเหลือเด็กๆ เหล่านี้ แต่นั่นก็ยังไม่เพียงพอสำหรับจำนวนคนจรจัดในสถานี Kamalapur ภาพเหล่าและเรื่องราวเหล่านี้บันทึกโดย Nasif Imtiaz เด็กชายคนนี้ชื่อ Nishad เป็นหนึ่งในคนจรจัดที่สถานี Kamalapur เด็กชายพยายามกระโดดลงมาจากหลังคารถไฟ ขอทานผู้ไม่มีขากำลังสูบกัญชา เขากำลังผสมบุหรี่กับกัญชา …
-
ช่างภาพต่างชาติ ตามถ่าย ‘เด็กนอนข้างถนน’ ในกรุงเทพ สะท้อนปัญหาบางอย่างในสังคม!!
ในขณะที่เด็กๆ หลายคนบ่น ร้องให้เพราะไม่อยากไปโรงเรียน หรือบางคนไปแล้วก็โดดเรียน แต่ในอีกด้าน กลับมีเด็กที่ไม่มีโอกาสได้รับการศึกษาหรือสิ่งแวดล้อมที่ดีพอ เพราะปัญหาความยากจนของผู้ปกครอง โดย Thomas Meinicke ช่างภาพชาวต่างชาติ ได้ถ่ายรูปภายใต้โปรเจค Asphalt Dreams ซึ่งเป็นการถ่ายรูปของเด็กๆ ที่ต้องนอนข้างถนนในกรุงเทพ ท่ามกลางเสียง กลิ่นเหม็น และมลพิษต่างๆ เพื่อสะท้อนให้เห็นปัญหาสังคม และสภาพชีวิตอีกด้านหนึ่ง ที่มักถูกมองข้าม เนื่องจากพ่อแม่ของเด็กเหล่านี้ต้องขายของตามข้างถนน และพวกเค้าไม่สามารถจะส่งลูกเข้าศูนย์เด็กเล็กหรือโรงเรียนได้ จึงต้องดูแลกันเอง แต่จะอยู่บ้านดูแลก็ไม่ได้อีก ก็เลยต้องพาไปยังที่ทำงานด้วย เด็กตัวน้อยๆ ต้องตื่นแต่เช้าเพื่อตามพ่อแม่ไปทำงาน และไปหลับในทึ่ทำงานพ่อแม่ ซึ่งก็คือข้างถนน ปกติการนอนนั้น นับว่าเป็นเรื่องที่สำคัญ เพราะหากเราได้นอนหลับที่เพียงพอ ก็จะส่งผลต่อการใช้ชีวิตตลอดทั้งวันนั้นด้วย ยิ่งกับเด็กๆ แล้ว พวเค้าควรใด้นอนในห้องนอน ที่เงียบสงบ มีอากาศถ่ายเทดี และอยู่ในสภาพแวดล้อมที่ไม่มีมลพิษ แต่บางทีเพราะต้นทุนชีวิตที่ต่างกัน พวกเค้าจึงต้องนอนในสถานที่ที่ไม่สามารถเลือกได้ บางคนนอนบนเก้าอี้ บางคนนอนบนเปล บางคนหนึ่งในอ้อมกอดแม่ บางคนนอนในกล่อง หรือบางคนก็นอนบนพื้นเฉยๆก็มี โดยมีพ่อแม่คอยดูแลอย่างดี พวกเค้าได้นอนในพื้นที่แคบๆ มีอาหาร เครื่องดื่ม และของเล่นเล็กน้อย และดูเหมือนว่าพอพวกเค้าโตขึ้น…